Πολλοί σύγχρονοι ψυχολόγοι μας λένε πως πρέπει να νοιώθουμε καλά για τον εαυτό μας, και μας συμβουλεύουν να απορρίπτουμε την ιδέα της ενοχής και της αμαρτίας.
Η αμαρτία θεωρείται από ορισμένους από αυτούς τους ψυχολόγους ως ένα εργαλείο της θρησκείας, για να κρατά τους ανθρώπους σε τάξη, καθιστώντας τους έτσι εξαρτημένους σε ένα θεσμό που θα έπρεπε να ανατεθεί στους Σκοτεινούς Αιώνες.
Σε μια εποχή όπου ο άνθρωπος εξυψώνεται στο βαθμό να γίνεται θεός του εαυτού του, η θρησκεία θεωρείται ως ένα είδος υποδούλωσης.
Ζήτω ο εαυτός! Έξω η ενοχή!
Ο εαυτός ως ο νέος θεός λατρεύεται εις βάρος της κοινωνίας, ενθρονισμένος σε μια θέση ύψιστης σημασίας.
Η λατρεία του εαυτού έχει συνεισφέρει στο γκρέμισμα των οικογενειών και της κοινωνικής σταθερότητας, με τις καριέρες, το κοινωνικο-οικονομικό όφελος καθώς και την αυτο-ολοκλήρωση να βασιλεύουν περίτρανα.
Η θεία αγάπη δεν ανέχεται αυτό το υπερυψωμένο καθεστώς του εαυτού, καθ' ότι το Εγώ είναι ο εχθρός της κοινωνίας μας με τον Θεό.
Σε μια εποχή οικονομικής κατάρρευσης, κατασχέσεις υποθηκευμένων και υψηλή ανεργία, η λατρεία του εαυτού μας καταδικάζει σε μια ζωή ολοσχερούς απώλειας.
Δημιουργηθήκαμε για κοινωνία με τον Θεό, και η λατρεία του εαυτού μας έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση πνευματικής χρεωκοπίας.
Η ολική κατάρρευση της οικονομίας και η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι απ' ευθείας αποτέλεσμα της απομάκρυνσής μας από τις πνευματικές αξίες.
Τα θεμέλια της οικονομικής και περιβαλλοντικής κατάρρευσης βρίσκεται μέσα στην πνευματική μας χρεωκοπία.
Είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στην λατρεία του Θεού και να καταργήσουμε την λατρεία του εαυτού.
Η άρνηση της ενοχής και της αμαρτίας είναι η υπέρτατη απόδειξη πως αποδεχθήκαμε το ψέμα που διέπραξε ο διάβολος - εκείνος ο μέγας απατεώνας.
Η αληθινή χαρά και ο αληθινός πλούτος έρχονται μόνο με την εκπλήρωση του πεπρωμένου μας και εκείνου για το οποίο δημιουργηθήκαμε: την κοινωνία με τον Θεό.
Η εξουδετέρωση του Εγώ αρχίζει με την μετάνοια και την απόκτηση μιας ταπεινής και συντετριμμένης καρδίας.
