- Ο πριαπισμός στην ελληνική μυθολογία είναι ταυτισμένος με την δύναμη της στύσης και την διάρκεια της, όπως και με το μέγεθος του φαλλού, όπως εξάλλου γίνεται αντιληπτό από τα αγάλματα με τον σάτυρο και την υπερβολικά μεγάλη φαλλική προβολή, ως τον θεό Πρίαπο (εικόνα) ο οποίος είχε τη φήμη ότι διέθετε υπερβολικές ερωτικές ικανότητες.
- Πριαπισμός είναι πάθηση που εκδηλώνεται ως μη υποχωρούσα, παρατεταμένη επώδυνη στύση, η οποία δε σχετίζεται απαραίτητα με σεξουαλική διέγερση. Ο όρος προέρχεται από τον μυθικό Πρίαπο, ο οποίος ήταν θεός της γονιμότητας και των ανδρικών γεννητικών οργάνων.
Ο όρος πριαπισμός αναφέρεται στην επώδυνη στύση τόσο του ανδρικού γεννητικού οργάνου (πέους), όσο και του ανατομικού αντίστοιχού του στο γυναικείο σύστημα (κλειτορίδα). Για το θηλυκό πριαπισμό, στα αγγλικά υπάρχει και ο όρος clitorism.
Ιατρικά βέβαια ο Πριαπισμός είναι η παθολογική, επώδυνη, συνεχής στύση του πέους χωρίς να έχει προηγηθεί σεξουαλική διέγερση, που όταν εκδηλωθεί χρειάζεται ιατρική παρέμβαση, φαρμακευτική ή χειρουργική ανάλογα.
Ορισμός:
Ο πριαπισμός είναι η παρατεταμένη στύση του πέους. Η ανεπιθύμητη, επίμονη στύση δεν προκαλείται από σεξουαλική διέγερση, ενώ είναι συνήθως επώδυνη. Ο πριαπισμός είναι μια ασυνήθιστη πάθηση που χρήζει άμεσης ιατρικής παρακολούθησης. Συνήθως χρειάζεται άμεση θεραπεία, για να αποφευχθεί βλάβη του ιστού που θα μπορούσε να καταλήξει σε αδυναμία στύσης ή διατήρησής της (στυτική δυσλειτουργία).
Ο πριαπισμός εμφανίζεται συνήθως σε αγόρια ηλικίας μεταξύ 5 και 10 ετών και στους άνδρες ηλικίας 20 με 50 ετών.
Συμπτώματα
Ο πριαπισμός προκαλεί αφύσικα επίμονες στύσεις. Τα συμπτώματα ποικίλλουν αναλόγως του τύπου του πριαπισμού.
1. Ισχαιμικός πριαπισμός
Ισχαιμικός ή χαμηλής ροής πριαπισμός είναι το αποτέλεσμα του αίματος που δεν μπορεί να φύγει κατά τη φάση της χάλασης από το πέος Είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος πριαπισμού. Κάποιες ενδείξεις και συμπτώματα είναι:
• Ανεπιθύμητη στύση που διαρκεί πάνω από 6 ώρες
• Άκαμπτο πέος, αλλά συνήθως μαλακό άκρο του πέους (βάλανος)
• Στύση που δεν σχετίζεται με σεξουαλική διέγερση ή επίμονη στύση μετά από διέγερση
• Συνήθως πέος που πονά ή είναι ευαίσθητο
2. Μη ισχαιμικός πριαπισμός
Ο μη ισχαιμικός ή υψηλής ροής πριαπισμός συμβαίνει όταν υπερβολική ποσότητα αίματος εισέλθει στο πέος. Κάποιες ενδείξεις και συμπτώματα είναι:
• Ανεπιθύμητη στύση που διαρκεί τουλάχιστον 6 ώρες
• Πέος σε στύση αλλά όχι άκαμπτο
• Στύση που δεν σχετίζεται με σεξουαλική διέγερση ή επίμονη στύση μετά από διέγερση
• Συνήθως χωρίς πόνο
3. Επαναλαμβανόμενος πριαπισμός
Άλλος τύπος ισχαιμικού πριαπισμού, που υποτροπιάζει και συμβαίνει μία στο τόσο. Είναι συνήθως επίπονος και γενικά κρατά αρκετές ώρες.
Στο χειρουργείο: Πέος σε πριαπισμό άνω των 6 ωρών στύσης. Διακρίνουμε το οίδημα (πρίξημο του πέους).
Πότε να δείτε γιατρό
Αν βιώσετε επίπονη, επίμονη στύση που υποχωρεί από μόνη της σε λιγότερο από 6 ώρες, δείτε τον γιατρό σας, επειδή ίσως χρειαστείτε θεραπεία, για να αποφύγετε μελλοντική επανεμφάνιση. Επίσης, επώδυνη στύση διάρκειας πάνω από 6 ώρες χρειάζεται ιατρική παρέμβαση και αντιμετώπιση.
Αίτια
Μια στύση φυσιολογικά συμβαίνει ως ανταπόκριση σωματικής ή ψυχολογικής διέγερσης. Αυτή η διέγερση προκαλεί την αύξηση της ροής του αίματος στα αγγεία και την πλήρωση των σηραγγωδών σωμάτων του πέους με αίμα, με αποτέλεσμα τη στύση.
Αφού η διέγερση τελειώσει, το αίμα ρέει προς τα έξω και το πέος επιστρέφει στη μη άκαμπτη (χαλαρή) κατάσταση. Ο πριαπισμός συμβαίνει όταν κάποιο μέρος του συστήματος - το αίμα, τα αγγεία ή τα νεύρα- αλλάζει τη φυσιολογική ροή του αίματος.
