Εβρ. στ' 1-20
| 1 Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ Θεόν, 2 βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου. 3 καὶ τοῦτο ποιήσομεν, ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός. 4 ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ῾Αγίου 5 καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ρῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, 6 καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. 7 γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ' αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετὸν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι' οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· 8 ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν. 9 Πεπείσμεθα δὲ περὶ ὑμῶν, ἀγαπητοί, τὰ κρείττονα καὶ ἐχόμενα σωτηρίας, εἰ καὶ οὕτω λαλοῦμεν. 10 οὐ γὰρ ἄδικος ὁ Θεὸς ἐπιλαθέσθαι τοῦ ἔργου ὑμῶν καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης ἧς ἐνεδείξασθε εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, διακονήσαντες τοῖς ἁγίοις καὶ διακονοῦντες. 11 ἐπιθυμοῦμεν δὲ ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴν ἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴν πληροφορίαν τῆς ἐλπίδος ἄχρι τέλους, 12 ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε, μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεως καὶ μακροθυμίας κληρονομούντων τὰς ἐπαγγελίας. | 1 Γι’ αυτό, ας αφήσουμε την αρχική διδασκαλία για το Χριστό και ας προχωρούμε προς την τελειότητα, μη βάζοντας κάτω πάλι θεμέλιο μετάνοιας από νεκρά έργα και πίστης στο Θεό, 2 διδαχή βαφτισμών και επίθεσης χεριών, ανάστασής νεκρών και κρίσης αιώνιας. 3 Και αυτό θα κάνουμε, αν βέβαια το επιτρέπει ο Θεός. 4 Γιατί είναι αδύνατο εκείνους που μια φορά φωτίστηκαν και γεύτηκαν τη δωρεά την επουράνια και έγιναν μέτοχοι Πνεύματος Αγίου 5 και γεύτηκαν τον καλό λόγο του Θεού και τις δυνάμεις του μελλοντικού αιώνα 6 και μετά παράπεσαν, πάλι να τους ανακαινίζει κανείς σε μετάνοια, γιατί ξανασταυρώνουν με τους εαυτούς τους τον Υιό του Θεού και τον διαπομπεύουν. 7 Γιατί η γη, η οποία πίνει τη βροχή που έρχεται πολλές φορές πάνω της και γεννά χορταρικά κατάλληλα για εκείνους για τους οποίους επίσης καλλιεργείται, λαβαίνει ευλογίες από το Θεό. 8 Όταν όμως βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι άχρηστη και κοντά στην κατάρα, που το τέλος της είναι για καύση. 9 Έχουμε πειστεί όμως για σας, αγαπητοί, για καλύτερα πράγματα και που έχουν σχέση με τη σωτηρία, αν και μιλάμε έτσι. 10 Γιατί δεν είναι άδικος ο Θεός να λησμονήσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε στο όνομά του, όταν διακονήσατε τους αγίους και συνεχίζετε να τους διακονείτε. 11 Επιθυμούμε, επίσης, καθένας σας την ίδια επιμέλεια να δείχνει μέχρι το τέλος με σκοπό να διατηρήσετε την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας σας, 12 για να μη γίνετε νωθροί, αλλά μιμητές αυτών που κληρονομούν τις υποσχέσεις του Θεού μέσω της πίστης και της μακροθυμίας. |
| Η βέβαιη υπόσχεση του Θεού | |
| 13 Τῷ γὰρ ᾿Αβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ' οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ' ἑαυτοῦ, 14 λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· 15 καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. 16 ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· 17 ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, 18 ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· 19 ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, 20 ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν ᾿Ιησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα. | 13 Γιατί όταν ο Θεός έδωσε υπόσχεση στον Αβραάμ, επειδή δεν είχε να ορκιστεί απέναντι σε κανέναν μεγαλύτερο, ορκίστηκε απέναντι στον εαυτό του, 14 λέγοντας: Βεβαίως θα σε υπερευλογήσω και θα σε υπερπληθύνω. 15 Και έτσι ο Αβραάμ, επειδή μακροθύμησε, πέτυχε την εκπλήρωση της υπόσχεσης. 16 Γιατί οι άνθρωποι ορκίζονται απέναντι στον μεγαλύτερό τους, και τέλος κάθε αντιλογίας σ’ αυτούς είναι ο όρκος προς βεβαίωση. 17 Γι’ αυτό, επειδή ήθελε περισσότερο ο Θεός να δείξει στους κληρονόμους της επαγγελίας το αμετάβλητο της βουλής του, εγγυήθηκε με όρκο, 18 ώστε διαμέσου δύο πραγμάτων αμετάβλητων, στα οποία είναι αδύνατο να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε ισχυρή ενθάρρυνση όσοι καταφύγαμε σ’ αυτόν, ώστε να κρατήσουμε σταθερά την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας. 19 Αυτήν την ελπίδα έχουμε σαν άγκυρα της ψυχής ασφαλή και βέβαιη και εισερχόμενη στο εσωτερικό μέρος του καταπετάσματος, 20 όπου πρόδρομος για χάρη μας εισήλθε ο Ιησούς, αφού έγινε Αρχιερέας στον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ. |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
