Όλα τα φάρμακα που συνταγογραφούνται από το γιατρό είναι «χημικά» και ως εκ τούτου συνθετικά:
Μύθος.
Τουλάχιστον το 35% των συνταγογραφούμενων φαρμάκων προέρχονται από τη φύση. Το να προέρχεται όμως ένα φάρμακο από τη φύση δε σημαίνει ότι είναι ασφαλέστερο. Κι αυτό, γιατί πολλές φυσικές ουσίες ανήκουν στα δηλητήρια. Η φαρμακευτική καταφέρνει να τα μετατρέψει σε φάρμακα. Εκείνο που πρέπει πρωτίστως να σας ενδιαφέρει δεν είναι η προέλευση του φαρμάκου, αλλά η καταλληλότητά του για σας.
Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση μιας νόσου και όχι για την πρόληψή της:
Μύθος.
Σήμερα υπάρχουν αφενός μεν φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη μερικών νόσων όσο και φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των επιπλοκών μιας νόσου. Για παράδειγμα, τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα, όπως η ασπιρίνη και η διπυριδαμόλη, χρησιμοποιούνται για την πρόληψη του εμφράγματος. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παίρνετε χωρίς να σας γίνει σύσταση.
Τα φάρμακα αποτελούν ξένα σώματα για τον οργανισμό, και ως εκ τούτου δρουν επιφέροντας άγνωστες λειτουργίες στο σώμα:
Μύθος.
Τα φάρμακα για να δράσουν, τροποποιούν υπάρχουσες λειτουργίες του οργανισμού, με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε και το ίδιο το σώμα μας! Πράγματι, το σώμα μας διαθέτει τις δικές του χημικές ουσίες για να αυτο-τροποποιεί τις λειτουργίες του.Τα φάρμακα μοιάζουν με τις ουσίες αυτές γι’ αυτό και δρουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Για παράδειγμα, το βρογχοδιασταλτικό φάρμακο σαλβουταμόλη μοιάζει χημικά με την αδρεναλίνη, που είναι η φυσική ουσία του οργανισμού που προκαλεί βρογχοδιαστολή. Όμως η δράση της αδρεναλίνης είναι σύντομη, ενώ η δράση της σαλβουταμόλης είναι πιο σταθερή και διαρκεί περισσότερο χρονικό διάστημα. Εξαίρεση από τον παραπάνω γενικό κανόνα αποτελούν τα αντιβιοτικά φάρμακα που η αποστολή τους είναι να θανατώνουν ξένα προς τον οργανισμό, κύτταρα.
Όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες:
Αλήθεια.
Όλα τα φάρμακα,ακόμη και τα μη υποχρεωτικά συνταγογραφούμενα από το γιατρό, καθώς και τα φυτοθεραπευτικά, μπορούν να εμφανίσουν παρενέργειες. Είναι όμως γεγονός, από την άλλη μεριά, ότι άλλες παρενέργειες είναι δυνητικά επαπειλούμενες για τη ζωή του ατόμου και άλλες είναι απλά…ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι περισσότερες και σοβαρότερες από αυτές μπορούν είτε να αποφευχθούν είτε να προβλεφθούν είτε να αντιμετωπιστούν εάν δε λαμβάνετε τα φάρμακα χωρίς συμβουλή από ειδικό υγειονομικό επιστήμονα. Με άλλα λόγια, η χρήση του φαρμάκου, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού και τις συμβουλές του φαρμακοποιού, συμβάλλει σημαντικά στην ασφάλειά σας. Εάν δεν υπήρχε η συμβουλή των ειδικών, θα μπορούσατε να προμηθευτείτε τα φάρμακα από οπουδήποτε.
Όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την ίδια νόσο δρουν με τον ίδιο τρόπο. Απλά άλλο το κάνει καλύτερα, άλλο χειρότερα:
Μύθος.
Μια νόσος μπορεί να οφείλεται σε διαφορετικά για τον εκάστοτε ασθενή αίτια, και επομένως η αντιμετώπισή της πρέπει να γίνει με φάρμακο που έχει διαφορετικό μηχανισμό δράσης. Για παράδειγμα, στην υπέρταση τόσο τα διουρητικά όσο και οι β-αποκλειστές, οι ανταγωνιστές ασβεστίου, οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, και οι σαρτάνες, επιφέρουν ελάττωση της αρτηριακής πίεσης με τελείως διαφορετικό μηχανισμό. Επομένως δεν υπάρχει καλό και κακό φάρμακο, υπάρχει κατάλληλο και λιγότερο κατάλληλο φάρμακο.
