Απ' ό,τι ακούγεται πρόκειται σε λίγο να δημιουργηθούν εργοστάσια που θα παράγουν ειδική, πάμφθηνη κροκέτα για τους συνταξιούχους, με πρώτη ύλη τα περιττώματά τους - αντί να τα ξεραίνουνε δηλαδή οι ίδιοι στο σπίτι, θα περάσουμε σε μαζική παραγωγή λόγω περαιτέρω περικοπής των συντάξεων, ώστε να έχουν οι γέροντες κάποια τροφική αυτονομία, ένα είδος αειφορικής αυτοτροφοδοσίας. Θα υπάρχουν βέβαια και σεμινάρια αποξήρανσης κατ' οίκον, για όσους έχουν πρόβλημα μετακίνησης.
Λέγεται πως η βασική ιδέα προέκυψε από ορισμένα πουλιά της ερήμου, τα οποία βιβρώσκουν τις κουτσουλιές τους σε φάσεις μεγάλης ξηρασίας οπότε και απόλυτης έλλειψης τροφής, και μετά πάλι τις ξανατρώνε, σχεδόν αενάως - ή τουλάχιστον μέχρι του σημείου που αν περνάει από κάτω πλανώμενος Βεδουίνος και φάει τέτοια ανακυκλωμένη κουτσουλιά στο κεφάλι εξ ουρανού, αυτή θα έχει γίνει ήδη τόσο σκληρή, που θα του ανοίξει τρύπα στο κρανίο, ωσάν να έχει φάει αδέσποτη σφαίρα.
(«Πάλι καλά που πήγες από αδέσποτη. Σκέψου να πήγαινες από δεσποτική»).
Συνεπώς είναι λογικό η κυβέρνηση, διδασκόμενη από τη φύση, να φτάσει σε αυτό το ευφυές μέτρο της γεροντοκροκέτας μεγέθους σκυλοκροκέτας - μήπως εδώ και πόσα χρόνια δεν γίνεται αξιοποίηση της σβουνιάς του βοδιού, των αγελάδων και άλλων ζωντανών που χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη, ως βασικό υλικό οικοδομής, αλλά και ως μεταποιημένος μεζές για άλλα ζώα που στη συνέχεια τα τρώμε εμείς οι άνθρωποι και μάλιστα ως διακεκριμένα προϊόντα βιολογικής εκτροφής;
Είναι ένας μοντέρνος τρόπος να κάνουμε οικονομία και να αυξήσουμε τα πλεονάσματα. Πρόκειται για την ορθή, αειφορική διαχείριση ενός υλικού που πάει έτσι κι αλλιώς τζάμπα, χαμένο, όπως γίνεται και με τα σκουπίδια, η ποσότητα των οποίων εν Ελλάδι είναι σκανδαλωδώς μεγάλη, οπότε ήδη έχουμε περάσει στην ανακύκλωση. Ο Ελλην τρώει πολύ (εξού και η παχυσαρκία) και επομένως πετάει και πολλά σκουπίδια, άρα αφοδεύει και ουκ ολίγον.
Ολα αυτά οφείλουν να ενταχθούν πλέον σε μια ορθολογική, σοσιαλιστική διαχείριση. Τώρα με το μόνιμο πρόβλημα στα ασφαλιστικά ταμεία και την έκρηξη της τιμής του πετρελαίου η επιβάρυνση θα είναι μεγάλη για όλους και ιδίως οι συνταξιούχοι δεν θα μπορούν να επιβιώσουν (όσο επιβιώσουν) παρά με τον τρόπο που αναπτύξαμε πιο πάνω. Επιπλέον ενδέχεται να προχωρήσουμε και σε μαζικές ανακυκλώσεις απορριμμάτων και στην μετατροπή τους σε βρώσιμη ταμπλέτα, με την οποία θα φιλοδωρούνται επιπλέον οι απόμαχοι και άλλες ευαίσθητες ομάδες.
Εξάλλου, ήδη στην Αμερική υπάρχει ένα σχετικό κίνημα πολιτών οι οποίοι συνειδητά τρέφονται μόνο από τα σκουπίδια και τα άλλα προϊόντα που πετιούνται, ή αποσύρονται ως ελαττωματικά. Ντύνονται δε μόνο με ρούχα second hand - πέραν εκείνων που τα σκίζουν επίτηδες για να είναι στην μόδα και σέξι, ή είναι σκισμένα από το εργοστάσιο παραγωγής ήδη.
