Είμαι λίγο θυμωμένη, όπως αντιλαμβάνεσαι.
Με ‘μενα.
Διότι θα έπρεπε να έχω ωριμάσει.
Να μην απορώ με τίποτε.
– Κική Δημουλά
Γιατί θύμωσες αλήθεια; Τι προκάλεσε το θυμό σου; Φταίει το γεγονός ότι δεν ωρίμασες; Φταίει το γεγονός ότι νιώθεις ενοχές; Τι σε έκανε να θυμώσεις πραγματικά;
Θα έπρεπε όμως να μην απορείς. Ίσως θα έπρεπε και να μην θυμώνεις. Όμως, πρέπει να σου πω κάτι. Ο θυμός δεν θα σε βοηθήσει.
Είναι δύσκολο συναίσθημα ο θυμός. Γιατί σε πικραίνει, γιατί σε κάνει να νιώθεις απογοήτευση, αδικία, οργή, γιατί εκνευρίζεσαι. Και όσο εκνευρίζεσαι, σταδιακά αυξάνονται οι άνθρωποι για τους οποίους νιώθεις θυμό. Και βυθίζεσαι μέσα σε αυτά τα συναισθήματα και σε αυτές τις σκέψεις.
Υπάρχουν φορές που εκνευρίζεσαι με τους άλλους και άλλες φορές με τον εαυτό σου. Που δεν ωρίμασες, που αφέθηκες, που πίστεψες στα λόγια. Που ενώ είχες πει ότι θα το ελέγχεις, τελικά δεν μπόρεσες να ελέγξεις. Που ενώ είχες πει ότι δεν θα ξαναπληγωθείς, ξαναπληγώθηκες.
Μην αφήσεις όμως το θυμό να αποκτήσει τον έλεγχο των σκέψεών σου. Γιατί θα σε οδηγήσει σε λάθος διαχειρίσεις. Άφησε πίσω το παρελθόν. Και αν νομίζεις ότι έκανες λάθος τώρα, μάθε από αυτό. Κατέκτησε τη σοφία της εμπειρίας.
Θυμηθείτε να δίνετε αξία στον εαυτό σας… Γιατί αν δεν του δώσετε εσείς, δεν θα σας δώσει κανένας την αξία που σας αρμόζει.
