Να τα φοβάσαι τα όχι που δεν λες…
Να φοβάσαι και τα όρια που δεν βάζεις…
Να φοβάσαι και τις υποχωρήσεις που μόνιμα κάνεις… ξέρεις εκείνες τις ασήμαντες, αλλά συνεχόμενες υποχωρήσεις, που έχεις μάθει πλέον να κάνεις για να διευκολύνεις τους άλλους, υποτιμώντας όμως εσένα και μειώνοντας τις δικές σου προτεραιότητες και τα δικά σου θέλω..
Να φοβάσαι αυτές τις υποχωρήσεις και τα όχι που δεν λες γιατί συχνά οι άλλοι βολεύονται...
Να τις φοβάσαι γιατί εσύ έχεις μάθει να υιοθετείς αυτό το ρόλο και γίνεται πλέον ένα κομμάτι της προσωπικότητάς σου...
Να τα φοβάσαι τα όχι, τα όρια και τις υποχωρήσεις, γιατί οι άλλοι θα σου ζητάνε συνεχώς και άλλα βήματα να κάνεις.. και εσύ από τη μία θα θυμώνεις και από την άλλη θα νιώθεις ενοχές και τύψεις αν δεν το κάνεις..
Τι μεγάλη αντίφαση.. Είναι όμως η νέα σου πραγματικότητα..
Να τα λες λοιπόν τα όχι και να βάζεις και τα όρια, γιατί ο άλλος πρέπει να σε σέβεται και να κάνει και εκείνος υποχωρήσεις, σαν αυτές που έχεις μάθει να κάνεις εσύ..
Να τα λες τα όχι και να μάθεις να φεύγεις από σχέσεις που έχουν βολευτεί όταν εσύ ανέχεσαι ή όταν εσύ αντέχεις...
Και αν με ρωτάς, πάντα θα φοβάσαι μήπως τους χάσεις...
Και αν με ρωτάς πάντα θα φοβάσαι, μήπως σε αφήσουν... και αν με ρωτάς πάντα θα φοβάσαι μήπως σε προλάβουν κάποιοι άλλοι... γιατί θα μιλάει ο φόβος σου, η ανασφάλεια, η χαμηλή σου αυτό-εικόνα...
Και θα αγχώνεσαι τόσο πολύ που θα γίνεται σχεδόν μία νέα καθημερινότητα όλο αυτό, μία νέα πραγματικότητα... τόσο νέα, που συχνά δεν θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου...
Να τα λες τα όχι, να τα βάζεις τα όρια και όταν θα δυσκολεύεσαι να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου μία νέα σχέση ζωής: Όχι & Όρια = O2
Ελένη Σολταρίδου – Ψυχολόγος
