Ουδέποτε συμπάθησα τους δήθεν μάγκες, ήτοι ανθρώπους κομπλεξικούς, υβριστές, επιρρεπείς σε κατανάλωση καπνού και ποτού, ικανούς να επιδίδονται σε κάθε είδους βλακεία μόνο και μόνο για να αποδείξουν την ανωτερότητα τους. Κρατούσα πάντοτε μιαν απόσταση. Ήμουν διαφορετικός, ακέραιος, «χριστιανός».
Μεγάλωσα ακολουθώντας τις αρχές της δυτικής εκκλησίας. Η μητέρα μου, πρόσφυγας από τη Μόρφου, ασπάστηκε την ευαγγελική πίστη. Δασκαλεύτηκα πως το κάπνισμα, οι ύβρεις, το αλκοόλ είναι αμαρτία. Πως έπρεπε να κρατηθώ «αγνός», δηλαδή να απέχω από το προγαμιαίο σεξ. «Ο κόσμος και εμείς». Μουσική δεν άκουγα, παρά μόνον «χριστιανική». Υποκουλτούρα. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να ανακαλύψω πόσο λάθος ήταν όλα αυτά. Λάθος όχι απαραίτητα ως προς τα κίνητρα, αλλά ως προς το αποτέλεσμα: πουριτανισμός, αυτοδικαίωση, ναρκισσισμός.
Πήγε, λέει, κάποιος στον Ιησού και ρώτησε «Διδάσκαλε, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον;».
«Τήρει τὰς ἐντολάς», απάντησε ο Ιησούς.
«Ποίας;»
«Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», διευκρίνησε ο Χριστός.
Σα να έλεγε, τήρησε όσα έμαθες στο «κυριακό σχολείο» συν ένα: να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.
«Ταῦτα πάντα ἐφύλαξα», είπε ψέματα ο ερωτών, διότι το τελευταίο ουδέποτε κατάλαβε. «Τί ἔτι ὑστερῶ;»
«Ύπαγε πώλησον σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι».
Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 19:22 γράφει «ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον τοῦτον ἀπῆλθεν λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά».
Ο πουριτανισμός οδηγεί στην αυτοδικαίωση, τη συναισθηματική βεβαιότητα ότι είμαι διαφορετικός, ανώτερος των υπολοίπων. Κι εφόσον είμαι ανώτερος, αυτερωτεύομαι κι δεν ενδιαφέρομαι για τους άλλους. Πράττω, δηλαδή, αντίθετα στις διδαχές του Χριστού, νομίζοντας μάλιστα ότι φέρω δικαίως το όνομα Του.
Ο άνθρωπος που τηρούσε ό,τι έμαθε στο κυριακό σχολείο έφυγε λυπημένος διότι είχε μεγάλη ιδιοκτησία. Σωστό παπαδοπαίδι. Ήξερε όλους τους κανόνες κι όμως αγαπούσε πιότερο τον εαυτό του παρά τους πτωχούς. Πιότερο τον εαυτό του παρά το Χριστό.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Ά στο βιβλίο του, «Είμαστε χριστιανοί;» (Ιερά Μητροπόλη Φθιώτιδος, 1984), γράφει ότι χριστιανισμός σημαίνει να αγαπάς Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.
Ακόμη πιστεύω ότι ο καπνός του τσιγάρου βρωμάει, ωστόσο καταλαβαίνω την ανάγκη των καπνιστών. Πάντοτε διαθέτω ένα τασάκι στους φίλους που έρχονται σπίτι μου.
Ακόμη πιστεύω ότι το αλκοόλ είναι πικρό, ωστόσο με χαροποιεί ιδιαίτερα να βρεθώ σε μία μπυραρία με τους συνεργάτες μου.
Ακόμη δε συμπαθώ τους ψευτόμαγκες. Θεωρώ τις ύβρεις ως κινήσεις εντυπωσιασμού, κόμπλεξ κατωτερότητας. Ωστόσο, πρόκειται για λέξεις ελληνικές. Κι είναι αισχρότερο να πεις «αυνανιζόμενος» παρά «μαλάκας» διότι το πρώτο υποδεικνύει ότι εσύ διαφέρεις.
Ο πουριτανός μέσα μου αντιμάχεται την αλήθεια. Με αποκόπτει από το Θεό. Καταστρέφει τον κόσμο.
Οι ηθικολόγοι αμερικάνοι είναι αυτοί που ψήφισαν τον George W. Bush και τη Sarah Palin. Είναι αυτοί που πιστεύουν πως ο κατοχικός στρατός στο Αφγανιστάν, Ιράν ή Ιράκ πράττει έργο αγαθό. Δεν καταλαβαίνουν ότι τα κράτη είναι οργανισμοί ισχύος που ολίγο ενδιαφέρονται για τις κακουχίες ενός λαού, εκτός κι αν εξυπηρετούν ως άλλοθι στα συμφέροντα τους.
Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνει. Η νέα τάξη πραγμάτων ωθεί τους πολίτες σε εξαθλίωση. Ηλικιωμένοι στο δρόμο ζητάνε ελεημοσύνη, παιδιά στα σχολεία λιποθυμούν από ασιτία. Θα περίμενε κάποιος από τους χριστιανούς να αντιδράσουν. Οι μόνοι που κάνουν κάτι είναι οι δήθεν άθεοι κομμουνιστές.
