Ο Oscar Wilde είπε ότι οι γυναίκες υπάρχουν για να τις αγαπάμε και όχι για να τις καταλαβαίνουμε. Πόσο θα συμφωνούσαν οι απανταχού άντρες μαζί του! Τουλάχιστον στο δεύτερο σκέλος! Διότι, ας το παραδεχτούμε, οι γυναίκες δεν διακρινόμαστε για την ευκρίνεια των σκέψεων μας. Όταν μια γυναίκα λέει κάτι συνήθως εννοεί κάτι άλλο.
Και περιμένει από τον σύντροφο της να μαντέψει αυτό το κάτι άλλο.. Να κάνει την μετάφραση. Γιατί; Γιατί έτσι πρέπει, ο σωστός σύντροφος να κατανοεί την σύντροφο του πριν εκείνη μιλήσει. Ας πιάσουμε το κλασικό παράδειγμα.
Ζευγάρι μέσα στο σπίτι. Η γυναίκα μουτρωμένη και αμίλητη. Ο άντρας προσπαθεί αλλά δεν της παίρνει κουβέντα και ξεκινά ο γνωστός, σε όλους μας, διάλογος.
Άντρας : έχεις κάτι;
Γυναίκα: όχι, καλά είμαι.
Άντρας: μα, αφού βλέπω ότι δεν είσαι καλά. Πες μου τι σου συμβαίνει, έκανα εγώ κάτι που σε στεναχώρησε;
Γυναίκα: όχι, σου είπα. Είμαι μια χαρά.
Σε αυτή την φάση, ο άντρας θεωρεί ότι έκανε το χρέος του. Δεν είδε καλά την σύντροφο του, ενδιαφέρθηκε να μάθει τι της συμβαίνει αλλά εκείνη δεν θέλησε να το μοιραστεί μαζί του. Καταλήγει λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η σύντροφος του δεν επιθυμεί να το συζητήσει τώρα και της δίνει τον χώρο να σκεφτεί και να ηρεμήσει μόνη της. Αυτάρεσκα και βέβαιος ότι έπραξε τα δέοντα, επιστρέφει στην ασχολία του. Υπάρχει κάποια λογική, κακά τα ψέματα.
Η γυναίκα, από την άλλη, όταν δει ότι ο σύντροφός της σταματάει να την ρωτάει νευριάζει, κάνει απότομες κινήσεις, ξεφυσάει, τον κοιτάζει με αιμοσταγές βλέμμα, φεύγει απότομα από το δωμάτιο και γενικά, δείχνει με κάθε τρόπο την δυσαρέσκεια της.
Και κάπου εδώ ξεκινά η παράνοια. Και κάπου εδώ αναρωτιέται ο άντρας τι έχει συμβεί και τι έκανε ΠΑΛΙ λάθος, αφού την ρώτησε τι της συμβαίνει και εκείνη δεν θέλησε να του το πει. Και κάπου εδώ αναρωτιέται η γυναίκα τι κάνει μαζί του αφού δεν την καταλαβαίνει.
Τα πράγματα είναι απλά φίλες και φίλοι.. κατά μιαν έννοια. Οι άντρες θεωρούν ότι προσπάθησαν να βοηθήσουν. Ρωτώντας τι έχει συμβεί, πιστεύουν ότι έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους και για λόγους διακριτικότητας και για να μη φανούν πιεστικοί αφήνουν την σύντροφο τους να ηρεμήσει. Με λίγα λόγια, αντρικά σκεπτόμενοι, σκέπτονται πως όταν εκείνη είναι έτοιμη θα συζητήσει μαζί τους τι την ενόχλησε. Διότι εκείνοι έτσι λειτουργούν. Οι λέξεις που βγαίνουν από τα χείλη τους έχουν την ακριβή τους σημασία και δεν χρειάζονται περαιτέρω μετάφραση, όπως συμβαίνει με τα λεγόμενα των γυναικών. Σε κάθε περίπτωση, η σκέψη είναι περίεργη δεδομένου ότι η πρακτική τόσων ετών έχει δείξει ότι οι γυναίκες δεν κάνουν τέτοια πράγματα!
