Πολλά λέγονται, γύρω από τη γυναικεία ματαιοδοξία. Πραγματικά, η ματαιοδοξία είναι η ζωντανή εκδήλωση της αυτοαγάπης.
Η γυναίκα εμπρός στον καθρέπτη, ει, ναι, ένας ολοκληρωμένος Νάρκισσος, αυτολατρευόμενη και αυτο-ειδωλοποιούμενη με τρέλα. Η γυναίκα στολίζεται όσο καλύτερα μπορεί,, βάφεται-, φτιάχνει τα μαλλιά της, με μοναδικό σκοπό να πουν οι άλλοι, "Είσαι όμορφη, είσαι ωραία, είναι ντίβα! κ.τ.λ.".
Το εγώ πάντα χαίρεται όταν ο κόσμος το -θαυμάζει, το εγώ στολίζεται για να το λατρεύουν οι άλλοι. Το εγώ θεωρεί τον εαυτό του όμορφο, αγνό, άφατο, άγιο, ενάρετο, κ.τ.λ. Κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του κακό, όλοι οι άνθρωποι αυτο-θεωρούνται καλοί και δίκαιοι.
Η αυτοαγάπη είναι κάτι φοβερό. Για παράδειγμα, οι φανατικοί του Υλισμού δεν δέχονται τις Ανώτερες Διαστάσεις του Διαστήματος από αυτοαγάπη. Αγαπούν πολύ τον εαυτό τους και όπως είναι φυσικό, απαιτούν οι Ανώτερες Διαστάσεις του Διαστήματος, των Κόσμων και κάθε υπεραισθητής ζωής να υποτάσσονται στις προσωπικές τους ιδιοτροπίες. Δεν είναι ικανοί να πάνε πιο πέρα από τα στενά τους κριτήρια και τις θεωρίες τους, πιο πέρα από το αγαπημένο τους εγώ και τις νοητικές τους προκαταλήψεις.
Ο θάνατος δεν λύνει το μοιραίο πρόβλημα του εγώ. Μόνο ο θάνατος του εγώ μπορεί, να λύσει το πρόβλημα του ανθρώπινου πόνου, αλλά το εγώ αγαπά τον εαυτό του και δεν θέλει να πεθάνει με κανένα τρόπο. Ενόσω υπάρχει το εγώ, ο τροχός θα γυρίζει, ο μοιραίος τροχός της ανθρώπινης τραγωδίας.
Όταν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι, απαρνούμαστε το εγώ. Είναι σπάνιο να βρούμε κάποιον στη ζωή ερωτευμένο πραγματικά. Είναι όλοι παθιασμένοι, κι αυτό δεν είναι αγάπη. Οι άνθρωποι παθιάζονται όταν βρίσκονται με κάποιον που τους αρέσει, αλλά όταν ανακαλύπτουν στο άλλο άτομο τα ίδια τους τα λάθη, τις ιδιότητες και ελαττώματα, τότε το αγαπημένο πρόσωπο χρησιμεύει γι' αυτούς σαν καθρέπτης όπου μπορούν να βλέπουν πλήρως τον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα δεν είναι ερωτευμένοι με το αγαπημένο πρόσωπο, είναι απλώς και μόνο ερωτευμένοι με τον εαυτό τους και χαίρονται να βλέπονται στον καθρέπτη που είναι το αγαπημένο πρόσωπο, γιατί εκεί βρίσκουν τον εαυτό τους και τότε υποθέτουν ότι είναι ερωτευμένοι. Το εγώ χαίρεται εμπρός στον κρυστάλλινο καθρέπτη και νιώθει ευτυχισμένο κοιτάζοντας τον εαυτό του στο άτομο που έχει τις ίδιες του ιδιότητες, αρετές και ελαττώματα.
Πολλά λένε οι κήρυκες γύρω απ' την αλήθεια, αλλά, είναι μήπως δυνατό να γνωρίσουμε την αλήθεια, όταν υπάρχει μέσα μας η αυτοαγάπη.
Μόνο απαλείφοντας την αυτοαγάπη, μόνο με το νου ελεύθερο από υποθέσεις, μπορούμε να εμπειριώσουμε, σε απουσία του εγώ, το τι είναι Αλήθεια.
Πολλοί θα κριτικάρουν αυτό το έργο της Επανάστασης της Διαλεκτικής. Όπως πάντα, οι ψευτοσοφοί θα κοροϊδέψουν τους επαναστατικούς σχεδιασμούς, λόγω του εγκλήματος να μην συμπίπτουν αυτές οι διδασκαλίες με τις "νοητικές υποθέσεις" και τις πολύπλοκες θεωρίες που αυτοί έχουν στη μνήμη τους.
Οι πολυμαθείς δεν είναι ικανοί να ακούν με αυθόρμητο νου, ελεύθερο από νοητικές υποθέσεις, θεωρίες, προκαταλήψεις κ.τ.λ., την Επαναστατική Ψυχολογία. Δεν είναι ικανοί να ανοίγονται στο καινούργιο με ακέραιο νου, με νου όχι διαιρεμένο από τη μάχη των αντιθέτων.
