Μάγος
ή Μάγισσα, Ιερεύς της θρησκείας του Ζωροάστρου στο λαό των Μήδων. Στην
κλασική αρχαιότητα, ο όρος αναφερόταν στη μαντική τέχνη των ιερέων του
μαζνταϊσμού (ζωροαστρισμός)[1], των λεγόμενων μάγων. Κατά
τους ελληνιστικούς χρόνους, οι μάγοι της Περσίας διασκορπίστηκαν και
προσφέρανε τις υπηρεσίες τους στην τότε ελληνορωμαϊκή κοινωνία. Οι
παρεχόμενες υπηρεσίες τους γίνονταν ευνοϊκά αποδεκτές από τα λιγότερο
μορφωτικά στρώματα του πληθυσμού, που πολλές φορές κατάφερναν με
επιτυχία να διεισδύουν μέχρι και στην Αυλή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι γινόταν αποδεκτοί και από τους πνευματικά
καλλιεργημένους ανθρώπους, οι οποίοι επιδεκτικά τους περιφρονούσαν. Γι’
αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι άνθρωποι του πνεύματος άρχισαν να
χρησιμοποιούν τον όρο μαγεία για να επισημάνουν τη δραστηριότητα των
διαφόρων πονηρών, που ανέτως κινούνταν στο περιθώριο της επίσημης
θρησκείας. Με την εμφάνιση του χριστιανισμού, η μαγεία θεωρήθηκε
δεισιδαιμονία[2]
ή και ακόμη χειρότερα, θανάσιμη αμαρτία, μέσω της οποίας οι μάγοι
προσπαθούσαν να παραποιήσουν τις διάφορες θρησκευτικές τελετές,
εκμεταλλευόμενοι την εισφορά του διαβόλου[3]. Έτσι λοιπόν σύντομα αναπτύχθηκε μια θεολογική διαμάχη, στην οποία αντιπαρατασσόταν Θεός και Διάβολος. Συνέπεια
αυτής υπήρξε η καταδίωξη των μάγων, τόσο από τις θρησκευτικές όσο και
από τις κοσμικές εξουσίες, γεγονός που κατά τον Μεσαίωνα κατέληξε στη
σωρεία δικών για μαγεία, όπου οι ένοχοι καταδικάζονταν «στον δια πυράς θάνατο».
Ο κάθε άνθρωπος που ασπάζεται την μαγεία έχει την δύναμη να μαγεύει[4].
Η μαγεία ως όρος περιγράφει τις τελετουργικές πράξεις και τους τρόπους
συμπεριφοράς, με τους οποίους ο άνθρωπος προσπαθεί να επηρεάσει
καταστάσεις, γεγονότα και αντικείμενα, τα οποία με φυσιολογικό τρόπο δεν
θα το επιτύγχανε. Σε αντίθεση με τη θρησκευτική σκέψη και αντίληψη ο
μάγος πιστεύει ότι μπορεί να κατευθύνει τις μαγικές του δυνάμεις σε
συγκεκριμένες ενέργειες επιτυγχάνοντας του σκοπού του.
Στη
αρχαιότητα μάγοι καλούνταν εκείνοι που ασχολούνταν με τα φάρμακα. Στους
κατωτάτους λαούς τα καθήκοντα του μάγου εκτελούσαν συνήθως οι
πρεσβύτεροι, οι οποίοι ήταν και θεματοφύλακες των μαγικών γνώσεων. Σε
λαούς όμως με λίγο ανεβασμένο πνευματικό επίπεδο η μαγεία γίνεται
επάγγελμα στην ανάπτυξη του οποίου πιθανώς να βοήθησε η φυσική ιδιοφυία
μερικών προσώπων, οι οποίοι λόγω των ικανοτήτων τους οδηγούνταν με
επιδεικτικό τρόπο σε νευρικά ερεθίσματα, εκστάσεις, ενθουσιασμούς,
οράματα κ.ά. Οι διάφορες ενέργειες των μάγων στηρίζονταν κυρίως σε δύο
αρχές, στη μιμητική μαγεία και στη
συμπαθητική (δηλαδή μεταδοτική) μαγεία. Η πρώτη θα ανταποκρινόταν στην
εσφαλμένη αρχή, ότι το όμοιο παράγει το όμοιο. Η αρχή αυτή στηρίζεται
στην άποψη ότι αντικείμενα που κάποτε ήταν ενωμένα παραμένουν
συνδεδεμένα και μετά το χωρισμό τους: έτσι, για παράδειγμα, για να
δημιουργήσουν βροχή θα έχυναν νερό, μιμούμενοι με τον ήχο τυμπάνων τον
κρότο της βροντής· ή για να πετύχουν αποδοτικό κυνήγι, θα απομιμούνταν
μια κυνηγετική εξόρμηση που θα τελείωνε με τον φόνο των επιθυμητών ζώων
κλπ. Η δεύτερη θα βασιζόταν στην ιδιότητα της μεταδοτικότητας: δηλαδή
για να παράγουν ένα αποτέλεσμα σε κάποιον, θα ενεργούσαν πάνω σε κάτι,
με το οποίο βρίσκεται ή είχε έρθει σε επαφή, όπως όταν θέλοντας να
προκαλέσουν τον θάνατο ενός προσώπου έκαιγαν μερικές τρίχες των μαλλιών
του ή κατέστρεφαν κάτι άλλο από τα προσωπικά του αντικείμενα. Στο
σκεπτικό αυτό στηρίζεται και η θεωρία ότι ο μάγος μπορεί να επηρεάσει
κάποιο άτομο, αν έχει στα χέρια του ένα προσωπικό του αντικείμενο[5].
