Β Κορ. α' 1-24
| Χαιρετισμός | |
| 1 Παῦλος, ἀπόστολος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ ᾿Αχαΐᾳ· 2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. | 1 Παύλος, απόστολος του Χριστού Ιησού με το θέλημα του Θεού, και ο Τιμόθεος ο αδελφός προς την εκκλησία του Θεού που είναι στην Κόρινθο μαζί με όλους τους αγίους που είναι σε όλη την Αχαΐα. 2 Χάρη σ’ εσάς και ειρήνη από το Θεό Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό. |
| Ευχαριστία μετά τη θλίψη | |
| 3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως, 4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ· 5 ὅτι καθὼς περισσσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν. 6 εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν, καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν· εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας, 7 εἰδότες ὅτι ὥσπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς παρακλήσεως. 8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· 9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· 10 ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ρύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ρύσεται, 11 συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν. | 3 Ευλογητός ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγοριάς, 4 που μας παρηγορεί πάνω σε όλη τη θλίψη μας, για να μπορούμε κι εμείς να παρηγορούμε αυτούς που είναι σε κάθε θλίψη με την παρηγοριά που παρηγοριόμαστε εμείς οι ίδιοι από το Θεό. 5 Γιατί καθώς περισσεύουν τα παθήματα του Χριστού σ’ εμάς, έτσι μέσω του Χριστού περισσεύει και η παρηγοριά μας. 6 Αλλά είτε θλιβόμαστε, αυτό γίνεται για τη δική σας παρηγοριά και σωτηρία. είτε παρηγοριόμαστε, αυτό γίνεται για τη δική σας παρηγοριά που ενεργείται μέσω της υπομονής σας στα ίδια παθήματα που κι εμείς πάσχουμε. 7 Και η ελπίδα μας είναι βέβαιη για σας, επειδή ξέρουμε ότι όπως είστε συμμέτοχοι στα παθήματα έτσι θα είστε συμμέτοχοι και στην παρηγοριά. 8 Δε θέλουμε, λοιπόν, εσείς να αγνοείτε, αδελφοί, για τη θλίψη που μας έγινε στην επαρχία της Ασίας. γιατί υπερβολικά πάνω από τη δύναμή μας δεχτήκαμε βάρος, ώστε να απελπιστούμε και για τη ζωή μας. 9 Αλλά εμείς οι ίδιοι είχαμε αποδεχτεί μέσα μας την καταδικαστική απόφαση του θανάτου, για να μην έχουμε πεποίθηση στους εαυτούς μας, αλλά στο Θεό που εγείρει τους νεκρούς. 10 Αυτός από τόσο μεγάλο θάνατο μας έσωσε και θα μας σώσει. Σ’ αυτόν έχουμε ελπίσει ότι και ακόμα θα μας σώσει, 11 ενώ συμβοηθάτε κι εσείς με τη δέηση για μας, ώστε να γίνει ευχαριστία για μας από πολλά πρόσωπα για το χάρισμα της σωτηρίας που δόθηκε σ’ εμάς μέσω της προσευχής πολλών. |
| Η αναβολή της επίσκεψης του Παύλου | |
| 12 ῾Η γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς. 13 οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε, 14 καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. 15 Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν πρότερον, ἵνα δευτέραν χάριν ἔχητε, 16 καὶ δι᾿ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν. 17 τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην; ἢ ἃ βουλεύομαι, κατὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ᾿ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ; 18 πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ. 19 ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναί καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν· 20 ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμήν, τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν δι᾿ ἡμῶν. 21 ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, 22 ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. 23 ᾿Εγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. 24 οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε. | 12 Γιατί η καύχησή μας είναι αυτή: η μαρτυρία της συνείδησής μας. Γιατί με απλότητα και με ειλικρίνεια από το Θεό και όχι με σοφία σαρκική, αλλά με χάρη Θεού συμπεριφερθήκαμε μέσα στον κόσμο και περισσότερο προς εσάς. 13 Γιατί δε σας γράφουμε άλλα, εκτός από αυτά που διαβάζετε ή και καταλαβαίνετε. κι ελπίζω ότι ως το τέλος θα καταλάβετε, 14 καθώς και μας καταλάβατε μερικώς, ότι καύχημά σας είμαστε καθώς ακριβώς κι εσείς δικό μας κατά την ημέρα του Κυρίου μας Ιησού. 15 Και μ’ αυτήν την πεποίθηση ήθελα προηγουμένως να έρθω προς εσάς, για να έχετε μια δεύτερη χάρη. 16 Και από εσάς να περάσω στη Μακεδονία και πάλι από τη Μακεδονία να έρθω προς εσάς και από εσάς να κατευοδοθώ στην Ιουδαία. 17 Αυτό, λοιπόν, επειδή ήθελα, μήπως άραγε χρησιμοποίησα ελαφρότητα; Ή αυτά που αποφασίζω, κατά σάρκα τα αποφασίζω, ώστε να εξαρτάται από εμένα το ναι ναι και το όχι όχι; 18 Αλλά πιστός είναι ο Θεός, γιατί ο λόγος μας που κηρύχτηκε προς εσάς δεν είναι ναι και όχι. 19 Γιατί ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, που κηρύχτηκε από εμάς μεταξύ σας, από εμένα και το Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν ήταν ναι και όχι, αλλά σε Αυτόν ήταν ναι. 20 Γιατί όσες υποσχέσεις του Θεού υπάρχουν, μέσα σε Αυτόν είναι ναι. Γι’ αυτό και διαμέσου Αυτού λέγεται από εμάς το “αμήν” στο Θεό προς δόξα του. 21 Και αυτός που μας στερεώνει μαζί σας στο Χριστό και μας έχρισε, είναι ο Θεός, 22 ο οποίος και μας σφράγισε και μας έδωσε τον αρραβώνα του Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας. 23 Εγώ, λοιπόν, μάρτυρα το Θεό επικαλούμαι πάνω στην ψυχή μου, ότι επειδή σας λυπάμαι, δεν ήρθα ακόμη στην Κόρινθο. 24 Όχι ότι θέλουμε να κυριαρχούμε στην πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες της χαράς σας. γιατί έχετε σταθεί σταθεροί στην πίστη. |
