Η απόκρυψη μιας σπουδαίας ανακάλυψης

«Με αποκαλούν παράφρονα... Ελπιζα να έχουν δίκιο! Δεν έχει και τόση σημα­σία αν ένας ακόμη τρελός βαδίζει στην γη. Αλλα αν έχω εγώ δίκιο και η επιστή­μη έχει λάθος - τότε ο Θεός να λυπηθεί
την ανθρωπότητα...» Δρ. Βίκτωρ Σάουμπεργκερ. Από τότε που ζούσαν Νε­ράιδες και Συλφίδες στα νερά των ποταμών και των λιμνών, από τότε που ο πρώτος άνθρωπος παρατήρησε την αντα­πόκριση που είχε η στάθμη του νερού στις φάσεις της σελήνης, από τότε που ο Αρχιμήδης έκανε πειράματα στη μπανιέρα του και οι Ινδοί έκαναν αναζωογονητικά λουτρά μακροζωίας, από την εποχή που οι Ρωμαίοι κατασκεύαζαν πολύπλοκα υδραγωγικά συστήματα, από τότε που ο Πλίνιος έγραφε για τις θεϊκές ιδιότητες του νερού, αλ­λά και από τότε που ο Μέσμερ μα­γνήτιζε το νερό με τους τεράστιους μαγνήτες του και ο Βίλχελμ Ράιχ παρατηρούσε τους ομόκεντρους κύκλους που δημιουργούνται στο νερό αν κάποιος ρίξει μιά πέτρα... γνωρίζαμε πολύ καλά κάτι που σή­μερα το έχουμε ολότελα ξεχάσει: κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει με το νερό! Τα μυστικά που κρύβει το πιο α­παραίτητο στοιχείο για την ζωή -μαζί με τον αέρα - μας έχουν απο­καλυφθεί πολλές φορές! Άλλες τό­σες έχουν χαθεί μέσα στον Χρόνο που όλα τα σβήνει. Στον Χρόνο και την Άγνοια, που δεν θα αργήσουν να σβήσουν και τα δικά μας ίχνη, αν δεν μπορέσουμε να αναστρέψουμε τα εγκλήματα που κάνουμε καθημερινά στην Φύση που μας φιλοξενεί... O Μάγος του νερού Μέχρι πριν λίγα χρόνια μπορού­σαμε να νιώθουμε υπερήφανοι που η γνώση μας δάμαζε - σε συμφω­νία με τις εντολές του θεού μας - τη Φύση! Σήμερα ξέρουμε ότι αυτή τη νοοτροπία την πληρώνουμε ήδη ακριβά και θα την πληρώσουμε α­κόμη ακριβότερα. Γιατί το μυστι­κό δεν είναι η υποταγή της Φύσης, είναι η συνεργασία και η εναρμό­νιση με τους κανόνες της... Οι άνθρωποι της Γνώσης, που προεκτείνουν τις έρευνες τους πέ­ρα από την συμβατική επιστήμη της εποχής τους και ταυτόχρονα προσπαθούν να κατανοήσουν και να προστατεύσουν τις δυνάμεις της Φύσης, αποτελούν ένα πολύ σπά­νιο δείγμα διανοητών. Το έργο τους σπάνια καταφέρνει να βγει στην επιφάνεια, ειδικά σε μια επο­χή σαν την δική μας. Σε μια εποχή που η ασύστολη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων αδιαφορεί για την διατάραξη της φυσικής αρμονίας, αλλά ούτε και γνωρίζει τους τρό­πους για να συμβαδίσει με την αρ­μονία αυτή. Ένας τέτοιος σπάνιος άνθρωπος-κλειδί ήταν και ο Αυστριακός ερευνητής Δρ Βίκτωρ Σάουμπερ­γκερ (Victor Schauberger). Ανήκει βέβαια κι αυτός στον κατάλογο των παρεξηγημένων σοφών σαν τον Τέσλα, τον Ράιχ, τον Κάμερερ…. Αυτών που δεν συνέφεραν το κατεστημένο των τραστ, των επιστη­μών, "των κατόχων της αλήθειας" και που εξοντώθηκαν, ή - στην κα­λύτερη περίπτωση - κρατήθηκαν στην αφάνεια.
Ήδη, από το 1920(1), ο Δρ, Σά­ουμπεργκερ μας είχε προειδοποιή­σει για την κρίση του περιβάλλο­ντος στην οποία έχουμε σήμερα παγιδευτεί - και από την οποία μο­νάχα λίγες ελπίδες έχουμε για να αποδράσουμε. Κατά την διάρκεια της ζωής του γνώρισε τον χλευασμό και την ει­ρωνεία, αλλά σήμερα πλέον το εν­διαφέρον για το έργο του έχει αρ­χίσει να εξαπλώνεται παντού. Πά­ρα πολλοί άνθρωποι έχουν εντυπω­σιαστεί από τον δυναμικό και διε­ρευνητικό χαρακτήρα του, από το τραγικό πεπρωμένο του και από τις εκπληκτικές θεωρίες, με τις ο­ποίες θέλησε να αλλάξει τον κόσμο μας προς το καλύτερο! Το ζωντανό νερό! Το κεντρικό θέμα των ερευνών του Δρ. Σάουμπεργκερ ήταν το Νερό και η Κίνηση. Ο ίδιος έλεγε: «Ηεπικρατούσα τεχνολογία χρησιμοποιεί τις λανθααμένες μορφές κίνησης. Οι μη­χανές και οι μέθοδοι μας, διοχετεύουν τα στοιχεία της φύσης όπως τον αέρα, το νερό και τα άλλα υγρά και αέρια, σε έ­ναν τύπο κίνησης που η Φύση τον χρη­σιμοποιεί μονάχα για να αποσννθέτει και να διαλύει την ύλη! Η Φύση χρησιμοποιεί έναν άλλο τύ­πο κίνησης για να ανοικοδομεί και να αναζωογονεί. Όταν η τεχνολογία μας χρησιμοποιεί μονάχα την κίνηση της αποσύνθεσης, μεταμορφώνεται σε νε­κρή τεχνολογία, που μόνο θάνατο με­ταδίδει σε αυτούς που κάνουν χρήση της -τόσο στο υλικό όσο και το ψυχολογικό ε­πίπεδο! Aha καταστροφική τεχνολογία, που επιπλέον, μολύνει επικίνδυνα όλο το φυσικό περιβάλλον...»
Ο Δρ. Σάουμπεργκερ πειραματί­στηκε προσπαθώντας να θέσει σε πρακτική εφαρμογή την αναζωο­γονητική αρχή της φύσης, που ο ί­διος ονόμαζε "κυκλωτική σπειροειδή κίνηση".