Στην
Αγία Γραφή γίνεται επισταμένως λόγος για τη μαγεία. Ιδιαίτερα στην
Παλαιά Διαθήκη συναντάμε σε πολλά βιβλία της τη μαγεία να
αντιμετωπίζεται με εξαιρετική αυστηρότητα. Στο βιβλίο της Εξόδου
διαβάζουμε τα λόγια του Θεού προς τον Μωυσή για τους Ισραηλίτες πόσο
αυστηρά είναι, όσοι ασχολούνται με τη μαγεία: «Καμιά μάγισσα δεν πρέπει να αφήνεις να ζει»[6]. Την ίδια τιμωρία επιφύλασσε ο Θεός και σε όσους ακολουθούσαν και κατέφευγαν στα μάγια[7].
Στην Καινή Διαθήκη τα πράγματα είναι εξίσου αυστηρά, θεωρώντας τη
μαγεία ως διαβολική ενέργεια και αυτόν που καταφεύγει σ’ αυτή άξιο
σκληρής τιμωρίας. Μας είναι γνωστή η περίπτωση του Σίμωνος που ασκούσε
την τέχνη της μαγείας και ο οποίος αντιμετωπίστηκε αυστηρά από τους
τρεις αποστόλους Πέτρο, Φίλιππο και Ιωάννη[8].
Ένα ακόμη περιστατικό μνημονεύετε στις πράξεις των αποστόλων με τον
Βαριησούν, ο οποίος ήταν μάγος και δρούσε ανενόχλητος στην Κύπρο
παρασύροντας στις μαγικές του τέχνες πολλούς πιστούς[9].
Τα χωρία της Κ. Δ. που κάνουν λόγο για τη μαγεία και την καυτηριάζουν
αυστηρά είναι αρκετά. Βέβαια και οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας στα
συγγράμματά τους μνημονεύουν τη μαγεία θεωρώντας την ως φοβερό αμάρτημα
γι’ αυτόν που ασχολείται με αυτήν. Ο άγιος Ι. ο Χρυσόστομος λέγει ότι η
μαγεία είναι καθαρή σατανική ενέργεια. Την ίδια άποψη έχει και ο Μέγας
Βασίλειος καθώς και άλλοι Πατέρες[10].
Στην
εποχή μας όμως εδώ και αρκετά χρόνια η Μαγεία, όπως και η Αστρολογία,
έχουν πάρει διαστάσεις κοινωνικής επιδημίας, με αποτέλεσμα να
διαμορφωθούν σε κερδοφόρες επιχειρήσεις[11]. Τα μεγάλα πολυκαταστήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν τμήματα πουλήσεων «μαγικών ειδών».
