Ποιος είναι αυτός που γνωρίζει τι θα του φέρει το αύριο;
Υπάρχει κάποιος που ξέρει;
Αν τον ξέρει κανείς σας, να του πείτε ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.
Η ζωή, είναι τόσο ανατρεπτική και τρέχει πολύ γρήγορα. Ίσως τελικά να είμαστε μόνο το μεταφορικό μέσο. Ανάμεσα σε αυτό που ζούμε και αυτό που είναι γραμμένο, από το χέρι της μοίρας να περάσουμε.
Της ίδιας μας, της μοίρας. Ζούμε καταστάσεις δηλώνοντας απόλυτα πως δεν θα αλλάξουν. Μιλάμε με τόσο σιγουριά κάνοντας σχέδια για πράγματα που δεν ορίζουμε!
Έρχεται μια στιγμή και σαν ντόμινο, κομμάτια της ζωής μας να πέφτουν ένα ένα.
Τότε κοιτάμε πίσω.
Βλέπουμε που ήμασταν, τι κάναμε, όσα λέγαμε…
Σπάνια κατά βάθος πιστεύουμε πως θα αλλάξει κάτι.
Άσε που δεν παίρνουμε και χαμπάρι πως έρχεται αυτό το κάτι!
Οι αλλαγές αυτές ξεκινούν όπως ένα μωρό. Με μικρά δειλά βήματα μέσα στην καθημερινότητα μας, που τα βλέπουμε να μεγαλώνουν. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις αν και νοιώθουμε, αν και βλέπουμε δε δίνουμε την πρέπουσα προσοχή. Την βαρύτητα ίσως που τους αναλογεί.
Το πιο σοβαρό είναι πως δεν ακούμε εμάς, δεν ακούμε την φωνή μέσα μας.
Οι βηματισμοί αυτοί διαρκούν πολλά-πολλά χρόνια και έρχεται μια ωραία ημέρα που λες τέλος. Μέχρι εδώ. Τέλος.
Όταν λοιπόν φθάσεις σε εκείνη τη μέρα και πεις αυτή τη λέξη φύγε. Απλά φύγε.
Είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που από το μυαλό σου περνάνε όλοι οι φόβοι σου, η ανασφάλεια. Βλέπεις το χθες το πέρασες, το σήμερα το ζεις ήδη.
Το αύριο όμως σου φαντάζει αβέβαιο και ξένο.
Και έχεις δίκιο, είναι.
Πριν όμως σε καταβάλει ο πανικός για λίγα λεπτά αφουγκράσου εσένα, μήπως αυτό που τώρα σου φαίνεται βουνό είναι τελικά αυτό που πρέπει να κάνεις;
Μήπως είναι όλα αυτά που σου φώναζαν μέσα σου και εσύ δεν άκουγες;
Άκου εσένα!
Θα χρειαστεί να σκάψεις πολύ βαθιά, μα σαν βγεις στην επιφάνεια μην τρομάξεις με τα όσα διαφορετικά δεις σε εσένα και στους γύρω σου, ούτε σε όλα αυτά που ζούσες και πίστευες. Βρήκες τον εαυτό σου και η φωνή αυτή είναι ότι πιο αληθινό έχεις ακούσει
Είναι εσύ.
Είναι αυτή η δική σου φωνή, που θα οδηγήσει το μυαλό σου σε άμεση κατανόηση των πραγματικών σου επιθυμιών. Και δρα ξέρεις, απευθείας στους στόχους σου.
Μάθε τώρα να την ακούς, μάθε να της δίνεις τη προσοχή που της αξίζει!
Αυτό σημαίνει Άνθρωπος αυτή είναι η Ζωή, να αλλάζεις, να χαλάς, να φτιάχνεις, να διορθώνεις, να πηγαίνεις όμως πάντα σύμφωνα με τα θέλω σου, με τις ανάγκες σου και ναι, να ακούς εσένα.
Ζήσε, μα να θυμάσαι… πως η ζωή μας είναι φτιαγμένη από μέρες που δεν σημαίνουν τίποτα και από στιγμές που σημαίνουν τα πάντα!
Στιγμές που σε καθορίζουν και αλλάζουν ότι πίστευες για σένα.
