Εκείνα τα κράτη που δεν παράγουν, που δεν καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους, που εισάγουν περισσότερα από όσα εξάγουν, που ξεπουλούν τους φυσικούς πόρους και τις επιχειρήσεις τους, καθώς επίσης που δεν προστατεύουν τα εδάφη και τον υπόγειο πλούτο τους έχοντας οδηγηθεί ύπουλα στη χρεοκοπία, είναι καταδικασμένα να εξαφανιστούν – ενώ πρόκειται για μία διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει στην πατρίδα μας και που θα διαρκέσει φυσικά αρκετά, ενώ από ένα χρονικό σημείο και μετά είναι μη αναστρέψιμη. Το χρονικό αυτό σημείο απέχει ακόμη, αλλά όχι πολύ.
.
Ανάλυση
Συνεργάτης της σελίδας μας, σε άρθρο του στις αρχές του 2016 με τον τίτλο «Ο μύθος της ελεύθερης επιλογής», όπου ήταν καθαρά της άποψης ότι «η κοινωνία πιστεύει πως η ίδια εκλέγει τους πολιτικούς ηγέτες της, ενώ στην πραγματικότητα άλλοι, αποφασίζουν χειραγωγώντας την πλειοψηφία με τα μέσα που διαθέτουν», γεγονός που τεκμηριώθηκε από τις Ευρωεκλογές, στις οποίες για τις τρεις πρώτες θέσεις τα θύματα ψήφισαν τους θύτες τους, είχε γράψει τα εξής:
«Είναι φανερό πως ο Αλέξης αποτελεί την καλύτερη δυνατή επιλογή, όσον αφορά την υιοθέτηση και την ψήφιση των μέτρων του τρίτου μνημονίου – ενώ είναι η χειρότερη, σε σχέση με την εφαρμογή τους στην πράξη. Από την άλλη πλευρά, το ίδιο φανερό είναι πως ο Κυριάκος αποτελεί τη χειρότερη δυνατή επιλογή για την ψήφιση των μέτρων – ενώ την καλύτερη για την εφαρμογή τους.
Τα συμπεράσματα μου αυτά βασίζονται στο χαρακτήρα, στις πεποιθήσεις, στα κόμματα που εκπροσωπούν και στα δείγματα γραφής των δύο νεαρών ηγετών – εκ των οποίων ο ένας υπηρετεί την ανικανότητα του, ενώ ο άλλος τη γερμανική ελίτ.
Εάν ήμουν τώρα στη θέση της Τρόικας, έχοντας το διττό στόχο (α) αφενός μεν να εξαγοράσω για τους εντολείς μου τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας, σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές, καθώς επίσης ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής (β) αφετέρου να ανακτήσει αργότερα η περιουσία που θα αγοράσω τις προηγούμενες τιμές της, έτσι ώστε να είναι κερδοφόρο το όλο εγχείρημα, θα επέλεγα στην αρχή τον Αλέξη και μετά τον Κυριάκο.
Φυσικά θα πρόσεχα να μην διακινδυνεύσει η χώρα την έξοδο από την Ευρωζώνη, αφενός μεν για να μην απειληθεί το ευρώ, αφετέρου για να μη χαθούν τα χρήματα που θα επένδυαν οι εντολείς μου (εξαγορά τραπεζών κλπ.) – καθώς επίσης για να ολοκληρωθεί η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα της Lidl.
Σε μία χαμηλού κόστους περιοχή της διεθνούς και ειδικά της γερμανικής βιομηχανίας δηλαδή, η οποία θα επέτρεπε την εγκατάσταση ξένων επιχειρήσεων που θα διασφάλιζαν επί πλέον τα τεράστια γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας – έχοντας πρόσβαση στα ενεργειακά της αποθέματα που θα είχα αγοράσει, όταν θα χρειαζόταν.
Από όλα τα παραπάνω, τα οποία δεν σημαίνει βέβαια πως θα συμβούν, συμπεραίνει κανείς πως η ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων είναι συχνά μία φαντασίωση – αφού αποτελεί το προϊόν ενός σχεδιασμού στο παρασκήνιο, ενώ προωθείται με διάφορους τρόπους μέσω των ΜΜΕ, καθώς επίσης των υπολοίπων μορφών χειραγώγησης«.
