«Περισσότεροι από 200 εκατομμύρια χριστιανοί, σε όλο τον κόσμο, υπόκεινται με ποικίλους τρόπους τη βία, το μίσος, απειλές, αρπαγή περιουσιών και κακομεταχείριση, εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, με αποτέλεσμα να αποτελούν την πιο καταδιωγμένη θρησκευτική ομάδα στον κόσμο.»
Μια συντηρητική εκτίμηση του αριθμού των χριστιανών που σκοτώνονται για την πίστη τους κάθε χρόνο είναι περίπου 150.000
A' Πέτρου 4: 12-19
12) Αγαπητοί μου, μη παραξενεύεστε για τη φοβερή δοκιμασία με την οποία δοκιμάζεστε, σαν να ήταν κάτι παράξενο.
13) Αντίθετα, να χαίρεστε που συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού, γιατί έτσι θα γεμίσετε χαρά κι αγαλλίαση, όταν αποκαλυφθεί η δόξα του.
14) Μακάριοι είστε αν σας ντροπιάζουν για το όνομα του Χριστού. Γιατί το Πνεύμα του Θεού σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη αναπαύεται πάνω σας: αυτό το όνομα απ’ αυτούς βλασφημείται, από σας όμως δοξάζεται.
15) Προσέχετε να μη φτάνει κανένας από σας να υποφέρει τιμωρίες επειδή σκότωσε ή έκλεψε ή έκανε κακό ή αναμείχθηκε σε ξένες υποθέσεις.
16) Αν όμως υποφέρει επειδή είναι χριστιανός, να μην ντρέπεται αλλά να δοξάζει το Θεό γι αυτό.
17) Είναι καιρός πια ν’ αρχίσει η κρίση απ’ το λαό του Θεού. κι αν η κρίση αρχίσει πρώτα από μας, σκεφτείτε τι έχει να γίνει με όσους δεν δέχονται το ευαγγέλιο του Θεού.
18) Κι αν μόλις και μετά βίας σώζονται οι δίκαιοι άνθρωποι, τι θα συμβεί με τους αμαρτωλούς και απίστους;
19) Εκείνοι, λοιπόν, που υποφέρουν, γιατί έτσι το θέλησε ο Θεός, ας εμπιστεύονται τον εαυτό τους με τις καλές τους πράξεις στο Θεό, που κρατάει τις υποσχέσεις του.
Το 202 μΧ ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος, έβγαλε ένα διάταγμα με το οποίο όριζε παράνομη την προσήλωση στον Χριστιανισμό. Η καταδίωξη που ακολούθησε έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην Καρχηδόνα, στην ακτή της Βόρειας Αφρικής.
Το μαρτύριο της Περπέτουα
Η Βίβια Περπέτουα, μία 22άχρονη μητέρα ενός γιου που ήταν ακόμη βρέφος, μαζί με την υπηρέτρια της που ήταν οχτώ μηνών έγκυος, συνελήφθηκε γιατί έγινε μέλος μιας τάξης Χριστιανών πιστών. Η Περπέτουα θήλαζε το γιο της στη φυλακή και κανόνισε με τη μητέρα της να τον πάρει εκείνη σε περίπτωση που θα της συνέβαινε κάτι. Η υπηρέτρια της γέννησε στη φυλακή.
Όταν ο πατέρας της Περπέτουα έμαθε πως θα την έριχναν στην αρένα με τα άγρια ζώα, προσπάθησε να την σώσει. Αλλά αντί να τη σώσει, έδειραν αυτόν. Την ημέρα της εκτέλεσής της πήραν πρώτα τους άνδρες. Ανάμεσα τους ήταν και ο Σατούρος, ο αρχηγός της Βιβλικής μελέτης. Σταμάτησε στην πύλη για μια τελευταία λέξη ομολογίας με τον Πούδη, τον κυβερνήτη της φυλακής, ο οποίος αργότερα στράφηκε στον Χριστό και έγινε ο ίδιος μάρτυρας. Οι άνδρες στάλθηκαν στην αρένα με μία αρκούδα, μια λεοπάρδαλη, και ένα αγριογούρουνο. Καθώς ο Σατούρος κατασπαράζονταν από τα άγρια θηρία, οι θεατές φώναζαν, «βαφτίζεται για τα καλά!»
