Ορθώς δοκώ

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε...

Δεν δουλεύω σήμερα. Ύπνος λίγο παραπάνω. Έφτιαχνα ράθυμα τον καφέ, όταν χτύπησε το κουδούνι.

Κοίταξα από το ματάκι της πόρτας. Δυο κυριούλες, Ο Θεός να τις κάνει ...

Άνοιξα την πόρτα. Οι δυο κυριούλες ήταν ... κάπως. Ήξερα τι ήταν και τι θέλανε, έβλεπα συχνά τέτοιες, που μοιράζανε φυλλάδια κρατώντας μια ... Αγία Γραφή. Δεν βιαζόμουν, είχα και όρεξη για κουβέντα.

—Καλημέρα ... ;

—Καλημέρα σας. Να σας απασχολήσουμε λιγάκι.

—;

—Ο Θεός έστειλε τον κατακλυσμό του Νώε, επειδή ο άνθρωπος εξώκοιλε. Πρέπει να μετανοήσουμε αδερφοί, επειδή ο Θεός θα μας στείλει συμφορές. Ο Αρμαγεδδών ...

Δεν είμαι κανένας χριστιανός της προκοπής, μια φορά πάω Πάσχα και Χριστούγεννα στην εκκλησία κι άμα περνάω έξω από τον Άγιο Αντρέα, τον κοιτάζω με νόημα, σαν να του λέω: ξέρεις εσύ, κάνε τα δέοντα ...

—Ελάτε μέσα, είπα στις κυριούλες. Κάτσε να δούμε που το πάνε, σκέφτηκα, να περάσει και η ώρα.

—Όχι, όχι μέσα. Ο Αρμαγεδδών … και πήγαν να συνεχίσουν από εκεί που είχαν σταματήσει.

—Βρε καλές μου κυρίες, έρχεστε εδώ πρωί-πρωί και μου αρχινάτε με απειλές και φοβέρες και μου λέτε πως να πάω κοντά στον Θεό.

—Διαβάζετε την Αγία Γραφή; Να δέστε εδώ ... και αρχίζουν να μου διαβάζουν κάτι έτοιμα, αποσπασματικά εδάφια από την Αποκάλυψη.

—Να σας πω. Σταματήστε. Ακούστε με, εμένα, λίγο.

—Εγώ ξερω, έναν άλλο Θεό, ένα Θεό που δεν απειλεί, που δεν φοβερίζει, ένα Θεό της Αγάπης. Ένα Θεό που μου παραγγέλλει, να μετανιώσω ελεύθερα, όχι από φόβο. Μια μετάνοια ψυχής που πιάνει τόπο, επειδή ο Γιος του θυσιάστηκε για μένα. Τι να τον κάνεις έναν πιστό που είναι κοντά στο θείον από φόβο; Δεν θέλω να φοβάμαι. Θέλω να είμαι ελεύθερος, να χαίρομαι. Θέλω να διαλέγω εγώ τον ίσιο δρόμο. Δεν θέλω ένα Θεό εκδικητή, ένα Θεό να με ταράζει ..

Σας είπα, δεν έχω καλές σχέσεις με την εκκλησία και τα θεολογικά. Ότι θυμάμαι από το σχολείο, τότε που κάναμε θρησκευτικά. Αλλά να, τελευταία, όλο σκοντάφτω σε κάτι κείμενα, -θα μου πεις, άμα δεν θες, δεν σκοντάφτεις-, που τα ψάχνω, έτσι χωρίς προκατάληψη και βρίσκω πράγματα. Δεν μπορώ να πάρω την Αγία Γραφή και να αρχίσω να διαβάζω, δεν είμαι έτοιμος φαίνεται γι’ αυτό. Μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον κάτι στοιχεία, κάτι κείμενα που προσεγγίζουν ιστορικά το ζήτημα της Ορθοδοξίας. Βλέπω και τα κείμενα και προσπαθώ να προσεγγίσω ορθολογικά το θέμα. Και βγαίνουν, στέκονται όλα. Τίποτα αίολο. Όλα ορθολογικά σωστά. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Μεγάλη εντύπωση.Και ψάχνω, όλο ψάχνω και λες είναι ένας αγώνας να ανακαλύψω την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι εκεί.

