Αυτές τις εξουθενωτικές μέρες του φετινού καλοκαιριού γνώρισα από πιο κοντά, έναν ηλικιωμένο ασκητή αδυνατούλη, (το πετσί και το κόκκαλο δεν τρώει, δεν πίνει, δεν κοιμάται, μένει σε σπήλαια όταν τα βρει) που μου εκμυστηρεύτηκε ότι ακούει κάθε τόσο μια γλυκιά φωνή η οποία του προφητεύει τα διάφορα.
-Και, παιδί μου, δεν πέφτω ποτέ έξω!
Του είχε προφητέψει- λέει- τώρα πρόσφατα η φωνή ότι οι Τούρκοι θα κάνανε "ντου" στην Ελλάδα, απ' τον Έβρο, την 1η Αυγούστου.
-Πέρασε η 1η Αυγούστου, οι Τούρκοι δεν κάνανε "ντου", μωρή παλάβω...
-Το ξέρω εξυπνόπουλε! Μην ειρωνεύεσαι! Και γω διαβάζω εφημερίδες ακόμη!
Μετά την ανεπιτυχή πρώτη ..προφητεία, επικοινώνησε έπειτ' από λίγες μέρες, μαζί μου ο ..προφήτης μοναχός για να μου ξαναπεί ότι οπωσδήποτε οι Τούρκοι, θα κάνουνε "ντού" στις 14 Αυγούστου ("ίσως η φωνή εννοούσε με το πάτριο εορτολόγιο" -έδωσε στον εαυτόν του, και σε μένα, ντροπαλά, αυτή την εξήγηση, ο καλός άνθρωπος, και ας μην ήταν παλαιοημερολογίτης)
-Μεκάρι παιδί μου, να βγω ψεύστης... Μεκάρι! σχολίασε καταλήγοντας, ο καλογεράκος που κρυφοφιλοδοξεί -υποπτεύομαι- ντε και σώνει να αναδειχτεί σε .. σύγχρονο προφήτη...
-Πέρασε και η 14η Αυγούστου, ακόμη οι Τούρκοι, δεν κάναν "ντου", τρελομπετούγια.
- Θες να μου σπάσεις πάλι τα νεύρα; Τι λέγαμε;
Λέγαμε ότι ωστόσο έμεινα άλλη μια φορά, με την απορία:
Είναι και τούτος ο κακόμοιρος απ' τους ..χαρισματικούς που κάθε τόσο ακούν ...φωνές;
Δεν θα χαιρόμουν να καταλήξω στο σκληρό αυτό το συμπέρασμα αλλά...μάλλον...απ' την γενικευμένη και σωρευμένη αμαρτία, τα κατηραμένα capital controls ή και γενικώς από σκέτη την καλοκαιρινή ζέστη, οι άνθρωποι, αγαπημένο μου, ποοολύ ελαλήσαμεν!
Όπως και αν έχει το πράγμα...σε παραπέμπω σε παλιότερες σκέψεις επί του θέματος των "φωνών" που θα τις διαβάσεις παρακάτω:
Περιστεράκι μου
πρωτοέμαθα για φωνές που ακούν οι άνθρωποι μέσα στο κεφάλι τους, απ' τη νονά σου τη Δήμητρα, όταν έπαιρνε μαθήματα ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο.
Θυμάμαι πόσο παράξενο, μου φάνηκε τότε.
Πόσο γέλασα!
Πόσο το κορόιδεψα!
Ήμουν πολύ νέα- είχα τα λογικά μου ακόμη -το παραδέχεσαι και σύ- και βέβαια προσλάμβανα τον κόσμο, ως κάτι το συμπαγές, το τετραγωνισμένο, το μετρήσιμο, το αναμφισβήτητο, το αιώνιο, το αναλλοίωτο-μωρέ τι κούνια με κούναγε!
Τους λυπήθηκα πολύ αυτούς τους κακόμοιρους, που επειδή ακούγαν, λέει, φωνές μες στο κεφάλι τους, οι γιατροί, τούς χαρακτήριζαν τρελούς, τους δέναν σε ζουρλομαντύες, τους παστώναν στα χάπια, στα ηλεκτροσόκ, στις λοβοτομές κάποτε- Χριστούλη μου-τι φριχτές βαρβαρότητες!
Στη συνέχεια, απ' τα διαβάσματά μου, από σκόρπιες κουβέντες με φίλους και γνωστούς, το ζήτημα, καλύτερα το εμπέδωσα.
Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε πολλά χρόνια, μέχρι να ξεμπερδέψω την αντίληψη και αίσθηση της ψυχής, αντιλαμβανόμενη ότι δεν ήσαν όλα τα είδη των φωνών -που "άκουγε" κάποιος- και ΤΟ εισιτήριο για το τρελάδικο.
