Αντιπαραβολές
Αυτό που διαχειριζόμαστε είναι δύο ξεχωριστές (και αντίπαλες) παραδόσεις, η μια με κέντρο το κοινόν των αποστόλων και υπογραμμισμένη την αρχηγία του Πέτρου (και έτσι του Ρωμαϊκού Καθολικισμού), και η άλλη με πρωταγωνιστή τον Απόστολο Παύλο, πρωτοπόρα θεολογική ιδιοφυία και θεμελιωτή εκκλησιών. Σε ποιάν αναφέρεται ο «Παύλος»; Γιατί προερχόταν από την φράξια που έχασε την πολιτική μάχη – την εκκλησία του Μαρκίωνα , αυτός που «ανακάλυψε» πρώτος τις επιστολές του Παύλου στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα;
Η πρωτότυπη μορφή (από την πένα των Μαρκιωνιτών) των Παύλειων επιστολών ήταν υπερβολικά δυϊστικές και γνωστικές για να «πωληθούν και καταναλωθούν», με μια θεολογία που περιέκλειε απόδραση από τον υλικό κόσμο. Αυτές όμως παρείχαν χρήσιμες διηγήσεις για το Άγιο Πνεύμα που ήσαν αποτελεσματικές μεταξύ των Εθνικών. Ο πυρήνας της Παύλειας (Μαρκιωνιτικής) θεολογίας για την ατομική σωτηρία- «απολογία δια της πίστεως» - απέκοψε τους δεσμούς με μια αποκλειστικά Ιουδαϊκή καταγωγή και παραμέρισε τις απαχθείς εντολές του Μωσαϊκού Νόμου. Αν και αρχικά τρομοκράτησε τα Ιουδαικά στοιχεία του Καθολικισμού, οι γεωπολιτικές εξελίξεις θα καθιστούσαν μια τέτοια θεολογία πολύ ελκυστική.
Η παρουσιασθείσα διαμάχη μεταξύ των προ- και αντι- Ιουδαικών Χριστιανικών ομάδων του πρώτου μισού του 2ου αιώνα τελείωσαν με την εξέγερση του Μπαρ Κοσίμπα του 130-135 και την παρεπόμενη απέχθεια για κάθε τι Ιουδαϊκό στη Ρώμη. Με κάποιον βιαστικό τρόπο, οι δύο «παραδόσεις» βρέθηκαν να συμπορεύονται. Το βιβλίο των Πράξεων έγινε ένας Καθολικός θρίαμβος, ο οποίος υποβάθμισε το μέγεθος του Παύλου και έφερε τον Μαρκιωνιτικό ήρωα στην ασφαλή αγκαλιά της επίδοξης ορθοδοξίας.
Αναμφίβολα, ο ίδιος ο Παύλος «δοξάστηκε» και πιστώθηκε με εκτεταμένη ιεραποστολική δραστηριότητα, παραφορτώθηκε με θαύματα λίγο πολύ ακαταχώριστα στις επώνυμες επιστολές . Αλλά στην νέα εκδοχή ο Παύλος δεν έγραψε επιστολές. Αντ΄αυτού, αυτός ήταν ο διακομιστής μιας επιστολής γραμμένης από τους ισχυρούς άνδρες των Ιεροσολύμων! Σε μια κακοσχεδιασμένη ιστορία η «ηγεσία» των Ιεροσολυμητών αποστόλων μετακόμισε στην Ρώμη με επικεφαλής τον Παύλο, και πήρε θέση πάνω στην «παπική» έδρα. Ο Παύλος ο σούπερσταρ της χαλκευμένης ευαγγελικής εκστρατείας του 1ου αιώνα, θα έμενε για πάντα στην σκιά του κατά πολύ φανταστικότερου πλάσματος της εκκλησίας της Ρώμης- του Αγίου Πέτρου.
Έτσι ήταν ο Παύλος, πρώτα ήρωας των αιρετικών, αναμορφωμένος σε «13 απόστολο» και αφομοιωμένος μέσα στην Καθολική κολεκτίβα, τι στιγμή που κι οι Μαρκιωνιτικές εκκλησίες απορροφιόνταν από την μεγαλύτερη και παγκόσμια Ρωμαϊκή εκκλησία. Οι επιστολές που αποδίδονταν στον Παύλο- υπερβολικά χρήσιμες όσο και δημοφιλείς για να σβηστούν από τα αρχεία- απαλλοτριώθηκαν και νοθεύθηκαν από την καθολική σκοπιμότητα και μεγεθυσμένες από άλλους ανασυντέθηκαν από την Καθολική εκκλησία.
Οι αποκαλούμενες «ποιμαντικές» επιστολές, απευθυνόμενες στους ποιμένες ή τους «βοσκούς» του κοπαδιού, χαλιναγώγησαν τον ριζοσπαστικό και ανεξάρτητο κλήρο και ενίσχυσαν την επισκοπική εξουσία. Ο νεότευκτος καθολικισμός, συγκροτούμενος στη Ρώμη, ήταν πάρα πολύ του κόσμου τούτου, και είδε την μελλοντική του δόξα στην συμμόρφωση προς τις αυτοκρατορικές εντολές. Ο δοκιμασμένος «κανόνας» ακολουθήθηκε κλείνοντας την πόρτα στην μελλοντική δημιουργική θεολογία..