Περαιτέρω, όσον αφορά τις προβλέψεις του συνεργάτη μας προφανώς επιβεβαιώθηκαν, αν και δεν έχουν διενεργηθεί ακόμη οι εθνικές εκλογές – αφού τα τρία πρώτα κόμματα που έχουν επιλεχθεί από τους Έλληνες είναι αυτά ακριβώς που κατέστρεψαν την Ελλάδα, ενώ το πρώτο, η ΝΔ υπό τη σημερινή της ηγεσία, είναι ξεκάθαρα φιλικά προσκείμενο στη γερμανίδα καγκελάριο που έχει στόχο την υφαρπαγή της Ελλάδας.
Επιβεβαιώθηκε επίσης πως τα Σκόπια χρησιμοποιήθηκαν ως ο Δούρειος Ίππος για την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – με στόχο το διαμελισμό της Ελλάδας, οπότε τον καλύτερο έλεγχο της με τη βοήθεια επί πλέον του μεταναστευτικού (=αλλοίωση του πληθυσμού). Εν προκειμένω η ΝΔ δήλωσε πως θα σεβαστεί τη συμφωνία που υπεγράφη μετά τις πιέσεις που άσκησαν οι Γερμανοί, παρά το ότι τοποθετούταν δήθεν εναντίον της – με την έωλη δικαιολογία πως το κράτος έχει συνέχεια, παρά το ότι γνωρίζει πολύ καλά πως η συμφωνία μπορεί ασφαλώς να ακυρωθεί όπως τόσες άλλες στο παρελθόν. Όσον αφορά δε το διαμελισμό της Ελλάδας, η πρόσφατη μεγάλη άνοδος των δυο μουσουλμανικών κομμάτων στη Θράκη, τεκμηριώνει τη δρομολόγηση του – κάτι που διαπιστώνεται από τον εκλογικό χάρτη που κυκλοφόρησε, με τις δύο γκριζαρισμένες περιοχές.
Περαιτέρω ο τρόπος με τον οποίο τρομοκρατούνται και χειραγωγούνται οι Έλληνες, δεν είναι άλλος από τη δαμόκλειο σπάθη του χρέους που συνεχίζει να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους – ενώ δεν ενημερώνονται καθόλου, σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να το αποφύγουν. Για παράδειγμα, κανένας δεν τους λέει (αν και τους το αναφέρουν κάποιοι που όμως φιμώνονται από τα ΜΜΕ) ότι, καμία χώρα δεν πληρώνει τα δημόσια χρέη της – ότι όλες τα ανακυκλώνουν (=με νέα δάνεια πληρώνουν τα παλαιά), ενώ το βασικό κριτήριο είναι η δυνατότητα εξυπηρέτηση τους που εξασφαλίζεται όταν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι υψηλότερος από τα επιτόκια δανεισμού τους (ανάλυση). Στα πλαίσια αυτά, εάν η Ελλάδα δεν ήταν η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης που δεν στηρίζεται από την ΕΚΤ και που επομένως δεν έχει κεντρική τράπεζα, ένα αποτρόπαιο έγκλημα, δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα – ούτε φυσικά θα ήταν υποχρεωμένη να ξεπουλάει τις δημόσιες επιχειρήσεις της.
Όσον αφορά τώρα την Οικονομία γενικότερα, στην οποία το νόμισμα είναι ένα απλό εργαλείο, η λύση είναι ουσιαστικά πολύ απλή: η Ελλάδα θα πρέπει να καταναλώνει λιγότερα από όσα παράγει, ενώ αυτό ακριβώς είναι το μυστικό ενός ισχυρού ή αδύναμου νομίσματος. Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως οι εξαγωγές της θα πρέπει να είναι υψηλότερες από τις εισαγωγές, έτσι ώστε να είναι πλεονασματικό το εμπορικό της ισοζύγιο – κάτι που όπως εύκολα κατανοούμε μπορεί να προέλθει είτε από την αύξηση των εξαγωγών, είτε από τη μείωση των εισαγωγών.