Οι περίγραφες των κατορθω­μάτων του, πολλές φορές μοιά­ζουν με καθαρή φαντασία. Η ί­δια η γλώσσα που χρησιμοποιεί για να περιγράψει ο ίδιος τα ευ­ρήματα του και τις θεωρίες του, είναι πολλές φορές δύσκολη να την καταλάβει κανείς και να την μεταφράσει. Συχνά ήταν ανα­γκασμένος να χρησιμοποιεί τους δεδομένους επιστημονικούς ό­ρους με δικές του παραλλαγές, για να εξηγήσει τις θεωρίες του, γιατί οι παλιοί ορισμοί δεν μπο­ρούσαν να εκφράσουν τα πράγ­ματα που ήθελε να πει. Έφτανε στο σημείο να εφευρίσκει νέα νοήματα και ορολογίες, που είναι πολύ δύσκολο να γίνουν κα­τανοητά στον απλό παρατηρη­τή. Γνώριζε βέβαια τα προβλή­ματα που προκύπτουν από κάτι τέτοιο, αλλά δεν έβλεπε άλλη ε­ναλλακτική λύση. Έτσι το έργο του είναι γεμάτο από πολύπλο­κους συλλογισμούς και δυσνόη­τες πειραματικές εξηγήσεις. Ένας από τους συνεργάτες του, ο καθηγητής Βίλχελμ Μπάλτερς, είχε πει: «Μα, πώς είναι δυ­νατόν να καταλάβει κανείς εύκο­λα την γλώσσα του Σάουμπερ­γκερ; Το έργο του ανήκει στο Μέλλον»,.. Η ζωή του «Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγ­μές στην ζωή σου, και δεν ξέ­ρεις σε ποιόν να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μιά πη­γή στο βουνό - και άκου την μουσική που παίζει το νερό της. Τότε θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά...»! Μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ καλότυχο αν σε μεγαλώσει μια μητέρα λέγοντας σου συνεχώς αυτά τα λόγια, όπως έκανε η μητέρα του μικρού Βί­κτορα... Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κατα­γόταν από μια πολύ παλιά αρι­στοκρατική οικογένεια της Βαυ­αρίας. Γεννήθηκε το 1885 κοντά στην Λίμνη Πλόκενσταϊν της Αυ στρίας. Από πολύ μικρό παιδί χε δείξει έντονο ενδιαφέρον οτιδήποτε σχετιζόταν με την Φύση. Όταν ήταν ακόμη νεαρός, μελετούσε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονταν την φύση και τ στοιχεία της, οι άνθρωποι της εξοχής. Έγραφε γι' αυτούς: «Βασί­ζονταν σ' αυτά που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και σε ότι ένιωθαν από την έμπνευση τους.
Πάνω από όλα, α­ναγνώριζαν την εσωτερική θεραπευτι­κή δύναμη του νερού και καταλάβαι­ναν ότι το ίδιο, διοχετευμένο τη νύχτα μέσα από αρδευτικά κανάλια, μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερη σοδειά από τα γειτονικά χωράφια που αρδεύονταν διαφορετικά. Ήξεραν επίσης πόσο στενά συνδεδεμένο ήταν το δάσος με το νερό - και τα δύο τους με τον άν­θρωπο...» Μαθήτευσε δίπλα σε έναν γέρο δασάρχη και έπειτα από το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέ­μου ανέλαβε μόνος του δασάρχης μιας αρκετά απομονωμένης πε­ριοχής. Τα πράγματα που μπόρε­σε να μελετήσει ο Σάουμπεργκερ σε εκείνη την ερημική - σχεδόν α­νέγγιχτη από το ανθρώπινο χέρι -περιοχή, συχνά ερχόντουσαν σε πλήρη αντίθεση με ότι είχε μάθει από τις ακαδημαϊκές δασονομικές σπουδές του. Το νερό ήταν το κύριο ενδια­φέρον του. Είχε ξεκινήσει για να ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά και τους νόμους του, αλλά και την σύνδεση μεταξύ της θερμο­κρασίας και της κίνησης του. Παρατήρησε ότι το νερό που έ­τρεχε από μια βουνίσια πηγή, βρισκόταν στην μεγαλύτερη πυ­κνότητα του - στο "σημείο ανω­μαλίας" του, όπως λέγεται -στους +4' C, που ήταν φυσικά και το σημείο της υψηλότερης ποιότητας του. Οι σολομοί και οι πέστροφες, πήγαιναν πάντοτε προς αυτές τις πηγές - και εκεί έ­βρισκε και την π ιό πλούσια και πιό όμορφη βλάστηση. Μια μέρα, επισκέφθηκε μαζί με μερικούς γέρους κυνηγούς μιά απομονωμένη περιοχή πάνω στα βουνά. Εκεί υπήρχε μιά πηγή που παλαιότερα ήταν σκεπασμέ­νη από ένα πέτρινο καλυβάκι. Τώρα το κτίσμα είχε γκρεμιστεί -κι έτσι η πηγή είχε εκτεθεί στο φως του ήλιου. Έπειτα από λίγο, το ρυάκι ξεράθηκε, εκπλήσσο­ντας όλους όσους το γνώριζαν γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί ποτέ πριν. Αναζητώντας εξηγήσεις γι' αυτό, κάποιος πρότεινε να ξαναχτίσουν την πέτρινη_κατασκευή. Έτσι κι έγινε. Έπειτα
από λίγο το ρυάκι επανήλθε..
Αυτό ήταν μιά αποκάλυψη για τον Σάουμπεργκερ, γιατί του ή­ταν πλέον ολοφάνερο ότι το νερό ανταποκρινόταν, άγνωστο πώς, στην σκιά και στο δάσος. Αργό τερα, του δόθηκαν πολύ περισ­σότερα στοιχεία για να επιβεβαι­ώσει αυτήν την θεωρία. Ο Σάου­μπεργκερ άρχισε να αντιλαμβά­νεται το νερό ως "το αίμα της Γης", θεωρώντας ότι πρέπει να του επιτρέπεται να κυλά με φυσι­κές ροές. Μια απείραχτη ροή νε­ρού σχηματίζεται από περιστρο­φικές καμπύλες και σκιερές ό­χθες, σκεπασμένες από δέντρα και θάμνους - κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.