Αυτά όλα τα προϊόντα παρασκευάζονται σε διάφορα εργοστάσια
διοχετεύοντάς τα στη συνέχεια στην αγορά. Τα έργα τους που
κατασκευάζουν είναι διάφορες χάνδρες για το μάτι, ειδικά κεριά[12], λάδια του έρωτα κ. ά. «Δεν ισχυριζόμαστε ότι τα προϊόντα μας έχουν υπερφυσικές ικανότητες», λέει η ιδιοκτήτρια του εργοστασίου του Kan της Μεγάλης Βρετανίας, που κάνει χρυσές δουλειές τα τελευταία χρόνια. «Αλλά με τα μαγικά δεν ξέρει κανείς πότε τι γίνεται»,
προσθέτει η ίδια. Επιμένει όμως ότι οι πελάτες της δεν είναι μισότρελοι
ή παράξενοι τύποι, αλλά ως επί το πλείστον άνθρωποι απλοί με μέτρια
οικονομικά εισοδήματα. Οι νεαρές κοπέλες αγοράζουν πολύ εύκολα και με
πάθος τα διάφορα φίλτρα και χάντρες, ενώ οι παντρεμένες γυναίκες
προτιμούν τα ειδικά λάδια, «που εξομαλύνουν τα οικογενειακά τους προβλήματα»[13]. Οι άντρες συνήθως αγοράζουν κατά κανόνα το μαύρο καθρέπτη, όπου μέσα από αυτόν βλέπουν το μέλλον τους.
Γιατί
άραγε, μετά από αυτή την καταδίωξη τόσων αιώνων και την εκτέλεση των
δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων κατηγορούμενοι ως μάγοι, να συνεχίζεται η
επιβίωση αυτής της τέχνης και μάλιστα να εξαπλώνεται ταχέως σε ολόκληρο
τον κόσμο; Για να εξηγήσουμε το φαινόμενο μνημονεύουμε τη σπουδή μας με
τα χειρόγραφα ενός πραγματικού μάγου. Το πρώτο πράγμα που μάθαμε, ήταν
ότι οι μάγοι δεν έχουν φύλο. Σύμφωνα επίσης με τη «Σατανιστική Βίβλο»
δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στη «λευκή» και «μαύρη» μαγεία, καθώς δεν
υφίσταται διαφοροποίηση μεταξύ του «καλού» και «κακού»[14]. Οτιδήποτε και αν κάνει ο μάγος είναι κατά την κρίση του «καλό», γιατί «αυτός κρίνει το σωστό»[15]. Ο Dr. Ray Backland, διπλωματούχος στην ανθρωπολογία και μάγος υποστηρίζει ότι: «οι μάγοι δεν πιστεύουν στο διάβολο, επομένως δεν είναι δυνατόν να τον λατρεύουν». Ο ίδιος υποστήριζε μια διάκριση ανάμεσα στο Βουντού[16] και στη Μαγεία. Το Βουντού είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. «Οι
μάγοι που ασχολούνται με τη λευκή μαγεία επιδιώκουν να κάνουν μόνο το
καλό. Πιστεύουν, ότι κάθε πράγμα που προκαλείς στους άλλους, το δέχεσαι
πίσω τριπλό. Επομένως τι νόημα έχει να προξενείς στον συνάνθρωπό σου
κακό; Απλούστατα θα πάθεις χειρότερα απ’ ότι προκάλεσες στους άλλους» υπογραμμίζει ο Dr. Backland.
Ο αγώνας του συγκεκριμένου μάγου στρέφονταν για μεγάλο χρονικό
διάστημα στη διαφώτιση του κόσμου γύρω από ένα θέμα τόσο παρεξηγημένο,
όπως είναι η μαγεία. Η μαγεία υπάρχει εδώ και 25.000 χρόνια περίπου,
είναι δηλαδή κατά την άποψή του η αρχαιότερη θρησκεία[17]. Τα μυστικά τα οποία κρύπτει δεν είναι δυνατόν να αποκαλυφθούν σε όλους αυτούς που δεν έχουν μυηθεί. Ο ίδιος ο Dr. Backland,
υποστηρίζει ότι άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μαγεία πριν από πολλά
χρόνια, μελέτησε τα πάντα γύρω από αυτήν, από τα φαντάσματα μέχρι και
τον πνευματισμό[18]. Τελικά κατέληξε στη μαγεία, όταν συνειδητοποίησε, ότι πρόκειται περί θρησκείας. «Μεγάλωσα
μας λέγει στο Λονδίνο στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν
ήμουν ποτέ θρήσκος. Η μαγεία όμως ικανοποίησε μιά από τις ανάγκες μου,
που δεν είχα ποτέ συνειδητοποιήσει».