Η τελευταία προϋποθέτει πολύ απλά λιτό τρόπο διαβίωσης, όταν είναι αναγκαίο και αγορά μόνο ελληνικών προϊόντων όπου είναι δυνατόν, ιδίως από τα ξενοδοχεία και τη μαζική εστίαση – έτσι ώστε ο τελευταίος συντελεστής του ΑΕΠ (=Κατανάλωση + Επενδύσεις + Δημόσιες δαπάνες + Εμπορικό ισοζύγιο) να είναι θετικός, αυξάνοντας ανάλογα το ΑΕΠ και στηρίζοντας το όποιο νόμισμα χρησιμοποιεί η χώρα. Σε αυτόν τον πολύ απλό κανόνα βασίζονται τα εντυπωσιακά πλεονάσματα της Γερμανίας – στην καταναλωτική και εθνική συνείδηση των Γερμανών που εισάγουν λιγότερα προϊόντα από όσα εξάγουν, που επιλέγουν πάντοτε τα δικά τους προϊόντα και τις δικές τους επιχειρήσεις, ενώ ζουν λιτά όταν έχουν εμπορικά ελλείμματα για να τα ισοσκελίσουν. Επίσης άλλων χωρών, όπως η Ολλανδία, η Δανία, το Ισραήλ κλπ.
Εν προκειμένω, εάν η Ελλάδα είχε εμπορικό πλεόνασμα, τότε το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της που συμπεριλαμβάνει τον τουρισμό θα ήταν εξαιρετικά υψηλό – οπότε θα δανειζόταν με πολύ χαμηλά επιτόκια, ο ρυθμός ανάπτυξης της θα ήταν μεγαλύτερος μειώνοντας αυτόματα το δημόσιο χρέος, θα μπορούσε να επιβιώσει με οποιοδήποτε νόμισμα και δεν θα ήταν έρμαιο των ξένων.
Δυστυχώς όμως, το διεφθαρμένο κομματικό πελατειακό κράτος που κυβερνάει τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά του οφέλη – οπότε προβλέπουμε πως και η επόμενη κυβέρνηση θα συνεχίσει την τακτική της καμένης γης που άφησαν οι προκάτοχοι της, κατηγορώντας τους όπως συμβαίνει ανέκαθεν για να μη γίνεται ορατή η δική της ανικανότητα. Το συμπέρασμα μας αυτό δεν προέρχεται από το πουθενά, αλλά από το φιλοκυβερνητικό τύπο.
Ολοκληρώνοντας, εκείνα τα κράτη που δεν παράγουν, που δεν καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους, που εισάγουν περισσότερα από όσα εξάγουν, που ξεπουλούν τους φυσικούς πόρους και τις επιχειρήσεις τους, καθώς επίσης που δεν προστατεύουν τα εδάφη και τον υπόγειο πλούτο τους έχοντας οδηγηθεί ύπουλα στη χρεοκοπία, είναι καταδικασμένα να εξαφανιστούν – ενώ πρόκειται για μία διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει στην πατρίδα μας και που θα διαρκέσει φυσικά πολλά χρόνια, ενώ από ένα χρονικό σημείο και μετά είναι μη αναστρέψιμη.
Το χρονικό σημείο αυτό απέχει ακόμη, αλλά όχι πολύ – ενώ δυστυχώς τα κόμματα και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να παραπλανούν τους πάντες, στρέφοντας την προσοχή τους σε εντελώς ανόητα θέματα, όπως η ιδιωτική ζωή των πολιτικών ή οτιδήποτε άλλο, αντί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Το χρονικό σημείο αυτό απέχει ακόμη, αλλά όχι πολύ – ενώ δυστυχώς τα κόμματα και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να παραπλανούν τους πάντες, στρέφοντας την προσοχή τους σε εντελώς ανόητα θέματα, όπως η ιδιωτική ζωή των πολιτικών ή οτιδήποτε άλλο, αντί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