Ας πούμε υπήρχαν και εσωτερικές, μυστικές φωνές που λειτουργούσαν σωτήρια...
Για παράδειγμα- θυμόταν -ο πατέρας μου, στα μαύρα "σαν του λαγού το αίμα", χρόνια του Εμφύλιου, ότι ανά πάσα ώρα, μπορούσε να γίνει ο καθείς, μακαρίτης.
-Ενώ, κόρη, βρισκόμουν -ορφανό, νεαρό παλικάρι- με μια παρέα, π.χ. πέντε ατόμων και αναρωτιόμασταν ποιο δρόμο να πάρουμε ποιο δρόμο να αφήσουμε, και αποφάσιζαν- ας πούμε- απ'την παρέα, οι τέσσερις:
-Εμείς θα πάμε απ' αυτό το μονοπάτι!
Παρένθεση:
-Σε διαβεβαιώνω, κόρη, ότι από μικρός πάντοτε προσευχόμουνα στο Θεό, ζητώντας καθοδήγηση- τότε μια φωνή μέσα μου- ακουγόταν και με ορμήνευε σα μάνα, νοερά:
-Μην πάς από αυτό το δρόμο, που λένε οι φίλοι σου, πήγαινε απ' τον άλλο!
Πήγαινα, λοιπόν, απ' τον άλλο και γλίτωνα, διότι οι φίλοι που διάλεγαν διαφορετικά, πέφτανε είτε απάνω σε παλιοκομμουνιστές, που τους ντουφεκάγανε, είτε σε νάρκες και σκοτωνόντουσαν.
..............................................
Τέτοια εσωτερική καθοδήγηση από σωτήρια φωνή ο πατέρας, έλεγε ότι "άκουγε" πάντοτε σε δύσκολες περιστάσεις του βίου του, όταν ολομόναχος και επειγόντως έπρεπε να λάβει απόφαση.
Υπάκουε σε αυτή τη φωνή και προφυλασσόταν ή σώζονταν.
Από τέτοιους κινδύνους, πάμπολλους, ο Κύριος τον ελευθέρωσε και αναγνώριζε
ευγνωμόνως ο καλός άνθρωπος, τη δωρεά που δινόταν...
.....................................
Από τη μεριά των καταστροφικών προτροπών πάλι...
Τελευταία συνάντησα νεαρό, με σοβαρότατο πρόβλημα.
Μου εκμυστηρευόταν ότι τον σφυροκοπούσαν φωνές -εν είδει σκέψεων- που τον πίεζαν απελπιστικά, επιτακτικά και επαναλαμβανόμενα:
-Πάρε ένα μαχαίρι και ξεκοιλιάσου!
Πάρε ένα μαχαίρι και ξεκοιλιάσου!
Πάρε ένα μαχαίρι και κόψε το λαιμό σου!
Το παλικάρι, ετών είκοσι, το παρακολουθούσε ψυχίατρος, από την παιδική του ηλικία, έπαιρνε και χάπια προκειμένου να αντέξει.
Όποτε έκοβε τα χάπια, αυτές τις φωνές- τις προτρεπτικές προς ό,τι χειρότερο- τις άκουγε με ακραία επιθετικότητα να μιλούν, μες στο μυαλό του...
Σχιζοφρένεια ίσως το χαρακτηρίζουν αυτό, οι ψυχίατροι.
Μπορεί και να είναι-δε λέω!
Δαιμονική πολιορκία θα το ονόμαζαν στο Μεσαίωνα.
-Προσωπικά, κλείνω μάλλον, προς το Μεσαίωνα.
-Μανδάμ, δε χρειάζονται περιττές δηλώσεις!
Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει!
...........................
Όπως και να το πεις, όμως, τζιβαέρι μου, η αλήθεια είναι ότι τέτοιες κακόβουλες φωνές-σκέψεις, νόσο ψυχής απεργάζονται και καταστροφή του σώματος -που κτίσθηκε για ναός -του εν ημίν Αγίου Πνεύματος -και όχι για σεξ-άλωμα αχαλίνωτο αλλά...ας μην ξεφεύγω από το θέμα μου, έχει και καύσωνα -
νόσο βαρύτατη απεργάζονται οι κακόβουλες προτροπές -επαναλαμβάνω ακούραστα- και όχι υγεία, αυτό, ακόμη και ένας τυφλός θα το έβλεπε!
Εντύπωση, μου έκανε τελευταία, το εξής:
Φίλος μας, νοσηλευόταν στην Ψυχιατρική του Ρἰου, και λοιπόν, όταν θέλησε ο ιερέας της ενορίας του, να τον επισκεφθεί, εμποδίστηκε απ' τον ...πορτιέρη της πτέρυγας, διότι ...λέει ...οι ασθενείς, οπόταν βλέπουν ιερέα, αρχίζουν και λυσσομανούν με θρησκευτικό παραλήρημα!
