Ναι! μπορείς να συναντήσεις το τέλειο, το απόλυτο, το ιδανικό!
Η τελειότητα βρίσκεται παντού γύρο μας και πολύ πιο συχνά απ’ ότι νομίζουμε μας επισκέπτεται, μόνο που ο ανθρώπινος εξοπλισμός αναγνώρισης είναι ανεπαρκής….
Μπορεί να τη βρεις σε ένα ηλιοβασίλεμα ή σε έναν άνθρωπο.
Σε ένα τοπίο ή σε ένα μπουκάλι κρασί.
Σε ένα ταξίδι ή σε μια απλή κουβέντα.
Σε κάτι που θα σε συναρπάσει, που θα σε απογειώσει.
Υπάρχει!
Αλλά … θα την αναγνωρίσεις άμα την συναντήσεις ή θα αρχίσεις τα:
Το πιο πιθανό είναι ότι θα την αναγνωρίσεις, αλλά το ζήτημα είναι τι θα κάνεις μαζί της. Πως θα την προσεγγίσεις; Σαν κατακτητής που επιτέλους απέκτησε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου ή σαν ταπεινός ταξιδευτής που του δόθηκε έγκαιρα, όσο ακόμα ζει, η Χάρη;
Πως θα της φερθείς; Θα προσπαθήσεις να τη γραπώσεις, να την εξασφαλίσεις για πάντα; - Οπότε η τελειότητα θα απομυθοποιηθεί και θα περάσει στη σφαίρα της καθημερινής συμβατικότητας, τουτέστιν θα την σκοτώσεις… ‘Η θα την αγγίξεις απαλά σαν πολύτιμο εφήμερο τριαντάφυλλο, γνωρίζοντας την αξία της αλλά συγχρόνως και την τρωτότητά της;
Η τελειότητα υπάρχει. Όντως υπάρχει. Δεν είναι ωστόσο προσμετρήσιμη, δεν έχει να κάνει ούτε με τις στατιστικές, ούτε με τους μέσους όρους..
Η τελειότητα δεν ανήκει στον μέσο όρο, ούτε στον μέσο άνθρωπο και πόσο μάλλον στον βολεμένο άνθρωπο. Ανήκει σ’ εκείνον που τολμάει και κυρίως που πιστεύει στην ύπαρξή της. Γιατί, αν δεν πιστεύεις ότι κάτι υπάρχει, τότε πώς να υπάρξει στ’αλήθεια; Πώς να το φέρεις στη ζωή σου;
Αν για παράδειγμα δεν πιστεύεις στην αγάπη πως θα βιώσεις την αγάπη;
Αν δεν πιστεύεις στην καλοσύνη, στις αυθεντικές , ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις, πως θα τις φέρεις στη ζωή σου;
Αν δεν πιστεύεις στα θαύματα, στη μαγεία, στη Θεία Πρόνοια πως θα ζήσεις την ευλογία της;
Κι αν δεν πιστεύεις στον Παράδεισο, πως μπορείς να τον διεκδικείς για πάρτη σου;
Ίσως βέβαια το «πρόβλημα» δεν είναι η τελειότητα αλλά η δυσκολία να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο όταν την έχεις γνωρίσει … αλλά είναι κι αυτός ένας ακόμα δρόμος στην πορεία προς την ωριμότητα.
Η τελειότητα υπάρχει
αλλά δεν μπορείς να την κρατήσεις, να την περιορίσεις,
να την φυλακίσεις, να την καλουπώσεις.
Μπορείς μόνο να τη ζήσεις για όσο σου κάνει την τιμή να σε συντροφεύει
και να συμπορεύεται μαζί σου.
Και για να την λάβεις, σαν Χάρη, πρέπει και να την αξίζεις,
όπως και κάθε άλλη ευλογία στη ζωή εξ άλλου…