Οι πολυμαθείς ακούν μόνο για να συγκρίνουν με τις υποπέσεις τους, τις συσσωρευμένες στη μνήμη. Οι πολυμαθείς ακούν μόνο για να μεταφράζουν σύμφωνα με τη γλώσσα των προκαταλήψεων και προκρίσεων τους και να φθάνουν στο συμπέρασμα ότι οι διδασκαλίες της Επανάστασης της Διαλεκτικής είναι φαντασίωση. Έτσι είναι πάντα οι πολυμαθείς, οι νόες τους είναι πια τόσο εκφυλισμένοι που δεν μπορούν να δουν το καινούργιο.
Το εγώ, μέσα στην αλαζονεία του θέλει τα πάντα να συμπίπτουν με τις νοητικές θεωρίες και υποπέσεις του. Το εγώ θέλει να εκπληρώνονται όλες του οι ιδιοτροπίες και ο Κόσμος στην ολότητα του να υπόκειται στους εργαστηριακούς του πειραματισμούς.
Το εγώ απεχθάνεται τον οποιονδήποτε που πληγώνει την αυτοαγάπη του. Το εγώ λατρεύει τις θεωρίες και προαντιλήψεις του.
Πολλές φορές απεχθανόμαστε κάποιον δίχως κανένα λόγο. Απλούστατα, διότι αυτός ο κάποιος προσωποποιεί κάποια ελαττώματα που εμείς οι ίδιοι φέρουμε καλά κρυμμένα και δεν μπορεί να μας αρέσει ότι ο άλλος τα εκθέτει. Στην πραγματικότητα, τα λάθη που "κοπανάμε" στους άλλους, τα φέρουμε βόδια μέσα μας.
Κανείς δεν είναι τέλειος σ' αυτόν τον κόσμο, είμαστε όλοι μας κομμένοι από το ίδιο ψαλίδι. Καθένας μας είναι ένα κακό σαλιγκάρι στον κόλπο της Μεγάλης Πραγματικότητας.
Όποιος δεν έχει ένα ελάττωμα προς ορισμένη κατεύθυνση, το έχει προς άλλη κατεύθυνση. Μερικοί δεν πλεονεκτούν για χρήματα, πλεονεκτούν όμως για φήμη, τιμές, αγάπες, κ.τ.λ. Άλλοι, δεν μοιχεύουν με την ξένη γυναίκα, χαίρονται όμως νοθεύοντας διδασκαλίες, ανακατεύοντας "πιστεύω", στο όνομα της Συμπαντικής Αδελφότητας.
Μερικοί, δεν ζηλεύουν τη γυναίκα τους, ζηλεύουν όμως φιλίες "πιστεύω", αιρέσεις, πράγματα, κ.τ.λ. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, κομμένοι πάντα από το ίδιο μαχαίρι.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην λατρεύει τον εαυτό του. Εμείς έχουμε ακούσει άτομα να χαίρονται ώρες και ώρες ολόκληρες μιλώντας για τον εαυτό τους, τα αξιοθαύματά τους, τα ταλέντα τους, τις αρετές τους, κ.τ.λ.
Το εγώ αγαπά τόσο τον εαυτό του που φθάνει να φθονεί το καλό του άλλου. Οι γυναίκες στολίζονται με πολλά πράγματα, εν μέρει από ματαιοδοξία και εν μέρει για να ξυπνήσουν το φθόνο στις υπόλοιπες γυναίκες. Όλες ζηλεύουν όλες. Όλοι ζηλεύουν το ξένο φόρεμα, το ξένο κολάρο, κ. τ. λ. Όλες λατρεύουν τον εαυτό τους και δεν θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους πιο κάτω από τις άλλες, είναι νάρκισσοι εκατό τα εκατό.
Μερικοί ψευτο-αποκρυφιστές, αδελφοί πολλών αιρέσεων, λατρεύουν τόσο τον εαυτό τους που έχουν φθάσει στο σημείο να πιστεύουν ότι είναι πηγάδια ταπεινοσύνης και αγιότητας. Αισθάνονται υπερήφανοι για την ίδια τους την ταπεινοσύνη. Είναι φοβερά υπερήφανοι.
Δεν υπάρχει ψευτο-αποκρυφιστής αδελφούλης ή αδελφούλα που κατά βάθος να μην κοκορεύεται για αγιότητα, μεγαλείο και πνευματική ωραιότητα.
Κανένας, ψευτο-αποκρυφιστής αδελφός ή αδελφή που να θεωρεί τον εαυτό του κακό και διεστραμμένο. Όλοι περνιούνται για άγιοι και τέλειοι, αν και στην πραγματικότητα είναι, όχι μόνο κακοί, αλλά επίσης διεστραμμένοι.
Το αγαπημένο εγώ λατρεύει υπερβολικά τον εαυτό του και περνιέται, μολονότι δεν το λέει, για καλό και τέλειο.
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