Όλα τα φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα πρέπει να λαμβάνονται με «γεμάτο» στομάχι:
Μύθος.
Εάν ένα φάρμακο απορροφάται από το στομάχι, τότε η παρουσία τροφής στο στομάχι θα αυξήσει την απορρόφησή του, και επομένως τα αποτελέσματα της δράσης του φαρμάκου θα αρχίσουν να εμφανίζονται γρηγορότερα. Εάν όμως το φάρμακο απορροφάται από το έντερο, τότε η ύπαρξη τροφής στο στομάχι θα καθυστερήσει τη διάβασή του στο έντερο, και επομένως θα καθυστερήσει η απορρόφησή του. Έτσι, τα αποτελέσματα της δράσης του φαρμάκου θα καθυστερήσουν να εμφανιστούν. Ένα κλασικό πρακτικό παράδειγμα είναι το πώς λαμβάνεται η ασπιρίνη σε σύγκριση με την παρακεταμόλη. Η ασπιρίνη απορροφάται από το στόμαχο, ενώ η παρακεταμόλη από το έντερο. Εάν ο χρήστης της παρακεταμόλης έχει λάβει φαγητό πριν το φάρμακο, τότε μάλλον θα αργήσει να του περάσει ο πονοκέφαλος. Αντίθετα, ο χρήστης της ασπιρίνης θα ωφεληθεί εάν μαζί με την ασπιρίνη «τσιμπήσει» και κάτι, γιατί η ασπιρίνη θα εισέλθει γρηγορότερα στην κυκλοφορία, και επομένως θα δράσει γρηγορότερα. Να ρωτάτε πάντα το φαρμακοποιό σας εάν πρέπει να λαμβάνετε το φάρμακό σας με «γεμάτο» ή «άδειο» στομάχι».
Η υγιεινή διατροφή δεν επηρεάζει αρνητικά τη δράση του φαρμάκου:
Μύθος.
Τα συστατικά μερικών τροφών, ακόμη κι αν είναι βιολογικής καλλιέργειας, μπορούν να επηρεάσουν την απορρόφηση μερικών φαρμάκων και να οδηγήσουν στην ενίσχυση ή την ελάττωση της αποτελεσματικότητάς τους. Να ζητάτε πάντα συμβουλή από το φαρμακοποιό σας για την πιθανή αλληλεπίδραση τροφίμων και ποτών με το φάρμακο που λαμβάνετε.
Το χ φάρμακο των 1.000mg είναι πιο δραστικό από το ψ φάρμακο των 500mg:
• Αλήθεια, όταν τα δύο ιδιοσκευάσματα περιέχουν την ίδια δραστική ουσία.
• Μύθος, όταν τα δύο ιδιοσκευάσματα περιέχουν διαφορετικές δραστικές ουσίες.
Εάν ένα φάρμακο δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας μου μέσα σε 1-2 μέρες, δεν είναι καλό:
Μύθος.
Αρκετά φάρμακα όπως τα αντιυπερτασικά, τα αντιψυχωσικά, τα βρογχοδιασταλτικά, τα αντικαταθλιπτικά, πρέπει να λαμβάνονται για ένα χρονικό διάστημαγια να οδηγήσει η δράση τους σε κλινικό όφελος για τον ασθενή.Υπάρχουν επίσης φάρμακα που δεν πρέπει από την αρχή να λαμβάνονται στη μέγιστη δυνατή τους δόση, για να μην εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες στον ασθενή.
Τα φάρμακα ανακαλύπτονται από τους γιατρούς:
Μύθος.
Για τη δημιουργία ενός φαρμάκου, συμμετέχουν δεκάδες επιστήμονες διαφορετικών ειδικοτήτων, όπως φαρμακευτική, χημεία, βιολογία, ιατρική, ψυχολογία κτλ. Ανάμεσα στις ειδικότητες αυτές, ο φαρμακοποιός διαδραματίζει το πιο σημαντικό έργο, γιατί επεμβαίνει σε όλα τα στάδια της έρευνας του φαρμάκου, από την έρευνα για την ανακάλυψη της δραστικής ουσίας μέχρι την έρευνα για τη μορφοποίησή της σε φάρμακο.