Σ’ αυτή την αναζήτηση, διάβασα και κείμενα, και κατέληξα σε ένα πράγμα. Ότι και να πιστεύεις, όποιο Θεό και να έχεις, τα κείμενα της Ορθοδοξίας κάνουν για όλους, πιστούς και απίστους. Δεν μπάζουν. Εσένα επιδιώκουν να υποστηρίξουν, εσένα θέλουν να σου δώσουν δύναμη να τα βρεις με τον εαυτό σου, να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις καθημερινές δυσκολίες. Ότι και να πιστεύεις, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την αγάπη. Γιατί, την αγάπη πραγματεύονται όλα αυτά τα κειμενα της Ορθοδοξίας.

Ορθοδοξία, ορθή δόξα, ορθά δοκώ, ορθά σκέφτομαι, Ορθός λόγος. Ορθοδοξία μια λέξη παρεξηγημένη. Ντρεπόμουν να πω ότι είμαι Ορθόδοξος, αλλά τώρα μου φαίνεται ότι άρχισα να καμαρώνω.

Για μένα ελέχθηκαν όλα αυτά για κανένα άλλο. Κανένας Θεός δεν τα έχει ανάγκη. Για να είμαι εγώ ήρεμος και γαλήνιος, να έχω χαρά και να πορεύομαι στον ίσιο δρόμο ελεύθερα, και ελεύθερα θα πει, ότι εγώ το επέλεξα, εγώ διάλεξα την ευθεία οδό, με ελεύθερη βούληση. Να αγαπάω τον διπλανό μου, επειδή αυτό είναι η υπέρτατη χαρά. Κάνε ένα καλό σήμερα, δεν πιστεύω να ξανανιώσεις πιο όμορφα από οτιδήποτε άλλο. Η χαρά του να κάνεις το Καλό, είναι ... τα πάντα όλα.

Κι ένα ακόμη κατάλαβα ότι θέλει να μου δώσει η Ορθοδοξία. Την άρση του φόβου του θανάτου. Αυτό. Αυτόν τον φόβο που ψυχαναλυτές, ψυχίατροι και ψυχολόγοι προσπαθούν με τις συνεδρίες τους να μου τον καλμάρουν, να τον τιθασεύσουν. Η Ορθοδοξία έδωσε την λύση. Σε μένα εναπόκειται να tην εισπράξω.

Κάτι ακόμη, μη συγχέετε το παπαδαριό και τους ρασοφόρους με την Εκκλησία. Υπάρχουν φωτισμένοι Ιερείς που κάνουν σπουδαία δουλειά. Μη μπερδεύουμε την πλεονεξία ορισμένων με το μήνυμα της Εκκλησίας. Το μήνυμα της Ορθοδοξίας είναι εκεί και μας περιμένει, εμείς το χρειαζόμαστε, όχι αυτό εμάς.

Όσον αφορά, το τυπικό, τις τελετές, τα λατρευτικά που δεν έχω σχέση, ένα έχω να σας πω. Πήγα, φέτος, της Παναγίας στην εκκλησία στο χωριό μου. Γύρω-γύρω μπροστά στην Ωραία Πύλη, στο ημικύκλιο, καθισμένα παιδάκια περίμεναν να μεταλάβουν, δεν κοίταζαν προς το Ιερό, αλλά προς εμάς τους ... «πιστούς». Ξέρετε τι είδα; Είδα χαρά, πολύ χαρά, τα παιδάκια καθισμένα πλάι-πλάι, γελαστά, χαρούμενα μέσα στο φως, πολύ Φως.
Αυτό είδα φέτος, που πήγα μια φορά παραπάνω από τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Κάποιο μυστικό, μου φαίνεται ότι έχει εκεί στο τυπικό, στο λατρευτικό. Κάποιο Μυστήριο.