Κεφάλαιο 1
Περπατάω στο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Πέφτω μέσα.
Χάνομαι, είμαι αβοήθητη…
Δεν φταίω εγώ.
Μου παίρνει μια ζωή για να βγω έξω.
Κεφάλαιο 2
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Κάνω ότι δεν τη βλέπω.
Ξαναπέφτω μέσα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι στο ίδιο σημείο.
Αλλά δεν φταίω εγώ.
Πάλι μου παίρνει πολύ καιρό για να βγω έξω.
Κεφάλαιο 3
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Τη βλέπω.
Πάλι πέφτω μέσα, έχει γίνει συνήθεια.
Αλλά τα μάτια μου είναι ανοιχτά.
Ξέρω που βρίσκομαι.
Εγώ φταίω.
Βγαίνω έξω αμέσως.
Κεφάλαιο 4
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα μπροστά μου.
Την προσπερνάω.
Κεφάλαιο 5
Περπατάω σε έναν άλλο δρόμο.
* * *
Αυτή η ιστορία περιγράφει τη διαδικασία της αλλαγής που βιώνουμε όλοι καθώς πορευόμαστε στη ζωή.
Το κεφάλαιο 1, είναι η κατάσταση όπου βρισκόμαστε αρχικά. Έχουμε αναγνωρίσει ότι χρειάζεται να αλλάξουμε «Πέφτω μέσα, χάνομαι, είμαι αβοήθητη», αλλά δεν έχουμε πάρει την ευθύνη γι’ αυτό: «Δεν φταίω εγώ». Το πρώτο βήμα στη διαδικασία της αλλαγής είναι να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε ένα πρόβλημα.
Στο κεφάλαιο 2, πέφτουμε στην τρύπα και δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι πέσαμε στην ίδια τρύπα ακόμα μια φορά! Δεν έχουμε ακόμα πάρει πλήρη ευθύνη για την αλλαγή: «Δεν φταίω εγώ.» και «Πάλι μου παίρνει πολύ καιρό για να βγω έξω.» Γιατί πέφτω συνεχώς μέσα στην τρύπα; Ποιος μου το κάνει αυτό; Αν οι άλλοι άνθρωποι έκαναν τα πράγματα όπως πρέπει, η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο εύκολη.
Στο κεφάλαιο 3, συνειδητοποιούμε τελικά ότι αποτελούμε μέρος του προβλήματος και αποφασίζουμε να πάρουμε προσωπική ευθύνη για την κατάσταση μας: «Εγώ φταίω.» και «Βγαίνω έξω αμέσως.» Συνειδητοποιούμε ότι εμείς κάναμε κάτι ή δεν κάναμε κάτι και γι’ αυτό το λόγο πέσαμε ξανά μέσα στην ίδια τρύπα. Αναγνωρίζουμε το τι συμβαίνει και αρχίζουμε να διερωτόμαστε «Τι σκέφτομαι ή τι κάνω που με οδηγεί στο να πέφτω σ’ αυτή την τρύπα; Αντί να ψάχνουμε τρόπους για να αλλάξουμε τους άλλους, αρχίζουμε να ψάχνουμε τρόπους για να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Τελικά αποδεχόμαστε την προσωπική μας ευθύνη για το ότι πέφτουμε στην τρύπα!
Στο κεφάλαιο 4, αρχίζουμε να αλλάζουμε τον τρόπο σκέψης μας και τη συμπεριφορά μας και σύντομα αποκτούμε νέες, διαφορετικές εμπειρίες. Έχουμε αποκτήσει καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων και βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας.
Στο κεφάλαιο 5, έχουμε ωριμάσει, έχουμε προχωρήσει, περπατάμε σε νέους και πιο ενδιαφέροντες δρόμους…!
Η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από το ποίημα ενός μοναχού από το Θιβέτ, του Ριμποτσέ.
“Υπάρχει μια τρύπα στο δρόμο μου”, της Portia Nelson.
