“Έτσι βλέπω τον Κόσμο” – με τους Μάνο Δανέζη (Επίκουρος καθηγητής αστροφυσικής Παν. Αθηνών) και τον Στράτο Θεοδωσίου (Αστροφυσικός,αναπληρωτής καθηγητής Παν. Αθηνών)
Η σειρά ημίωρων εκπομπών «Έτσι βλέπω τον κόσμο» με θέματα αιχμής της σύγχρονης φυσικής, αστροφυσικής, ιστορίας και φιλοσοφίας.
Η εκπομπή ακολουθεί τα πρώτα βήματα αυτής της δυναμικής πολιτισμικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας μας σε όλο τον πλανήτη…
Η νέα σειρά του τρίτου καναλιού της δημόσιας τηλεόρασης αποτελεί, τρόπον τινά, συνέχεια της επιτυχημένης σειράς των επιστημονικών εκπομπών της ΕΤ3 με τον τίτλο «Το Σύμπαν που αγάπησα» και τους ίδιους επιστημονικούς συντελεστές τον Μανο Δανέζη (Επίκουρος καθηγητής αστροφυσικής Παν. Αθηνών) και τον Στράτο Θεοδωσίου (Αστροφυσικός, αναπληρωτης καθηγητής Παν. Αθηνών).
Προσωπικά πιστεύω ότι η σειρά «Ετσι βλεπω τον κοσμο» ίσως και να είναι από τα ωραιότερα και πλέον ωφέλημα επιστημονικά ντοκιμαντέρ της ελληνικής τηλεόρασης.
Επεισόδιο Νο. 1 - “Επιστήμη και νέος πολιτισμός”
[3/7/2012]
- Επεισόδιο Νο. 2 - “ Η ψευδαίσθηση του αισθητού κόσμου”
[9/7/2012]
Αισθήσεις και πραγματικότητα ή μάλλον ανθρώπινες αισθήσεις και το αδιόρατο, ισότροπο και ομογενές Σύμπαν που μας περιβάλλει. Είναι άραγε άμεσο και αληθινό αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας; Υπάρχουν στην πραγματικότητα όλα αυτά που παρατηρούμε, αγγίζουμε, γευόμαστε και βλέπουμε; Μήπως όλα είναι μια εικονική πραγματικότητα; Μήπως όλα αυτά τα οποία αντιλαμβανόμαστε με τις ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις μας αποτελούν, όπως λέμε σήμερα, ένα matrix, δηλαδή μια πλαστή εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω του εγκεφάλου και των αισθητηρίων οργάνων μας ; Είναι γεγονός πλέον ότι οι νέες, πειραματικά επιβεβαιωμένες όμως, επιστημονικές απόψεις για την ύλη και τα παράγωγά της ανατρέπουν, ή πολλές φορές, ενισχύουν δόγματα τόσο επιστημονικά όσο θεολογικά και κοινωνικά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μας οδηγούν σε νέες πολιτισμικές προτεραιότητες τις οποίες θα πρέπει γνωρίσουμε και να ξέρουμε, αφού αυτές πια θα καθορίζουν και θα καθοδηγούν τη ζωή μας.
- Επεισόδιο Νο.3 - “Η έννοια της Ύλης στη Θεωρία της Σχετικότητας”
[16/7/2012]
Η Θεωρία της Σχετικότητας που διατυπώθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν στις αρχές του περασμένου αιώνα, σάρωσε την παλιά Νευτώνεια Φυσική και οδήγησε τη σκέψη μας σε νέες ατραπούς γνώσης. Όπως γνωρίζουμε σήμερα από τη σύγχρονη Φυσική που καλπάζει, η αισθητή πραγματικότητα αποτελεί ένα matrix, δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω κατάλληλων εγκεφαλικών διαδικασιών. Ποιά είναι όμως η θέση της Θεωρίας της Σχετικότητας πάνω σ’ αυτό το τόσο ουσιαστικό για την εξέλιξη του πολιτισμού μας θέμα; Είναι το παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν κάτι το πραγματικό ή απλώς αποτελεί εικόνα μιας μη αισθητής αντικειμενικής πραγματικότητας; Όλα αυτά θα τα αναπτύξουμε στο επεισόδιο αυτό που μελετά την ύλη μέσα από τις ιδέες που διατύπωσε ο Αϊνστάιν με την επαναστατική για την εποχή του Θεωρία της Σχετικότητας.
