Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν, πάντοτε, νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σου. Καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθησε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί.
Ταχύ εἰσάκουσόν μου κύριε ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα. Γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν ἐν ἡ πορεύσομαι ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία, ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε ζήσεις μέ. Ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολεθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Τή Θεοτόκω ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν· ἁμαρτωλοί καί ταπεινοί, καί προσπέσωμεν· ἐν μετανοία, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ’ ἠμίν σπλαγχνισθεῖσα· σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπό πλήθους πταισμάτων· μή ἀποστρέψης σούς δούλους κενούς· σέ γάρ καί μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε· τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμή γάρ σύ προϊστασο πρεσβεύουσα· τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων;· Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους;· Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἔκ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μέ ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.
Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμα τό Ἅγιον μή ἀντανέλης ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουθενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιων, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς· πρός σέ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν.· Ὤ Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Παρθένε· τῶν δυσχερῶν καί δεινῶν μέ διασωσον.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Παθῶν μέ ταράττουσι προσβολαί· πολλῆς ἀθυμίας, ἐμπιπλῶσαι μου τήν ψυχήν· εἰρήνευσον, Κόρη, τή γαλήνη· τή τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ σου, Πανάμωμε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Σωτήρα τεκοῦσαν σέ καί Θεόν· δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναι μέ τῶν δεινῶν· σοί γάρ νῦν προσφεύγων ἀνατείνω· καί τήν ψυχήν καί τήν διάνοιαν.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Νοσοῦντα τό σῶμα καί τήν ψυχήν· ἐπισκοπῆς θείας, καί προνοίας τῆς παρά σου· ἀξίωσον, μόνη Θεομῆτορ· ὡς ἀγαθή ἀγαθοῦ τέ λοχεύτρια.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Προστασίαν καί σκέπην, ζωῆς ἐμῆς τίθημι· Σέ, Θεογεννῆτορ, Παρθένε, σύ μέ κυβέρνησον· πρός τόν λιμένα σου, τῶν ἀγαθῶν ἡ αἰτία· τῶν πιστῶν τό στήριγμα, μόνη πανύμνητε.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Ἱκετεύω, Παρθένε, τόν ψυχικόν τάραχον· καί τῆς ἀθυμίας τήν ζάλην διασκεδᾶσαι μου· σύ γάρ, Θεονυμφε, τόν ἀρχηγόν τῆς γαλήνης· τόν Χριστόν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Εὐεργέτην τεκοῦσα, τόν τῶν καλῶν αἴτιον· τῆς εὐεργεσίας τόν πλοῦτον, πάσιν ἀναβλυσον· πάντα γάρ δύνασαι, ὡς δυνατόν ἐν ἰσχύϊ· τόν Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Χαλεπαῖς ἀρρωστίαις, καί νοσεροῖς πάθεσιν· ἐξεταζομένω, Παρθένε, σύ μοί βοήθησον· τῶν ἰαμάτων γάρ, ἀνελλιπῆ σέ γινώσκω· θησαυρόν, Πανάμωμε, τόν ἀδαπάνητον.
Διασωσον· ἀπό κινδύνων, τούς δούλους σου, Θεοτόκε· ὅτι πάντες μετά Θεόν, εἰς σέ καταφεύγομεν· ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καί προστασίαν.
