Ο ανθρώπινος εγκέφαλος και το σύμπαν πέρα από αυτόν είναι προσδεμένα μεταξύ τους όπως τα πλοία με το αραξοβόλι, όπως ο νους με το σώμα, όπως η ψυχή με την Πηγή.
Jay Lombard, Νευροεπιστήμων
Τα τελευταία χρόνια που η επιστήμη προχωράει με τεράστια άλματα προς τα μπρος, έχουμε αποκτήσει γνώση που τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια. Αυτό περιλαμβάνει και την όλο και μεγαλύτερη επαφή με την θαυμαστή δημιουργία του Δημιουργού. Ένα τέτοια παράδειγμα είναι και η εξερεύνηση του ανθρώπινου εγκεφάλου. Τα τελευταία χρόνια οι νευρεπιστήμονες ομολογούν την εκπληκτική ομοιότητα του με το εξωτερικό σύμπαν. Ο Θεός μας μιλάει μέσα από το σύμπαν και τον ίδιο τον εγκέφαλο μας. Και δεν είναι άλλο αυτό που μας λέει παρά ότι τίποτα δεν είναι τύχη, υπάρχει σχεδιασμός, ότι δεν είσαι ένα τυχαίο δημιούργημα, αλλά είσαι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να έχεις την δυνατότητα να ανακαλύψεις πολύ μεγαλύτερα πράγματα από σένα, τον Μέγα Νου απ’ τον οποίο προήλθες. Να ψάξεις τον Δημιουργό σου, να έρθεις σε επαφή μαζί Του, να Τον γνωρίσεις και να αποκτήσεις μια σχέση! Ας δούμε όμως τις σκέψεις ενός νευροεπιστήμονα, ο οποίος έγραψε και το βιβλίο «Ο Νους του Θεού», το οποίο μπορείς να προμηθευτείς απ’ τις εκδόσεις «πεδίο». Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα απ’ το βιβλίο του Jay Lombard.
«Μιλώντας για την προσωπική μου πνευματική εξέλιξη, μια από τις στιγμές δέους και αποκάλυψης που βίωσα αναφορικά με την ύπαρξη Ανώτερου Όντος ήταν πριν λίγα χρόνια, όταν πήγα με τις δυο μικρές μου κόρες, την Julia κα την Sofia, στο πλανητάριο Hayden του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη. Καθώς είχαμε καθίσει στις θέσει μας περιμένοντας το «εμβυθιστικό περιβάλλον» που θα προβαλλόταν στον θόλο, η Sofia μου είπε: « Μπαμπά, ξέρω γιατί μας έφτιαξε ο Θεός». Τη ρώτησα γιατί. Η Sofia απάντησε: «Γιατί αισθανόταν μοναξιά».
Από νευροεπιστημονική άποψη καταλάβαινα που ήθελε να καταλήξει η Sofia: στην ιδέα ότι ο Θεός θέλησε και κάτι άλλο μέσα στο σύμπαν, που να έχει εγκέφαλο σαν τον δικό του, με έναν εγκέφαλο που θα μπορούσε να καθρεφτίσει αυτό που Εκείνος αισθανόταν. Σκεφτόμουν ακόμα τα λόγια της κόρης μου όταν ξεκίνησε η προβολή. Οι αστρονόμοι παρατηρούν έναν ιστό από νημάτια, ένα τεράστιο δίκτυο που εκτείνεται εκατομμύρια έτη φωτός μέσα στο διάστημα –περνώντας και απ’ τον δικό μας Γαλαξία- το οποίο αποκαλύπτει την τεραστίας κλίμακας υποστηρικτική βάση της δομής του σύμπαντος, αλλά ίσως και το δίκτυο επικοινωνίας του που ακόμα δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε. Αυτές οι παρατηρήσεις υποστηρίζουν την άποψη ότι οι γαλαξίες δεν είναι ούτε αποσυνδεδεμένοι ούτε απομονωμένοι μεταξύ τους λόγω των τεράστιων εκτάσεων που μεσολαβούν, αλλά σχηματίζουν διασυνδεόμενα τμήματα μιας πολυσύνθετης μακροαρχιτεκτονικής, σχεδιασμένης για συγκεκριμένη λειτουργία-συνδεσιμότητα. Η εικόνα που προβαλλόταν στον ημισφαιρικό θόλο μου φάνηκε τόσο οικεία που ένιωθα σαν να βίωνα μια κατάσταση προμνησίας.
Ως νευροεπιστήμονας έχω εξετάσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο στο μικροσκόπιο αμέτρητες φορές. Έτσι συνειδητοποίησα ότι είναι σχεδόν ίδιος με το σύμπαν!
Η εμφάνιση του ιστού του σύμπαντος παρουσιάζει μια απίστευτη –σχεδόν τρομακτική- ομοιότητα με την διατομή του ανθρώπινου εγκεφάλου, καθώς είναι πλήρης από δίκτυα αστέρων που ομοιάζουν με νευρώνες, γαλαξίες που θυμίζουν προεκτεινόμενους δενδρίτες και κόμβους συνάψεων που έχουν σχεδιαστεί για συνδεσιμότητα, επικοινωνία της πληροφορίας, διαπροσωπικές σχέσεις και φυσικά συνείδηση. Κοιτάζοντας τον λαμπερό ιστό από κοσμική αστρόσκονη με φόντο το απροσμέτρητο σκοτάδι, δεν μπορούσα παρά να φανταστώ αυτή την εικόνα ως τον Συμπαντικό Νου.
Η στιγμή έκπληξης και θαυμασμού ήταν η εξής: ο εγκέφαλος μας είναι κατασκευασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρει σ’ εμάς μια εικόνα του Νου του Θεού. Από τις εντυπωσιακά παράλληλες δομές του σύμπαντος και του εγκεφάλου συνάγεται ένα μήνυμα σχετικά με τις σχέσεις, το οποίο τις θέλει να είναι δεσμός και όχι διαίρεση, αποξένωση, διαχωρισμός ή απομόνωση. Η «θεωρία του νου» και η εγγενής ικανότητα του εγκεφάλου μας να βιώνει την ενσυναίσθηση αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της πίστης μας στον Θεό. Η ενσυναίσθηση είναι θεμελιώδης όσον αφορά τη σύνδεση με τον εαυτό μας και τους άλλους. Στον πυρήνα αυτής της δέσμευσης είναι πολύ πιθανό να ανακαλύψουμε τον Νου του Θεού. Όταν η κόρη μου η Sofia αναλογίστηκε τον Νου του Θεού την ώρα που παρατηρούσαμε στο πλανητάριο μια απίστευτα τεράστια έκφραση κοσμικού κενού, αναζήτησε την οπτική του Θεού με τον τρόπο που μόνο ένα παιδί θα μπορούσε να κάνει. Έδειξε ενσυναίσθηση προς τον Θεό, δημιουργώντας στον νου της μια απεικόνιση αυτού που πιθανόν Εκείνος να είχε στο δικό του Νου».
Ο νους του Θεού: Γέφυρα μεταξύ νου, σώματος και ψυχής
