Ο Σωκράτης για τη Γνώμη των Άλλων
[Στον πλατωνικό διάλογο Κρίτων], ο Κρίτων επισκέπτεται τον Σωκράτη στο κελί του και προσπαθεί να τον πείσει να αποδράσει από τη φυλακή και να γλυτώσει την εκτέλεση, επικαλούμενος το τι θα σκεφτεί ο κόσμος για τον Σωκράτη, που εγκαταλείπει τα παιδιά του, και για τους φίλους του, που εγκαταλείπουν τον ίδιο (Κριτ. 45a-46a).
Ο Σωκράτης απαντά ότι θα έπρεπε να δίνουμε προσοχή μόνο στις σωστές απόψεις, ανεξάρτητα από το εάν με τις απόψεις αυτές συμφωνεί η πλειοψηφία των ανθρώπων (46b-47a). Και συνεχίζει λέγοντας πως όταν φροντίζουμε το σώμα μας, δεν ακούμε αυτά που λέει ο ένας και ο άλλος, αλλά δίνουμε προσοχή μόνο στις συμβουλές των γιατρών ή των δασκάλων ή των γυμναστών. Οι συμβουλές που προέρχονται από μη ειδικούς βλάπτουν και τελικά καταστρέφουν (διόλλυσι) το σώμα (47a-c). Έτσι λοιπόν, όταν μας απασχολούν σημαντικότερα θέματα όπως η δικαιοσύνη, η ευγένεια και η καλοσύνη, όπως συμβαίνει τώρα, θα πρέπει να ακούμε όχι τους πολλούς, αλλά τους ειδικούς (εάν υπάρχουν τέτοιοι, 47d1-2). Διαφορετικά, θα διαφθείρουμε και θα βλάψουμε (διαφθερουμεν ... και λωβησόμεθα) εκείνο το τμήμα μας, που βελτιώνεται από τη δικαιοσύνη και καταστρέφεται από την αδικία, δηλαδή την ψυχή μας (47c8-d5). Και εάν, όπως όλοι συμφωνούν, δεν αξίζει να ζούμε με διεφθαρμένο σώμα, αξίζει ακόμη λιγότερο να ζούμε με διεφθαρμένη ψυχή (47a6-48a1).
Επομένως, δεν πρέπει να δίνουμε προσοχή στα όσα λέει ο κόσμος· πρέπει να συζητήσουμε το ζήτημα της δραπέτευσης μόνοι μας, έχοντας στραμμένο το βλέμμα όχι στη γνώμη των άλλων, αλλά στην αλήθεια (48a5-11). Ο Σωκράτης και ο Κρίτων κάνουν τη συζήτησή τους, το επιχείρημα του Κρίτωνα καταρρίπτεται και ο Σωκράτης παραμένει στη φυλακή για να πεθάνει.
Αλέξανδρος Νεχαμάς, Η τέχνη του βίου
[Νεφέλη, 2001, σελ. 217]