Αυτοί οι ιδιόρρυθμοι ρακοσυλλέκτες και σκουπιδοφάγοι το έχουνε ιδεολογικοποιήσει το πράγμα, αφού μελέτησαν και βρήκαν ότι το εξήντα τοις εκατό των σκουπιδιών είναι ανέπαφα, και βέβαια φαγώσιμα. Επίσης ότι τα υποτιθέμενα ληγμένα (ακόμα και τα φάρμακα) μπορούν να κατασπαραχθούν ασφαλώς αρκετές ημέρες μετά την αναγραφόμενη ημερομηνία λήξεως.
Κάτι αντίστοιχο διέγνωσαν και με τα ρούχα που πετιούνται: ότι μπορεί ένας άνθρωπος να ντυθεί αξιοπρεπώς μ' αυτά. Ασε που τα περισσότερα είναι creations από μεγάλες φίρμες, πανάκριβα, που τα βαριούνται γρήγορα οι πλούσιοι κάτοχοί τους και τα σουτέρνουν στους κάδους - είναι ζήτημα αν τα έχουνε φορέσει μια, δυο φορές.
Και δεν αποκλείεται, στο μέλλον, τέτοια προϊόντα, σκουπίδια και λοιπά εξ Αμερικής, να ρίπτονται αεροπορικώς με δέματα στην Ελλάδα, εν είδει σύγχρονης ΟΥΝΡΑ, στα πλαίσια ενός νέου δόγματος Τρούμαν, και να διανέμονται στους συνταξιούχους οι οποίοι αποξηραίνοντας και αυτά που λέγαμε παραπάνω, συν λίγη τηλεόραση, ελπίδα και σοσιαλιστική αξιοπρέπεια θα ζούνε επαρκώς σε μια κατάσταση αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής.
Μετά την κατάκτηση της πράσινης ανάπτυξης, τώρα τουλάχιστον θα κατακτήσουμε τη σοκωλατί (με ωμέγα).
Είναι ένα προφητικό πρόζεκτ, που ταιριάζει και στη γυφτιά των Ευρωπαίων και μάλλον θα ενθουσιάσει τους Γερμανούς και άλλους τσιγκούνηδες της Μεσευρώπης που έρχονται εδώ το καλοκαίρι φορώντας βραχιολάκια all inclusive και τρώνε μια φέτα καρπούζι σι-θρου διά του πέντε. Θα αρχίσουμε σιγά σιγά να τους μοιάζουμε - επιτέλους - κλείνοντας έτσι και τα στόματα εκείνων που λένε πως δεν είμαστε αρκετά Ευρωπαίοι.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου που έλεγε από παλιά: «Καλοκαιρινό σκατό, χειμωνιάτικος μεζές». Εννοούσε ότι αυτό που δεν τρώγεται το καλοκαίρι (ας πούμε λιαστό χοιρινό), τον χειμώνα με το κρύο γίνεται νόστιμο ορεκτικό. Με αυτή την οικονομική λογική θα κινηθούμε και στο μέλλον, έχοντας για στόχο τη γεροντοκροκέτα erga omnes των συνταξιούχων, καταργώντας περαιτέρω και την προσωπική διαφορά γεύσεως.
Πέραν του ότι στα σχετικά εργοστάσια παραγωγής θα βρούνε δουλειά ένα σωρό νέοι συριζοδαγκωμένοι διά ρουσφετιού, εργαζόμενοι για τα περήφανα γηρατειά και τη νίκη κατά του ιμπεριαλισμού - ίσως οργανωμένοι σε μπριγάδες, όπως παλιά, υπέρ των Τσιάπας.
Η κροκέτα θα γίνει κι αυτή ένα κοινωνικό αγαθό για τους πλέον αδύναμους - τώρα, όσον αφορά το νερό δεν γνωρίζω τι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί. Ισως έχει σκεφτεί κάποια ανάλογη λύση ο κ. Κατρούγκαλος, διότι ταιριάζει και το όνομα. (Κατ'ρώ, κατουρώ).
Πάντως οι συνταξιούχοι δεν πρέπει πλέον να ανησυχούν για τις περικοπές και το μέλλον εφόσον πρόκειται να εφαρμοστεί αυτή η εμπνευσμένη λύση της αυτάρκειας και της αειφορίας. Παράδειγμα: μια γειτόνισσά μου έπαιρνε προ τριετίας εξακόσια ογδόντα ευρώ σύνταξη και τώρα παίρνει τετρακόσια σαράντα. Πληρώνει ενοίκιο, ΔΕΗ, κινητό, νερό και τα λοιπά και της μένουνε μόνο σαράντα ευρώ για να ζήσει. Αλλά τώρα κι αυτή θα μπορεί να ελπίζει, όπως κι εγώ εξάλλου, εφόσον ξεκινήσει η μαζική παραγωγή κροκέτας.
Έλληνα, μην πετάς τίποτα.
