Η κένωσι του Θεού Λόγου, μετέφερε στην ανθρώπινη φύση την θέωσι.
Έτσι ο άνθρωπος μεταφέρεται διά της Χάριτος -εάν αρχίσει από εδώ να πειθαρχή στο Θείο θέλημα- υποστατικά στην ένωσί του με τον Θεό.
Όπως μετέχει το θετό παιδί στην περιουσία, στο όνομα και στην προσωπικότητα του πατέρα του, ενώ δεν είναι φυσικό παιδί, έτσι και εμείς.
Αν και δεν γεννηθήκαμε τρόπον τινά, από τον Θεό, με την υιοθεσία όμως απεκτήσαμε την ίδια θέσι, που έχει ένα φυσικό παιδί.
Αυτό για μας λέγεται Θεανθρωπισμός.
Αυτό μας έφερε στη γη ο Θεός Λόγος.
Όπως είπε ο ίδιος:
«Εγώ πάτερ, εν αυτοίς και συ εν εμοί» και «την δόξαν ην δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς»,
και αλλού
«Θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν»,
και πάλι
«υμείς φίλοι μου έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν ουκέτι υμάς λέγω δούλους».
Και όταν του εζήτησαν να τους μάθη να προσεύχονται, κατ’ ευθείαν τους είπε: «Πάτερ, ημών ο εν τοις ουρανοίς».
Για να επιτευχθή όμως αυτό και να εισέλθωμε στους κόλπους της υιοθεσίας, πρέπει να προσέξωμε,
όχι μόνο να μην αμαρτάνωμε, αλλά να κτυπήσωμε την ρίζα της αμαρτωλότητος, ώστε και μέσα στην διάνοιά μας να μην έχη θέσι.
Όταν καθαρίση η καρδιά από τις ενέργειες των παθών, που είναι ο παλαιός άνθρωπος, έρχεται τότε το Άγιο Πνεύμα και κατοικεί.
Προσέξετε πώς ο Ιησούς μας το αναφέρει;
«Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ Αυτώ ποιήσομεν».
Κοιτάξετε τι λέει, «μονήν»· δεν λέει ότι θα έλθωμε να σας επισκεφθούμε, όπως κάνομε εμείς μια επίσκεψι, αλλά λέει ότι θα κάνωμε διαμονή. Αυτός είναι ο Θεανθρωπισμός.
Η απαλλαγή μας όμως από την αμαρτία δεν γίνεται αυτομάτως αλλά σταδιακά, όπως γίνεται η σωματική αύξησι.
Με την εμμονή μας, σιγά-σιγά επιτελείται διά της Χάριτος μυστηριωδώς η κάθαρσι της καρδιάς.
Καθαρίζη πρώτα ο νους και φωτίζεται, και έτσι συλλαμβάνει καλά τα νοήματα και δεν πλανάται.
Μετά την σωστή χρήση των νοημάτων και την τήρηση της ακριβείας των εντολών, καθαρίζεται και η καρδιά.
Τότε εισέρχεται η Θεία Χάρις μόνιμα και κάνει τον άνθρωπο αληθινά θεοφόρο.
Και ο άνθρωπος αυτός ενώ είναι ζωντανός, μεταφέρθη «εκ του θανάτου εις την ζωή».
Αυτό είναι ο αγιασμός.
Τότε εις αυτόν δεν λειτουργούν οι φυσικοί νόμοι.
Κοινωνεί μόνιμα με την θεία Χάρι και εισέρχεται στο υπέρ φύση, ούτως ώστε να έχη το διορατικό ή το προφητικό χάρισμα.
Δεν φοβάται τις ασθένειες, τους κινδύνους, διότι μεταφερόμενος στη θέση της υιοθεσίας τον σκεπάζει η θεία Χάρις· και όταν κάποτε θα φύγη από τον κόσμο αυτό, θα κερδίση τις άξιες των επαγγελιών, που μας υπεσχέθη ο Χριστός μας.
Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού,
«Διδαχές από τον Άθωνα»,
Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 8.