Τα συνταγογραφούμενα φάρμακα είναι η πρώτη αιτία θανάτων
Μύθος.
Τουλάχιστον το 35% των συνταγογραφούμενων φαρμάκων προέρχονται από τη φύση. Το να προέρχεται όμως ένα φάρμακο από τη φύση δε σημαίνει ότι είναι ασφαλέστερο. Κι αυτό, γιατί πολλές φυσικές ουσίες ανήκουν στα δηλητήρια. Η φαρμακευτική καταφέρνει να τα μετατρέψει σε φάρμακα. Εκείνο που πρέπει πρωτίστως να σας ενδιαφέρει δεν είναι η προέλευση του φαρμάκου, αλλά η καταλληλότητά του για σας.
Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση μιας νόσου και όχι για την πρόληψή της:
Μύθος.
Σήμερα υπάρχουν αφενός μεν φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη μερικών νόσων όσο και φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των επιπλοκών μιας νόσου. Για παράδειγμα, τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα, όπως η ασπιρίνη και η διπυριδαμόλη, χρησιμοποιούνται για την πρόληψη του εμφράγματος. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παίρνετε χωρίς να σας γίνει σύσταση.
Τα φάρμακα αποτελούν ξένα σώματα για τον οργανισμό, και ως εκ τούτου δρουν επιφέροντας άγνωστες λειτουργίες στο σώμα:
Μύθος.
Τα φάρμακα για να δράσουν, τροποποιούν υπάρχουσες λειτουργίες του οργανισμού, με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε και το ίδιο το σώμα μας! Πράγματι, το σώμα μας διαθέτει τις δικές του χημικές ουσίες για να αυτο-τροποποιεί τις λειτουργίες του.Τα φάρμακα μοιάζουν με τις ουσίες αυτές γι’ αυτό και δρουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Για παράδειγμα, το βρογχοδιασταλτικό φάρμακο σαλβουταμόλη μοιάζει χημικά με την αδρεναλίνη, που είναι η φυσική ουσία του οργανισμού που προκαλεί βρογχοδιαστολή. Όμως η δράση της αδρεναλίνης είναι σύντομη, ενώ η δράση της σαλβουταμόλης είναι πιο σταθερή και διαρκεί περισσότερο χρονικό διάστημα. Εξαίρεση από τον παραπάνω γενικό κανόνα αποτελούν τα αντιβιοτικά φάρμακα που η αποστολή τους είναι να θανατώνουν ξένα προς τον οργανισμό, κύτταρα.
Όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες:
Αλήθεια.
Όλα τα φάρμακα,ακόμη και τα μη υποχρεωτικά συνταγογραφούμενα από το γιατρό, καθώς και τα φυτοθεραπευτικά, μπορούν να εμφανίσουν παρενέργειες. Είναι όμως γεγονός, από την άλλη μεριά, ότι άλλες παρενέργειες είναι δυνητικά επαπειλούμενες για τη ζωή του ατόμου και άλλες είναι απλά…ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι περισσότερες και σοβαρότερες από αυτές μπορούν είτε να αποφευχθούν είτε να προβλεφθούν είτε να αντιμετωπιστούν εάν δε λαμβάνετε τα φάρμακα χωρίς συμβουλή από ειδικό υγειονομικό επιστήμονα. Με άλλα λόγια, η χρήση του φαρμάκου, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού και τις συμβουλές του φαρμακοποιού, συμβάλλει σημαντικά στην ασφάλειά σας. Εάν δεν υπήρχε η συμβουλή των ειδικών, θα μπορούσατε να προμηθευτείτε τα φάρμακα από οπουδήποτε.
Όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την ίδια νόσο δρουν με τον ίδιο τρόπο. Απλά άλλο το κάνει καλύτερα, άλλο χειρότερα:
Μύθος.
Μια νόσος μπορεί να οφείλεται σε διαφορετικά για τον εκάστοτε ασθενή αίτια, και επομένως η αντιμετώπισή της πρέπει να γίνει με φάρμακο που έχει διαφορετικό μηχανισμό δράσης. Για παράδειγμα, στην υπέρταση τόσο τα διουρητικά όσο και οι β-αποκλειστές, οι ανταγωνιστές ασβεστίου, οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, και οι σαρτάνες, επιφέρουν ελάττωση της αρτηριακής πίεσης με τελείως διαφορετικό μηχανισμό. Επομένως δεν υπάρχει καλό και κακό φάρμακο, υπάρχει κατάλληλο και λιγότερο κατάλληλο φάρμακο.