Μετά έγδυσαν την Περπέτουα και την υπηρέτρια της και τις έστειλαν μέσα στην αρένα να αντιμετωπίσουν ένα «τρελό δαμάλι.» Τα βασανιστήρια σύντομα κατάντησαν υπερβολικά για το πλήθος και άρχισε να φωνάζει, «αρκετά, αρκετά!» Πήγαν τις γυναίκες στον εκτελεστή. Η Περπέτουα φώναξε σε κάποιους φίλους της που θρηνούσαν, «Μεταφέρετε τον Λόγο του Θεού στους αδερφούς και αδερφές: σταθείτε σταθεροί στην πίστη, αγάπη, ο ένας για τον άλλο, και μην αφήνετε τον πόνο σας να γίνει αιτία να σκοντάψετε.» Το πρώτο χτύπημα του μονομάχου δεν στάθηκε αρκετό για να τη σκοτώσει. Η Περπέτουα έκλαψε δυνατά από τον πόνο, πήρε το χέρι του μονομάχου, και κατεύθυνε το ξίφος στο λαιμό της.
Το μαρτύριο του μεταφραστή
Στις 19 Ιανουαρίου, 1981, ένα γκρουπ από τρομοκράτες που ονομάζονται «Μ-19» μπήκαν μετά βίας στην κατοικία S.I.L στην Μπογκοτά, Κολομβία, και απήγαγαν τον μεταφραστή των Ουίκλιφ, Chet Bitterman. Το ανακοινωθέν των τρομοκρατών έλεγε, «Ο Chet Bitterman θα εκτελεστεί εάν το Γλωσσολογικό Ινστιτούτο Summer και όλα τα μέλη του δεν εγκαταλείψουν την Κολομβία μέχρι τις 6:00 μμ στις 19 Φεβρουαρίου. Τα μέλη του Ουίκλιφ δεν υπέκυψαν. Η Brenda Bitterman και τα δύο μικρά παιδιά της περίμεναν 48 ώρες. Στις 7 Μαρτίου οι τρομοκράτες πυροβόλησαν τον Chet Bitterman στην καρδιά και άφησαν το άψυχο σώμα του σε ένα λεωφορείο της Μπογκοτά. Η επιλογή ενός ιεραποστολικού προορισμού προτάθηκε σε πάνω από εκατό μεταφραστές του Γουίκλιφ στην Κολομβία . Κανένας δεν έφυγε. Και 200 διακόσιοι υποψήφιοι πρότειναν να πάρουν τη θέση του Chet Bitterman.
Έχω ακούσει και έχω διαβάσει ιστορίες σαν κι αυτές από τότε που ήμουν μικρό παιδί και η σκέψη που μου ερχόταν ξανά και ξανά δεν ήταν: «γιατί ο Θεός το άφησε να συμβεί;» Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα συνέβαινε: Κατά Λουκά 21:16 «μερικούς από σας θα σας σκοτώσουν.» H επαναλαμβανόμενη σκέψη μου είναι, θα το αντέξω; Θα αντέξω τον πόνο; Θα προσπαθούσα ίσως να δικαιολογήσω τον εαυτό μου αν είχα αρνηθεί τον Χριστό; «Δεν το ήθελα, Κύριε. Απλά θέλω να είμαι ελεύθερος για να σε υπηρετώ περισσότερο. Τα παιδιά μου με χρειάζονται, Κύριε. Μπορώ να είμαι πιο χρήσιμος ζωντανός παρά πεθαμένος.» Θα ήμουν δειλός; Η θα είχα το θάρρος της Βίβια Περπέτουα;
Έχεις τη Δύναμη να Πεθάνεις για τον Χριστό;
Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό να σκεφτεί ο καθένας σας τι θα κάνατε εάν θρησκευτικοί τρομοκράτες έκαναν αεροπειρατεία στο αεροπλάνο σας και πριν το ανατινάξουν πρότειναν να ελευθερώσουν αυτούς που θα έλεγαν, «Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Σωτήρας και Κύριος μου.» Ο λόγος που πιστεύω είναι σημαντικό να σκεφτούμε κάτι τέτοιο είναι γιατί η επαναφορά του Φονταμενταλισμού και της αντί-Χριστιανικής βίας στο κόσμο καθιστά κάτι τέτοιο εφικτό. Αλλά πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι το να σκεφτείς για το δικό