Η γυναίκα του Rosemary Backland παρουσίαζε
μια εντονότερη δραστηριότητα εξετάζοντας και μελετώντας για μεγάλο
χρονικό διάστημα διάφορες οργανωμένες θρησκευτικές ομάδες προσπαθώντας
μέσα από αυτή την έρευνα να βρει κάτι που θα ικανοποιούσε τις
θρησκευτικές της αναζητήσεις. Ο γάμος της με τον Ray Backland
το 1935, και η νέα σχέση ανάμεσά τους έγινε αιτία να στραφεί
εντονότερα μαζί με τον άντρα της στη μαγεία. Τη γνωριμία τους με τη
μαγεία και την μύηση σε αυτή ανέλαβε να τους την προσφέρει ο «μεγάλος
γέρων της μαγείας» ο Gerald Gartner,
αυτός που πρώτος δήλωσε και αποκάλυψε την ιδιότητά του ως μάγου, όταν
το 1951 είχε καταργηθεί ο νόμος εναντίον της μαγείας στη Μεγάλη Βρετανία[19].
Ο Dr. Backland
αναφέρει ότι το πρώτο πράγμα που κάνει ο μάγος όταν μυηθεί στα μυστικά
της μαγείας είναι να πάρει ένα καινούργιο όνομα. Το όνομα αυτό
προέρχεται από έναν μάγο του παλαιού καιρού, ή από έναν μυθικό ήρωα ή
και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί το όνομα αυτό να είναι ένας απλός
συνδυασμός γραμμάτων. Το όνομα του Dr. Backland ως μάγου είναι Rabat, όπως λέγονταν ένας μεγάλος μάγος του 16ου αιώνα. Η Rosemary επίσης μετά τη μύησή της στη μαγεία πήρε το όνομα Rouen,
το οποίο προερχόταν από μια θεά της κελτικής μυθολογίας, που ήταν κόρη
της θεάς του ίππου. Μερικοί όμως μάγοι ισχυρίζονται, ότι αν πεις στους
μη μάγους το μαγικό σου όνομα, η δύναμή σου χάνεται, ενώ ωστόσο ο Dr. Backland φαίνεται να αδιαφορεί για τον κίνδυνο αυτό.
Η θρησκεία της μαγείας έχει πολλούς θεούς και θεές, έχει επίσης το δικό της τελετουργικό και το δικό της ιερατείο[20].
Αυτά όλα και άλλα παρόμοια περιγράφονται λεπτομερώς στη Σατανιστική
Βίβλο, βιβλίο της μαγείας, το οποίο αποκαλείται και Σολομωνική[21].
Το γκρουπ του κάθε μάγου θα πρέπει να έχει ένα όμοιο αριθμό ανδρών και
γυναικών. Κάθε μήνα την ημέρα της πανσέληνου, γίνονται ορισμένες
τελετές. Οι τελετές αυτές καταλήγουν σε σεξουαλικά όργια: Πρώτον, γιατί
με το σεξ ισχυροποιείται η δύναμη του ατόμου. Δεύτερον, δένονται μεταξύ
τους. Τρίτον, πιστεύουν στο ομαδικό σεξ. Τέταρτο, γιατί οι Σατανίστριες
μένουν έγκυες και γεννούν νέους οπαδούς του Σατανά. Ενδιάμεσα των
τελετών αυτών γίνονται και άλλες ανεπίσημες συγκεντρώσεις που λέγονται «Esbats»[22], προς διάκριση και εξαίρεση των οκτώ μεγάλων εορτών που φέρνουν την ονομασία «Sabbaths»[23].
Ο κόσμος συνήθιζε να λέγει, ότι οι στο Halouen
οι μάγοι πετούνε στον ουρανό καβάλα σε μια σκούπα. Μεγάλη απόδειξη, ότι
οι μάγοι δεν διαθέτουν τέτοιες θαυματουργικές ικανότητες, είναι, ότι η Rosemary Backland
άργησε σε μια προγραμματισμένη συνάντηση επειδή έμπλεξε σ’ ένα
μποτιλιάρισμα αυτοκινήτων στην Ν. Υόρκη. Αν είχε τη δυνατότητα να
πετάξει στους αιθέρες με τη σκούπα της, θα καθόταν να βασανίζεται μέσα
στο κυκλοφοριακό χάος των αυτοκινήτων;
Μαγικά στοιχεία υπάρχουν σε όλες τις πρωτόγονες λατρείες λέει ο Dr. Backland
για παράδειγμα η συμπαθητική μαγεία, όπου ο μάγος σε αυτή φτιάχνει ένα
αντικείμενο ή ένα πράγμα που να μοιάζει με αυτό που θέλει να μαγέψει.
