Πόσους αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους ξέρετε, που ιδίως αν τους αρέσει κάτι πολύ, το καταστρέφουν;!
Μοιράζουν γενικώς ταλαιπωρία.
Κι επειδή φτάνουν στην πηγή άλλα δεν καταφέρνουν να πιουν ποτέ νερό - γιατί στο μεταξύ ρίχνουν και μία βόμβα στην πηγή και την ανατινάζουν, πολώνονται ολοένα περισσότερο.
Όλο πιο δυστυχισμένοι κάνουν ακόμη μεγαλύτερα λάθη στην απελπισία της μοναξιάς που έχτισαν μονοί τους με τόση μανία.
Δεν έχει να κάνει με την ηλικία αυτό, γιατί σπάνια κανείς αυτοσυνειδητοποιείται ως προς το σοβαρό του αυτό πρόβλημα που πηγάζει από την παιδική ηλικία, από το υποσυνείδητο αίσθημα:
"Δεν αξίζω".
Μπορεί για μία ολόκληρη ζωή να μην καταλάβουν τι τους συμβαίνει, καθώς ο εγωισμός και το μίσος κατά των ανθρώπων και ιδίως κατά του άλλου φύλου στο μεταξύ με τα χρονιά μεγεθύνεται.
Οι γονείς έχουν σοβαρή ευθύνη.
Νομίζουν ότι με υλικές παροχές τα παιδιά τους είναι ικανοποιημένα, όταν η μονή τροφή για την παιδική ψυχή είναι το χάδι, η αγκαλιά και κυρίως η επιβράβευση.
Έτσι με τα χρονιά αναδύεται ένας ενήλικας ο οποίος ξορκίζει αυτό που θέλει πιο πολύ από κάθε τι.
Την αγάπη.
Την ουσιαστική διάδραση με το άλλο φύλο κ.λ.π.
Έτσι δημιουργούνται οι μισογύνηδες, οι νάρκισσοι, οι μίσανδρες, οι βασίλισσες...
Μονό η αυτοσυνειδητοποίηση είναι η αρχή για την αυτοθεραπεία και με πολλή δουλεία, καθώς οι συμπεριφορές είναι άκρως μηχανικές - δεν υπάρχει έλεγχος από τη συνείδηση όταν αναλαμβάνει το υποσυνείδητο.
Να σε προστατέψει από τι αγαπητή αυτοκαταστροφική το υποσυνείδητο;!
Από αυτό που χρειάζεσαι περισσότερο;!
Οι μητέρες έχουν σοβαρή ευθύνη όσον αφορά τους άνδρες γιους, όπως οι πατέρες ευθύνονται για τις ''μίσανδρες'' κόρες.
Όλοι ψάχνουν υποσυνείδητα το γονέα στο πρόσωπο ενός συντρόφου.
Αναλόγως τι συναντούν, γίνεται κατανοητός ο βαθμός της ψυχικής αρρώστιας η ίασης που έχουν υποστεί.
Αν ο γιος / άντρας κατάφερε να ξεπεράσει την υπερπροστατευτική η αδιάφορη μητέρα, η κόρη τον υπερπροστατευτικό η αδιάφορο πάτερα ή δεν είχαν τέτοια πρότυπα - τότε πολύ πιθανό θα έλξουν υγιείς σχέσεις.
Ομοίους δηλαδή.
Που ή ξεπέρασαν το τραύμα.
Ή δεν το έζησαν ποτέ.
Αλλιώς ο αυτοκαταστροφικός θα έλκει την αυτοκαταστροφική εσαεί.
Για πάντα.
*Σημείωση δίκη μου:
Μερικές ψυχές γεννιούνται ως “θεραπεύτριες ψυχές”.
Έτσι, έλκουν τα πάντα και απαιτείται διαρκής διάκριση, γιατί δεν είναι ο,τι καλύτερο να είσαι μαγνήτης δυστυχίας, απαιτείται διαρκής έλεγχος και παρατήρηση.
Γιατί οι 95 στους 100 δεν έχουν ελπίδες ίασης και είναι μεγάλο κρίμα η ζωή του θεραπευτή να κηλιδώνετε από ανούσια δράματα που δεν τον αφορούν ούτε καρμικά πολλές φορές.
Οι “ θεραπεύτριες ψυχές” δεν έλκουν λοιπόν μονό τα όμοια φορτία, άλλα και πολλά αντίθετα που διψούν να θεραπευτούν.
Δυστυχώς, δεν είναι η συνείδηση αυτή που “ψάχνει”, αλλά η ψυχή.
Η συνείδηση είναι αυτή που προκαλεί τα δράματα, άλλα ούτε καν αυτή.
Είναι οι άλλοι δυο κρυφοί πρωταγωνιστές:
Το υποσυνείδητο και το Ασυνείδητο που αναλαμβάνουν τα ινία του εαυτού.
Πόσο σπάνιο είναι να αυτοσυνειδητοποιηθεί κανείς, ώστε να σπάσει τα δεσμά της κυβερνείας του υποσυνείδητου του;!
Το υποσυνείδητο σε κάποιες περιπτώσεις προειδοποιεί - θυμάται.
Στις περισσότερες όμως, είναι σαμποτέρ.
Γιατί αντιστρέφει αυτό που θυμάται...
Είναι διεστραμμένο...
Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις τις πολικότητες αυτές;!
Ως και μία ολόκληρη ζωή δε φτάνει στο 95% των περιπτώσεων που δεν καταφέρνουν να αναβαθμιστούν μέσα από αυτό το μάθημα - δίδαγμα.
Απόρριψη / Υπερπροστατευτικότητα
Τα άκρα είναι μία κατάσταση που βρήκες.
Η μέση οδός όμως, το να γητέψεις τους πόλους, είναι δική σου πρόκληση και κατάκτηση.
Με αγάπη
