«Αν και φαίνεται πως διαφέρουν, ο φόβος και η ελπίδα είναι ενωμένα. Όπως ακριβώς η ίδια αλυσίδα ενώνει και τον κατάδικο και το φύλακα, έτσι και αυτά μολονότι είναι ανόμοια., βαδίζουν μαζί: την ελπίδα ακολουθεί ο φόβος.
Και δεν παραξενεύομαι που βαδίζουν έτσι και τα δύο είναι στοιχεία μιας ψυχής μετέωρης, μιας ψυχής ανήσυχης από την προσδοκία του μέλλοντος.
Και των δύο η σπουδαιότερη αιτία είναι το ότι δεν προσαρμοζόμαστε στο παρόν αλλά στέλνουμε τη σκέψη μας στο μακρινό μέλλον»
(Σενέκας, Epist. ad Luc. 1,5,7-8)
