Β Κορ. ε' 1-21
| 1 οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 2 καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες, 3 εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα. 4 καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι ἐφ' ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς. 5 ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο Θεός, ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος. 6 Θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου· 7 διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους· 8 θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον. 9 διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες, εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι. 10 τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν. | 1 Γιατί ξέρουμε ότι, αν η επίγεια οικία της σάρκινης σκηνής μας καταλυθεί, έχουμε οικοδομή από το Θεό, αιώνια οικία αχειροποίητη στους ουρανούς. 2 Και πράγματι, μέσα σε τούτο το σώμα στενάζουμε, ποθώντας πολύ να επενδυθούμε το κατοικητήριό μας που είναι από τον ουρανό. 3 Και βέβαια, αν γδυθούμε το σώμα μας, δε θα βρεθούμε γυμνοί. 4 Γιατί κι εμείς που είμαστε μέσα στη σάρκινη σκηνή μας στενάζουμε από το βάρος της, την οποία δε θέλουμε να γδυθούμε, αλλά να την επενδύσουμε, για να καταπιωθεί το θνητό από τη ζωή. 5 Και αυτός που μας έπλασε γι’ αυτό ακριβώς είναι ο Θεός, που μας έδωσε τον αρραβώνα του Πνεύματος. 6 Έχοντας συνεπώς θάρρος πάντοτε και, επειδή ξέρουμε ότι μένοντας στο σώμα είμαστε ξενιτεμένοι από τον Κύριο 7 – γιατί περπατούμε με την πίστη, όχι με την όραση – 8 έχουμε λοιπόν θάρρος και προτιμούμε μάλλον να αποδημήσουμε από το σώμα και να μείνουμε κοντά στον Κύριο. 9 Γι’ αυτό και φιλοτιμούμαστε, είτε μένουμε στο σώμα είτε αποδημούμε, να είμαστε ευάρεστοι σ’ αυτόν. 10 Γιατί όλοι εμείς πρέπει να φανερωθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να απολάβει ο καθένας αυτά που σχετίζονται με όσα έπραξε με το σώμα του, είτε αγαθό είτε κακό. |
| Η διακονία της συμφιλίωσης | |
| 11 Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, Θεῷ δὲ πεφανερώμεθα, ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι. 12 οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ οὐ καρδίᾳ. 13 εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, Θεῷ, εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν. 14 ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς, 15 κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι. 16 ῞Ωστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. 17 ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα. 18 τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, 19 ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς. 20 ῾Υπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿ ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ· 21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτ ῷ. | 11 Επειδή λοιπόν ξέρουμε το φόβο του Κυρίου, τους ανθρώπους πείθουμε και στο Θεό έχουμε φανερωθεί. ελπίζω επίσης και στις συνειδήσεις σας να έχουμε φανερωθεί. 12 Δε σας συνιστούμε πάλι τους εαυτούς μας, αλλά αφορμή καυχήματος σας δίνουμε για μας, για να έχετε να λέτε προς εκείνους που καυχιούνται σε πρόσωπο και όχι σε καρδιά. 13 Γιατί είτε υπήρξαμε εκτός εαυτού, το κάναμε για το Θεό. είτε σωφρονούμε, το κάνουμε για σας. 14 Γιατί η αγάπη του Χριστού μάς παρακινεί, επειδή φρονούμε αυτό: ότι ένας πέθανε για χάρη όλων, άρα όλοι πέθαναν. 15 Και για χάρη όλων πέθανε, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τους εαυτούς τους, αλλά για εκείνον που πέθανε για χάρη τους και εγέρθηκε. 16 Ώστε εμείς κανέναν δεν αναγνωρίζουμε από τώρα κατά σάρκα. Αν και έχουμε γνωρίσει κατά σάρκα το Χριστό, όμως τώρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι. 17 Ώστε, αν κάποιος είναι στο Χριστό, είναι καινούργιο κτίσμα. Τα αρχαία παρήλθαν, ιδού, έχουν γίνει καινούργια. 18 Και τα πάντα είναι από το Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Χριστού και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης: 19 πως δηλαδή ο Θεός ήταν μέσα στο Χριστό, συμφιλιώνοντας τον κόσμο με τον εαυτό του, μη λογαριάζοντας σ’ αυτούς τα παραπτώματά τους, και ανάθεσε σ’ εμάς το λόγο της συμφιλίωσης. 20 Υπέρ του Χριστού λοιπόν πρεσβεύουμε, σαν ο Θεός να σας παρακαλεί μέσα από εμάς. ικετεύουμε για λογαριασμό του Χριστού, συμφιλιωθείτε με το Θεό. 21 Αυτόν που δε γνώρισε αμαρτία έκανε για χάρη μας αμαρτία, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη Θεού μέσω αυτού. |