Όλα τα φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα πρέπει να λαμβάνονται με «γεμάτο» στομάχι:
Μύθος.
Εάν ένα φάρμακο απορροφάται από το στομάχι, τότε η παρουσία τροφής στο στομάχι θα αυξήσει την απορρόφησή του, και επομένως τα αποτελέσματα της δράσης του φαρμάκου θα αρχίσουν να εμφανίζονται γρηγορότερα. Εάν όμως το φάρμακο απορροφάται από το έντερο, τότε η ύπαρξη τροφής στο στομάχι θα καθυστερήσει τη διάβασή του στο έντερο, και επομένως θα καθυστερήσει η απορρόφησή του. Έτσι, τα αποτελέσματα της δράσης του φαρμάκου θα καθυστερήσουν να εμφανιστούν. Ένα κλασικό πρακτικό παράδειγμα είναι το πώς λαμβάνεται η ασπιρίνη σε σύγκριση με την παρακεταμόλη. Η ασπιρίνη απορροφάται από το στόμαχο, ενώ η παρακεταμόλη από το έντερο. Εάν ο χρήστης της παρακεταμόλης έχει λάβει φαγητό πριν το φάρμακο, τότε μάλλον θα αργήσει να του περάσει ο πονοκέφαλος. Αντίθετα, ο χρήστης της ασπιρίνης θα ωφεληθεί εάν μαζί με την ασπιρίνη «τσιμπήσει» και κάτι, γιατί η ασπιρίνη θα εισέλθει γρηγορότερα στην κυκλοφορία, και επομένως θα δράσει γρηγορότερα. Να ρωτάτε πάντα το φαρμακοποιό σας εάν πρέπει να λαμβάνετε το φάρμακό σας με «γεμάτο» ή «άδειο» στομάχι».
Η υγιεινή διατροφή δεν επηρεάζει αρνητικά τη δράση του φαρμάκου:
Μύθος.
Τα συστατικά μερικών τροφών, ακόμη κι αν είναι βιολογικής καλλιέργειας, μπορούν να επηρεάσουν την απορρόφηση μερικών φαρμάκων και να οδηγήσουν στην ενίσχυση ή την ελάττωση της αποτελεσματικότητάς τους. Να ζητάτε πάντα συμβουλή από το φαρμακοποιό σας για την πιθανή αλληλεπίδραση τροφίμων και ποτών με το φάρμακο που λαμβάνετε.
Το χ φάρμακο των 1.000mg είναι πιο δραστικό από το ψ φάρμακο των 500mg:
• Αλήθεια, όταν τα δύο ιδιοσκευάσματα περιέχουν την ίδια δραστική ουσία.
• Μύθος, όταν τα δύο ιδιοσκευάσματα περιέχουν διαφορετικές δραστικές ουσίες.
Εάν ένα φάρμακο δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας μου μέσα σε 1-2 μέρες, δεν είναι καλό:
Μύθος.
Αρκετά φάρμακα όπως τα αντιυπερτασικά, τα αντιψυχωσικά, τα βρογχοδιασταλτικά, τα αντικαταθλιπτικά, πρέπει να λαμβάνονται για ένα χρονικό διάστημαγια να οδηγήσει η δράση τους σε κλινικό όφελος για τον ασθενή.Υπάρχουν επίσης φάρμακα που δεν πρέπει από την αρχή να λαμβάνονται στη μέγιστη δυνατή τους δόση, για να μην εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες στον ασθενή.
Τα φάρμακα ανακαλύπτονται από τους γιατρούς:
Μύθος.
Για τη δημιουργία ενός φαρμάκου, συμμετέχουν δεκάδες επιστήμονες διαφορετικών ειδικοτήτων, όπως φαρμακευτική, χημεία, βιολογία, ιατρική, ψυχολογία κτλ. Ανάμεσα στις ειδικότητες αυτές, ο φαρμακοποιός διαδραματίζει το πιο σημαντικό έργο, γιατί επεμβαίνει σε όλα τα στάδια της έρευνας του φαρμάκου, από την έρευνα για την ανακάλυψη της δραστικής ουσίας μέχρι την έρευνα για τη μορφοποίησή της σε φάρμακο.
Τα συνταγογραφούμενα φάρμακα είναι η πρώτη αιτία θανάτων