- Επεισόδιο Νο.4 - ”Επιστήμη και Νέα Κοινωνική Φιλοσοφία “
[24/7/2012]
Αφιερωμένη στην «Επιστήμη και τη Νέα Κοινωνική Φιλοσοφία» είναι η σειρά. Σε μία περίοδο αυξανόμενης κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, ειδικοί εκτιμούν ότι ο Δυτικός πολιτισμός οδηγείται σε κατάρρευση. Η διεθνής οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι το αίτιο, αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών. Ωστόσο, σήμερα υπάρχει κάτι νέο στον κοινωνικό ορίζοντα που μπορεί να ξαναγεννήσει την ελπίδα μέσα από την κρίση και να μας οδηγήσει προς μια νέα πολιτισμική αναγέννηση. Αυτό είναι η σύγχρονη επιστημονική σκέψη, που ήδη έχει αρχίσει να γονιμοποιεί την κοινωνική και πολιτική συνείδηση των πολιτών. Στο 4ο επεισόδιο της σειράς ερευνάται η μεγάλη αυτή δυνατότητα της νέας επιστημονικής σκέψης, δηλαδή, το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ελπίζει, να οραματίζεται και να επιτυγχάνει τους στόχους του.
- Επεισόδιο 5: “Επιστήμη και Θεολογία – Α’ ΠΡΟΒΟΛΗ”
Ένα θέμα το οποίο έχει απασχολήσει για διάφορους λόγους την ελληνική κοινωνία είναι η αφανής ή φανερή σύγκρουση μεταξύ του εν γένει Χριστιανισμού και της Επιστήμης. Προκειμένου να αποκαταστήσουμε την αλήθεια πάνω σε αυτό το θέμα πρέπει να τονίσουμε ότι η σύγκρουση μεταξύ Θεολογίας και Επιστήμης αφορά και αναφέρεται στις σχέσεις της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και όχι της Ορθοδοξίας με την Επιστήμη. Η σύγκρουση αυτή κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της επιστημονικής επανάστασης του 17ου αιώνα, πολύ μετά το σχίσμα, και δεν είχε καμιά σχέση με την Ορθοδοξία, που τότε στέναζε κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στα αίτια που δημιούργησαν αυτή τη ρήξη. Το δυτικό πολιτισμικό ρεύμα την περίοδο συγκρότησής του, μετά από εσωτερικές συγκρούσεις, υιοθέτησε ως εσωτερική φιλοσοφία του ένα μόρφωμα της προχριστιανικής ιουδαϊκής θεολογίας στην οποία ενσωματώθηκαν επιλεκτικά, μέρη του πρωτογενούς χριστιανικού δόγματος. Η άποψη των χριστιανικών εκείνων ομάδων, στη Δύση, πίστευαν ότι ο Χριστιανισμός είναι μια συνέχεια του Ιουδαϊσμού με πραγματοποιημένη την προφητεία περί ελεύσεως του Μεσσία. Έτσι, όμως υιοθετήθηκε και ενσωματώθηκε στη δομή του δυτικού πολιτισμού η καμπαλιστική άποψη περί δομής του Σύμπαντος που περιεχόταν ως θεμελιώδες δόγμα στο πλαίσιο της ιουδαϊκής θρησκείας.