Ο πουριτανός μέσα μου πρέπει να πεθάνει, μήπως έτσι κερδίσω τη ψυχή μου.
viaΜεγάλωσα ακολουθώντας τις αρχές της δυτικής εκκλησίας. Η μητέρα μου, πρόσφυγας από τη Μόρφου, ασπάστηκε την ευαγγελική πίστη. Δασκαλεύτηκα πως το κάπνισμα, οι ύβρεις, το αλκοόλ είναι αμαρτία. Πως έπρεπε να κρατηθώ «αγνός», δηλαδή να απέχω από το προγαμιαίο σεξ. «Ο κόσμος και εμείς». Μουσική δεν άκουγα, παρά μόνον «χριστιανική». Υποκουλτούρα. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να ανακαλύψω πόσο λάθος ήταν όλα αυτά. Λάθος όχι απαραίτητα ως προς τα κίνητρα, αλλά ως προς το αποτέλεσμα: πουριτανισμός, αυτοδικαίωση, ναρκισσισμός.
Πήγε, λέει, κάποιος στον Ιησού και ρώτησε «Διδάσκαλε, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον;».
«Τήρει τὰς ἐντολάς», απάντησε ο Ιησούς.
«Ποίας;»
«Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», διευκρίνησε ο Χριστός.
Σα να έλεγε, τήρησε όσα έμαθες στο «κυριακό σχολείο» συν ένα: να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.
«Ταῦτα πάντα ἐφύλαξα», είπε ψέματα ο ερωτών, διότι το τελευταίο ουδέποτε κατάλαβε. «Τί ἔτι ὑστερῶ;»
«Ύπαγε πώλησον σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι».
Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 19:22 γράφει «ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον τοῦτον ἀπῆλθεν λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά».
Ο πουριτανισμός οδηγεί στην αυτοδικαίωση, τη συναισθηματική βεβαιότητα ότι είμαι διαφορετικός, ανώτερος των υπολοίπων. Κι εφόσον είμαι ανώτερος, αυτερωτεύομαι κι δεν ενδιαφέρομαι για τους άλλους. Πράττω, δηλαδή, αντίθετα στις διδαχές του Χριστού, νομίζοντας μάλιστα ότι φέρω δικαίως το όνομα Του.
Ο άνθρωπος που τηρούσε ό,τι έμαθε στο κυριακό σχολείο έφυγε λυπημένος διότι είχε μεγάλη ιδιοκτησία. Σωστό παπαδοπαίδι. Ήξερε όλους τους κανόνες κι όμως αγαπούσε πιότερο τον εαυτό του παρά τους πτωχούς. Πιότερο τον εαυτό του παρά το Χριστό.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Ά στο βιβλίο του, «Είμαστε χριστιανοί;» (Ιερά Μητροπόλη Φθιώτιδος, 1984), γράφει ότι χριστιανισμός σημαίνει να αγαπάς Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.
Ακόμη πιστεύω ότι ο καπνός του τσιγάρου βρωμάει, ωστόσο καταλαβαίνω την ανάγκη των καπνιστών. Πάντοτε διαθέτω ένα τασάκι στους φίλους που έρχονται σπίτι μου.
Ακόμη πιστεύω ότι το αλκοόλ είναι πικρό, ωστόσο με χαροποιεί ιδιαίτερα να βρεθώ σε μία μπυραρία με τους συνεργάτες μου.
Ακόμη δε συμπαθώ τους ψευτόμαγκες. Θεωρώ τις ύβρεις ως κινήσεις εντυπωσιασμού, κόμπλεξ κατωτερότητας. Ωστόσο, πρόκειται για λέξεις ελληνικές. Κι είναι αισχρότερο να πεις «αυνανιζόμενος» παρά «μαλάκας» διότι το πρώτο υποδεικνύει ότι εσύ διαφέρεις.
Ο πουριτανός μέσα μου αντιμάχεται την αλήθεια. Με αποκόπτει από το Θεό. Καταστρέφει τον κόσμο.
Οι ηθικολόγοι αμερικάνοι είναι αυτοί που ψήφισαν τον George W. Bush και τη Sarah Palin. Είναι αυτοί που πιστεύουν πως ο κατοχικός στρατός στο Αφγανιστάν, Ιράν ή Ιράκ πράττει έργο αγαθό. Δεν καταλαβαίνουν ότι τα κράτη είναι οργανισμοί ισχύος που ολίγο ενδιαφέρονται για τις κακουχίες ενός λαού, εκτός κι αν εξυπηρετούν ως άλλοθι στα συμφέροντα τους.
Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνει. Η νέα τάξη πραγμάτων ωθεί τους πολίτες σε εξαθλίωση. Ηλικιωμένοι στο δρόμο ζητάνε ελεημοσύνη, παιδιά στα σχολεία λιποθυμούν από ασιτία. Θα περίμενε κάποιος από τους χριστιανούς να αντιδράσουν. Οι μόνοι που κάνουν κάτι είναι οι δήθεν άθεοι κομμουνιστές.
Ο πουριτανός μέσα μου πρέπει να πεθάνει, μήπως έτσι κερδίσω τη ψυχή μου.