«οι άνθρωποι των σπηλαίων π. χ. έκαναν το μοντέλο ενός ζώου και το
σκότωναν συμβολικά προτού βγουν έξω για κυνήγι, πιστεύοντας, ότι η
πετυχημένη παράσταση θα τους εξασφάλιζε και καλό κυνήγι».
Μολονότι
πανάρχαια η μαγεία εξακολουθεί να είναι κάτι καινούργιο. Πέρασε αιώνες
διωγμών, αλλά τώρα ξαναγυρίζει στην επιφάνεια. Ο Dr. Backland
πιστεύει, ότι έχει γίνει και πάλι δημοφιλής, επειδή πολλοί άνθρωποι
σήμερα δεν ικανοποιούνται από τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να
στρέφονται σε άλλες επικίνδυνες κατευθύνσεις.
Μετά
από όλα όσα εκθέσαμε γίνεται κατανοητό ότι όσοι ασχολούνται με τη
Μαγεία είναι όργανα του Σατανά, και αυτό μαρτυρείτε από τους ίδιους οι
οποίοι ισχυρίζονται ότι έχουν τη δυνατότητα να λύνουν ή και να δένουν
τις ψυχές των ανθρώπων με τα μάγια. Συχνά αυτοί όλοι οι κατ’ όνομα
μάγοι, χρησιμοποιούν για δόλωμα και εξαπάτηση των απλών ανθρώπων και
θυμάτων τους διάφορες προσευχές, έχοντας μαζί τους ποικίλες εικόνες
αγίων[24].
Η
Μαγεία είναι πράξη Σατανική, γι’ αυτό το λόγο η Εκκλησία μας έχει τους
εξορκισμούς, και διάφορες ευχές που λύνουν τα Μάγια. Μη ξεχνούμε πως τα
Μάγια δεν τελεσφορούν σε ανθρώπους που πιστεύουν στον Χριστό, που
κοινωνούν, και εξομολογούνται. Αντιθέτως κυριεύουν εκείνους που έχουν
αποκοπεί από τον Θεό, από την Εκκλησία και τα μυστήριά της. Οι άγιοι
Πατέρες τονίζουν, ότι πρέπει όχι μόνο να μένουμε μέσα στην Εκκλησία του
Χριστού, αλλά και να αντιστεκόμαστε στις πειρασμούς του πονηρού.
Διαφορετικά εάν δεν προσέξουμε και παρασυρθούμε στα διάφορα τεχνάσματά
του που μας παρουσιάζει με τη μαγεία, θα μας οδηγήσει έξω από τη
βασιλεία του Θεού, οπότε μαζί του πλέον θα κληρονομήσουμε τον αιώνιο
θάνατο, την κόλαση.
[1]
Βλ. Εγκυκλοπαίδεια των Θρησκειών, Αθήνα εκ. Αλκύων, 1994 τ, 2. σ. 145.
«Ζωροαστρισμός θρησκεία της Περσίας. Ιδρυτής αυτής υπήρξε ο Ζαρατούστρα
ή Ζωροάστρης, έζησε ανάμεσα στο 1000 και 600 π. Χ. Από αυτόν οι οπαδοί
της διδασκαλίας του πήραν την ονομασία Ζωροάστρες. Οι πληροφορίες για τη
ζωή του δεν μας επιτρέπουν την ακριβή γνώση όσον αφορά την περιοχή στην
οποία έζησε και έδρασε, αλλά πρέπει να ήταν οι ανατολικές και νότιες
επαρχίες. Αντίθετα, είναι γνωστή η δράση του. Μετασχημάτισε τον αρχαίο
ιρανικό Πολυθεϊσμό σε μια μονοθεϊστική, προσανατολισμένη στον Αχούρα
Μάσδα θρησκεία. Ο Μίθρας ήταν ο ανώτατος θεός ενός πανθέου στο οποίο
ανήκε και ο Αχούρα Μάσδα. …».
[2]
Βλ. Δημήτρη Χαλιβελάκη, Αιρέσεις και Δόγματα, εκδ. Ι. Φλώρος, Αθήνα,
σ. 186. «Διακατέχονται από το φόβο ότι ο Δαίμονας ή κάποιες μυστηριώδεις
φυσικές δυνάμεις επιδιώκουν να τους κάνουν κακό, να τους βλάψουν. Οι
δεισιδαιμονικές δοξασίες προϋπήρχαν του Χριστιανισμού, αφού πολλοί λαοί
τις ασπάζονταν κι εξακολουθούν να τις αποδέχονται. Αυτές οι δοξασίες
πέρασαν στους χριστιανούς: Πρώτον, κατά τους πρώτους χριστιανικούς
αιώνες με την επικράτηση της Θεοκρασίας, δηλαδή με τη δεισιδαίμονα
συγχώνευση διαφόρων Θρησκειών. Δεύτερον, με την ερμηνεία που έχουν δώσει
πολλοί χριστιανοί Απολογητές στις διάφορες χριστιανικές τελετές.