«Το νερό θέλει να κυλά μ' αυ­τόν τον τρόπο, γι' αυτό φτιάχνει αυτές _τις σκιερές όχθες για να προστατεύεται από το άμεσο χρως τον ήλιου...» Έλεγε κι εννοούσε ότι η χαμηλή θερμοκρασία και η φυσική ροή, είναι οι καταστάσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρήσει το νερό τις εκπληκτι­κές δυνάμεις του. Αυτές που μπο­ρούν να χαρίσουν στον άνθρωπο υγεία, ευεξία και πνευματική διαύγεια... Μια νέα πηγή ενέργειας Κάποια στιγμή ο Σάουμπεργκερ πρόσεξε την παράξενη συμπεριφορά που είχαν οι πέστρο­φες μέσα στο νερό των πηγών. II μεγάλη πέστροφα μπορούσε να στέκεται στο ίδιο σημείο, τελείως ακίνητη για όση ώρα ήθελε, ακό­μη και στο πιό δυνατό αντίθετο ρεύμα! Αν τρόμαζε, μπορούσε να εκσφενδονιστεί με απίστευτη τα­χύτητα ενάντια στο ρεύμα, αντί να αφεθεί στο ρεύμα για να πα­ρασυρθεί στην ροή του - που άλ­λωστε θα ήταν και το πιό φυσικό. Ο Σάουμπεργκερ δεν μπόρεσε να βρει καμιά εξήγηση για το φαινόμενο, σε κανένα βιβλίο. Το μόνο ιιου ήξερε ήταν ότι ένα βουνίσιο ρυάκι ήταν πιό ψυχρό κοντά στην πηγή του και γινόταν όλο και πιό θερμό μακριά της. θα μπορούσε αυτό να έχει κά­ποια σχέση με την πέστροφα που πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα; Έκανε πολλά πειράματα για να το διερευνήσει αυτό. Διάλεξε ένα ποταμάκι και κάποιο σημείο με πολύ ισχυρό ρεύμα, εκεί που εμφανιζόταν συχνά ακίνητη μιά μεγάλη πέστροφα. Έβαλε τους ανθρώπους του να ρίξουν εκατό λίτρα ζεστό νερό στο ποταμάκι, περίπου πεντακόσια μέτρα πιό πάνω από εκείνο το σημείο, όταν θα τους έδινε το σύνθημα. Αμέ­σως μόλις έπεσε το ζεστό νερό, πολύ πριν ακόμη προλάβει να φτάσει στο σημείο εκείνο, η πέ­στροφα άρχισε να ταράζεται, να δείχνει ανήσυχη και να μην μπο­ρεί πια να μείνει ακίνητη στο ση μείο της! Παρ' όλες τις προσπάθειες της, μόλις το θερμότερο ρό έφτασε κοντά της η πέστροφα αφέθηκε να την παρασύρει το ρεύμα... Δεν επέστρεψε στο ση­μείο της παρά μονάχα πολύ αρ­γότερα. Αυτό έπεισε τον Σάου-μπεργκερ ότι η θεωρία του ήταν σωστή: η θερμοκρασία του νερού είχε σχέση με την συμπεριφορά της πέστροφας. Μελέτησε επίσης την ικανότη­τα της να πηδά κόντρα σε ψη­λούς καταρράκτες με ελάχιστη προσπάθεια. Σ' αυτό το φαινόμε­νο αναγνώρισε στοιχεία που επι­βεβαίωναν τους συλλογισμούς του, ότι η πέστροφα εκμεταλλευ­όταν μιά άγνωστη μέχρι τώρα πηγή ενέργειας μέσα στο νερό. Ο ίδιος περιγράφει: «Τότε, ξαφνικά, η ογκώδης πέστροφα εξαφανίστηκε α­ντίθετα στην ροή τον καταρράκτη, που έλαμπε στο φως του φεγγαριού. Την είδα να πλέει κάτω από μιά κωνική δί­νη νερού, χορεύοντας με μιά άγρια πε­ριστροφική κίνηση. Έπειτα πετάχτηκε "έξω" από αυτήν την περιστροφή και την είδα να επιπλέει ακίνητη προς τα πάνω. Όταν έφτασε στο χείλος του κα­ταρράκτη, με ένα απότομο τίναγμα της ουράς χάθηκε από τα μάτια μου, αντίθετα στο ρεύμα, όλο και πιό μακρυά. Κανένας επιστήμονας δεν μπό­ρεσε να μου εξηγήσει αυτό το φαινό­μενο...» Ο Σάουμπεργκερ, έπειτα από αμέτρητες παρόμοιες παρατηρή­σεις και έρευνες, διατύπωσε την θεωρία ότι η φυσική ροή νερού, που επιτρέπει την φυσική κ’ινηση, δημιουργεί μιά ενέργεια που ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν_του_νερού. Αυτήν την ενέργεια ήταν που χρησιμοποι­ούσε η πέστροφα.
Σ' έναν κατάλληλα διαμορφω­μένο καταρράκτη, μπορεί κάποι­ος να δει την ροή αυτής της ε­νέργειαςσαν ένα κανάλι από φως μέσα στην ροή του νερού! Η πέστροφα ψάχνει αυτήν την ε­νεργειακή ροή - όπως το ανεμόπλανο το ρεύμα του αέρα - και α­φήνει να την παρασύρει προς τα πάνω σαν μιά ανάποδη ρουφή­χτρα! Στη μεγαλοφυή σκέψη του κί­νησε το ενδιαφέρον ένα ακόμη απλό φαινόμενο: η ιδιόμορφη κί­νηση του νερόφιδου, που μπο­ρούσε να κινείται στο νερό χωρίς- να έχει πτερύγια, αλλά σχηματί­ζοντας μιά σειρά από σπειροει­δείς περιτυλίξεις.
Είχε σχεδόν μάθει τη γλώσσα της φύσης, που απλόχερα του α­ποκάλυπτε τα μυστικά της χωρίς να νιώθει βιασμένη... Σε μιά κα­θαρή χειμωνιάτικη νύχτα εντυπωσιάστηκε από άλλο ένα παρά­ξενο φαινόμενο. Παρατηρώντας μιά λιμνούλα που είχε σχηματι­στεί από ένα ορμητικό ρυάκι, διέκρινε στον πάτο της - που ή­ταν αρκετά μέτρα βαθιά - μερι­κές πέτρες μεγάλες όσο το κεφά­λι ενός ανθρώπου, που κινούνταν εδώ κι εκεί, σαν να ήταν ηλεκτρι­κά φορτισμένες! «Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου, όταν ξαφνικά είδα μιά μεγάλη πέτρα να κινείται κυ­κλικά, με τον ίδιο τρόπο που είχε κι­νηθεί η πέστροφα πριν πηδήξει στον καταρράκτη. Η πέτρα είχε σχήμα αυγού. Την επόμενη στιγμή, η πάρα ή­ταν στην επιφάνεια του νερού και σύ­ντομα γύρω της δημιουργήθηκε ένας κύκλος από πάγο!_ Εκείνη η μεγάλη, βαριά πέτρα, επέπλεε στο νερό, χορεύ­οντας στο φας τον φεγγαριού! Έπειτα και μιά δεύτερη - και μιά τρίτη, όλο και περισσότερες πέτρες έκαναν τις ί­διες κινήσεις και έβγαιναν στην επιφά­νεια. Είχαν όλες τους περίπου το ίδιο σχήμα αυγού. Οι άλλες πέτρες με α­νώμαλο ή γωνιώδες σχήμα, παρέμεναν ακίνητες στον πάτο. Μπροστά μου εκ­δηλωνόταν ένας μοναδικός τύπος κίνη­σης που μπορούσε να υπερνικήσει τψ δύναμη της βαρύτητας...»
