Μέσα από τους αιώνες, υπάρχει μια φράση που περνούσε από γενιά σε γενιά και ακόμα ακούμε να λέγεται, είτε από καμιά γιαγιά, είτε από κανένα φίλο, είτε από κανένα συνειδητοποιημένο εκπαιδευτικό. Δεν είναι οι γλυκομίλητες ευχές που λέμε μεταξύ μας σε κάθε γιορτή, ούτε οι στοργικές φράσεις ελπίδας, κουράγιου και αγάπης που λειτουργούν σαν ασπιρίνες για να φύγει προσωρινά ο πονοκέφαλος. Και όμως, είναι μια φράση που όχι μόνο συσπείρωνε τους Έλληνες, άλλα ορίζει τη διαφορά μας από το ζωικό βασίλειο, γιατί βιολογικά είμαστε ζώα.
Κατ’ αρχάς, ας πάρουμε το θέμα από τη αρχή.
Και η αρχή είναι το παρόν
Στο πρόσφατο παρόν, δηλαδή τα περασμένα 50 χρονιά, όλοι μας ζούσαμε στην μεταμοντέρνα εποχή. Αυτή η εποχή μπορεί να περιγραφεί με το εξής παράδειγμα: παίρνοντας ένα γυάλινο ποτήρι το αφήνεις να σπάσει. Μετά ορίζεις ή περιγράφεις τι ήταν αυτό το γυάλινο ποτήρι με βάση ένα θραύσμα, δηλαδή ένα κομμάτι ίσον το σύνολο. Στο τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, η ΕΛΙΤ ιδιαίτερα των Ευρωπαίων, από ενοχές και φρίκη που ένιωσαν από τα αποτελέσματα του πολέμου, σκέφτηκαν να δημιουργήσουν μια πραγματικότητα από θρυμματισμένη αλήθεια, δηλαδή δεν υπάρχει μια αλήθεια (ιδεολογία, θρησκεία, κλπ.) αλλά η αλήθεια να είναι σχετική. Αυτό δεν είναι παντελώς κακό, γιατί έδωσε ευκαιρία σε ορισμένες μειονότητες της κάθε κοινωνίας,( γυναικεία δικαιώματα, κλπ.) να μπορέσουν να βρουν το δίκιο τους. Αλλά, ήταν πολύ λίγο για να είναι το αντάλλαγμα με μια άλλη τραγική πραγματικότητα που δημιούργησαν. Και εύκολα το δημιούργησαν το νέο «τοπίο» τους. Το φαινόμενο αυτό το εξηγούν οι ανθρωπολόγοι και ψυχολόγοι με το εξής παράδειγμα: υπάρχει ένα αποκομμένο χωριό του Αμαζονίου που ποτέ δεν είχε επαφή με άλλες φυλές. Όταν πάει ένας ανθρωπολόγος, έστω από απόσταση, σαν παρατηρητής , μόνο και μόνο που υπάρχει ο παρατηρητής/ανθρωπολόγος ήδη αλλάζει ή προσαρμόζεται το χωριό με βάση την αντίληψη που έχει ο παρατηρητής. Το ίδιο φυσικό φαινόμενο γίνεται στην κβάντα φυσική (κλικ εδώ). Με λίγα λόγια, όταν έχεις μια σιχαμένη ηγεσία που μια ζωή θεωρεί ανθρωπάκους, κλέφτες, κουτοπόνηρους και εκμεταλλεύσιμο αντικείμενο μια κοινωνία, η κοινωνία αυτή προσαρμόζεται σε αυτήν την αντίληψη είτε με τα ΜΜΕ, είτε με τις διαφημίσεις, είτε με την προπαγάνδα, είτε με τη δαιμονοποίηση και τις γραφειοκρατικές ρυθμίσεις είτε με οποιοδήποτε τρόπο.