Ίσως δεν είναι εντελώς άσχετο αν πώ ότι και γω, επισκεπτόμενη τον εν λόγω, έγινα αποδέκτης μεγάλης -βουβής περισσότερο- κακίας από άγνωστη νεαρή ασθενή που μόλις με είδε, μετά από λίγο έφτυσε μια βρισιά εις βάρος μου, και άρχισε να κοροϊδεύει με παντομίμα και διάφορες κινήσεις τα ιερά και τα όσια -δεν ξέρω γιατί-
με μοντέρνο ντύσιμο (όχι θεούσικο), μια χαρά γραία -ίδια σκουράτζος- μπήκα στην κλινική...
ούτε και κουβέντιασα πνευματικά, με το φίλο...
-Τι τον πείραξε;
Άβυσσος, άβυσσος Φωτάκι μου...
Άραγε το ράσο φταίει στους ασθενείς με θρησκευτικό παραλήρημα, ή οι νοερές οντότητες που τους βασανίζουν ανελέητα...
(Εφόσον αγαπάς τον κινηματογράφο, και εφόσον δεν είσαι ιερέας, και εφόσον δεν έχεις δει την εξαιρετικά καλοστημένη ταινία που αφηγείται αληθινό περιστατικό και έχει τίτλο: Ο εξορκισμός της Εμιλυ Ρόουζ...χάνεις...επίσης διάβασε τα Άνθη ΑγίαςΡωσίας του Μελινού, και δες το φίλμ: Ένας υπέροχος άνθρωπος, που αναφέρεται στην αληθινή ζωή του ...ασθενή Τζ. Νας όστις τιμήθηκε με Νόμπελ για την μαθηματικοοικονομική διάνοιά του)
...και οι οποίες νοερές κακόβουλες οντότητες... διαολίζονται αφάνταστα, βλέποντας έντιμο ιερέα ή και κάποιον λαϊκό που κάνει το μικρό του αγώνα;
Πραγματικά, δεν είμαι σε θέση να ξέρω...
Η αλήθεια είναι ότι συνέχεια σχεδόν, η ανθρώπινη συνείδηση καλείται να επιλέξει αν θα υπακούσει στις προτροπές της φωνής του Θεού, ή στις προτροπές της φωνής του εξαποδού.
Οι προτροπές της φωνής του Θεού, είναι πάντοτε σύμφωνες με το Νόμο του Κυρίου ενώ οι προτροπές της φωνής του εξαποδού, παρακινούν σε ασέβεια απέναντι στο Θείο Νόμο και γεμίζουν πάντα με ταραχή την καρδιά μας- το έχω καρατσεκάρει- αχ Μαλβινάκι...
Το τι θα επιλέξει εκάστου η συνείδηση, θα δημιουργήσει ή τα δεσμά της καταστροφής του, ή τα φτερά, της εν Αγίω Πνεύματι, ελευθερίας του.
Κλείνοντας αυτό το μικρό προβληματισμό, περιστέρι μου, θέλω να μοιραστώ μαζί σου μερικές σκέψεις για το ζήτημα της αγαθής φωνής που αναφέρει ο αγιότατος ιεράρχης Νικόλαος Βελιμίροβιτς, (από το βιβλίο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, εκδόσεις ΧΡΟΕΣ, οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου...) όστις, γράφει τα παρακάτω:
.................................................
"Το φαινόμενο των μυστικών φωνών δίχως άλλο είναι σύνηθες φαινόμενο, λόγω των αναρίθμητων παραδειγμάτων.
Αν θέλαμε να πάμε στα βάθη του χρόνου και να αναφέρουμε σημειωμένα παραδείγματα περί μυστικών φωνών θα 'πρεπε να καταναλώσουμε πολλές χιλιάδες σελίδες χαρτί και πολύ μελάνι.
Αλλά εμείς θέσαμε στον εαυτό μας καθήκον σ'αυτή τη συλλογή ν'αναφέρουμε μόνο μερικά.... παραδείγματα.
...........
Για όλους τους Προφήτες αναφέρεται ότι ακούν τη φωνή του Κυρίου ή για το πώς τους αναγγέλλεται ο λόγος του Θεού.
"Και είπε στο Γαδ ο Κύριος ".
