Είναι ιδιαίτερα αποκρουστική η εθελοδουλική στάση μιας μεγάλης μερίδας ανέργων μπροστά στον ολοένα και αυξανόμενο κίνδυνο της ατομικής εξαθλίωσης. Συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα από την περιήγηση στο διαδίκτυο και τα απολίτικα συνθήματα «θέλω δουλειά» (περισσότερη εκμετάλλευση, περισσότερη υποταγή , παράδοση άνευ όρων στον αφέντη).
Τα αποτελέσματα των μνημονίων είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού, αυτό που δεν είναι ορατό είναι η διάθεση για να αλλάξει κάτι, έστω το ελάχιστο δυνατό όχι τίποτα το εξτρεμιστικό, από την πλευρά της μεγάλης μάζας των άνεργων.
Η μοιρολατρία σε συνδυασμό με την στοχευμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ, έχουν κρατήσει μακριά την άνεργη πλειοψηφία από τις ως τώρα κοινωνικές δράσεις, διαδηλώσεις κτλ. Η αλήθεια είναι πως οι ξεπουλημένοι - εξευτελισμένοι εργατοπατέρες είναι ένας ακόμα βασικός αποτρεπτικός παράγοντας, αλλά έχω την εντύπωση πως ακόμα κι αν δεν ήταν ξεπουλημένοι, πάλι η κατάσταση θα ήταν η ίδια.
Εντύπωση που ενισχύεται και από την μεταξύ μας συχνή τριβή στις ουρές του ελεηνού ΟΑΕΔ (και ο γράφων μακροχρόνια άνεργος είναι και ήταν υποαπασχολούμενος στις «καλές εποχές»), αυτά που κυριαρχούν ως βασικές θέσεις είναι η ημιμάθεια, η μικροαστική μπόχα που δε λέει να φύγει με τίποτα και μια υφέρπουσα εθνικιστική τάση βαθιά ριζωμένη στο συνειδησιακό όμως εξαιρετικά επικίνδυνη στις σημερινές συνθήκες.
Ως ένα βαθμό μπορώ να δικαιολογήσω την νοοτροπία της ζητιανιάς για μια εξευτελιστική θέση των 150 ευρώ. Ολόκληρο το πολιτειακό σύστημα με κύρια ευθύνη των κυβερνήσεων οργανώθηκε επάνω στις πελατειακές σχέσεις. Και δεν ήταν μόνο οι κατώτερες τάξεις που χρησιμοποίησαν τις γνωριμίες στα βουλευτικά γραφεία, αλλά κυρίως η μαφιόζικη αστική, η οποία εδραιώθηκε μετά το τέλος του εμφυλίου και γιγαντώθηκε όταν άρχισαν να εισρέουν οι κοινοτικές επιδοτήσεις στα κρατικά ταμεία.
Μπορώ επίσης να δικαιολογήσω πολλές οικογένειες στην ανάγκη τους να εξασφαλίσουν τα βασικά για την επιβίωσή τους, να χτυπάνε υποχρεωτικά όποια πόρτα βρουν μπροστά τους. (Πραγματικά θέλω να φτύσω όλα αυτά τα καθάρματα που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο για ιδιοτελή συμφέροντα.)
Αυτό που δεν μπορώ να δικαιολογήσω, είναι η κατ’ εξακολούθηση πίστη ότι κάτι μαγικό θα συμβεί στην καθημερινότητα και όλα θα επιστρέψουν πάλι στη θέση τους.
Η υποτιθέμενη εγχώρια σταθερότητα των προηγούμενων ετών που επέτρεπε να δημιουργήσεις σπιτικό, δεν ήταν παρά ένα σύστημα κανιβαλίστικης εκμετάλλευσης βασισμένο κυρίως στις γνωριμίες, το οποίο ήρθε και παρήλθε (όχι άλλα δάκρυα αφήστε το σαπισμένο πτώμα στη νεκρική δυστυχία του). Έτσι λειτουργούσε το σύστημα, έτσι έχει διδάξει η ιστορία και ή θα πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό, ή …
Όσα άρθρα και να περιέχονται στο αστικό σύνταγμα υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της προστασίας της ζωής και λοιπές όμορφα στολισμένες νομικίστικες φανφάρες, οι εξουσιαστές - και σε καμιά περίπτωση εκπρόσωποι της κοινωνίας όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν οι παπαγάλοι - θα αποφασίζουν με γνώμονα το συμφέρον του ισχυρού, είτε αυτός είναι εντός των συνόρων, είτε εκτός.
Όσες προσευχές στο θεό και να κάνετε, όσες φορές κι αν εκστομίσετε την λέξη προδότες, όσες μούτζες και να ρίξετε, όσες φορές κι αν ευχηθείτε τα χειρότερα για την κατσίκα του γείτονα, όσο κι αν έχετε πίστη στον αρχιδάτο εαυτό σας ή στα κόκαλα των προγόνων τα ιερά, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, εκτός κι αν σας κάτσει το λαχείο.
