Άρθρο του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος και μετέπειτα αειμνηστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβρη του 1988, στην εφημερίδα “Πληροφόρηση” της Ιεράς Μητροπόλεως και δείχνει πως ακόμα και πριν απο περίπου 25 χρόνια κάποιοι μας προειδοποιούσαν που θα μας οδηγήσει ο χρεοκοπημένος τρόπος ζωής.
Ο δημόσιος βίος της χώρας πάσχει σε κρίσιμο σημείο. Οι θεσμοί δεινοπαθούν κάτω απο την ασφυκτική πίεση των νέων “ηθών”, που επιβάλλονται στη ζωή του Τόπου. Οι φορείς των θεσμών έχουν περιπέσει σε ανυποληψία. Το ατομικό συμφέρον κυριαρχεί, οι νόμοι παραβιάζονται , η αξιοκρατία έχει καταλυθή, οι ύβρεις μεταξύ δημοσίων ανδρών είναι καθημερινό φαινόμενο, η καθίζηση της αξιοπιστίας του κράτους είναι συγκλονιστική. Τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο, ο Τύπος σύρεται απο τα πάθη, η νομή της εξουσίας εξαθλιώνει τους χαρακτήρες, πολιτικοί ηγέτες ξεσκεπάζονται ”ως δούλοι ηδονών”. Η πνευματική μας ηγεσία φαίνεται αλλοτριωμένη, η πολιτική εξοφλημένη, το διεθνές μα κύρος καθιζάνει, η δημόσια διοίκηση γραφειοκρατείται, η δουλειά λίγη, οι διεκδικήσεις δικαιωμάτων πληθωρικές, η παραγωγή σε πτώση, η οικονμία τρικλίζει. Η παιδεία εν διαλύσει, η αστυνομία χλευάζεται, οι τρομοκράτες κορυβαντιούν, η αναφσφάλεια κυριαρχεί. Είμαστε στα πρόθυρα της διάλυσης.
Και ο ιδιωτικός βίος ακολουθεί τα ίχνη του δημοσίου. Ο αμοραλισμός κερδίζει έδαφος και τα ήθη εκπίπτουν. Οι νέοι διολισθαίνουν στον παρασιτισμό και η οικογένεια χαλαρώνει. Το χρήμα θεοποιείται και οι αξίες χλευάζονται. Ποτέ άλλοτε ο λαός μας δεν έχει χάσει απο το οπτικό του πεδίο τα ιδανικά του Γένους όπως τώρα. Πολλοί διερωτώνται αν ζούμε ουσιαστικά η έχουμε παραδώσει το πνευμα. Η ξενοτροπη ζωή εξοβελίζει την παραδοσιακότητα που ωστόσο τιμάται και γεραίρεται…στα χαρτιά και στους χορούς. Γυμνισμός, ξεδιαντροπιά, εκτρώσεις, διαζύγια, πορνεία, κλοπές, διαρρήξεις, εγκλήματα, πατροκτονίες, μητροκτονίες, ναρκωτικά, βία, απάτες, όλα μαζί έστησαν χορό σε τούτο τον τόπο. Και η νέα γενιά ανδρώνεται μέσα σε κλίμα ενός ωχ-αδερφισμού και μιας αδιαφορίας για όλους και για όλα. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, αυτοθυσία, έχουν φθαρή στις συνειδήσεις, ώστε πολλοί ντρεπονται και τις λέξεις να προφέρουν.
Είμαστε στον χώρο της σήψης.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι καθοριστικές για πολλά χρόνια. Η συνάντησή μας στο ειρηνικό επίπεδο με τους λαούς της Ευρώπης είναι μία πρόκληση αλλά και μία απειλή.
Πρόκληση για ανανέωση και επίδοση στην δημιουργία και απειλή αυτοκαταστροφής και εξανδραποδισμού μας.
Προς το παρόν τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά. Πηγαίνουμε στην αναμέτρηση σαν με γυμνά πόδια στα αγκάθια. Ο λαός δεν έχει πιστέψει οτι κινδυνεύει. Γι’αυτό και δεν ανησυχεί , ούτε αλλάζει νοοτροπία. Με τέτοια σημεία σήψης και διάλυσης είναι δύσκολο να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια.
Το πιθανότερο είναι οτι θα πληρώσουμε βαρύ τίμημα εξ αιτίας πολλών κακών που μας συμβαίνουν. Και τα παιδιά μας θα κληρονομήσουν τα ερείπια που θα σωρεύσει η άφρων τακτική μας. Μια κατάρα μας δέρνει αλύπητα και επέρχεται λαίλαπα.
Ας είναι αυτές οι γραμμές ένας κώδων αφύπνισης και μία σάλπιγγα ηχηρά. Πρέπει να ξαναβρούμε τα χαμένα να αποκτήσουμε τα λησμονημένα. Οι λαοί ζουν και προκόβουν με το πνεύμα κυρίως. Αυτό ακριβώς που, ενώ το κληρονομήσαμε, το έχουμε απωθήσει στο ράφι των εθνικών μας κειμηλίων…
via