Τρίτον, με την καλλιέργεια από παράγοντες ορισμένων Χριστιανικών
Εκκλησιών και χριστιανικών δογμάτων του Αντισατανισμού και του τρόμου
του Διαβόλου. Έτσι, στην εποχή μας υπάρχουν Δεισιδαίμονες σε όλες τις
Θρησκείες, οι οποίοι έφθασαν στη Δεισιδαιμονία από διαφορετικούς δρόμους
και αιτίες».
[3] Πρβλ. Μητροπολίτου Ηλείας Γερμανού, Χριστιανισμός και Μαγεία, Αθήνα 1993, σ. 14.
[4] Βλ. Δημήτρη Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 458.
[5] Πρβλ. Εγκυκλοπαίδεια των θρησκειών, ό. π. τ. 3ος σ. 274.
[6] Βλ. Εξ. 22,17.
[7] Βλ. Βλ. Λε. 20, 6. & 27.
[8]
Βλ.Πρξ. 8, 20. «Ο Πέτρος τότε είπε στον Σίμων: Να χαθείς κι εσύ και τα
λεφτά σου! Γιατί φαντάστηκες πως η δωρεά του Θεού μπορεί ν’ αποκτηθεί με
χρήματα».
[9]
Βλ. Πρξ. 13,8-10. «Αλλά ο Ελύμας ο μάγος –γιατί έτσι μεταφράζεται το
όνομα Βαριησούς –τους αντιστεκόταν και προσπαθούσε να εμποδίσει τον
ανθύπατο να πιστέψει. Τότε ο Παύλος … του είπε «Γιε του διαβόλου! Είσαι
γεμάτος από κάθε είδους πονηριά και ραδιουργία και πολεμάς καθετί το
καλό. Δε θα πάψεις να διαστρεβλώνεις τους ίσιους δρόμους του Θεού;».
[10] Πρβλ. Μητροπολίτου Ηλείας Γερμανού, ό. π. σ. 15-16.
[11]
Πρβλ. Αρχιεπ. Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Η αλήθεια για τα μάγια, εκδ.
Χρυσοπηγή 2006. σ. 61-62 «Με τη μαγεία οι άνθρωποι επιδιώκουν τη
δημιουργία κάποιου κακού, οπότε έχουμε την μαύρη μαγεία, είτε τη
δημιουργία ενός καλού αποτελέσματος, οπότε έχουμε τη λευκή μαγεία. Και
οι δυο όμως, μαύρη δηλ. και λευκή είναι μαγείες, είναι δηλαδή ενέργειες
με την επίκληση του διαβόλου έστω και αν ενίοτε χρησιμοποιούνται και
λόγια ιερά και προσευχές».
[12]
Βλ. Αρχ. Χριστοφόρου Τσιάκα, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό, Κύπρος 2002, σ.
268. «Μόνο μαύρα και άσπρα κεριά χρησιμοποιούνται στη μαγεία. Ποτέ δεν
χρησιμοποιείται πάνω από ένα άσπρο κερί, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν
όσα μαύρα κεριά απαιτούνται, για να φωτισθεί ο τελετουργικός θάλαμος…
το λευκό κερί χρησιμοποιείται για την καταστροφή των εχθρών. Οι
περγαμηνές, στις οποίες είναι γραμμένες οι κατάρες, καίγονται στη φλόγα
του λευκού κεριού».
[13]
Βλ. Άρθρο εφημ. Αυριανής, 4.11.1985. «Ένα εκατομμύριο δραχμές, πλήρωσε
39χρονη τον έρωτά της για τον αγαπημένο της, αφού κατέφυγε σε μάγισσες
που την ξεπούλησαν.»