σου θάνατο για το Χριστό θα σε βοηθήσει να ζήσεις όπως πρέπει για τον Χριστό. Ένας αληθινός Χριστιανός πρέπει να είναι πρόθυμος να πει, «Δεν θα αρνηθώ τον Χριστό, ακόμη και αν μου κοστίσει την ίδια μου τη ζωή..» Αλλά μόλις το πούμε αυτό, πολλά πράγματα στη ζωή μας φαίνονται γελοία. Θα πεθάνω για σένα, αλλά δεν μπορώ να καθίσω και να διαβάσω τις διδαχές σου κάθε μέρα. Θα πεθάνω για σένα, αλλά η προσευχή μου δεν μοιάζει αληθινή. Θα πεθάνω για σένα, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω στον Δημήτρη για σένα στη δουλειά μου. Θα πεθάνω για σένα αλλά δεν στηρίζω το σκοπό σου με ελεημοσύνες από το εισόδημά μου. (Πόσο μάλλον από το υστέρημά μου). Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να φέρεις υπέροχες αλλαγές που τιμούν τον Χριστό στη ζωή σου είναι να ζυγίσεις τον τρόπο της ζωής σου με την προθυμία σου να πεθάνεις για τον Ιησού.
Αλλά αν είσαι σαν κι εμένα μερικές φορές αναρωτιέσαι, «Πως θα μπορούσα ποτέ να έχω τη δύναμη και το θάρρος να πεθάνω για τον Χριστό; « Έτσι έχω διαλέξει την Επιστολή Α' Πέτρου 4:12-19 για να σας ενθαρρύνω- όχι ότι θα αποφύγετε τις δοκιμασίες αλλά ότι θα είστε αρκετά δυνατοί να τις υπομείνετε. Το Άγιο Πνεύμα θα αναλάβει οπωσδήποτε: Αυτό θα σας βοηθήσει να πεθάνετε με τον τρόπο που πρέπει.
Πρώτα, ας ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι πιστοί.
Δεύτερον, θα δούμε τι τους λέει ο Πέτρος να κάνουν αν έρθουν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση.
Τρίτον, θα εστιάσουμε την προσοχή μας στην πηγή της δύναμης για να κάνουμε αυτό που μας λέει.
Πρώτα, ας ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι πιστοί.
Δεύτερον, θα δούμε τι τους λέει ο Πέτρος να κάνουν αν έρθουν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση.
Τρίτον, θα εστιάσουμε την προσοχή μας στην πηγή της δύναμης για να κάνουμε αυτό που μας λέει.
1. Τι Αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στις Μουσουλμανικές χώρες;
Πρώτα απ’ όλα, πια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στις Μουσουλμανικές χώρες;
Με μία λέξη, ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ, και πολύ πιθανόν θάνατο. Εδάφιο 12, «Αγαπητοί μου, μην παραξενεύστε για τη φοβερή δοκιμασία με την οποία δοκιμάζεστε.» Κατά πάσα πιθανότητα ο Πέτρος βλέπει στον ορίζοντα την καταδίωξη του Νέρωνα από την οποία και αυτός και ο Παύλος θα θανατώνονταν και στην οποία οι Χριστιανοί καίγονταν σαν πυρσοί για να φέγγουν την αυλή του Νέρωνα.
Με μία λέξη, ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ, και πολύ πιθανόν θάνατο. Εδάφιο 12, «Αγαπητοί μου, μην παραξενεύστε για τη φοβερή δοκιμασία με την οποία δοκιμάζεστε.» Κατά πάσα πιθανότητα ο Πέτρος βλέπει στον ορίζοντα την καταδίωξη του Νέρωνα από την οποία και αυτός και ο Παύλος θα θανατώνονταν και στην οποία οι Χριστιανοί καίγονταν σαν πυρσοί για να φέγγουν την αυλή του Νέρωνα.