Ρώτησε τον εαυτό του: Τι είναι τελικά αυτό που λέμε "κίνηση"; Υπάρχουν άραγε διαφορετικοί τύποι κίνησης; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τύπος κίνησης που είναι μέχρι σήμερα άγνωστος για την επιστήμη; Από αυτούς τους συλλογισμούς και τις παρατηρή­σεις άρχισε να αναπτύσσεται μιά θεωρία για τους διαφορετικούς τύπους κίνησης. Την ίδια εποχή, ο πρίγκιπας Αδόλφος της Αυστρίας ήθελε να μεταφέρει ποσότητες ξυλείας α­πό απομακρυσμένες περιοχές, ό­που βρισκόντουσαν πολλά παρ­θένα δάση, αλλά το κόστος μετα­φοράς τους θα ήταν πολύ μεγά­λο. Έθεσε το πρόβλημα στους μηχανικούς του που δυσκολεύτη­καν πολύ, αλλά την κατάλληλη στιγμή εμφανίσιηκε ο Σάουμπεργκερ με τη λύση. Κατασκεύ­ασε κανάλια, μέσα στα οποία θα διοχετευόταν κρύο νερό από τις πηγές και την νύχτα θα έπλεαν μαζί με το ρεύμα οι τεράστιοι κορμοί που έπρεπε να μεταφερ­θούν. Κρύο νερό, τη νύχτα, σε μιά απίστευτη ξύλινη κατασκευή, μήκους πενήντα χιλιομέτρων! Τρελή συνταγή, όμως το θαύμα έγινε και ο Σάουμπεργκερ τα κα­τάφερε...
Ειδικοί από όλη την Ευρώπη ήρθαν για να μελετήσουν την κα­τασκευή. Ο Σάουμπεργκερ υποστήριζε ότι όταν το νερό είναι ε­κτεθειμένο στις ακτίνες του ήλι­ου κοιμάται, αλλά την νύχτα -και ειδικά στο φως του φεγγαριού είναι φρέσκο και ζωντανό.
Ο πρίγκιπας του έδειξε την ευγνω­μοσύνη του ονομάζοντας τον Γε­νικό Επόπτη όλων των δασών και των κυνηγετικών περιοχών της ε­πικράτειας. Ο Σάουμπεργκερ πάντοτε έλε­γε ξανά και ξανά: «Πρώτα πρέ­πει να κατανοήσουμε την Φύση και ύστερα απλά να την αντιγρά­ψουμε»! Έλεγε ακόμη ότι η Φύ­ση είναι ο μεγαλύτερος δάσκα­λος μας. Ο σκοπός της τεχνολο­γίας δεν θα πρέπει να είναι να διορθώσει την Φύση, αλλά να την μιμηθεί...
Παρ' όλα αυτά, οι επιστήμονες δεν πείστηκαν για τις θεωρίες του παράξενου "Μάγου του Νερού - όπως είχαν αρχίσει να αποκαλούν οι συνεργάτες τον. θεωρία του Σάουμπεργκερ ότι α­κόμη και η ελαχιστότατη διαφο­ρά στην θερμοκρασία, είχε επί­δραση στην συμπεριφορά του νε­ρού, θεωρήθηκε γελοία. Αλλά για τον Σάουμπεργκερ ήταν γελοίο το ότι νερό είναι απλά υδρογόνο και οξυγόνο... αλλά ένας ζωντα­νός οργανισμός που απαιτούσε σεβασμό από την ανθρωπότητα -και στην αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα ήταν μοιραίες
Αλάνθαστος προφήτης Ο ίδιος τρομοκρατούνταν μό­λις παρατηρούσε τις καταστρο­φικές αλλαγές που συνέβαιναν στις πηγές και στο νερό των πο­ταμών και στη ζωή των ζώων και των φυτών, μόλις εξαφανιζόταν ένα δάσος από μιά περιοχή. Πα­ρατήρησε ότι το νερό έχανε τις ιδιότητες του όταν εκτρεπόταν με αφύσικο τρόπο από την φυ­σική του ροή, ή όταν τα φράγ­ματα που χρησιμοποιούνταν για τέτοιους σκοπούς δεν ήταν ειδι­κά σχεδιασμένα από "φιλικά" προς το νερό υλικά, όπως το ξύ­λο και η πέτρα, αλλά φτιαγμένα από τσιμέντο λχ. Στην δεκαετία του 1930, ο Σά­ουμπεργκερ έγραψε μιά διατρι­βή στην οποία εξηγούσε όλα όσα είχε ανακαλύψει για τους μυστη­ριώδεις νόμους που κυβερνούσαν την συμπεριφορά του νερού, κα­θώς και τις επιδράσεις που είχε πάνω της η αλλαγή της θερμο­κρασίας και οι τύποι της κίνησης και ροής του. Το σύγγραμμα, που εκδόθηκε το 1931 στην Βιέν-νη, είχε τον τίτλο "Υδροτεχνολο-γία" (DieWasserwirtschaft).
Σ' αυτήν την μελέτη, ο Σάου-μπεργκερ περιγράφει την βάση για την φυσική κυκλοφορία του νεροΰ - και δείχνει με ποιόν τρό­πο το φυσικό τοπίο και οποιαδή­ποτε αλλαγή της ροής του νερού, επηρεάζει άμεσα την ποιότητα και την "υγεία" του και επακό­λουθα, την υγεία των ανθρώπων. Περιγράφει επίσης τα χαρα­κτηριστικά της στροβιλοειδούς και της ελισσόμενης κίνησης του νερού - και ποιες σημαντικές επι­δράσεις έχουν στον "μεταβολι­σμό" του. Επίσης, δείχνει με λε­πτομέρειες πώς πρέπει να κατα­σκευάζονται τα φράγματα και οι υδρορροές με έναν θετικό και αρμονικό προς την φύση τρόπο.
Οι "Αρνητικές" και οι "Θετι­κές" αλλαγές στην θερμοκρασία, είναι πολύ σημαντικοί παράγο­ντες στις θεωρίες του Σάουμπεργκερ για το νερό. Οι "θετικές" ε­πιτυγχάνονται όταν το νερό πλη­σιάζει τους +4°C. Σ' αυτήν την θερμοκρασία, η "φυγόκεντρος κυ-κλωτική σπειροειδή κίνηση" του νερού, αυξάνεται. Το ίδιο, γίνεται υγιές-ζωντανό - και συνεχώς ανα­ζωογονείται μέσα από το φαινρ^ μενο που ονομάζει "γαλάκτωση".
Στις "Αρνητικές" θερμοκρα­σίες - πάνω από τους +4°C - υ­πάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύν­θεση του νερού που χάνει την ζω­ογόνο δύναμη του, μια κατάστα­ση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια. «Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρωπινό σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης...