[14]
Πρβλ. Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Αθήνα 2004, άρθρο Μαγεία. «Συνηθίζεται να
ονομάζεται λευκή μαγεία εκείνη που αποσκοπεί να παράγει ένα ευεργέτημα,
για παράδειγμα τη θεραπεία ενός αρρώστου, και μαύρη μαγεία εκείνη που
αποβλέπει σε κακούς σκοπούς. Η πρακτική της μαύρης μαγείας είναι
διαδεδομένη παγκοσμίως και καταδικάζεται. Υπάρχει μια τυπολογική διαφορά
μεταξύ της μαγείας που προαναφέρθηκε και της μαύρης μαγείας, με βάση τα
ακόλουθα κριτήρια: 1) η μαγεία, όπως εκτέθηκε πιο πάνω, είναι η εξήγηση
αυτόνομων τελετουργιών, που πιστεύεται ότι δρουν χωρίς την επέμβαση
πνευμάτων και δαιμονικών οντοτήτων· 2) η μαγική τελετουργία της πρώτης
κατηγορίας μπορεί να μην απαιτεί εξειδικευμένο χειριστή και κυρίως
μπορεί να εκτελεστεί χωρίς να προκαλέσει μεταβολές στην ηθικοκοινωνική
προσωπικότητα του υποκειμένου, ενώ αυτός που ασκεί τη μαύρη μαγεία
λαμβάνει συνειδητά θέση έξω από την κανονική ανθρώπινη τάξη και τον
αληθινό τρόπο ύπαρξής του τον βρίσκει στην εξωανθρώπινη, που νοείται
εχθρική στον άνθρωπο».
[15]
Βλ. Αρχ. Χριστοφόρου Τσιάκα, ό. π. σ. 266. Λευκή και μαύρη μαγεία. «Η
λευκή μαγεία υποτίθεται ότι χρησιμοποιείται μόνο για καλούς ή μη
εγωιστικούς σκοπούς και η μαύρη μαγεία, μας λένε, χρησιμοποιείται μόνο
για «κακούς» ή εγωιστικούς σκοπούς».
[16]
Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 154. « Είναι θρησκευτικό-μυστικιστική
τάση, που εκφράζει την ανώτερη μορφή της Μαγείας, φυσικά για το κακό
σκοπό. Οι οπαδοί της επικαλούνται τον Σατανά και όχι τον Θεό και
προβαίνουν σε θυσίες ανθρώπων και ζώων για να τον εξευμενίσουν. Στο
τελετουργικό των λατρειών τους χρησιμοποιούν στοιχεία από το
χριστιανισμό, το Σατανισμό και τη Μαύρη Μαγεία. Η
θρησκευτικό-μυστικιστική τάση Βουντού υπάρχει στην Ελλάδα και σε αρκετές
χώρες της Ευρώπης και της Αμερικανικής Ηπείρου. Στην εποχή μας αλλού
γίνονται ανθρωποθυσίες κι αλλού όχι. Στην Ελλάδα, όπως αποκαλύφθηκε το
1993, Έλληνες Σατανιστές με κάποιες συγγενείς απόψεις με την τάση
Βουντού, σε τελετές ανθρωποθυσίας σκότωσαν δυο γυναίκες. Εκπρόσωποι
Χριστιανικών Εκκλησιών και δογμάτων καταδικάζουν τις δοξασίες Βουντού,
αλλά και όλο το πλέγμα της Μαύρης Μαγείας και της Σατανολατρείας, ως
κατάλοιπα της πιο απεχθούς Ειδωλολατρείας».
[17]
Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 349. « Θρησκεία του Διαβόλου. Έτσι
αποκαλούν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί τη Μαγεία, που οι οπαδοί της
χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού, αλλά και χριστιανικά σύμβολα, “χωρίς
κατ’αυτούς, να έχει την παραμικρή σχέση με την άπειρη αγάπη του Θεού”. Η
θρησκεία του Διαβόλου έχει τις ρίζες της στο 14ο αιώνα, τότε
που η Μαγεία κι ο Σατανισμός βρίσκονταν σε εντυπωσιακή ακμή. Ο
Καθολικισμός και η Ιερά Εξέταση με την πυρά και τα βασανιστήρια
προσπαθούσαν να την παρεμποδίσουν. Ορθόδοξοι και Παπιστές λένε οι πιστοί
της θρησκείας του Διαβόλου χρησιμοποιούν στις τελετουργίες τους ένα
μίγμα από ινδουιστικές θεωρίες, στοιχεία του Χριστιανισμού,
ειδωλολατρικές δοξασίες, μαγικές συνταγές, σκηνές αίματος και φρίκης,
σεξουαλικά όργια κι άλλα. Πιστεύουν πως “η πορεία μας είναι η σωστή,
είναι αληθινή κι όχι υποκριτική”. Οι ηγήτορες της θρησκείας του Διαβόλου
ισχυρίζονται πως οι ιδέες τους επιβεβαιώνονται στη ζωή κι ότι “ στη
μεγάλη σύγκρουση μεταξύ Θεού και Σατανά, νικητής θα βγει ο Σατανάς”».