Η κρίση του Θεού
Το εδάφιο 17 περιγράφει αυτή τη φοβερή δοκιμασία σαν μια κρίση του Θεού που αρχίζει με τους δικούς του ανθρώπους, και μετά καταβροχθίζει αυτούς που δεν πιστεύουν. «Είναι καιρός πια να αρχίσει η κρίση από το λαό του Θεού. Κι αν η κρίση αρχίσει πρώτα από μας, σκεφτείτε τι έχει να γίνει με όσους δεν δέχονται το ευαγγέλιο του Θεού.» Αυτό δεν ακούγεται πολύ παρηγορητικό στην αρχή. Όταν είμαστε έτοιμοι να μας συλλάβουν και να μας σκοτώσουν γιατί πιστεύουμε στον Ιησού, δεν είναι ενθαρρυντικό να ακούμε πως μας κρίνει με μια οργή σαν να είμαστε οι ίδιοι άπιστοι..
Όχι για Καταδίκη αλλά για Σωτηρία
Αλλά ας είμαστε προσεχτικοί: δεν λέει κάτι τέτοιο. Το εδάφιο 18 το λέει ξεκάθαρα πως η κρίση του Θεού πάνω μας δεν οδηγεί σε καταδίκη αλλά σε σωτηρία. «Κι αν μόλις μετά βίας σώζονται οι δίκαιοι άνθρωποι - Όμως σώζονται!» Τότε τι σημαίνει η κρίση του Θεού; Το εδάφιο 12 εξηγεί «μην παραξενεύεστε για τη φοβερή δοκιμασία με την οποία δοκιμάζεστε.» Η κρίση του Θεού, η οποία έρχεται στους πιστούς είναι για να τους δοκιμάσει και να τελειοποιήσει την πίστη τους , όχι να τους καταδικάσει. Είναι μία έκφραση της αγάπης του, και όχι της οργής του. Α' Πέτρου 1:6-7
Αναφέρει πως μπορεί να χρειαστεί να «στεναχωρηθείτε για λίγο από ποικίλες δοκιμασίες (ίδια λέξη) Έτσι η δοκιμασμένη πίστη σας….θα βρεθεί ότι αξίζει έπαινο, τιμή και δόξα.»
Αυτός είναι ένας σημαντικός διαχωρισμός: η ίδια πράξη κρίσης μπορεί να είναι μία πράξη εξαγνισμού για τους πιστούς και οργή τιμωρίας για αυτούς που δεν πιστεύουν. Δεν υπάρχει υπόσχεση στις Γραφές ότι οι άγιοι θα ξεφύγουν το βασανισμό, ούτε ακόμη και την τελευταία Μεγάλη Δοκιμασία. Αυτό που μας υπόσχεται είναι ότι όταν η κρίση του Θεού θα έρθει πάνω στη γη, θα αρχίσει με την εκκλησία και θα τελειώσει με αυτούς που δεν πιστεύουν. Αλλά για την εκκλησία θα είναι η πρώτη στον εξαγνισμό αγάπης και για αυτούς που δεν πιστεύουν θα είναι οι φλόγες της οργής της τιμωρίας. «Γιατί όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον διαπαιδαγωγεί, και μαστιγώνει καθένα που παραδέχεται για παιδί του.» (Προς Εβραίους 12:6 όπου το περιεχόμενο ξανά είναι γιά το διωγμό, εδ. 4.)
Μοιραζόμενοι τα Πάθη του Χριστού Σύμφωνα με το Θέλημα του Θεού
Στο εδάφιο 13 η φοβερή δοκιμασία ονομάζεται «συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού.» Στο εδάφιο 14 ονομάζεται «σας ντροπιάζουν για το όνομα του Χριστού.» Και στο εδάφιο 16 ονομάζεται «υποφέρει επειδή είναι Χριστιανός.» Έτσι, οι δοκιμασίες που έρχονται είναι λόγω του ότι οι πιστοί ζουν στο δρόμο του Χριστού, ταυτιζόμενοι με αυτόν ανοιχτά και έχοντας την ετικέτα του «Χριστιανού.» Ο Πέτρος βλέπει αυτός ο διωγμός να γίνεται μεγάλος απλά επειδή οι πιστοί ζουν όπως ο Χριστός και είναι ανοιχτοί σχετικά με την πίστη τους σε αυτόν.
