«Οι κάτοικοι του Ναγκασάκι, ένα λεπτό πριν από τη ρίψη της φονικής βόμβας θα ένιωθαν σίγουρα τυχεροί για την ‘‘καλή’’ μέρα που ξεκινούσε, ενώ στο Κοκούρο θα έστρεφαν το βλέμμα τους στον ουρανό κατηφείς για την ‘‘κακή’’ μέρα που τους ξημέρωνε…»
Κάπου αλλού, μια κοπελίτσα από το χωριό ερωτεύεται τρελά τον πιο επικίνδυνο εγκληματία της μεγαλούπολης. Τελικά, γνωρίζεται μαζί του τυχαία και καταφέρνει να τον κάνει να την ερωτευτεί. Το κορίτσι είναι τυχερό ή άτυχο;
Ένας άνδρας τρελαίνεται όταν η γυναίκα που αγαπά τον απορρίπτει. Στο διπλανό θάλαμο του ψυχιατρείου όπου νοσηλεύεται, βρίσκεται και ο άνδρας που αυτή η ίδια γυναίκα είχε επιλέξει – τρελός μετά από τρεις μήνες συμβίωσης μαζί της!
Η τύχη ποτέ δεν πλησιάζει αυτούς που ασχολούνται χλιαρά και περιστασιακά με αυτό που αγαπούν. |
Η ζωή δεν μπορεί να βασισθεί παρά μόνο πάνω σε αυτή τη στιγμή που ονομάζουμε «παρόν» |
Υπάρχουν κάποιοι που περπατούν στο κάστρο της ζωής τους προσπαθώντας να μην τους κοστίσει τίποτα, και δεν μπορούν να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν και άλλοι που βιάζονται να φτάσουν νωρίς, που χάνουν τα πάντα χωρίς κι αυτοί να ευχαριστηθούν. Κάποιοι λίγοι μαθαίνουν αυτό το μάθημα και παίρνουν το χρόνο τους για κάθε διαδρομή. Απολαμβάνουν κάθε γωνιά. Ξέρουν ότι δεν θα είναι δωρεάν αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις αξίζει τον κόπο. |
Η αναποφασιστικότητα είναι μια από τις καλύτερες αιτίες των χειρότερων προβλημάτων, πολύ περισσότερο από τις λάθος αποφάσεις |
Η παγίδα: Πόσο ευτυχής θα ήμουν αν είχα αυτό που δεν έχω |
Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι και μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό μαθαίνουμε ότι η ευτυχία θα έρθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει. Κι επειδή πάντα κάτι λείπει ξαναγυρίσουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ τη ζωή. |
Αν νιώθεις ικανός να δίνεις χωρίς να περιμένεις πληρωμή, ποτέ κανένας δεν θα σου αφήσει απλήρωτο χρέος, διότι απλά κανένας δεν θα σου χρωστάει τίποτα |
Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν ήμασταν μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε. |
Η ελευθερία συνίσταται στο να είμαι σε θέση να επιλέγω ανάμεσα σε ό,τι είναι δυνατόν για μένα και να είμαι υπεύθυνος για την επιλογή μου |
Η ελευθερία συνίσταται στην ικανότητα μου να επιλέγω στο μέτρο του εφικτού |
Αυτό που συμβαίνει με τον άνθρωπο που υποφέρει, είναι ότι τον έχει εγκαταλείψει ο εαυτός του! |