Πριν λίγες μέρες έγραφα περιληπτικά τις δοκιμασίες και αλλαγές που
γνωρίσαμε με την οριστική πια είσοδο μας στην υδροχοϊκή εποχή...
και σαφώς οι δοκιμασίες δεν έφτασαν στο τέλος τους, ούτε θα λήξουν τόσο
εύκολα... μιας και η κάθαρση οφείλει να είναι γενική και πολυεπίπεδη...
μέχρι να λάμψουν ξανά οι αρετές και οι αξίες...
Ένας ένας, αλλά και όλοι μαζί σαν ανθρωπότητα περνάμε από εσωτερική
κάθαρση... παλιά τραύματα, μοτίβα συμπεριφοράς... τρόποι σκέψεις...
μπλοκαρισμένα συναισθήματα... γνωστές και άγνωστες φοβίες... Όλα τους
έρχονται σταδιακά στο φως της συνείδησης και μας ζητούν να
αποδεσμεύσουμε και να ελευθερώσουμε το δυναμικό μας... να βάλουμε τάξη
και να διαπεράσουμε τα πέπλα και τη σκόνη που έθαψαν επί χρόνια τη δική
μας, αλλά και επί αιώνες ή και χιλιετίες τις ανθρώπινες ικανότητας,
αρετές, ιδανικά και αξίες...
...
μετατρέποντας σταδιακά τον άνθρωπο σε χειραγωγούμενο δούλο ενός άδικου
συστήματος φανερής αλλά και καλά κρυμμένης παραπλάνησης... υπό την
εγωκεντρική και συμφεροντολογική διάθεση των "λίγων"...
...μετατρέποντας την αφθονία της Γαίας σε ένα κόσμο έλλειψης,
ανισορροπίας, αταξίας, ένδειας και άγχους... με τις ανάλογες κλιματικές,
ηλεκτρομαγνητικές και γεωλογικές εξάρσεις...
Σίγουρα η διαδικασία κάθαρσης δεν είναι πάντα "ανώδυνη"... καθώς απαιτεί
μεγάλο μέρος του θάρρους και του δυναμικού μας... ωστόσο είναι
λυτρωτική και απελευθερωτική... και ο μόνος τρόπος να ελευθερώσουμε την
αλήθεια της καρδιάς και του νου μας... να πετάξουμε τα άχρηστα βάρη...
και να εστιάσουμε σε ότι πραγματικά έχει αξία...
Μοιάζει με τούνελ στενό και μακρύ... και ώρες ώρες αναρωτιόμαστε...
"πότε θα τελειώσει"... καθώς μετά από τη μία κάθαρση... εμφανίζεται μια
ακόμη...
Υπομονή φίλοι μου, υπομονή... Το φως ήδη φαίνεται στο βάθος του
τούνελ... μια Ιδέα είναι πως δεν έχουμε τις δυνάμεις να το
διασχίσουμε... μόνο μια Ιδέα... Οπλιστείτε με δύναμη και θάρρος...
Αφεθείτε με εμπιστοσύνη στη διαδικασία κάθαρσης σας... σε όλο το βάθος της...
Όσο πιο βαθιά, τόσο πιο ουσιαστική... τόσο μεγαλύτερο το δυναμικό που ελευθερώνεται...
Μπορεί
για λίγο να έχετε την αίσθηση πως "χάσατε" το δρόμο... πως δεν ξέρετε
προς τα που να προχωρήσετε... Κι αυτό μόνον μια Ιδέα είναι... Η καρδιά
σας πάντα ξέρει... Εστιαστείτε στο κέντρο σας και μη φοβάστε τίποτε...
Λίγο λίγο θα αποκαλύπτεται το νέο μονοπάτι... Μη βιάζεστε...
Η αίσθηση τούτη είναι λογική μιας και η πυξίδα μας αλλάζει κατεύθυνση
από το "παλιό" και "σαθρό" προς το άξιο και αληθινό... σε κάθε
επίπεδο...
Ίσως να αισθάνεστε μια αδιόρατη ανασφάλεια και να αγχώνεστε μιας και όσα γνωρίζατε μέχρι τώρα αλλάζουν... και χάνεται η (δήθεν)
"σταθερότητα" που είχατε συνηθίσει... Παροδικό είναι... και τούτο... η
μόνη σταθερότητα που υπάρχει ούτως ή άλλως είναι στις εσωτερικές σας
ποιότητες και την ακεραιότητα σας...
Εστιαστείτε εκεί... και διατηρώντας τη σύνδεση σας με το όμορφο και αγνό
φως της συνείδησης που αναδύεται στο βάθος του "τούνελ" μη σταματάτε
πουθενά...
Συνεχίστε να βαδίζετε με θάρρος εμπρός! Πετάξτε τα βάρη τα άχρηστα!
Οπλιστείτε με την αλήθεια και το θάρρος της ψυχής σας! Πιάστε το χέρι
αυτού που είναι δίπλα σας... σιγά-σιγά θα δείτε και θα εννοήσατε πως δεν
είστε μόνος σε αυτή την πορεία...
όλα είναι ήδη καλά~