Υπάρχει κάποιος που ξέρει;
Αν τον ξέρει κανείς σας, να του πείτε ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.
Η ζωή, είναι τόσο ανατρεπτική και τρέχει πολύ γρήγορα. Ίσως τελικά να είμαστε μόνο το μεταφορικό μέσο. Ανάμεσα σε αυτό που ζούμε και αυτό που είναι γραμμένο, από το χέρι της μοίρας να περάσουμε.
Της ίδιας μας, της μοίρας. Ζούμε καταστάσεις δηλώνοντας απόλυτα πως δεν θα αλλάξουν. Μιλάμε με τόσο σιγουριά κάνοντας σχέδια για πράγματα που δεν ορίζουμε!
Έρχεται μια στιγμή και σαν ντόμινο, κομμάτια της ζωής μας να πέφτουν ένα ένα.
Τότε κοιτάμε πίσω.
Βλέπουμε που ήμασταν, τι κάναμε, όσα λέγαμε…
Σπάνια κατά βάθος πιστεύουμε πως θα αλλάξει κάτι.
Άσε που δεν παίρνουμε και χαμπάρι πως έρχεται αυτό το κάτι!
Οι αλλαγές αυτές ξεκινούν όπως ένα μωρό. Με μικρά δειλά βήματα μέσα στην καθημερινότητα μας, που τα βλέπουμε να μεγαλώνουν. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις αν και νοιώθουμε, αν και βλέπουμε δε δίνουμε την πρέπουσα προσοχή. Την βαρύτητα ίσως που τους αναλογεί.
Το πιο σοβαρό είναι πως δεν ακούμε εμάς, δεν ακούμε την φωνή μέσα μας.
Οι βηματισμοί αυτοί διαρκούν πολλά-πολλά χρόνια και έρχεται μια ωραία ημέρα που λες τέλος. Μέχρι εδώ. Τέλος.
Όταν λοιπόν φθάσεις σε εκείνη τη μέρα και πεις αυτή τη λέξη φύγε. Απλά φύγε.
Είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που από το μυαλό σου περνάνε όλοι οι φόβοι σου, η ανασφάλεια. Βλέπεις το χθες το πέρασες, το σήμερα το ζεις ήδη.
Το αύριο όμως σου φαντάζει αβέβαιο και ξένο.
Και έχεις δίκιο, είναι.
Πριν όμως σε καταβάλει ο πανικός για λίγα λεπτά αφουγκράσου εσένα, μήπως αυτό που τώρα σου φαίνεται βουνό είναι τελικά αυτό που πρέπει να κάνεις;
Μήπως είναι όλα αυτά που σου φώναζαν μέσα σου και εσύ δεν άκουγες;
Άκου εσένα!
Θα χρειαστεί να σκάψεις πολύ βαθιά, μα σαν βγεις στην επιφάνεια μην τρομάξεις με τα όσα διαφορετικά δεις σε εσένα και στους γύρω σου, ούτε σε όλα αυτά που ζούσες και πίστευες. Βρήκες τον εαυτό σου και η φωνή αυτή είναι ότι πιο αληθινό έχεις ακούσει
Είναι εσύ.
Είναι αυτή η δική σου φωνή, που θα οδηγήσει το μυαλό σου σε άμεση κατανόηση των πραγματικών σου επιθυμιών. Και δρα ξέρεις, απευθείας στους στόχους σου.
Μάθε τώρα να την ακούς, μάθε να της δίνεις τη προσοχή που της αξίζει!
Αυτό σημαίνει Άνθρωπος αυτή είναι η Ζωή, να αλλάζεις, να χαλάς, να φτιάχνεις, να διορθώνεις, να πηγαίνεις όμως πάντα σύμφωνα με τα θέλω σου, με τις ανάγκες σου και ναι, να ακούς εσένα.
Ζήσε, μα να θυμάσαι… πως η ζωή μας είναι φτιαγμένη από μέρες που δεν σημαίνουν τίποτα και από στιγμές που σημαίνουν τα πάντα!
Στιγμές που σε καθορίζουν και αλλάζουν ότι πίστευες για σένα.