Υδροτεχνολογία

Αν μελετήσουμε τα υδραγωγικά συστήματα των αρχαίων Ρωμαίων, θα παρατηρήσουμε ότι το πόσιμο νερό διοχετευόταν είτε από ξύλινους σωλήνες είτε κατά μήκος φυσικών καναλιών πήλι­νων ή από πέτρα. Αργότερα, κα­θώς οι πόλεις μεγάλωναν και οι ανάγκες για νερό αυξάνονταν, έ­γινε η ατυχής επιλογή να διοχε­τευθεί το πόσιμο νερό σε μεταλ­λικά κανάλια.

Άλλες αρχαίες υδροκατασκευές μεγάλου ενδιαφέροντος, ήταν τα υπόγεια αρδευτικά κανάλια που κατασκευάστηκαν στο Ανατολικό Τουρκεστάν. Ήταν λειτουργικά ακόμη και το 1700 - και τα απο­μεινάρια τους μελετήθηκαν από τον γνωστό εξερευνητή Σβεν Χέντιν. Το νερό έτρεχε σε μεγάλο βάθος σ' αυτά τα κανάλια και έ­ρεε στο σκοτάδι μέχρι τις περιο­χές που έπρεπε να αρδευτούν. Ο Σάουμπεργκερ σκέφτηκε ότι αυτή η μέθοδος μεταφοράς του νερού στο σκοτάδι και σε χαμη­λές θερμοκρασίες, ήταν ο κύριος λόγος για την γονιμότητα του ε­δάφους που ποτίζονταν - το χαρακτηριστικό των οάσεων του Ανατολικού Τουρκεστάν. Αυτές και πολλές άλλες ιστορικές πα­ρατηρήσεις, έδειχναν ότι οι άν­θρωποι του παλιού καιρού κατεί­χαν άγνωστες για μας γνώσεις και είχαν μεγαλύτερη κατανόηση για τον αληθινό χαρακτήρα του νερού.

Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κά­ποια στιγμή έφτασε στο σημείο να σκεφτεί την πιθανότητα πα­ραγωγής καλού πόσιμου νερού με τεχνητό τρόπο. Χρησιμοποιώντας μια μηχανή που θα αντέ­γραφε τις μεθόδους της Φύσης στην αναδημιουργία και την αναζωογόνηση του νερού, θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσει νερό πηγής - και μ' αυτόν τον τρόπο να εφοδιάσει ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να πάρουν φυσικό νερό εξαιτίας της περιβαλλοντικής καταστροφής. «Είναι απελπιστικά σημαντικό να ανακαλύψουμε από την αρχή τους τρόπους της Φύσης για να σωθούν οι άνθρωποι, τα ζώα και η γη από την  παρακμή και για να μην πεθάνει ο πλανήτης από τη δίψα». Αυτά ήταν τα λόγια του πολύ πριν παρουσιαστούν τα ση­μερινά προβλήματα. (Η Τουρκία φαίνεται ιδιαίτερα ευαισθητο­ποιημένη...)

Ο Σάουμπεργκερ άρχισε να προσπαθεί να αναπαράγει τα φυσικά στάδια από τα οποία περνούν τα στοιχεία του νερού των πηγών. Κατασκεύασε την πρώτη συσκευή διήθησης γύρω στα 1930. Ξεκίνησε με αποστειρωμένο νερό από τον Δούναβη, πρόσθεσε μικρές ποσότητες από συγκεκριμένα μέταλλα, ορυκτά και διοξείδιο του άνθρακα, αφή­νοντας το μίγμα να ρέει σε πέτρι­νους σωλήνες με κυκλωτική σπει­ροειδή κίνηση στο σκοτάδι, ενώ άφηνε την θερμοκρασία του να πέφτει κάτω από το "υδροβιολογικό μηδέν" (+4°C). Έπειτα από μισ μικρή περίοδο αποθήκευσης, ανέβαζε αργά την θερμο­κρασία του νερού στους +8°C. Και τότε το νερό ήταν έτοιμο για : το πιεις. Η φήμη απλώθηκε παντού, όχι ο Σάουμπεργκερ μπορούσε να δημιουργήσει "ζωντανό νερό" και οι άνθρωποι ερχόντουσαν στο σπίτι του για να το δοκιμά σουν. Δείγματα στάλθηκαν από τους δύσπιστους στα εργαστήρια για ανάλυση, όπου αποδείχθηκε ότι το νερό του Σάουμπεργκερ δεν ξεχώριζε καθόλου από το φρέσκο νερό μιας πηγής, τουλά­χιστον χημικά...

Τα σχέδια του Σάουμπεργκερ για υγιή πόσιμο νερό, περιελάμ­βαναν και ανασχεδιασμό των σω­λήνων του νερού, φτιαγμένων α­πό νέα υλικά. Ήταν τελείως αντί­θετος με τους σιδερένιους και τους τσιμεντένιους σωλήνες, τους οποίους όχι μόνο έκρινε ιδιαίτερα επικίνδυνους, αλλά θεωρούσε ότι προκαλούσαν καρκίνο. Το λάθος υλικό του σωλήνα, προκα­λούσε φθορά του από την συνεχή χρήση, αλλά και έδινε ζημιογό­νες ιδιότητες στο ίδιο το νερό. Επιπλέον, τα τοιχώματα των σω­λήνων του πόσιμου νερού πρέπει να είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να "ενθαρρύνουν" την ροή του νε­ρού όπως συμβαίνει και στην Φύση. Ταυτόχρονα έπρεπε να εί­ναι και κακός αγωγός της θερμό­τητας, όπως το καλό και υγιές ξύ­λο. Το υγιές και σωστά χρησιμο­ποιημένο ξύλο, είναι τόσο γερό στον χρόνο όσο και το σίδερο. Επιπλέον, οι σωλήνες πρέπει να  περνούν μέσα από μαλακό, αμ­μώδες έδαφος. Αν η υδρορροή διευθετηθεί με έναν φυσικά σω­στό τρόπο - με την μορφή της δι­πλής περιστροφής - όπωςς ακρι­βώς συμβαίνει και στις ελεύθερες πηγές και ποτάμια, τότε το νερό που θα διοχετεύεται στα σπίτια των ανθρώπων θα είναι δροσερό, φρέσκο, γεμάτο ενέργεια - και θα περιέχει λιγοστά αέρια. Επί­σης, τα παθογονικά βακτήρια θα εξαφανίζονται μέσα σε τέτοιους σωλήνες. Μια μορφή αυτών των σωλήνων κατατέθηκαν το 1934 και ο Σάουμπεργκερ πήρε την πατέντα. Οι προτάσεις του Δρ. Σάουμπεργκερ για την φυσική χρησιμοποίηση του νερού ήταν πολύ αμφιλεγόμενες στους επι­στημονικούς κύκλους:

• Το νερό πρέπει να αφήνεται να ρέει και να ωριμάζει στο δικό του φυσικό περιβάλλον που - α­νάμεσα σε άλλα πράγματα - προ­ϋποθέτει φυσικά αναπτυγμένο δάσος, που περιέχει πολλών ει­δών δέντρα. Κάθε εκτροπή του νερού με αφύσικο τρόπο και κά­θε καταστροφή δάσους πρέπει να σταματήσουν, πριν να είναι πολύ αργά.  

• Όλες οι υδροροές, από τα μικρά ρυάκια μέχρι τους μεγά­λους ποταμούς, πρέπει να έχουν όχθες με δέντρα και θάμνους για να τους παρέχουν φυσική σκιά.

• Οι υδροκατασκευές πρέπει να είναι αρμονικές με τις ανά­γκες του νερού και δεν πρέπει να αλλάζουν τις φυσικές μορφές κί­νησης του.

• Οι σωλήνες του νερού - και όλες οι άλλες μέθοδοι μεταφο­ράς νερού - πρέπει να είναι σχε­διασμένοι με τέτοιο τρόπο και α­πό τέτοια υλικά, που να προω­θούν την διατήρηση και την ανά­πτυξη της ιδιαίτερης βιολογικής ποιότητας του νερού.

Πόσα χρόνια άραγε να απέχου­με από τότε που θα αναλάβουν τις... ΕΥΔΑΠ και τις ΔΕΗ του πλανήτη άνθρωποι με γνώση και φαντασία; (αντί των κοντόφθαλ­μων κομματικών στελεχών της Ελλάδας...). Πόσο αργεί η εποχή που η πρόληψη αλλά και η θερα­πεία πολλών ασθενειών, θα επιτυγχάνεται με τη βελτίωση του δικτύου υδροδότησης; Τότε βέβαια, το νερό που θα τρέχει στις βρύσες δεν α είναι H2Ο, αλλά το ίδιο το "αίμα της γης".

Νέες μορφές κίνησης και ενέργειας

Ο Δρ. Σάουμπεργκερ ασχολή­θηκε και με την παραγωγή χρήσιμων μορφών ενέργειας. Μέσα από παρατηρήσεις και πειράματα, είχε εντοπίσει την α­ντίθεση ανάμεσα στις μεθόδους της Φύσης και της τεχνολογίας των ανθρώπων. Βεβαιωνόταν όλο και πιο πολύ ότι η ανθρώπινη τε­χνολογία θα απειλούσε την ζωή του ίδιου του πλανήτη, τον οποίο τον έβλεπε σαν έναν τεράστιο ζωντανό οργανισμό, πάνω στον οποίον εμείς είμαστε οι μικροορ­γανισμοί του.

«Οι ατμομηχανές και οι μηχα­νές εσωτερικής καύσης - πάνω στις οποίες στηρίζεται ο σύγχρο­νος κόσμος - δεν λειτουργούν ού­τε στο πενήντα τοις εκατό της απαιτούμενης δραστηριότητας. ΙΙερισσότερη από την μισή ενέρ­γεια που χρησιμοποιούν, κατα­στρέφεται ή αχρηστεύεται. Γιατί λειτουργούν τόσο άσχημα; Η Φύ­ση μας δίνει την απάντηση: Γιατί χρησιμοποιούμε λάθος μορφή κίνησης...»

Η μορφή_κίνησης που δημιουργεί, αναπτύσσει, εξαγνίζει και «μεγαλώνει, είναι η "υπερβο­λική σπειροειδής κίνηση", που εξωτερικά είναι φυγόκεντρη και εσωτερικά κινείται προς το κέ­ντρο. Την συναντούμε παντού στην Φύση: στις σπείρες τθ)ν νε­φελωμάτων του διαστήματος, στην κίνηση του ηλιακού μας συστήματος, στον σχηματισμό του γαλαξία, στην φυσική ροή του νερού, στην κυκλοφορία του αί­ματος, στα ρεύματα του αέρα.

Από την άλλη, η καταστροφι­κή και διαλυτική μορφή κίνη­σης στην Φύση έχει την αντίθε­τη φορά, από το κέντρο προς τα έξω, προς την περιφέρεια - σε ευθείες γραμμές. Τα στοιχεία ε­ξαναγκάζονται να κινηθούν έξω από το κέντρο. Το μέσο πρώτα αδυνατίζει κι έπειτα διαλύεται και καταστρέφεται.

Η περιστροφική κίνηση προς τα μέσα - η «υπερβολική σπειρο­ειδής κίνηση» - είναι συνώνυμη με την πτώση της θερμοκρασίας, την συστολή, τη συγκέντρωση. Η αντίστροφη κίνηση είναι συνώνυμη με την άνοδο της θερμοκρασίας, την θερμότητα, την διαστολή, την επέκτα­ση, την έκρηξη.

Ολόκληρη η σύγχρονη τεχνο­λογία μας βασίζεται πάνω στην ιδέα της κατάρρευσης, στο μέσο της θερμότητας, της ανάφλεξης, της έκρηξης, της προέκτασης... Ο Σάουμπεργκερ συμπέρανε ότι τα ζημιογόνα και φτωχά αποτε­λέσματα της σύγχρονης τεχνολο­γίας, προέρχονται από την αντί­σταση της Φύσης στην επιθυμία του ανθρώπου για καταστροφή και αποσύνθεση! Τα προβλήμα­τα των μεγάλων θερμοκρασιών, η αντίσταση του αέρα, το φράγ­μα του ήχου, είναι επιβεβαιώσεις ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε λά­θος μονοπάτι.

