Το παρακάτω ντοκιμαντέρ είμαι βέβαιος πως θα προκαλέσει αποστροφή σε πολλούς, όχι μόνο άθεους ή προκατειλημμένους (συνειδητά ή υποσυνείδητα), αλλά και πιστούς ορθόδοξους χριστιανούς.
Κάποιοι θα δουν δεισιδαιμονία και προλήψεις στο περιεχόμενό του. Ίσως πουν πως δεν είναι καν ντοκιμαντέρ, αλλά ένα σκουπίδι χωρίς αξία. Εγώ όχι. Βλέπω σ’ αυτό την αγνή ψυχή του λαού, που πλησιάζει το Χριστό και την Παναγία σαν παιδική ψυχή.
Εμένα με παρηγόρησε, μου έδειξε κάποια πρόσωπα που βρήκαν ξανά το δρόμο της Αγάπης και συμφιλιώθηκαν (ή συμφιλιώνονται σταδιακά) με την αγριεμένη συνείδησή τους, με την κοινωνία, με τον εαυτό τους και με το Θεό. Είναι από τις περιπτώσεις που μου λένε “υπάρχει ελπίδα – κάποιοι σώζονται!”.
Μερικοί, που δεν έχουν ξαναδεί τέτοιες σκηνές, ίσως πουν πως οι Ρωσίδες κοπέλες που κάνουν μετάνοιες μπροστά στην εικόνα της Παναγίας (προς το τέλος της ταινίες), φορώντας όλες μαντήλια, θυμίζουν μουσουλμάνες. Πάντως σίγουρα δε θυμίζουν κορίτσια που εκπορνεύουν την ψυχή τους, ή και το σώμα τους, στα παρακμιακά στέκια του πολιτισμού μας… Ωστόσο αυτές οι κοπέλες, στο βαθμό που έχουν αγγίξει την ουσία της Ορθοδοξίας, είναι ελεύθερες -αν και φυλακισμένες- ενώ δε μπορώ να πω το ίδιο και για τις γυναίκες του Ισλάμ. Μέσα απ’ αυτές τις γυναίκες, που διέπραξαν εγκλήματα, μπορεί να βγουν μία ή περισσότερες αγίες. Μακάρι.
Τέλος, οι προκατειλημμένοι θα εξοργιστούν παρακολουθώντας αυτή την ταινία. Δεν πειράζει. Ίσως τους ωφελήσει μακροπρόθεσμα… Πάντως, αν έχεις χάσει κι εσύ το δρόμο σου, όπως τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σ’ αυτή την αληθινή ιστορία, μην τις ξεχάσεις. Και μην Την ξεχάσεις.
Την ταινία τη βρήκαμε στο εξαιρετικό ιστολόγιο Άπαντα Ορθοδοξίας. Προέρχεται από το κανάλι του Νίκου2087 στο ΥΤ. Ας είναι ευλογημένοι οι αδελφοί, που εργάζονται αφιλοκερδώς προς όφελος των συνανθρώπων μας… Είναι στα ρωσικά, με ελληνική αφήγηση.
o-nekros
Κάποιοι θα δουν δεισιδαιμονία και προλήψεις στο περιεχόμενό του. Ίσως πουν πως δεν είναι καν ντοκιμαντέρ, αλλά ένα σκουπίδι χωρίς αξία. Εγώ όχι. Βλέπω σ’ αυτό την αγνή ψυχή του λαού, που πλησιάζει το Χριστό και την Παναγία σαν παιδική ψυχή.
Εμένα με παρηγόρησε, μου έδειξε κάποια πρόσωπα που βρήκαν ξανά το δρόμο της Αγάπης και συμφιλιώθηκαν (ή συμφιλιώνονται σταδιακά) με την αγριεμένη συνείδησή τους, με την κοινωνία, με τον εαυτό τους και με το Θεό. Είναι από τις περιπτώσεις που μου λένε “υπάρχει ελπίδα – κάποιοι σώζονται!”.
Μερικοί, που δεν έχουν ξαναδεί τέτοιες σκηνές, ίσως πουν πως οι Ρωσίδες κοπέλες που κάνουν μετάνοιες μπροστά στην εικόνα της Παναγίας (προς το τέλος της ταινίες), φορώντας όλες μαντήλια, θυμίζουν μουσουλμάνες. Πάντως σίγουρα δε θυμίζουν κορίτσια που εκπορνεύουν την ψυχή τους, ή και το σώμα τους, στα παρακμιακά στέκια του πολιτισμού μας… Ωστόσο αυτές οι κοπέλες, στο βαθμό που έχουν αγγίξει την ουσία της Ορθοδοξίας, είναι ελεύθερες -αν και φυλακισμένες- ενώ δε μπορώ να πω το ίδιο και για τις γυναίκες του Ισλάμ. Μέσα απ’ αυτές τις γυναίκες, που διέπραξαν εγκλήματα, μπορεί να βγουν μία ή περισσότερες αγίες. Μακάρι.
Τέλος, οι προκατειλημμένοι θα εξοργιστούν παρακολουθώντας αυτή την ταινία. Δεν πειράζει. Ίσως τους ωφελήσει μακροπρόθεσμα… Πάντως, αν έχεις χάσει κι εσύ το δρόμο σου, όπως τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σ’ αυτή την αληθινή ιστορία, μην τις ξεχάσεις. Και μην Την ξεχάσεις.
Την ταινία τη βρήκαμε στο εξαιρετικό ιστολόγιο Άπαντα Ορθοδοξίας. Προέρχεται από το κανάλι του Νίκου2087 στο ΥΤ. Ας είναι ευλογημένοι οι αδελφοί, που εργάζονται αφιλοκερδώς προς όφελος των συνανθρώπων μας… Είναι στα ρωσικά, με ελληνική αφήγηση.
o-nekros
