Κοντά στη θάλασσα, ένα ζευγάρι συζητά.
Αγαθή: Τι έγινε χθες;
Άγγελος: Συνάντησα το μέλλον.
Αγαθή: Άγγελε, άσε τα αστεία. Δεν έχω καμιά όρεξη.
Άγγελος: Δεν είναι αστείο.
Αγαθή: Πες το πιο λιανά.
Άγγελος: Συνάντησα έναν άνθρωπο.
Αγαθή: Τώρα μάλιστα.
Άγγελος: Αυτό σου αρκεί ;
Αγαθή: Όχι, αλλά είναι μια καλή αρχή.
Άγγελος: Έτσι νόμιζα κι εγώ.
Αγαθή: Δηλαδή τι νόμιζες ακριβώς;
Άγγελος: Ότι αυτός ο άνθρωπος είναι σαν εμάς.
Αγαθή: Και δεν είναι;
Άγγελος: Δεν ξέρω ακριβώς.
Αγαθή: Έχει κάτι το ειδικό; Του λείπει κάτι;
Άγγελος: Δεν ξέρω σε ποιον λείπει κάτι.
Αγαθή: Τι εννοείς;
Άγγελος: Μακάρι να ‘ξερα.
Αγαθή: Ούτε Σωκράτης να ήσουν! Με τι μοιάζει;
Άγγελος: Με μας…
Αγαθή: Τότε ποιο είναι το πρόβλημα;
Άγγελος: Εμείς δεν του μοιάζουμε.
Αγαθή: Και τι πειράζει; Στο κάτω - κάτω γιατί να είμαστε όλοι ίδιοι;
Άγγελος: Σωστά.
Αγαθή: Επιτέλους.
Άγγελος: Την ίδια στιγμή εντάξει αλλά όταν είναι διαφορετικές.
Αγαθή: Άντε πάλι.
Άγγελος: Ένιωθα ότι δεν τον άγγιζε το παρόν.
Αγαθή: Αυτό είναι αδύνατο.
Άγγελος: Κι όμως.
Αγαθή: Βάλθηκες να με σκάσεις σήμερα;
Άγγελος: Δεν έχει σημασία το σήμερα αν…
Αγαθή: Τι αν;
Άγγελος: Αν δεν βλέπεις το αύριο.
Αγαθή: Μην ξεχνάς ότι δεν ήμουν μαζί σου χθες.
Άγγελος: Δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Αγαθή: Και γιατί παρακαλώ;
Άγγελος: Γιατί σ’ αγαπώ. Το ξέχασες.
Αγαθή: Κάπου κάπου είσαι τρυφερός.
Άγγελος: Χαμογελώντας. Όχι πάντα.
Αγαθή: Κάτι έγινε χθες.
Άγγελος: Έχεις δίκιο.
Αγαθή: Θα μου πεις ή θα βάλω τα κλάματα;
Άγγελος: Προσπαθώ να συγκεντρώσω τις ιδέες μου.
Αγαθή: Τόσο δύσκολο είναι;
Άγγελος: Αν ήξερες τι έζησα.
Αγαθή: Θα με πεθάνεις σήμερα!
Άγγελος: Εγώ πέθανα χθες.
Αγαθή: Ανήσυχα. Τι θες να πεις; Τον αγκαλιάζει.
Άγγελος: Δεν βρίσκω τα λόγια.
Αγαθή: Αγκάλιασέ με κι εσύ. Την αγκαλιάζει
Άγγελος: Ήταν τόσο κοντά μου…
Αγαθή: Ποιος;
Άγγελος: Το μέλλον.
Αγαθή: Τι;
Άγγελος: Ο άνθρωπος.
Αγαθή: Ποιος;
Άγγελος: Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα.
Δίπλα στο γιατί
Κοντά στα σιδερένια λουλούδια της λίμνης, ένα ζευγάρι.Μυρσίνη: Σε πλήγωσα;
Μιχάλης: Δεν πειράζει…
Μυρσίνη: Το ξέρω ότι σε πλήγωσα. Μη λες ψέματα.