«Η τεχνολογία μας, οδηγεί στον θάνατο! Σπαταλά κάρβουνο κα πετρέλαιο, τα οποία έχουν πιο ση­μαντικούς οικολογικούς ρόλους από το να καίγονται σε avόητεc μηχανές, που αναλώνουν τα υλικά και που δηλητηριάζουν και μολύ­νουν όλο μας το περιβάλλον.»! Αυτές τις απόψεις εξέφραζε ο Σάουμπεργκερ, την δεκαετία τ 1930, όταν καμιά μεγάλη οικολο­γική καταστροφή δεν ήταν ακό­μη ορατή σων ορίζοντα...

Πρότεινε έναν άλλο τρόπο- μιά βιοτεχνολογική μέθοδο - πα­ραγωγής ενέργειας. Μια μέθοδο που θα χρησιμοποιεί την κυκλοειδή μορφή κίνησης, για την θετική παραγωγή ενέργειας από τον αέρα και το νερό. Σύμφωνα με τον παράξενο προφήτη, sη διάσπαση του ατόμου και η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας οδηγεί το μέλλον των κοινωνιών μας στην απόλυτη καταστροφή.

«Οι θεωρίες του Αϊνστάιν για την απόκτηση ενέργειας από την διάσπαση του ατόμου, είναι μιά προσβολή ενάντια στην Φύση. Ένας βιασμός της... Μπορούμε ό­μως να κάνουμε χρήση της ατομι­κής ενέργειας μέσω της βιοτεχνολογίaς της σύντηξης...»

' Ο Σάουμπεργκερ θέλησε να μιμηθεί την σύντηξη που συμβαί­νει στη Φύση με τον σχεδιασμό των μηχανημάτων του που ονό­μασε '^;μηχανές σύντηξης". Yποστήριζε_ότι ήταν μοναδικές γιατί δεν χρειάζονταν καύσιμα! «Όλα τα καταστροφικά συστήματα είναι βασι­σμένα πάνα σε κινητήρες έκρηξης, αλλά οι κινητήρες σύντηξης δημιουργούν την δική τους πηγή ενέργειας, με την διαμαγνητική χρήση του νερού και του αέρα. Δεν χρειάζονται άνθρα­κα, πετρέλαιο, ουράνιο ή ενέργεια από την διάσπαση του ατόμου, γιατί μπο­ρούν να παράγουν τψ δική τονς ενέρ­γεια (ατομική) με βιολογικά μέσα και σε ανεξάντλητη ποσότητα - σχεδόν χα-, ρίς καθόλου κόστος. Η ενέργεια  μπο­ρεί να είναι Βιο-ηλεκτρική, δηλαδή καταστροφική, ή Βιο-μαγννητική, δη λαδή αναζαογονητική...»,

Ο Σάουμπεργκερ εστίασε όλο του το ενδιαφέρον στην κατα­σκευή μιας μηχανής για να πα­ράγει ενέργεια απευθείας από νερό και αέρα. Εργάστηκε πάνω σ' αυτό το 1932 μαζί με τον Δρ. Βίντερ, ένα μηχανικό από την Βιέννη. Είναι γνωστό ότι κατα­σκεύασαν δύο τέτοια μοντέλα, α­πό τα οποία το ένα καταστράφη­κε, γιατί εκτινάχτηκε στο ταβάνι του εργαστηρίου! Δεν μπόρεσε να ελέγξει την τεράστια ποσότη­τα ενέργειας που δημιούργησε. Εφ' όσον δεν εμπιστεύτηκε τον τρόπο κατασκευής σε κανέναν και πειραματιζόταν συνήθως μό­νος, τα αποτελέσματα και οι λε­πτομέρειες αυτών των παράξε­νων ερευνών δεν είναι γνωστά. Πιστεύεται ότι έχουν καταλήξει στα χέρια των ΗΠΑ...

■ Μια συνάντηση με τον Χίτλερ

Στα μέσα της δεκαετίας του '30, ο Αδόλφος Χίτλερ άκου­σε για τον Αυστριακό με τις πρω­τότυπες ιδέες για την τεχνολογία και τις παράξενες εφευρέσεις του. Τον προσκάλεσε σε μιά συ­νάντηση, μέσω της Γερμανικής πρεσβείας. Ο Σάουμπεργκερ παρουσιάστηκε ανακαλύπτοντας ό­τι ο Γερμανός Καγκελάριος ήταν πάρα πολύ καλά ενημερωμένος για το έργο του και για τις έρευνές του.

Ο Χίτλερ του ζήτησε μιά λεπτο­μερή εξήγηση των ιδεών και των πειραμάτων του και ο Σάουμπερ­γκερ μίλαγε χωρίς διακοπή για μία ώρα. Περιέγραψε τα λάθη των συγχρόνων τεχνολόγων, τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι μέθοδοι τους για την φύση, αλλά και τις ατέλειες που παρουσίαζε το τετραετές επιστημονικό πρό­γραμμα του Χίτλερ.

Όταν τελείωσε, ο Χίτλερ τον ρώτησε: «Με τι θα αντικαταστή­σεις τις γεννήτριες και τις μεθό­δους που χρησιμοποιούμε σήμε­ρα;» Ο Σάουμπεργκερ απάντη­σε: «Δώσε μου εγκαταστάσεις και προσωπικό - και τα υλικά που θα χρειαστώ - και σε λίγους μήνες θα δεις τις μεθόδους μου για την παραγωγή ενεργείας. Τότε θα μπορείς να αποφασίσεις μόνος σου ποια είναι η πιο αποτελε­σματική και η πιο σωστή μέθο­δος, με τις καλύτερες προοπτικές για το Μέλλον...» -«Και ποια θα είναι η πηγή των καυσίμων μα τις γεννήτριες σου;...» Νερό και αέρας. Περιέχουν όλη την ε­νέργεια που χρειαζόμαστε... '.

Τότε ο Χίτλερ έδωσε διαταγή στον γραμματέα της κυβέρνη­σης: «Δώστε σ' αυτόν τον Αυ­στριακό - που έχει ιδέες που με ενδιαφέρουν πολύ - όλα όσα χρειάζεται για να αποδείξει ότι έχει δίκιο....»

Μόλις ο Σάουμπεργκερ απο­χώρησε, ο διευθυντής του "Επι­στημονικού Ινστιτούτου Κάιζερ" αλλά και υφυπουργός, Φρίντριχ Βίλουν - ο οποίος είχε παρακο­λουθήσει την συζήτηση - πλησία­σε τον Σάουμπεργκερ και τον κα­τηγόρησε ότι προσπαθούσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Χίτλερ για να του βάλει «ανόητες ιδέες" στο μυαλό. Οι δυο άντρες λογομάχησαν πολύ έντονα και ο Σάουμπεργκερ έφυγε πολύ θυμω­μένος. Αργότερα όταν τον ξανα­κάλεσαν στην Καγκελαρία, δεν πήγε αλλά έφυγε στην Αυστρία.