- Επεισόδιο No.6: “Ενέργεια – Ο Γεννήτορας νέων πολιτισμών”
Η συντήρηση της λειτουργίας της ανθρώπινης ζωής απαιτεί συγκεκριμένη ενέργεια. Για τον λόγο αυτό όλα τα όντα του πλανήτη έχουν το δικαίωμα στην ενέργεια που χρειάζονται. Χωρίς ελεύθερη και δίκαιη πρόσβαση σε αυτήν οι άνθρωποι, αλλά και οι οργανωμένες κοινωνίες τους, δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους.
Το γεγονός αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο η διανομή και το κόστος της ενέργειας αποτελούν το ισχυρό εκβιαστικό μέσο των «δυνατών» προκειμένου να εξουσιάζουν τις βιομηχανικές κοινωνίες. Υπόσχονται ενέργεια και ζητούν σε αντάλλαγμα ένα κομμάτι ή το σύνολο των ελευθεριών τους. Εξάλλου, για την κατοχή και τη διανομή της γήινης ενέργειας δεν έχουν γίνει οι μεγάλοι πόλεμοι, οι μεγάλες αιματηρές γεωστρατηγικές ανακατατάξεις και σχεδιασμοί;
Με βάση όλα τα προηγούμενα είναι πολύ εύκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι ελπίδες ενός Νέου Ουμανιστικού Πολιτισμικού Ρεύματος, περνούν μέσα από μια ριζική αναμόρφωση της παγκόσμιας ενεργειακής λογικής. Ο πρώτος ο οποίος το 1964 συνέδεσε τις μορφές της χρησιμοποιούμενης ενέργειας με το επίπεδο ανάπτυξης ενός συμπαντικού πολιτισμού ήταν ο Ρώσος αστροφυσικός Νικολάι Καρντάσεφ, δημιουργώντας την ομώνυμη κλίμακα. Η κλίμακα Καρντάσεφ κατατάσσει έναν πολιτισμό σύμφωνα με την ενέργεια που είναι σε θέση να καταναλώνει και να χειραγωγεί, η οποία αντιστοιχεί ταυτόχρονα στον βαθμό εξάπλωσης του πολιτισμού αυτού στον Κόσμο.
Το γεγονός αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο η διανομή και το κόστος της ενέργειας αποτελούν το ισχυρό εκβιαστικό μέσο των «δυνατών» προκειμένου να εξουσιάζουν τις βιομηχανικές κοινωνίες. Υπόσχονται ενέργεια και ζητούν σε αντάλλαγμα ένα κομμάτι ή το σύνολο των ελευθεριών τους. Εξάλλου, για την κατοχή και τη διανομή της γήινης ενέργειας δεν έχουν γίνει οι μεγάλοι πόλεμοι, οι μεγάλες αιματηρές γεωστρατηγικές ανακατατάξεις και σχεδιασμοί;
Με βάση όλα τα προηγούμενα είναι πολύ εύκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι ελπίδες ενός Νέου Ουμανιστικού Πολιτισμικού Ρεύματος, περνούν μέσα από μια ριζική αναμόρφωση της παγκόσμιας ενεργειακής λογικής. Ο πρώτος ο οποίος το 1964 συνέδεσε τις μορφές της χρησιμοποιούμενης ενέργειας με το επίπεδο ανάπτυξης ενός συμπαντικού πολιτισμού ήταν ο Ρώσος αστροφυσικός Νικολάι Καρντάσεφ, δημιουργώντας την ομώνυμη κλίμακα. Η κλίμακα Καρντάσεφ κατατάσσει έναν πολιτισμό σύμφωνα με την ενέργεια που είναι σε θέση να καταναλώνει και να χειραγωγεί, η οποία αντιστοιχεί ταυτόχρονα στον βαθμό εξάπλωσης του πολιτισμού αυτού στον Κόσμο.
- Eπεισόδιο 7: “Όταν ο εγκέφαλος επικοινωνεί με την ύλη”
- Eπεισόδιο 8: “Επιστήμη, Τεχνολογία και Κοινωνία”