Πάνε οι μεγάλες αλήθειες, πάνε οι αρχές και οι άξιες στο μεταμοντέρνο κόσμο και το ερώτημα είναι, πως ελέγχεις μια θρυμματισμένη κοινωνία από άτομα με υπαρξιακά προβλήματα; Απάντηση: με τα νούμερα. Δηλαδή, από τον άνθρωπο πιόνι του μεσαίωνα και το πιόνι «ρομπότ/ρόλο» της βιομηχανικής επανάστασης δημιούργησαν τον άνθρωπο νούμερο ή τον καταναλωτή-homo economicus. Τα χαρακτηριστικά του «νούμερο άνθρωπο» είναι η έλλειψη της αυτοεκτίμησης, έλλειψη κρίσης, δυσπιστία και κίνητρα όχι για αυτά που χρειάζεται, αλλά για το τι τον ευχαριστεί ή τι επιθυμεί - δημιουργώντας ένα σύνδρομο «λάμπα του Αλαντίν» για τις δικές του επιθυμίες, που σαφώς για αυτόν είναι οι δικές του «μεγάλες αλήθειες» του δικού του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο που πρόσφατα βγήκε (τις περασμένες 2-3 δεκαετίες) η έκφραση «Καλέ, νούμερο έγινες;» δηλώνοντας ένα στερεότυπο και όχι αυθεντική οντότητα με χαρακτήρα (π.χ. ένα ζευγάρι - παντρευτήκαν και μετά είχαν «διάθεση» ή «την επιθυμία» να χωρίσουν- με αποτέλεσμα αντί για ένα διαμέρισμα, οι ανάγκες τους σε στέγη και είδη σπιτιού να διπλασιάζονται-και έτσι διπλασιάζονται τα νούμερα σε κατανάλωση στα είδη ανάγκης μόνο με αυτό το ζευγάρι. Στο τέλος, το «νούμερο άνθρωπος» έμαθε να ακούει αυτό που τον ευχαριστεί πάρα αυτό που πρέπει να ακούσει. Το μεγάλο επίτευγμα μεταξύ μας, ήταν όταν βρισκόμαστε για να δείχνουμε ο ένας στον άλλον τι καταναλώνουμε. Η πίστη μας , οι ιδεολογίες μας , οι σχέσεις μας, η παιδεία μας, ήταν όλα για μια κατανάλωση, για να στηθεί η μεγάλη ληστεία του αιώνα. Ταυτίστηκε η αξιοπρέπεια με το μισθό που έπαιρνε ο καθένας μας και χρόνια τώρα επικεντρωνόμαστε στο να «αγωνιζόμαστε» για την αύξηση του μισθού. Όταν χάσαμε τον ορισμό, του τι είναι η ανθρωπινή αξιοπρέπεια, το αποτέλεσμα ήταν, και στην ενδοχώρα και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν πας να ζεις σε κάστρα και επαύλεις, στην ουσία όλοι μαζί ζούμε σε ένα δάσος από ακαθαρσίες.
Τώρα, σαν Έλληνες βρισκόμαστε στο σημείο «Δεν μασάμε-δεν τσιμπάμε», ένα σημείο που έπρεπε να είχαμε φτάσει εδώ και χρονιά, αλλά δεν είχαμε διάθεση να ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε σε τι δάσος από ακαθαρσίες ζούμε (μα πόσο κόπο χρειάζεται να σκουπίσει κανείς από τα μάτια του τις ακαθαρσίες για να δει καθαρά;). Τι διάθεση να έχει κανείς όταν ο κάθε ένας μας ήταν περιτυλιγμένος μέσα σε μια ομίχλη και αισθανόμαστε μειονεκτικοί απέναντι από το τάχα « κράτος-τέρας-σύστημα».
Φεύγει σιγά-σιγά η ομίχλη και φεύγει αυτό που μας τρόμαζε από τη αρχή: γιατί ούτε κράτος ήταν, ούτε σύστημα ήταν ούτε και τέρας ήταν. Απλώς, κάποιοι σιχαμένοι δημιούργησαν την εντύπωση, πως κάποιοι τάχα είναι, και το χειρότερο προσαρμοστήκαμε στην αντίληψη που είχαν για μας. Αυτοί είναι είτε διάφοροι ψωνισμένοι «ηγέτες» είτε μεγιστάνες επιχειρηματίες είτε παιδιά των μαυραγοριτών και δοσύλογων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου .
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως πάνω από το 55% των Ελλήνων πολιτών, θέλουμε νέα κόμματα και να πάνε στα ‘’τσακίδια’’ το ολιγαρχικό, κόμματο-οικογενειοκρατικό διεφθαρμένο δυσλειτουργικό κράτος-τέρας κλπ. Μαζί με αυτό, κλωτσάμε και ότι είχε να κάνει με την απόσπαση της προσοχή μας από την ουσία και την αλήθεια. Πολλοί από εμάς πιστεύουμε πως τα λεφτά που μας δανείζουν σαν κράτος οι Ευρωπαίοι ή οι Τροϊκανοί, θα τα φάει το καταστημένο- δυσλειτουργικό κράτος αφήνοντας τον λογαριασμό σε εμάς να το πληρώνουμε. Αρκετοί από εμάς είμαστε σκεπτικοί με τις προοθέσεις που έχουν οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι, μια που μάλλον φαίνεται πως έχουν χάσει την μπάλα και οι ίδιοι(σαν πολιτικοί-όχι σαν επιχειρηματίες). Πολλοί από εμάς πιστεύουν πως αρκετά μέτρα των Τροϊκανών έπρεπε να εφαρμοστούν εδώ και 30 χρονιά. Πολλοί από εμάς βγάλαμε το συμπέρασμα πως μας δούλεψαν όλοι, για να νομίζουμε πως εδώ και τρία χρόνια ήταν θέμα δραχμής ή ευρώ και αν μείνουμε έκτος ή μέσα από την Ευρώπη, πάρα πως ήταν μια οργανωμένη και στημένη ληστεία από μαφιόζους - πολιτικούς και μεγιστάνες επιχειρηματιών-δεξιά και αριστερά - έχοντας τα ΜΜΕ να μας αποσπούν την προσοχή μας με διαφορά τεχνάσματα (επιθυμίες, χαζό ρομαντικούς αγώνες ή το «μην σκέπτεσαι γιατί θα σου χαλάσει τη διάθεση». κλπ.) για να αποφεύγουμε να δούμε την μεγάλη ληστεία του αιώνα. Αρκετοί από εμάς παραδέχονται πως βοήθησαν στην μεγάλη ληστεία με τον έναν τρόπο ή τον άλλο. Είτε με τη στάση τους στα διάφορα θέματα, είτε με τη ψήφο τους, είτε με τα συμφέροντά τους κλπ. Με λίγα λόγια, φταίμε όλοι που ζούμε σε ένα δάσος από ακαθαρσίες. Αρκετοί από εμάς πιστεύουν πως θα ήταν παράνοια ή υποκρισία εκ μέρους μας να πιστεύουμε πως αυτό το δυσλειτουργικό κράτος/σύστημα θα αυτορυθμιστεί και άμεσα χρειάζεται συνταγματικές αλλαγές ή να ξαναγραφτεί το σύνταγμα από την αρχή. Και τέλος, αρκετοί από εμάς αρχίζουν και απαιτούν λογοδοσία για τα λεφτά που έκλεψαν και γιατί δεν έχουν φυλακιστεί όλοι τους.
Τελικά, ποια είναι αυτή η φράση που θα μας ενώσει να βγούμε από «το δάσος από σκατά» ή τον ορισμό του «σιχαμένου παρατηρητή» μας;
Ποια είναι η διαχρονική φράση που μας έχει κάνει μοναδικούς σαν Έλληνες-ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε δύση ούτε ανατολή;
Ποια είναι η φράση που μας βοήθησε μέσα από τους αιώνες να δημιουργήσουμε όχι έναν, αλλά πολλούς πολιτισμούς-πχ. Μινωικός / Μυκηναϊκός, Κλασσικός / Ελληνιστικός Βυζαντινός, δείχνοντας πως είμαστε ευέλικτοι και προσαρμοζόμαστε σε νέες ιδέες και καταστάσεις;
Ποια είναι η φράση που δηλώνουμε με πάθος να εκτιμάμε και να αγαπάμε τη ζωή;
Ποια είναι η φράση που όταν κάποτε την άκουγες, σου έλεγαν μη δίνεις σημασία και μη δίνοντας σημασία κατάληγες σαν το πιο άχρηστο ζώο της γης-ένα ποντίκι που τρέχει πίσω από την ουρά του από τους φόβους και τις ζωώδεις επιθυμίες του;