Μιχάλης: Είπα απλώς ότι δεν πειράζει. Δεν είναι ψέμα.
Μυρσίνη: Άρα σε πλήγωσα.
Μιχάλης: Ναι, αλλά δεν πειράζει.
Μυρσίνη: Το θέμα δεν είναι αν πειράζει ή όχι. Απλώς δεν θέλω να σε πληγώνω.
Μιχάλης: Δεν γίνεται αλλιώς.
Μυρσίνη: Μα, γιατί;
Μιχάλης: Γιατί ανήκεις στον κόσμο μου.
Μυρσίνη: Και τι σημαίνει αυτό;
Μιχάλης: Είμαι υπεύθυνος για σένα.
Μυρσίνη: Ακόμα και αν δεν το θέλω.
Μιχάλης: Είμαι το παρελθόν και το μέλλον.
Μυρσίνη: Μα βλέπω μόνο το παρόν.
Μιχάλης: Κοίτα με.
Μυρσίνη: Αυτό κάνω…
Μιχάλης: Όχι, κοιτάς την αγάπη σου.
Μυρσίνη: Κάνω λάθος;
Μιχάλης: Όχι, απλώς δεν βλέπεις την ανθρωπιά.
Μυρσίνη: Θα ’πρεπε;
Μιχάλης: Έχεις δίκιο, δεν έχει νόημα.
Μυρσίνη: Τότε, τι έχει;
Μιχάλης: Το πάθος.
Μυρσίνη: Αυτό δεν είναι που σε πληγώνει;
Μιχάλης: Όχι, η κοινωνία.
Μυρσίνη: Πώς να ζήσουμε αλλιώς;
Μιχάλης: Μέσα στην ανθρωπότητα.
Μυρσίνη: Και τι σημαίνει αυτό για μας;
Μιχάλης: Ότι υπάρχουν οι άλλοι.
Μυρσίνη: Εσένα θέλω, όχι τους άλλους.
Μιχάλης: Κι εγώ το ίδιο. Όμως υπάρχουν και οι άλλοι.
Μυρσίνη: Και πρέπει να θυσιαστείς γι’ αυτούς;
Μιχάλης: Μόνο να πεθάνω.
Μυρσίνη: Ζωντανό σε θέλω, ακούς! Ακόμα και πληγωμένο αλλά ζωντανό.
Μιχάλης: Το ξέρω. Δεν θα σ’ αφήσω.
Μυρσίνη: Είσαι ο άνθρωπος μου!
Μιχάλης: Είμαι η ανθρωπιά σου.
Μυρσίνη: Κοίτα τον ήλιο. Τι βλέπεις;
Μιχάλης: Τη δικαιοσύνη.
Μυρσίνη: Ακόμα και άδικο, εσένα θέλω.
Μιχάλης: Δεν επέλεξα να είμαι δίκαιος.
Μυρσίνη: Τότε, γιατί;
Μιχάλης: Έπρεπε.
Μυρσίνη: Γιατί;
Μιχάλης: Δεν μπορώ να ξεχάσω τα θύματα.
Μυρσίνη: Όλοι το έκαναν και τι έγινε;
Μιχάλης: Οι δίκαιοι δεν τα ξέχασαν.
Μυρσίνη: Πόσοι νομίζεις ότι είναι οι δίκαιοι;
Μιχάλης: Ελάχιστοι.
Μυρσίνη: Ακριβώς! Και νομίζεις πως θα τα καταφέρετε;
Μιχάλης: Αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξης μας.
Μυρσίνη: Όχι! Εσένα σε θέλω για μένα.
Μιχάλης: Για σένα ζω.
Μυρσίνη: Αλλά πεθαίνεις για τους άλλους.
Μιχάλης: Θα πεθάνω και για σένα.
Βίντεο:
Νίκος Λυγερός: Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα - Αλεξανδρούπολη 14/12/08
Πηγή