"Τότε απάντησε ο Κύριος από τον ανεμοστρόβιλο στον Ιώβ και είπε"
"Ο Κύριος είπε στον Ιερεμία"
"Έτσι μου είπε ο Κύριος"
Στον προφήτη Ιεζεκιήλ λέει:"Τότε άκουσε τη φωνή κάποιου που μιλούσε:εσύ άνθρωπε, σήκω στα πόδια σου, θέλω να σου μιλήσω"
Παρομοίως και με τον προφήτη Δανιήλ:
"Τότε άκουσα μια ανθρώπινη φωνήμέσα από τον ποταμό Ουλαί που έλεγε"
"Και είπε ο Κύριος στον Ιωήλ"
"Και είπε ο Κύριος στον Ιωνά"
"Και είπε ο Κύριος στο Μιχαία, στο Σοφονία, στον Αγγαίο,στο Ζαχαρία, στο Μαλαχία" κ.τ.λ....
Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός βαπτιζόταν στον Ιορδάνη από το χέρι του Ιωάννου "και να φωνή εξ Ουρανού να λέει:
Έστιν ο υιος μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα" (Μτ.γ17)
Την ίδια φωνή άκουσαν οι Απόστολοι στο Όρος Θαβώρ κατά τη μεταμόρφωση του Χριστού.(Μτ.ιζ)...
Στο δρόμο για τη Δαμασκό εμφανίζεται στο Σαύλο, το διώκτη των χριστιανών ένα δυνατό Φως και ακούει μια φωνή :
-Σαούλ Σαούλ τι με διώκεις;
Και οι άνθρωποι που ηταν μαζί με το Σαύλο άκουσαν τη φωνή αλλά δεν έβλεπαν κανέναν.'
Αυτή η μυστική φωνή του Κυρίου ανέστρεψε την πορεία και τη ζωή του Σαύλου και από διώκτης έγινε Απόστολος.(Πρ.θ) ...ο μέγας Απόστολος Παύλος...
Έτσι μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για τη μυστική φωνή που του αποκάλυπτε όλα τα μυστικά μέχρι το τέλος του χρόνου:
" Εγώ Ιωάννης...εγενόμην εν πνεύματι...και ήκουσα φωνήν οπίσω μου μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης:Εγὠ εἰμί το Α και το Ω ο πρώτος και ο έσχατος.
Δεν αναφέραμε εδώ όλα τα Βιβλικά παραδείγματα ...αναφέραμε μόνο μερικά...ώστε οι αναγνώστες να βεβαιωθούν ότι οι ουράνιες δυνάμεις ...ενεργούν στους ανθρώπους με τη βοήθεια μυστικών φωνών, δηλαδή μέσα από φωνές που δε διαθέτουν σωματικά και υλικά όργανα.
Τέτοιες φωνές δε σταμάτησαν ούτε στις μέρες μας να εμφανίζονται και να ενεργούν στη ζωή των ανθρώπων....
Οι μυστικές φωνές που σ' όλες τις εποχές αναγγέλλονταν στους ανθρώπους , ακόμη και σήμερα αναγγέλλονται και μας μαρτυρούν ότι δεν είμαστε μόνοι.
Ότι υπάρχει ένας μεγάλος και δυνατός πνευματικός κόσμος πάνω απ'αυτόν τον ορατό κόσμο.
Με μια λέξη ο Θεός είναι μαζί μας.
Ο Θεός μαζί μας!
Εμμανουήλ"
.....................................................................
Πολλά και ενδιαφέροντα και τα νεότερα παραδείγματα για το θέμα των άγιων φωνών που παραθέτει ο εν Κυρίω αναπαυόμενος μέγας επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
...........................................
-Να σου ομολογήσω, όμως τη μαύρη αλήθεια,αγαπημένο μου
(ελπίζω να μην σείσει χαιρέκακα την κεφαλή του, κάποιος σοφολογιότατος πσυχίατρος)
να σου πώ τη μαύρη αλήθεια, και γω κάθε μέρα φωνές ακούω μέσ' στο ακατοίκητό μου και με σμπρώχνουν με ύφος προκομένων πεθερών:
-Γράψε, μωρή Σαλογραία για κείνο, γράψε για το άλλο, κράτα και σημειώσεις να μη ξεχάσεις το θέμα διότι το Αλτσχάιμερ, το βλέπωωω, καταφτάνει, καλπάζοντας σαν τρελός καβαλάρης...δε θα προλάβεις, χαμμμμένη, να πείς στα πολωλά τα παιδιά σου, εκείνα που θα 'θελες...
Σε κοιτάζω, λοιπόν, χαμηλοβλεπούσικα, ντροπαλά και ρωτώ:
-Να είναι του Θεού, αυτές οι φωνές που ακούω, λατρεμένο μου;
Να είν' του Εξαποδού;
- Αχαχα!
"Να τα να τα τα αραπάκια με τα κόκκινα βρακάκια"
ή: Κοντός ψαλμός:
"Αλληλούιαααα!!!"
Εσύ να είσαι καλά και...
Θα δείξει!!!