Το εδάφιο 19 δίνει την τελευταία περιγραφή της κατάστασης. Ο Πέτρος το αποκαλεί δοκιμασίες σύμφωνα με το Θέλημα του Θεού. «Εκείνοι, λοιπόν, που υποφέρουν, γιατί έτσι το θέλησε ο Θεός, ας εμπιστεύονται τον εαυτό τους με τις καλές τους πράξεις στο Θεό, που κρατάει τις υποσχέσεις του.» Οι άνθρωποι που προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα του πόνου λέγοντας πως δεν είναι θέλημα Θεού σε καμία περίπτωση, πρέπει να κάνουν μια παράκαμψη γύρω από αυτό το εδάφιο. Εάν οι φλογερές δοκιμασίες είναι η αρχή της κρίσης του Θεού στην εκκλησία, τότε είναι θέλημα Του να υποφέρουμε. Δεν πρέπει να ντροπιάζουμε το όνομα του Θεού νομίζοντας ότι κάθε φορά που υποφέρουμε, αυτός έχει αφήσει τα ηνία. Οι τρόποι του είναι παράξενοι, αλλά παραμένουν δικοί του τρόποι. Και το καθήκον μας είναι να εμπιστευόμαστε ότι είναι πιστός Δημιουργός που το μόνο που θέλει είναι το καλό μας.
2. Τι πρέπει οι Πιστοί να Κάνουν όταν έρχονται Αντιμέτωποι με Δοκιμασίες;
Αυτό μας φέρνει στη δεύτερη ερώτηση: τι πρέπει οι πιστοί να κάνουν όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις αναμενόμενες δοκιμασίες; Βλέπω τουλάχιστον 5 συμβουλές τις οποίες ο Πέτρος δίνει σε εμάς καθώς αναμένουμε την πιθανότητα μιας φοβερής δοκιμασίας ή θλίψης.
Μην εκπλήσσεστε με την φοβερή δοκιμασία
Πρώτα, λέει στο εδάφιο 12, «Μην παραξενεύστε για τη φοβερή δοκιμασία.» Αυτή είναι μια συμβουλή για να ξέρουμε πως είναι ο Θεός. Αυτή είναι μία συμβουλή για να έχουμε μια αληθινή και βαθιά θεολογία. Εάν γνωρίζεις ότι ο Θεός μερικές φορές θέλει οι άνθρωποί του να υποφέρουν, όπως λέει το εδάφιο 19, ότι η κρίση του Θεού αρχίζει με τους Χριστιανούς για να μας δοκιμάσει όπως λέει το εδάφιο 17: και εάν η δοκιμασία πέσει στο Βασιλιά, πόσο μάλλον στους υπηκόους του, όπως υπονοεί το εδάφιο 13: τότε, όταν η φοβερή δοκιμασία έρθει σε σένα δεν θα εκπλαγείς. Δεν θα σηκώσεις τη γροθιά σου και θα πεις, «που είναι ο Θεός τώρα που ένας νέος ιεραπόστολος και πατέρας δύο παιδιών πυροβολείται στην καρδιά;» Μπορεί να κλάψεις από πόνο, μπορεί να θυμώσεις με την αμαρτία των δολοφόνων, αλλά δεν θα εκπλαγείς. Αυτά που γνωρίζεις για τον Θεό, που έμαθες από την Α' Πέτρου 4:12-19, θα σε βοηθήσουν να μη μπερδευτείς η αμφιβάλλεις. Ο Θεός είναι ο πάντα δυναμικός Δημιουργός και ο θεός είναι πιστός απέναντι στο λαό του. Έτσι η πρώτη συμβουλή είναι, Μην εκπλαγείτε με τις δοκιμασίες. Γνωρίστε ποιος είναι ο Θεός! Να έχετε μία αληθινή και βαθιά θεολογία.