Ποια είναι αυτή η φράση που μας αναγκάζει να εστιάζουμε στη θέλησή μας και στο χαρακτήρα μας, στη κριτική σκέψη και όχι στη χαζοχαρούμενη ή μελαγχολική διάθεσή μας;
Ποια είναι η φράση που νικά τους φόβους μας για να μπορούμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και να αγαπάμε;
Ποια είναι η φράση που οριοθέτησε το πολιτισμό από το κανιβαλισμό (το ψεύτη, τον κλεφτή τον απατεώνα, υποκριτή και τομαριστή);
Ποια είναι η φράση που μας έκανε ουμανιστές πάνω από όλα γιατί σαν Έλληνες είμαστε οι πρώτοι που ορίσαμε τι είναι ο άνθρωπος σε σχέση με τους κανίβαλους, τους βάρβαρους και τα ζώα;
Ποια είναι η φράση που θεμελίωσε το δυτικό κόσμο;
Απάντηση:
Σε ένα χωριό της Ελλάδος, μπροστά σε ένα τζάκι, δεν κάθεται ένας «διανοούμενος», ούτε ένας αρχιμανδρίτης με όλες τις θεολογικές γνώσεις του ευαγγελίου, ούτε ένας μεγάλος ηγέτης, ούτε ένας ψυχαναλυτής, αλλά μια απλή γιαγιά ή πάππους. Πας να βγεις έξω από το σπίτι και δεν σε χαιρετάει με το πρόσφατο γνωστό και τυποποιημένο, «Να περάσεις καλά…», αλλά με την αιώνια φράση των Ελλήνων γονιών, μια φράση που προέρχεται από τα βάθη της ιστορίας μας και τις παραδόσεις μας, ως μοναδική και άξια να διατηρηθεί και να αναπτυχτεί. Τι σου λέει η γιαγιά ή ο πάππους σου:
«ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ»
Το νου σου ρε Έλληνα… το νου σου ρε άνθρωπε.. το νου σου ρε σκεφτόμενο ον…. αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, δημιουργία, χαρακτήρα, οργάνωση, στρατηγική, μεράκι, πρωτοβουλία, οικογένεια, φιλία…
Στην εποχή του ιντερνέτ και της επικοινωνίας, μόνο ο νους σου μετράει. Έχεις γνώμη, έχεις ιδέες, έχεις δημιουργία, έχεις τέχνες, έχεις γνώσεις, έχεις μεράκι, , έχεις θέληση, έχεις πράξεις, έχεις πρωτοβουλία, έχεις λύσεις, έχεις κατανόηση, έχεις σύνδεση, έχεις επικοινωνία …έχεις το νου σου;
Θυμήσου τώρα, μήπως σαν παιδάκι έκανες την ίδια κίνηση που έκαναν σαν παιδάκια οι προγονοί σου όταν βγήκες από το σπίτι της γιαγιάς, κοίταξες τον ουρανό και θαύμασες τα αστερία. Μήπως έκανες την παράλογη κίνηση όταν θαύμαζες τον ουρανό και σήκωσες το χέρι σου να πιάσεις τα αστερία…. Μαθηματικά, βιολογία, φιλοσοφία, ιστορία, φυσική, τεχνολογία, μηχανική, τέχνη, μουσική, δημοκρατία, δικαιοσύνη, παιδεία, επιχειρηματικότητα, …
Σαν άνθρωποι είμαστε συνδεδεμένοι με το παρελθόν μας και με το μέλλον μας…. Κρατάμε τα μαθήματα από το παρελθόν μας που αξίζουν και τα μεταβιβάζουμε στα παιδιά μας για να έχουν το ευ ζην της ζωής….
Θυμήσου τη φράση όταν αισθάνεσαι απογοήτευση, απόγνωση, κατάθλιψη, και οι καθαρές σκέψεις και πράξεις σου εγκλωβίζονται από ανύπαρκτους φόβους…
«Έχε το ΝΟΥ ΣΟΥ ρε Έλληνα» και όλα λύνονται μαζί "Έχε το ΝΟΥ ΣΑΣ Ελληνες".
Και για άλλη μια φόρα, όπως ορίζουν οι ανάγκες της κάθε εποχής, άντε τώρα και «πιάσε τα αστέρια» …γιατί σίγουρα, σε ένα μακρινό μέλλον, τα παιδία μας θα δουν τα αστέρια από κοντά, ας κάνουμε τη διαδρομή τους πιο εύκολη! Ας συνδεθούμε με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όλων μας τώρα!
Καλή χρονιά και να έχουμε το νου μας όλοι !!!
