Ρωμ. δ' 1-25
| Το παράδειγμα του Αβραάμ. | |
| 1 Τί οὖν ἐροῦμεν ᾿Αβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι κατὰ σάρκα; 2 εἰ γὰρ ᾿Αβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἔχει καύχημα, ἀλλ᾿ οὐ πρὸς τὸν Θεόν. 3 τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει; ἐπίστευσε δὲ ᾿Αβραὰμ τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 4 τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν, ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα· 5 τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ, πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην, 6 καθάπερ καὶ Δαυῒδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων· 7 μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· 8 μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν. 9 ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν; λέγομεν γὰρ ὅτι ἐλογίσθη τῷ ᾿Αβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην. 10 πῶς οὖν ἐλογίσθη; ἐν περιτομῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ; οὐκ ἐν περιτομῇ, ἀλλ᾿ ἐν ἀκροβυστίᾳ· 11 καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς, σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι᾿ ἀκροβυστίας, εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην, 12 καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι τοῖς ἴχνεσι τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν ᾿Αβραάμ. | 1 Τι λοιπόν θα πούμε ότι έχει πετύχει ο Αβραάμ, ο προπάτοράς μας κατά σάρκα; 2 Γιατί, αν ο Αβραάμ δικαιώθηκε από έργα, έχει καύχημα. αλλά όχι προς το Θεό. 3 Γιατί, τι λέει η Γραφή; Πίστεψε τότε ο Αβραάμ στο Θεό και του λογαριάστηκε για δικαίωση. 4 Όμως στον εργαζόμενο ο μισθός δε λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως οφειλή. 5 Σ’ όποιον όμως δεν εργάζεται, αλλά πιστεύει σ’ αυτόν που δικαιώνει τον ασεβή, λογαριάζεται η πίστη του για δικαίωση. 6 Καθώς ακριβώς και ο Δαβίδ αναφέρει το μακαρισμό του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός λογαριάζει δικαιοσύνη χωρίς έργα: 7 Μακάριοι αυτοί που τους αφέθηκαν οι ανομίες και αυτοί που τους επικαλύφτηκαν οι αμαρτίες. 8 Μακάριος ο άνθρωπος στον οποίο δε λογάριασε ο Κύριος αμαρτία. 9 Ο μακαρισμός λοιπόν αυτός, είναι μόνο γι’ αυτούς που έχουν την περιτομή ή και γι’ αυτούς που έχουν την ακροβυστία; Γιατί λέμε: Λογαριάστηκε στον Αβραάμ η πίστη για δικαίωση. 10 Πώς λοιπόν του λογαριάστηκε; Όταν ήταν με περιτομή ή με ακροβυστία; Όχι όταν ήταν με περιτομή, αλλά με ακροβυστία. 11 Και έλαβε το σημείο της περιτομής, σαν σφραγίδα της δικαιοσύνης που προερχόταν από την πίστη την οποία είχε με την ακροβυστία, για να είναι αυτός πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν με την ακροβυστία, ώστε να λογαριαστεί και σ’ αυτούς η δικαίωση. 12 Και να είναι πατέρας αυτών που έχουν περιτομή, που όχι μόνο κατάγονται από περιτμημένους, αλλά και που στοιχίζονται περπατώντας στα ίχνη της πίστης του πατέρα μας Αβραάμ, την οποία είχε με την ακροβυστία. |
| Η επαγγελία πραγματοποιείται με την πίστη | |
| 13 οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ ᾿Αβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως. 14 εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία· 15 ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται· οὗ γὰρ οὐκ ἔστι νόμος, οὐδὲ παράβασις. 16 Διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως ᾿Αβραάμ, ὅς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν, 17 καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε, κατέναντι οὗ ἐπίστευσε Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα· 18 ὃς παρ᾿ ἐλπίδα ἐπ᾿ ἐλπίδι ἐπίστευσεν, εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον· οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου· 19 καὶ μὴ ἀσθενήσας τῇ πίστει οὐ κατενόησε τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον, ἑκατονταέτης που ὑπάρχων, καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας· 20 εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ, ἀλλ᾿ ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει, δοὺς δόξαν τῷ Θεῷ 21 καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστι καὶ ποιῆσαι. 22 διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 23 Οὐκ ἐγράφη δὲ δι᾿ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ, 24 ἀλλὰ καὶ δι᾿ ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι, τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα ᾿Ιησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν, 25 ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν. | 13 Γιατί δε δόθηκε με το νόμο η υπόσχεση στον Αβραάμ ή στους απογόνους του, το να είναι αυτός κληρονόμος του κόσμου, αλλά με τη δικαίωση της πίστης. 14 Γιατί, αν οι κληρονόμοι προέρχονταν από το νόμο, έχει κενωθεί η πίστη, και έχει καταργηθεί η υπόσχεση. 15 Επειδή ο νόμος κατεργάζεται οργή. Όπου όμως δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει ούτε παράβαση. 16 Γι’ αυτό η υπόσχεση δίνεται με την πίστη, για να είναι κατά χάρη, ώστε η υπόσχεση να είναι βέβαιη στον κάθε απόγονο, όχι μόνο σ’ όποιον προέρχεται από το νόμο, αλλά και σ’ όποιον προέρχεται από την πίστη που είχε ο Αβραάμ, που είναι πατέρας όλων μας 17 καθώς είναι γραμμένο: Πατέρα πολλών εθνών σε έχω θέσει. Ο Αβραάμ πίστεψε απέναντι σ’ αυτόν το Θεό που ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί όσα δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν. 18 Ο οποίος, παρόλο που δεν είχε ελπίδα, πίστεψε στην ελπίδα, στο ότι αυτός θα γίνει πατέρας πολλών εθνών, σύμφωνα με αυτό που του είχε ειπωθεί: Έτσι αναρίθμητοι θα είναι οι απόγονοί σου. 19 Και χωρίς να ασθενήσει στην πίστη, παρατήρησε το σώμα του να είναι ήδη νεκρωμένο – ήταν περίπου εκατό ετών – όπως και τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας. 20 Στην υπόσχεση όμως του Θεού δεν αμφέβαλε με την απιστία, αλλά ενδυναμώθηκε με την πίστη και έδωσε δόξα στο Θεό 21 και πείστηκε πλήρως ότι αυτό που έχει υποσχεθεί είναι δυνατός και να το κάνει. 22 Γι’ αυτό και η πίστη τού λογαριάστηκε για δικαίωση. 23 Δε γράφτηκε όμως μόνο γι’ αυτόν ότι του λογαριάστηκε, 24 αλλά και για εμάς, στους οποίους μέλλει να λογαριάζεται, σ’ όσους πιστεύουν σ’ εκείνον που έγειρε τον Ιησού τον Κύριό μας από τους νεκρούς. 25 Ο οποίος παραδόθηκε για τα παραπτώματά μας και εγέρθηκε για τη δικαίωσή μας. |