[18]
Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 691. «Πνευματισμός είναι η πίστη στην
ύπαρξη πνευμάτων μέσα κι έξω από το γήϊνο κόσμο. Οι υποστηρικτές του
πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή των ψυχών των νεκρών και στη δυνατότητα
επικοινωνίας μαζί τους. Προσθέτουν πως κατά τη στιγμή του θανάτου το
πνεύμα αποχωρίζεται από το σώμα, δεν πεθαίνει μαζί με αυτό, αλλά
περιβάλλεται από το περίπνευμα κι εξακολουθεί να υπάρχει, επιζητώντας
την κατάλληλη ευκαιρία για να μετενσαρκωθεί. Δηλαδή να δανειστεί τη
σάρκα κάποιου νεογέννητου για να επανέλθει στη ζωή. Οι μετενσαρκώσεις
που είναι απεριόριστες, χρησιμεύουν για την τελειοποίηση του πνεύματος.
Λένε ότι σ’ αυτές τις διαδοχικές μετενσαρκώσεις τα πνεύματα με τα
περιπνεύματά τους μπορούν να εκδηλωθούν στους ανθρώπους με τη μεσολάβηση
μεσαζόντων, δηλαδή των Μέντιουμ και των Μάγων».
[19] Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 766. « Ηγέτης των Σατανιστών σήμερα στην Αγγλία είναι ο F. Morrison (1938-Τώρα). Επίσης οι Σατανιστές της Αγγλίας θεωρούνται υπεύθυνοι για εγκληματικές πράξεις και διαστροφές».
[20]
Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 349. « Οι οπαδοί της μαγείας
χρησιμοποιούν στις τελετουργίες τους ένα μίγμα από ινδουιστικές θεωρίες,
στοιχεία του Χριστιανισμού, ειδωλολατρικές δοξασίες, μαγικές συνταγές,
σκηνές αίματος και φρίκης, σεξουαλικά όργια κι άλλα».
[21]
Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 792. « Πρόκειται για σειρά μαγικών
βιβλίων του Μεσαίωνα, που περιγράφουν εξορκισμούς, βασκανίες, φίλτρα,
επίκληση νεκρών και δαιμόνων, καθώς και τους τρόπους υποταγής τους. Τα
βιβλία αυτά λέγεται ότι είναι έργα των Αλχημιστών, τα οποία βασίστηκαν
στη Σολομωνική, το έργο που αποδίδεται στον βασιλιά του Ισραήλ Σολομώντα
(950-910 π.Χ.) ο οποίος πιστεύεται πως είχε το θεϊκό δώρο να υποτάσσει
τα δαιμόνια και τους ανέμους».
Πολύ
εσφαλμένα και κακοβούλως αποδίδεται το μαγικό αυτό βιβλίο στον βασιλέα
Σολομώντα, ο οποίος θεωρείται από την Εκκλησία μας ένα πρόσωπο ιερό και
που έπαιξε σημαντικό ρόλο στα δρώμενα του ισραηλιτικού λαού.
[22] Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 766. «Κορυφαία θεωρείται στην Αγγλία η σατανιστική οργάνωση “ The Adversary Worshipping Group” , που αποτελείται από δυο μεγάλες κατηγορίες: Τους Esbats που είναι το πρώτο στάδιο μύησης και διοργανώνουν τις σατανιστικές τελετές κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Είναι όμως και οι Sabbaths, που είναι και αυτοί μυημένοι συγκεντρώνονται κάθε Σάββατο. Τις Κυριακές οι Ewbats και οι Sabbaths πραγματοποιούν κοινές συναθροίσεις διδασκαλίας και ανταλλαγής απόψεων».
[23] Βλ. Δημ. Χαλιβελάκη, ό. π. σ. 766. «Οι μυημένοι Sabbaths, άνδρες και γυναίκες, φορώντας μαύρες ρόμπες και μάσκες, επιδίδονται σε ομαδικά σεξουαλικά όργια.
[24] Βλ. Φυλάδιον Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος, «Άγιοι Σίλας και Τιμόθεος, Θεσσαλονίκη 1980
Αρχιμ. Γρηγόριος Κωνσταντίνου
Διδάκτωρ Θεολογίας
