Ιστορικότητα του Ιησού Χριστού

Θρησκεία με τεράστια εξάπλωση και με­γαλύτερη ακόμα επιρροή στη διαμόρφω­ση του κυρίαρχου κόσμου και του πολιτι­σμού του ο Χριστιανισμός δεσπόζει στις ζωές της ανθρωπότητας εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Αν και ακούγεται σαν παραδοξότητα, ο χριστιανισμός με τη μορφή που τον γνωρίζουμε εμείς δεν έχει ως ιδρυτή του τον… Ιησού Χριστό. Πράγματι ο Χριστός δεν επιδίωξε να εξαπλωθεί ο λόγος του εκτός των ιουδαϊκών συνόρων. Τίποτα δεν πιστοποιεί μια πα­ρόμοια φιλοδοξία. Κάτι τέτοιο εξάλλου θα προϋπέ­θετε μια γραπτή μαρτυρία, η οποία θα αποτελούσε θεμέλιο λίθο για τη διάδοσή της. Έτσι ο χριστιανι­σμός του… Χριστού δεν είναι πάρα το αποτέλεσμα που προήλθε από τη συνεκτική ομάδα δώδεκα αν­θρώπων γνωστότερων υπό τον όρο οι Απόστολοι, οι οποίοι ομολόγησαν μια νέα πίστη πάνω από έναν κενό τάφο που αποδίδεται ότι φιλοξένησε για λίγο το σκήνωμα του Ιησού.

Ο κ.Μάριος Μπέγζος για την Ιστορικότητα του Ιησού Χριστού:

«Υπάρχουν κάποιες ιστορικές μαρτυρίες για τον Ιησού, αλλά το σημαντικότερο για τον Ιησού δεν είναι η Ιστορική Του ύπαρξη, είναι η πίστη των ανθρώπων.

Δλδ. είναι σα να ρωτάμε, αν το φέρουμε παράδειγμα από το χώρο της τέχνης, αν οι αδελφοί Καραμάζωφ υπήρχαν και έγινε η δίκη τους και έχουμε τα πρακτικά και είναι ή δεν είναι έτσι…

Πάντοτε στο χώρο της πίστης μιλάς για τη σημασία του πράγματος και όχι για το ίδιο το πράγμα το οποίο σε τελευταία ανάλυση χλωμιάζει…

…Κάτι το οποίο αποδεικνύεται, επιβάλλεται κιόλας. Αν η ύπαρξη του Χριστού αποδεικνυόταν μαθηματικώς – ιστορικώς, θα ήταν υποχρεωτική για τους ανθρώπους, ενώ τώρα είναι στη διάθεση των ανθρώπων. Δεν είναι υποχρεωτική, είναι μόνο δεσμευτική»…

***

O Μάριος Περικλέους Μπέγζος γεννήθηκε την 27η Νοεμβρίου 1951 στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του (1963-1969). Σπού­δασε θεολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (1969-1973), Γενεύης (1973-1974) και Τυβίγκης (1979-1981) με υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (IΚΥ), του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών (WCC), της Γερμανικής Κρατικής Υπηρεσίας Μορφωτικών Ανταλλαγών (DAAD) και του ερευνητικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt καθώς επίσης φοίτησε (1973-1977) στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1975 εργάζεται στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως επιστημονικός βοηθός του Νίκου Νησιώτη, τον οποίο διαδέχθηκε μετέπειτα. Αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1985 με διατριβή για την φιλοσοφία της θρησκείας του φυσι­κού Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Διδάσκει Συγκριτική Φιλοσοφία της Θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Θεολογική Σχολή) ως λέκτορας από το 1986, επίκουρος καθηγητής από το 1991, αναπληρωτής καθη­γητής από το 1999 και καθηγητής από το 2003. Παράλληλα παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας της θρησκείας στο Πανεπι­στήμιο του Μαρβούργου της Γερμανίας (Marburg an der Lahn) κάθε εαρινό εξάμηνο (1991-1997), καθώς επίσης ψυχολογία της θρησκείας και κοινωνιολογία της θρησκείας στο Πανεπι­στήμιο Αθηνών.

via