Όλοι οι άνθρωποι ξέρουν να αγαπούν, αλλά είναι τόσο εγωιστές που αδιαφορούν για τον άλλον και κοιτάνε μόνο την πάρτη τους.
Πληγώνουν όχι γιατί δεν ξέρουν να αγαπούν, αλλά γιατί δεν θέλουν να αγαπούν...
Όλοι μπορούν να αγαπούν, όλοι ανεξαιρέτως... Η αγάπη μεταξύ μας είναι κάτι εντελώς αυθόρμητο της ανθρώπινης Φύσης, δεν είναι επιτήδευση ούτε πάρε-δώσε... Πάρε-δώσε το κάνει ο εγωισμός...
Ακόμα και αν ένα παιδί το μεγάλωναν λιοντάρια, ποτέ δεν θα γινόταν και εκείνο λιοντάρι... Θα εξακολουθούσε να είναι άνθρωπος, που νομίζει πως είναι λιοντάρι...
Ας πούμε λοιπόν ότι το παιδί μεγαλώνει σαν "εγώ", αλλά στην ουσία ποτέ δεν είναι ένα "εγώ" μόνο...
Και αν το μάθαινες αυτό, ότι δεν είσαι "λιοντάρι", αλλά Άνθρωπος, δεν θα έκανες ανατροπή μέσα σου?
Θα πάλευες με πελώρια κύματα, θα περπατούσες σε ερήμους, θα διέσχιζες ωκεανούς και στέπες, για να ξαναβρείς την Φύση σου... Να βρεθείς κοντά στους ανθρώπους, να τους μάθεις και να σε μάθουν...
Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τα κάνουν όλα αυτά...
Βρίσκουν έναν άνθρωπο και τον κάνουν κι αυτόν λιοντάρι και έτσι ζουν απομονωμένοι, αποφεύγοντας τους άλλους ανθρώπους... Ο καθένας διαμορφώνει την μικρή του αγέλη…
Και αν ο άλλος άνθρωπος δεν είναι σαν λιοντάρι, τότε γίνονται μοχθηροί και άγριοι, σαν λιοντάρι... Αλλά λιοντάρι δεν είναι... Εθισμένοι στην ιδέα είναι...
Η απάντηση "δεν ξέρω να αγαπώ" δεν είναι σωστή... Η σωστή απάντηση είναι "δεν θέλω να αγαπώ", για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς.... Όταν χάσεις τον άλλον άνθρωπο όμως, τότε πονάς και λυπάσαι, και τα λιοντάρια δεν λυπούνται καθόλου όταν χάσουν το ταίρι τους και δεν έχουν καθόλου ενοχές ή θυμό γι' αυτό.
Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν... Γιατί ο χωρισμός μας πονάει, ενώ κανονικά ένα "εγώ" δεν πρέπει να πονάει...
Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν... Γιατί ο χωρισμός μας πονάει, ενώ κανονικά ένα "εγώ" δεν πρέπει να πονάει...
Κάτι δεν πάει καλά με τους ανθρώπους...
Ενώ έχουν Καρδιά, συμπεριφέρονται σαν άγρια ζώα... Σαν να μην έχουν αισθήματα, παρά τα ανακαλύπτουν μόνο όταν κάτι δεν πάει καλά...
Ενώ έχουν Καρδιά, συμπεριφέρονται σαν άγρια ζώα... Σαν να μην έχουν αισθήματα, παρά τα ανακαλύπτουν μόνο όταν κάτι δεν πάει καλά...
Εγώ ξέρω ένα... Εκμεταλλεύεσαι κάθε λεπτό που Ζεις σε τούτον τον Κόσμο, για να χαρείς και να κάνεις και τους άλλους ανθρώπους χαρούμενους...
Μην λες λόγια που πληγώνουν...
Μην κάνεις πράξεις που πληγώνουν...
Μην προδίδεις την Φύση σου κάθε λεπτό...
Δεν είσαι το κέντρο του Σύμπαντος, το Σύμπαν είναι το κέντρο σου...
Ο κάθε άνθρωπος ξέρει να αγαπά, δεν θέλει όμως να αγαπά... Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αγαπά, σαν άνθρωπος, όχι σαν λιοντάρι...
Αν το δούμε από απόσταση αυτό, ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι αξία έχουν τα αισθήματα και όχι οι συμπεριφορές...
Ένας άνθρωπος από την Φύση του έχει την δυνατότητα να έχει βαθιά και αληθινά αισθήματα Αγάπης και να συγχωρεί τα λιοντάρια... Τα λιοντάρια όμως δεν μπορούν να το κάνουν αυτό... Δεν είναι η Φύση τους.
Ας βρούμε λοιπόν την αληθινή μας Φύση και η καλύτερη ευκαιρία να το κάνεις αυτό είναι να μην ξεσυνερίζεσαι τα «λιοντάρια» και να μην τα μισείς που δεν σε έμαθαν ότι είσαι Άνθρωπος, γιατί ούτε εκείνα δεν ξέρουν τι είναι... Σε «υιοθέτησαν», σε περιέθαλψαν, τους χρωστάς ευγνωμοσύνη γι’ αυτό, αλλά δεν ανήκεις στην αγέλη…
Ξέφυγε από την αγέλη...
Είσαι Άνθρωπος