Οι γυναίκες από την άλλη, προσπαθούν με έμμεσο τρόπο (μούτρα, απότομες κινήσεις κλπ) να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των συντρόφων τους. Περιμένουν ότι εκείνος θα καταλάβει τι τους συμβαίνει ή ότι θα νοιαστεί αρκετά ώστε να μάθει. Κατ’ αρχήν, για εκείνες αυτό προϋποθέτει ότι ο σύντροφος τους τις γνωρίζει καλά και άρα μπορεί να εντοπίσει τι την ενόχλησε. Χωρίς καν να μιλήσουν! Αυτό που χρειάζονται σε τέτοιες στιγμές είναι η επιβεβαίωση του ενδιαφέροντος του συντρόφου τους ώστε να ανοιχτούν και να συζητήσουν μαζί του. Εκεί αποσκοπεί η συνεχής άρνηση να απαντήσουν ενώ είναι προφανές ότι κάτι τις απασχολεί. Με λίγα λόγια, οι γυναίκες απορούν πως ο σύντροφος τους δεν κατάλαβε τι τις στεναχώρησε και έπειτα γιατί δεν έχει την στοιχειώδη ευαισθησία να επιμείνει ώστε να μάθει. Διότι, αν ενδιαφερόταν, θα επέμενε και δεν θα την άφηνε έτσι, μόνη και στενοχωρημένη!
Ίσως για λόγους ανασφάλειας, ίσως λόγω ανατροφής και κοινωνικών στερεοτύπων που μας έχουν εμποτίσει μέχρι κόκκαλο, οι γυναίκες αισθάνονται την ανάγκη της συναισθηματικής κάλυψης. Για την ακρίβεια, της συνεχούς συναισθηματικής κάλυψης. Σε κάθε ευκαιρία. Δεν έχει σημασία πόσα τις είπατε «σ’ αγαπώ». Το ένα επιπλέον χρειάζεται. Δεν είναι θέμα αχαριστίας ή ελλιπούς μνήμης αλλά συναισθηματική ανάγκη και εκδήλωση του ευάλωτου των γυναικείων συναισθημάτων. Οι γυναίκες δηλαδή, λόγω ψυχοσύνθεσης και όχι εξαιτίας κάποιας πανάρχαιας μυστικής συνομωσίας, περιμένουν από τον σύντροφο τους να τους πει ότι είναι εκεί για αυτές, ότι είναι δίπλα τους και ότι ενδιαφέρεται να μάθει τι τους συμβαίνει. Μια αγκαλιά, εν προκειμένω, κρίνεται απαραίτητη. Και οπωσδήποτε πρέπει να αποφευχθεί η ερώτηση «τι έπαθες ΠΑΛΙ».
Αυτό που κινητοποιεί την παραπάνω εκνευριστική (ας το παραδεχτούμε!) συμπεριφορά είναι ότι οι γυναίκες θεωρούν ότι βάλλονται συναισθηματικά. Το περιστατικό που τις σύγχυσε το αναλύουν βάσει συναισθήματος, πληγώνονται και φοβούνται ότι ο σύντροφός τους είτε δεν θα τις καταλάβει είτε θα τις κακοχαρακτηρίσει. Για τον λόγο αυτό, ξεσπούν πάνω του και τον θεωρούνε αναίσθητο. Η καλύτερη άμυνα δεν είναι η επίθεση;! Αλλά πρόκειται για μια επίθεση που μεταφράζεται ως «εγώ νιώθω τόσα πολλά για σένα, ανησυχώ μήπως δε νιώθεις το ίδιο και περιμένω να μου δείξεις ότι με νοιάζεσαι».
Ας αναγνωρίσουμε ότι είναι δύσκολο για τους άντρες να κατανοήσουν τον παραπάνω μηχανισμό σκέψης. Αλλά και όσοι τον γνωρίζουν θεωρούν εκνευριστικό να λένε συνεχώς στις συντρόφους τους τα ίδια, ότι δηλαδή τις αγαπάνε και τις νοιάζονται. Για αυτούς, που η ρητή έκφραση των συναισθημάτων τους είναι μια διαδικασία δύσκολη, είναι αγχωτικό να μην ξέρουν πώς να δράσουν και τι να πουν για να νιώσουν καλύτερα οι γυναίκες που βρίσκονται στο πλάι τους. Αυτό που χρειάζεται οι άντρες να καταλάβουν είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση η γυναίκα δεν ευχαριστιέται με αυτήν την κατάσταση ούτε απολαμβάνει να τους βλέπει να την ρωτάνε ξανά και ξανά τι έχει συμβεί. Νιώθει πληγωμένη και φοβισμένη, όχι μέγαιρα που προσπαθεί να τους εξοντώσει και αντλεί χαρά από την ταλαιπωρία τους. Αυτό που χρειάζεται να καταλάβουν οι γυναίκες είναι ότι ο άντρας σύντροφος δυσκολεύεται να κατανοήσει έναν συναισθηματικό τρόπο σκέψης και σίγουρα δεν μπορεί να μπει στο κεφάλι τους και να καταλάβει τι εκείνες χρειάζονται αν πρώτα δεν το εκφράσουν. Αυτό που χρειάζεται από κοινού είναι διάλογος. Και αγκαλιές. Εξάλλου, οι σωστοί σύντροφοι, ανεξαρτήτων φύλου, μιλάνε έμπρακτα. Φευ.
~ Mαρία Ιακωβίδου