Εμπιστεύσου την ψυχή σου στον Πιστό Δημιουργό
Η δεύτερη συμβουλή στην οποία θα εστιάσουμε την προσοχή μας είναι το εδάφιο 19: «ας εμπιστεύονται τον εαυτό τους με τις καλές τους πράξεις στο Θεό.» Ο σκοπός μιας καλής θεολογίας είναι να χτίσουμε και να διατηρήσουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στο Θεό. Δια μέσου κάθε Χριστιανικής δοκιμασίας, ο Σατανάς ψάχνει να καταβροχθίσει την πίστη (Α' Πέτρου 5:8-9) Ο Θεός ψάχνει να δοκιμάσει και να εξαγνίσει την πίστη (4:12) Ο απόλυτος σκοπός του Θεού σε όλες τις δοκιμασίες μας θα επιτευχθεί αν κάνουμε αυτό που έκανε ο Χριστός στην αγωνία του Σταυρού όταν φώναξε δυνατά (Κατά Λουκά 23:46) «Πατέρα, στα χέρια σου παραδίνω το πνεύμα μου». Εμπιστεύθηκε τον εαυτό του στον πιστό Δημιουργό. Σύμφωνα με την επιστολή προς Κορινθίους Β' 1:9 ο σκοπός του Θεού στην δοκιμασία είναι να αναγκαστούμε να σταματήσουμε να βασιζόμαστε στους εαυτούς μας και να βασιζόμαστε ολοκληρωτικά σε αυτόν που ανασταίνει τους νεκρούς.
Να χαίρεσαι, γιατί μοιράζεσαι τα παθήματα του Χριστού
Η Τρίτη συμβουλή, που ρέει από μια καλή θεολογία και μεγάλη εμπιστοσύνη στο Θεό, βρίσκεται στο εδάφιο 13: «Να χαίρεστε που συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού.» «Η' θέτοντας το αρνητικά με το εδάφιο 16, «Αν όμως υποφέρει επειδή είναι Χριστιανός, να μην ντρέπεται αλλά να δοξάζει το Θεό γι’ αυτό.» Όταν υποφέρεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, μη ντρέπεσαι, να χαίρεσαι. Αυτό είναι καταπληκτικό. Το σημάδι του Χριστιανού είναι ότι έχει την εμπειρία μιας πιο βαθιάς και μεγαλύτερης χαράς στον να χλευάζεται με τον Χριστό από ότι όταν τιμάται από τους ανθρώπους. Ο Πέτρος ήξερε πολύ καλά για πιο πράγμα μιλούσε. Είχε γευτεί μια τέτοια εμπειρία. Σύμφωνα με τις Πράξεις 5:41, αφού τον έδειραν μαζί με τους άλλους αποστόλους, «έφυγαν από το συνέδριο χαρούμενοι, γιατί ο Θεός τους είχε αξιώσει να κακοποιηθούν για χάρη του Χριστού.» Εάν θαυμάζεις και αγαπάς κάποιον υπερβολικά, και σε βάζουν στην ίδια κατηγορία με αυτόν και σου φέρονται με τον ίδιο τρόπο, είναι μεγάλη τιμή. Μπορεί να υπάρξει και μεγάλος πόνος επίσης. Οι μεγαλύτερες χαρές της ζωής συχνά καλλιεργούνται στο «έδαφος» του πόνου.
Κάνε Αυτό που θεωρεί Σωστό η Καρδιά σου
Η τέταρτη συμβουλή σε αυτά τα εδάφια έρχεται από τα εδάφια 15 και 19. Το εδάφιο 15 λέει, «Προσέχετε να μη φτάνει κανένας από σας να υποφέρει τιμωρίες επειδή σκότωσε ή έκλεψε ή έκανε κακό ή αναμείχθηκε σε ξένες υποθέσεις.» Το εδάφιο 19 λέει, «ας εμπιστεύονται τον εαυτό τους με τις καλές τους πράξεις.» Όταν έχεις μια καλή θεολογία, μία μεγάλη εμπιστοσύνη στο Θεό, και υπερχειλίζεις από χαρά ακόμη και στις δοκιμασίες, τα εμπόδια στο να αγαπάς τους άλλους και τα κίνητρα για να κακοποιείς τους άλλους εξαφανίζονται. Οι άνθρωποι που σκοτώνουν, κλέβουν βασανίζουν και προβληματίζουν τους άλλους είναι άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει τον Θεό στο μεγαλείο του, δεν τον έχουν εμπιστευτεί σαν παιδιά, για να βρουν σε αυτόν μία χαρούμενη ολοκλήρωση. Έτσι προσπαθούν να ικανοποιήσουν τα άγχη της ζωής τους κάνοντας το κακό. Αλλά αυτοί που γνωρίζουν και εμπιστεύονται τον Θεό είναι ελεύθεροι από την δουλεία της αμαρτίας και η αγάπη τους για τον Θεό ξεχειλίζει με υπομονή και αγάπη. Κάνουν το σωστό από την καρδιά τους.