Οι παράγοντες που μπορούν να συμβάλλουν στον πριαπισμό είναι οι ακόλουθοι.
Αιματολογικές διαταραχές
Οι ασθένειες που σχετίζονται με το αίμα μπορεί να συμβάλλουν στον πριαπισμό - συνήθως ισχαιμικός πριαπισμός, μια επίμονη στύση που προκαλείται από το αίμα που δεν μπορεί να φύγει από το πέος.
Αυτές οι διαταραχές περιλαμβάνουν:
• Δρεπανοκυτταρική αναιμία
• Λευχαιμία
Η δρεπανοκυτταρική αναιμία, ένα συνηθισμένο αίτιο πριαπισμού, είναι μια κληρονομική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ερυθρά αιμοσφαίρια ασυνήθιστου σχήματος και μπορεί να φράξουν τη ροή του αίματος. Η δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι το πιο συνηθισμένο αίτιο πριαπισμού στα αγόρια.
Συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Ο πριαπισμός, συνήθως ο ισχαιμικός πριαπισμός, είναι γνωστή παρενέργεια αρκετών φαρμάκων. Τα παρακάτω φάρμακα μπορεί κάποιες φορές να προκαλέσουν πριαπισμό:
• Φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα και χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας, όπως το Viagra, το Cialis και το Levitra (άσκοπη χρήση αυτών των ουσιών ως αφροδισιακά).
• Ενέσιμα φάρμακα που χορηγούνται στο πέος για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας, όπως η παπαβερίνη (μη ελεγχόμενες δόσεις από εξειδικευμένο ιατρό).
• Αντικαταθλιπτικά, όπως η φλουοξετίνη και βουπροπιόνη.
• Φάρμακα για τη θεραπεία ψυχωτικών διαταραχών, όπως η ρισπεριδόνη και ολανζεπίνη
• Αντιπηκτικά όπως η βαρφαρίνη και η ηπαρίνη
Χρήση παράνομων ουσιών
Κάποιες παράνομες ουσίες ή η κατάχρηση φαρμάκων μπορεί να προκαλέσουν πριαπισμό, ειδικά ισχαιμικό πριαπισμό. Πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν:
• «Ψυχαγωγική» χρήση φαρμάκων για στυτική δυσλειτουργία
• Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
• Χρήση μαριχουάνας ή κοκαΐνης
Τραυματισμός
Ένα σύνηθες αίτιο μη ισχαιμικού πριαπισμού είναι ο τραυματισμός των γεννητικών οργάνων, της πυέλου ή του περινέου, την περιοχή μεταξύ της βάσης του πέους και του πρωκτού.
Άλλοι παράγοντες περιλαμβάνουν:
• Τραυματισμός της σπονδυλικής στήλης
• Θρομβώσεις
• Δηλητήριο, όπως το δηλητήριο του σκορπιού ή της μαύρης αράχνης
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν το συγκεκριμένο αίτιο για τον πριαπισμό.
(Τεχνική αναρρόφησης αίματος από τα σηραγγώδη σώματα στον πριαπισμό)
Επιπλοκές
Ο ισχαιμικός πριαπισμός μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις. Το αίμα που είναι εγκλωβισμένο στο πέος στερείται οξυγόνου και γίνεται τοξικό για τους ιστούς. Όταν η στύση κρατήσει περισσότερο από 6 ώρες, αυτό το αίμα που στερείται οξυγόνου μπορεί να βλάψει τους ιστούς του πέους. Ως αποτέλεσμα, ο πριαπισμός που δεν αντιμετωπίζεται μπορεί να προκαλέσει:
• Στυτική δυσλειτουργία, ανικανότητα του πέους να έχει ή να διατηρήσει στύση με τη σεξουαλική διέγερση
• Παραμόρφωση πέους
Πως αντιμετωπίζεται
Για να αποφευχθούν αυτές οι επιπτώσεις, χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση είτε φαρμακευτική (συντηρητική), που περιλαμβάνει χρήση αντιδότων και Shunt (φλεβική παρακέντηση) είτε χειρουργική, μέσα στις πρώτες 24-48 ώρες από την εμφάνιση της πάθησης.
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Θεραπεία πρωτοπαθών νόσων:
- Μεταγγίσεις αίματος (δρεπανοκ. αναιμία)
- Ακτινοβολίες πέους και Χ/Θ (λευχαιμία)
- Διακοπή φαρμάκων(αντιπερτασικών, ψυχοφαρμάκων)
Βοηθητικά θεραπευτικά μέσα:
- Ηρεμιστικά-Αναισθησία(νωτιαία ή επισκληρίδιος)
- Αναρρόφηση αίματος από τα σηραγγώδη σώματα.
- Ενδοσηραγγωδη χορήγηση α1-αδενεργικων αγωνιστών (επινεφρίνη 5-10mg,φαινυλεφρίνη 200-500mg,ετιλεφρίνη, εφεδρίνη).
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:
Σκοπός είναι η παροχέτευση του αίματος προς την συστηματική κυκλοφορία, μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η ελάττωση της πίεσης του στυτικού ιστού, μέχρις ότου απελευθερωθούν οι φυσιολογικές αποχετευτικές οδοί.
Αντωνακάκης Ε. Σωκράτης
Γενικός Χειρουργός
Πηγάδια Καρπάθου
τηλ. 6974 139 931
