Ρωμ. στ' 1-23
| Θάνατος και ανάσταση μαζί με το Χριστό | |
| 1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; 2 μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ; 3 ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; 4 συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. 5 εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, 6 τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ· 7 ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας. 8 εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, 9 εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. 10 ὃ γὰρ ἀπέθανε, τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ, ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ Θεῷ. 11 οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. 12 Μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὐτῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ, 13 μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ Θεῷ. 14 ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν. | 1 Τι λοιπόν θα πούμε; Να επιμένουμε στην αμαρτία, για να πλεονάσει η χάρη; 2 Είθε να μη γίνει! Εμείς που πεθάναμε ως προς την αμαρτία πώς ακόμα θα ζούμε μέσα σ’ αυτήν; 3 Ή αγνοείτε ότι όσοι βαφτιστήκαμε στο Χριστό Ιησού βαφτιστήκαμε στο θάνατό του; 4 Ταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του μέσω του βαφτίσματος στο θάνατο, ώστε, όπως ακριβώς ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε καινούργια ζωή. 5 Γιατί αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του στο ομοίωμα του θανάτου του, τότε θα είμαστε σύμφυτοι και στην ανάστασή του. 6 επειδή γνωρίζουμε αυτό, ότι ο παλιός μας άνθρωπος σταυρώθηκε μαζί του, για να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μην υπηρετούμε πια ως δούλοι στην αμαρτία. 7 Γιατί όποιος πέθανε έχει δικαιωθεί και θεωρείται αθωωμένος από την αμαρτία. 8 Αν λοιπόν πεθάναμε μαζί με το Χριστό, πιστεύουμε ότι και θα ζήσουμε μαζί του. 9 Επειδή ξέρουμε ότι, αφού ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πια, ο θάνατος δεν τον κυριεύει πια. 10 Γιατί για ό,τι πέθανε, ως προς την αμαρτία πέθανε μια φορά για πάντα. και για ό,τι ζει, ζει για το Θεό. 11 Έτσι κι εσείς να λογαριάζετε τους εαυτούς σας ότι αφενός είναι νεκροί ως προς την αμαρτία, αφετέρου ζωντανοί ως προς το Θεό μέσα στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας . 12 Ας μη βασιλεύει λοιπόν η αμαρτία μέσα στο θνητό σας σώμα, για να υπακούτε στις επιθυμίες του. 13 μήτε να παρουσιάζετε τα μέλη σας ως εργαλεία αδικίας για την αμαρτία, αλλά παρουσιάστε τους εαυτούς σας στο Θεό σαν ζωντανούς από τους νεκρούς, και τα μέλη σας ως εργαλεία δικαιοσύνης για το Θεό. 14 Γιατί αμαρτία δε θα σας κυριέψει. επειδή δεν είστε κάτω από νόμο, αλλά κάτω από χάρη. |
| Δούλοι της δικαιοσύνης | |
| 15 Τί οὖν; ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο. 16 οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; 17 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς, 18 ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. 19 ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. 20 ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. 21 τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. 22 νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. 23 τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. | 15 Τι λοιπόν; Να αμαρτήσουμε, επειδή δεν είμαστε κάτω από νόμο, αλλά κάτω από χάρη; Είθε να μη γίνει! 16 Δεν ξέρετε ότι σ’ όποιον παρουσιάζετε τους εαυτούς σας ως δούλους προς υπακοή, είστε δούλοι σ’ αυτόν που υπακούτε, ή στην αμαρτία για θάνατο ή στην υπακοή για δικαίωση; 17 Ευχαριστώ όμως το Θεό, γιατί ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, αλλά υπακούσατε με την καρδιά σας στο πρότυπο της διδαχής στο οποίο παραδοθήκατε. 18 Και αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, δουλωθήκατε στη δικαιοσύνη. 19 Ανθρώπινα μιλώ, εξαιτίας της αδυναμίας της σάρκας σας. Γιατί, όπως ακριβώς παρουσιάσατε τα μέλη σας υπόδουλα στην ακαθαρσία και στην ανομία, για να πράττετε την ανομία, έτσι τώρα παρουσιάστε τα μέλη σας υπόδουλα στη δικαιοσύνη προς αγιασμό. 20 Γιατί, όταν ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, ελεύθεροι ήσασταν από τη δικαιοσύνη. 21 Τι καρπό, λοιπόν, είχατε τότε; Γι’ αυτά τώρα ντρέπεστε, επειδή το τέλος εκείνων είναι θάνατος. 22 Τώρα, όμως, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και δουλωθήκατε στο Θεό, έχετε τον καρπό σας προς αγιασμό και το τέλος ζωή αιώνια. 23 Γιατί ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, αλλά το χάρισμα του Θεού ζωή αιώνια μέσα στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας. |