Δόξασε το Θεό στο Όνομα του Χριστού
Το οποίο οδηγεί και στην τελική συμβουλή του εδαφίου 16, «επειδή είναι Χριστιανός... να δοξάζει το Θεό γι’ αυτό.» Ο Θεός δοξάζεται από μας όταν ο τρόπος που μιλάμε και ζούμε δείχνει τη δόξα του. Εάν τον εμπιστεύεσαι, δείχνεις ότι είναι δοξασμένος, και αξιέπαινος. Εάν χαίρεσαι στο να υποφέρεις για χάρη του, δείχνεις ότι είναι δοξασμένος και πιο πολύτιμος από ότι οι απολαύσεις και η ανθρώπινη έγκριση. Εάν κάνεις καλό σε αυτούς που σε καταδιώκουν αντί να τους εκδικηθείς, δείχνεις πως ο Θεός είναι λαμπρά επαρκής για να ικανοποιήσει όλες σου τις επιθυμίες. Η μία και μοναδική επιθυμία των αληθινών Χριστιανών είναι: ο Χριστός να δοξαστεί στα σώματα τους είτε μέσα από τη ζωή τους είτε με το θάνατό τους.
Μέχρι στιγμής έχουμε δει, πρώτα, ότι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι πιστοί είναι αυτή της άμεσης δοκιμασίας – μία τρομερή δοκιμασία: και, δεύτερον, ότι ο Πέτρος μας συμβουλεύει ότι στην αντιμετώπιση της δοκιμασίας πρέπει να χτίσουμε μια καλή θεολογία, η οποία επιφέρει μεγάλη πίστη στο Θεό, μας δίνει τη δυνατότητα να χαιρόμαστε στις δοκιμασίες, μας προστατεύει από το κακό και μας ελευθερώνει να αγαπάμε, και φέρνει μεγάλη δόξα στο παντοκράτορα Θεό, που προνοεί γιά όλα.
3. Από πού Παίρνουμε μια Τέτοια Δύναμη;
Η τελική ερώτηση παραμένει: από πού μπορούμε να αντλήσουμε τη δύναμη να πράξουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο όταν έρθουμε αντιμέτωποι με την καταδίωξη, τα πιθανά μαρτύρια, ακόμη και θάνατο; Υπάρχουν τουλάχιστον 4 απαντήσεις στο κείμενο (μία καλή θεολογία, εδάφιο 12: η ελπίδα της δόξας, εδάφιο 13: και ο φόβος για το τι θα συμβεί σε αυτούς που δεν πιστεύουν, εδάφια 17-18), αλλά θα κοιτάξουμε μόνο ένα που βρίσκεται στο εδάφιο 14, «Μακάριοι είστε αν σας ντροπιάζουν για το όνομα του Χριστού. Γιατί το Πνεύμα του Θεού σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη αναπαύεται πάνω σας.»
Ο Θεός δεν θα Στέκεται Απόμακρος όταν πεθαίνεις
Ο Ιησούς είπε, «Μακάριοι είστε όταν σας χλευάζουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξαιτίας μου. Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση, γιατί θ’ ανταμειφθείτε με το παραπάνω στους ουρανούς.» Ναι, ο Ιησούς είναι η ελπίδα που θα με βοηθήσει αν υπομένω. «Αλλά, Ιησού, όταν υπάρχει πόνος και κούραση, είναι τόσο δύσκολο να κρατήσω την καρδιά μου συγκεντρωμένη στην αξία της δόξας σου. Δεν ξέρω αν μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου στην ανταμοιβή μου. Πως μπορώ να σιγουρευτώ ότι τη στιγμή του θανάτου μου θα έχω τη δύναμη να δω την δόξα σου και να επιλέξω τον θάνατο;» Ο Πέτρος δίνει την απάντηση στο εδάφιο 14: Εκείνη τη στιγμή το Πνεύμα του Θεού σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη θα αναπαύεται πάνω σας. Ο Θεός δεν θα μοιάζει, την ώρα που πεθαίνετε, με ένα καχύποπτο εξεταστή που σας παρακολουθεί να αγωνιάτε στις τελικές σας εξετάσεις. Θα έρθει σε σας με το Πνεύμα του, θα σας στηρίξει.
