Σε μια φυτεία τσαγιού, κοντά στο Εθνικό Πάρκο Kaziranga στην Ινδία,
εργάτριες κουβαλούν φρεσκοκομμένα φύλλα τσαγιού.
Λαοί του κόσμου και άνθρωποι που μάχονται για την επιβίωσή τους σε μια γη που «ασθμαίνοντας» πια προσπαθεί να διατηρήσει την ομορφιά και τον πλούτο της. Άνθρωποι που θρυματίζονται από την αλαζονεία, την ταχύτητα, την αμετροέπεια αφ’ ενός, από την έλλειψη στοιχειώδους τεχνικής γνώσης, την προκατάληψη και την φτώχεια τελικά, αφ΄ετέρου.
Απεικόνιση κάματου από λαούς που το ήθος τους προσπαθεί να διασώσει την ζωή και την αξιοπρέπεια δίχως να προδώσει τις παραδόσεις. Ποιος λέει ότι η προσαρμογή είναι πάντα εύκολη και προσαρμογή σε τι ακριβώς ή μάλλον ποιων, σε τι και γιατί. Ας σκεφτούμε καλά και ας πράξουμε πια με σεβασμό και αγάπη. Η ζωή δεν χρειάζεται πολλά για είναι όμορφη. Μπορεί να είναι λιτή και πλούσια για όλους, αρκεί να την αγαπήσουμε και να δώσουμε αξία στο κοινό που μας συνδέει και το διαφορετικό που μας οδηγεί στη μάθηση. Μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε.
Βαρκάρηδες κουβαλούν άμμο για να ενδυναμώσουν το ανάχωμα, που προστατεύει την πόλη Sirajganj, από τις πλημμύρες του ποταμού Jamuna, στο Μπανγκλαντές.
Οι γυναίκες στο χωριό Mawsynram στο κρατίδιο Meghalaya (γνωστό ως το υγρότερο μέρος του πλανήτη), στην Ινδία χρησιμοποιούν χειροποίητες “ομπρέλες” όταν εργάζονται στα χωράφια που καλλιεργούνται πατάτες.
Χωρικοί στη βόρεια Κένυα παίρνουν νερό από μια δεξαμενή,
που την προηγούμενη νύχτα είχε γεμίσει ένα βυτιοφόρο της κυβέρνησης.
Ένας βαρκάρης σε μια βάρκα από μπαμπού, κατά μήκος του ποταμού στο φράγμα Wawa , στις Φιλιππίνες.
Κατά της διάρκεια της ξηρής περιόδου όπου η δραστηριότητα βοσκής δεν είναι μεγάλη και οι Rabari αλλάζουν τις συνήθειές τους. Στο Rajasthan οι γυναίκες επιστρέφουν στην εξαντλητική εργασία του σκαψίματος δεξαμενών, κερδίζοντας δύο δολλάρια την ημέρα ανά δεξαμενή.
Η φωτογραφία είναι από την παραλία Poovar, στη νότια Ινδία. Την αυγή, οι ψαράδες ρίχνουν τα δίχτυα τους και γύρω στις 7:00 π.μ. αρχίζουν και τα μαζεύουν. 30-50 άντρες εργάζονται ομαδικά και η ψαριά μοιράζεται σε όλους.
Στην πόλη Semporna της Μαλαισίας πολλοί Φιλιππινέζοι και Malayu, που αλιεύουν παραδοσιακά για τα προς το ζην, έχουν φτιάξει εκατοντάδες από αυτά τα σπίτια στη θάλασσα Celebes.
Οι γυναίκες μια τυπικής οικογένειας στην Ινδία ξεδιαλέγουν το σιτάρι, για να τραφεί η οικογένειά τους. Παράλληλα, προσπαθούν να εξισορροπήσουν τα καθήκοντά τους ως μητέρες και σύζυγοι.
Για την αποκατάσταση των μαγκρόβιων στο Μπαλί εργάτες φυτεύουν 1300 δενδρύλλια ανά στρέμμα (0,4 εκτάρια) και περίπου 1.000 στρέμματα (400 εκτάρια) έχουν ήδη φυτευτεί. Ο υπουργός δασών της Ινδονησίας αναφέρει ότι μετά το καταστροφικό τσουνάμι του 2004, οι πολίτες έχουν εκτιμήσει την προστασία που τα παράκτια δάση μπορούν να προσφέρουν.
Εργάτες μεταφέρουν άμμο και χαλίκι, που έχουν ανασύρει από τον ποταμό Tansa. Τα υλικά πωλούνται σε εργολάβους που κατασκευάζουν δρόμους βόρεια της Βομβάη, μια βιομηχανία στην οποία στηρίζονται εκατοντάδες χωρικοί και εργάτες από άλλα μέρη της Ινδίας.
Ανθρακωρύχοι Καλιμαντάν, στη νήσο Βόρνεο, περνούν ώρες σε μια λιμνούλα αναμιγνύοντας υδράργυρο με το μετάλλευμα, προκειμένου να ξεχωρίσουν το χρυσό. Είναι εκτεθειμένοι στο τοξικό μέταλλο. Πίνουν και κάνουν μπάνιο με το μολυσμένο νερό.
ΠΗΓΗ