Όταν το 1938 η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία, αμέ­σως ο Σαάουμπεργκερ έλαβε μή­νυμα από τον Τζούλιους Στράικερ, ότι υπήρχε ρητή διαταγή του Φύρερ, να του παρέχουν ότι ζητήσει. Του έδωσαν δέκα εκα­τομμύρια μάρκα για να διευθε­τήσει με τις μεθόδους του την ξν-λεία και τα δάση της Βαυαρίας, της Βόρειας Αυστρίας και της Βοημίας. Ένα μεγάλο εργαστή­ριο στην Νυρεμβέργη ήταν επί­σης διαθέσιμο για τις έρει -του. Εκεί, ο Σάουμπεργκερ, μαζί με τον γιο του Βάλτερ, συνέχισαν τα πειράματα για να εξάγουν η­λεκτρική ενέργεια απευθείας α­πό μια υδρορροή.

Σύντομα τα ηλεκτρικά φαινό­μενα άρχισαν να εμφανίζονται, το φορτίο μπορούσε να ενισχυθεί μέχρι τα 50.000 βολτς. Το ότι το νερό μπορούσε να παράγει από μόνο του τόσο μεγάλο φορτίο ή­ταν κάτι το απίστευτο. Αλλά προς στιγμήν δεν κατέληξε σε κάποια πρακτική χρήση - κι έτσι επέστρεψε για λίγο στην Αυ­στρία.   

Μετά το ξέσπασμα του Β' Πα­γκοσμίου Πολέμου, το 1943, κά­λεσαν τον Σάουμπεργκερ για στρατιωτική υπηρεσία, γιατί α­κόμη και οι γέροι έπρεπε να πο­λεμήσουν. Διορίστηκε διοικητής ενός λόχου αλεξιπτωτιστών(!) στην Ιταλία, αλλά δεν έμεινε για πολύ εκεί, όταν έφτασαν διατα­γές από τον Χίμλερ για να πα­ρουσιαστεί στο Κολέγιο των Ες-Ες σιο Ρόζενχάγκελ της Βιέννης.

Όταν έφτασε εκεί, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μάουτχάουζεν. Εκεί συναντήθη­κε με τον υπασπιστή του Χίμλερ που του έδωσε το μήνυμα: «Σκε­φτήκαμε πολύ τις επιστημονικές σου έρευνες και καταλήξαμε ότι είναι πολύ σημαντικές. Μπορείς να διαλέξεις... Ή θα μείνεις στο Μάουτχάουζεν ν' αναλάβεις την διοίκηση μιας επιστημονικής ο­μάδας από τεχνικούς και φυσι­κούς που θα σου δώσουμε από τους κρατουμένους, για να κατα­σκευάσεις μηχανές που θα χρη­σιμοποιούν την ενέργεια που α­νακάλυψες, ή αλλιώς θα σε κρε­μάσουμε..

Ο Σάουμπεργκερ, φυσικά δέ­χτηκε και άρχισε μιά περίοδος ε­ντατικής έρευνας. Υπάρχουν α­ξιόπιστες μαρτυρίες επιστημό­νων που δούλεψαν μαζί του στο Κολέγιο των Ες-Ες στην Βιέννη, ότι ξεκίνησε να τελειοποιεί μο­ντέλα "ιπτάμενων αντικειμένων" με βιοτεχνολογικά μέσα! Το 1945, ο Σάουμπεργκερ ανακοί­νωσε ότι τα λειτουργικά σχέδια για ιπτάμενα οχήματα και υπο­βρύχια είχαν τελειώσει και μπο­ρούσαν να κατασκευαστούν δυο διαφορετικά μοντέλα.

Με τις νέες μορφές κίνησης και ενέργειας που είχε ανακαλύ­ψει, κατασκεύασε πολλά μοντέλα ιπτάμενων δίσκων, τα οποία λει­τούργησαν και πέταξαν, ακόμη και επανδρωμένα, σε μυστικές δοκιμαστικές πτήσεις!

Μεγάλο μυστήριο καλύπτει ό­λη την υπόθεση, για τους Ιπτάμε­νους Δίσκους που κατασκεύασαν οι Ναζί... Στο τέλος του πολέμου, εμφανίστηκε μια ομάδα Αμερι­κανών που φαινόταν να καταλα­βαίνει τι συμβαίνει - και κατά­σχεσε τα πάντα. Έπειτα από α­νακρίσεις, ο Σάουμπεργκερ μπή­κε σε "πρόγραμμα προστασίας και παρακολούθησης". Ένα ση­μαντικό κομμάτι της μηχανής, που κρατούσε μυστικά ο Σάου­μπεργκερ σε ένα διαμέρισμα, α­νακαλύφθηκε από τις Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Ανατίναξαν το διαμέρισμα φεύγοντας, για να μην ανακαλύψει κάποιος άλλος τυχόν πληροφορίες που τους διέ­φυγαν...

Πολλοί από τους κρατούμε­νους συνεργάτες του Σάουμπερ­γκερ ήταν Ρώσοι, που επέστρε­ψαν στην Σοβιετική Ένωση. Όταν οι Ρώσοι ανέπτυξαν τις διαστημικές ρουκέτες τους, κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι εί­χαν κάνει χρήση κάποιων σχε­δίων του Σάουμπεργκερ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι πολύ μεγάλο μέρος των τεχνολογικών εξελίξε­ων που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο, οφείλεται στην εκμετάλ­λευση των Ναζιστικών επιστημο­νικών προγραμμάτων από τους Συμμάχους.

Στην δεκαετία του '50, ο Σάου­μπεργκερ κρατήθηκε παρά την θέληση του στις Η.Π.Α., όπου τον ανάγκασαν να δουλέψει σε έ­να μυστικό εργαστήριο στην Αρι­ζόνα. Αργότερα, του επέτρεψαν επιστρέψει στην πατρίδα του.

Πέντε μέρες έπειτα από την επι­στροφή στο σπίτι του - στις 25 Σεπτεμβρίου 1958 - ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ πέθανε στο Λιντς (γενέτειρα και του Χίτλερ), σε η­λικία 73 ετών. Έλεγε ξανά και ξανά: «Μου πήραν τα πάντα.Τα πάντα! Δεν μου ανήκει καν ο εαυτός μου…»

ΠΗΓΗ: ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ,ΤΕΥΧΟΣ 52