Το Πνεύμα θα σας Στηρίξει την Ώρα του Θανάτου
Η Κόρε Τεν Μπουμ αναφέρει πως όταν ήταν νεότερη ανησυχούσε αν θα μπορούσε να αντισταθεί τους Γερμανούς σε περίπτωση που θα απειλούνταν από αυτούς. Αισθανόταν τόσο αδύναμη όταν σκεφτόταν τι θα μπορούσε να συμβεί. Νομίζω ότι ήταν ο πατέρας της ο οποίος της έδωσε ένα υπέροχο παράδειγμα. Της είπε, «Όταν πρόκειται να κάνεις ένα ταξίδι με το τρένο, σου δίνω το εισιτήριο σου 3 εβδομάδες νωρίτερα, ή λίγο πριν ανέβεις στο τρένο;» Του απάντησε, «Καθώς ανεβαίνω στο τρένο.» «Έτσι ο Θεός θα σου δώσει αυτή την ξεχωριστή δύναμη που χρειάζεσαι για να είσαι δυνατή να αντιμετωπίσεις το θάνατο ακριβώς όταν την χρειαστείς, και όχι πριν.»
Πιστεύω ότι η Α' Πέτρου 4:14 υπόσχεται ότι στην ώρα της μεγαλύτερης δοκιμασίας ο Θεός έρχεται στα παιδιά του για να τους δώσει κουράγιο και πίστη που δεν ήξεραν ότι είχαν. Το Άγιο Πνεύμα θα σε βοηθήσει να πεθάνεις.
Η καλή μας παράδοση λέει πως ο Παύλος αποκεφαλίστηκε από τον Νέρωνα. Το τελευταίο γράμμα του Παύλου ήταν μάλλον Προς Τιμόθεο Β'. Η δίκη του είχε ήδη αρχίσει. Φαντάσου τον παλιό στρατιώτη, σημαδεμένο από τη μάχη για τον Κυβερνήτη του, κρατούμενος στη Ρώμη. Τον κάλεσαν να παραβρεθεί στο δικαστήριο. Όλοι γνωρίζουν πως οι μέρες του είναι μετρημένες. Είναι ένας σημαδεμένος άνθρωπος. Έτσι, κανείς από τους φίλους του δεν στέκεται στο πλευρό του. Δίνει την απολογία του. Η απόφαση που παίρνεται είναι να τον ακούσουν ξανά-και μετά το τέλος. Πηγαίνει πίσω στο κατάλυμα του και γράφει αυτά τα λόγια στον Τιμόθεο. (Προς Τιμόθεο Β' 4:16-17) «Στην πρώτη μου απολογία στο δικαστήριο δεν μου συμπαραστάθηκε κανείς. Όλοι με εγκατέλειψαν. Ας μην τους το λογαριάσει ο Θεός. Μου παραστάθηκε όμως ο Κύριος και με δυνάμωσε...»
Προσεύχομαι να θυμάσαι τα λόγια αυτού του μηνύματος. Το Πνεύμα θα σε βοηθήσει να πεθάνεις. Θα σταθεί δίπλα σου όταν δεν υπάρχει κανένας άλλος. Θα σε στηρίξει στην πίστη. Θα σου δώσει μια μικρή ματιά στη δόξα του Θεού. Θα σε κάνει να μεγαλύνεις το Χριστό με το θάνατό σου. Θάρρος που ποτέ δεν σκέφτηκες ότι είχες θα είναι δικό σου. Το Πνεύμα της δόξας και του Θεού θα αναπαυτεί πάνω σου και θα σε μεταφέρει στην ουράνια κατοικία σου.