Ἐπιβλεψον· ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Πρεσβεία θερμή, καί τεῖχος ἀπροσμάχητον· ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον· ἐκτενῶς βοῶμεν σοί, Θεοτόκε Δέσποινα, προφθασον· καί ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἠμᾶς· ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Τῶν παθῶν μου τόν τάραχον· ἡ τόν κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον· καί τόν κλύδωνα κατεύνασον· τῶν ἐμῶν πταισμάτων, Θεονύμφευτε.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Εὐσπλαγχνίας τήν ἄβυσσον· ἐπικαλουμένω τῆς σῆς παρασχου μοί· ἡ τόν εὔσπλαγχνον κυήσασα· καί Σωτήρα πάντων, τῶν ὑμνούντων σέ.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ἀπολαύοντες, Παναγνέ· τῶν σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον· ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον· οἱ γινώσκοντες σέ Θεομήτορα.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Οἱ ἐλπίδα καί στήριγμα· καί τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον· κεκτημένοι σέ, Πανύμνητε· δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τήν καρδίαν μου· τήν σήν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν· τῆς εὐφροσύνης· ἡ γεννήσασα τόν αἴτιον.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Λύτρωσαι ἠμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή· ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν· καί τήν εἰρήνην· τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Λύσον τήν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου, Θεονυμφε· τῷ φωτισμῶ τῆς σῆς λαμπρότητος· ἡ φῶς τεκοῦσα· τό θεῖον καί προαιώνιον.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τήν ἀσθένειαν· ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα· καί τήν ὑγείαν· τή πρεσβεία σου παρασχου μοί.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Θανάτου καί τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν· ἑαυτόν ἐκδεδωκῶς τῷ θανάτω· τήν τή φθορά καί θανάτω μου φύσιν· κατασχεθεῖσαν, Παρθένε, δυσώπησον· τόν Κύριόν σου καί Υἱόν· τῆς ἐχθρῶν κακουργίας μέ ρύσασθαι.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Προστάτιν σέ, τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι· καί φρουράν ἀσφαλεστάτην Παρθένε· τῶν πειρασμῶν διαλύουσαν ὄχλον· καί ἐπηρείας δαιμόνων ἐλαύνουσαν· καί δέομαι διαπαντός· ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου ρυσθῆναι μέ.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ὡς τεῖχος, καταφυγῆς κεκτήμεθα· καί ψυχῶν σέ παντελῆ σωτηρίαν· καί πλατυσμόν ἐν ταῖς θλίψεσι, Κόρη· καί τῷ φωτί σου ἀεί ἀγαλλόμεθα.· Ὤ Δέσποινα, καί νῦν ἠμᾶς· τῶν παθῶν καί κινδύνων διασωσον.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἐν κλίνη νῦν, ἀσθενῶν κατακεῖμαι· καί οὐκ ἔστιν ἴασις τή σαρκί μου· ἀλλ’ ἡ Θεόν καί Σωτήρα τοῦ κόσμου· καί τόν λυτήρα τῶν νόσων κυήσασα· σού δέομαι τῆς ἀγαθῆς· ἐκ φθορᾶς νοσημάτων ἀναστησον.
Διασωσον· ἀπό κινδύνων, τούς δούλους σου, Θεοτόκε· ὅτι πάντες μετά Θεόν, εἰς σέ καταφεύγομεν· ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καί προστασίαν.
Ἄχραντε· ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως· ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον· ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν Ποιητήν ἀμετάθετε, μή παρίδης ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνᾶς, ἀλλά προφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τήν βοήθειαν ἠμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοί. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καί σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σέ.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάση γενεά καί γενεά.
Τοῦ ὀνόματός σου μνησθήσομαι ἐν πάση γενεά καί γενεά.
Κύριε, ἐλέησον
Ευαγγέλιον (Λούκ. ἅ΄ 39-49,56)
Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν Μονάδι, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Μή καταπιστεύσης μέ, ἀνθρωπίνη προστασία, Παναγία δέσποινα, ἀλλά δέξαι δέησιν, τοῦ ἰκέτου σου, θλίψις γάρ ἔχει μέ, φέρειν οὐ δύναμαι, τῶν δαιμόνων τά τοξεύματα, σκέπην οὐ κέκτημαι, οὐδέ πού προσφύγω ὁ ἄθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, καί παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλήν σου, Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπίς καί προστασία τῶν πιστῶν, μή μοῦ παρίδης τήν δέησιν, τό συμφέρον ποίησον.
Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοῖ, κατησχυμένος ἀπό σου ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ’ αἰτεῖται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγῆ τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῶζε πόλιν καί λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Τήν ἠμῶν σωτηρίαν· ὡς ἠθέλησας Σῶτερ, οἰκονομήσασθαι· ἐν μήτρα τῆς Παρθένου· κατώκησας τῷ κόσμω· ἤν προστάτιν ἀνέδειξας· Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν Θεός, εὐλογητός εἰ.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Θελητήν τοῦ ἐλέους· ὄν ἐγέννησας, Μῆτερ ἁγνή δυσώπησον· ρυσθῆναι τῶν πταισμάτων· ψυχῆς τέ μολυσμάτων· τούς ἐν πίστει κραυγάζοντας· Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν Θεός, εὐλογητός εἰ.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Θησαυρόν σωτηρίας· καί πηγήν ἀφθαρσίας, τήν σέ κυήσασαν· καί πύργον ἀσφαλείας· καί θύραν μετανοίας· τοῖς κραυγάζουσιν ἔδειξας· Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν Θεός, εὐλογητός εἰ.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Σωμάτων μαλακίας· καί ψυχῶν ἀρρωστίας, Θεογεννήτρια· τῶν πόθω προσιόντων· τή σκέπη σου τή θεία· θεραπεύειν ἀξίωσον· ἡ τόν Σωτήρα Χριστόν, ἠμίν ἀποτεκοῦσα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Τούς βοηθείας, τῆς παρά σου δεομένους· μή παρίδης Παρθένε, ὑμνοῦντας· καί ὑπερυψούντας· σέ, Κόρη, εἰς αἰώνας.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Τῶν Ἰαμάτων, τό δαψιλές ἐπιχέεις· τοῖς πιστῶς ὑμνούσι σέ Παρθένε· καί ὑπερυψούσι· τόν ἄφραστόν σου τόκον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Τάς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύεις· καί σαρκός τάς ὀδύνας, Παρθένε· ἴνα σέ δοξάζω· τήν Κεχαριτωμένην.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τῶν πειρασμῶν σύ τάς προσβολᾶς ἐκδιώκεις· καί παθῶν τάς ἑφόδους Παρθένε· ὅθεν σέ ὑμνοῦμεν· εἰς πάντας τούς αἰώνας.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Ροήν μου τῶν δακρύων· μή ἀποποιήσης· ἡ τόν παντός ἐκ προσώπου πᾶν δάκρυον· ἀφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Χαρᾶς μου τήν καρδίαν· πλήρωσον, Παρθένε· ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τό πλήρωμα· τῆς ἁμαρτίας τήν λύπην, ἑξαφανίσασα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.
Λιμήν καί προστασία· τῶν σοί προσφευγόντων· γενοῦ Παρθένε, καί τεῖχος ἀκράδαντον· καταφυγή τέ καί σκέπη, καί ἀγαλλίαμα.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Φωτός σου ταῖς ἀκτίσι· λάμπρυνον, Παρθένε· τό ζοφερόν της ἀγνοίας διώκουσα· τούς εὐσεβῶς Θεοτόκον, σέ καταγγέλλοντας.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Κακώσεως ἐν τόπω· τῷ τῆς ἀσθενείας· ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον· ἐξ ἀρρωστίας εἰς ρῶσιν, μετασκευάζουσα.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν.
Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
( θυμιατίζεις )
Τήν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν, καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τήν λυτρωσαμένην, ἠμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τήν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή, πρός σέ καταφεύγω τήν Κεχαριτωμένην, ἐλπίς ἀπηλπισμένων, σύ μοί βοήθησον.
Δέσποινα καί μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἴνα μεσιτεύσης πρός τόν ἔκ σού τεχθέντα. Ὤ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοί τήν ὠδήν, νῦν τή πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικῶς, μετά τοῦ Προδρόμου, καί πάντων τῶν Ἁγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἠμᾶς.
Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων, τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθείσαν, ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Κύριε, ἐλέησον ἠμᾶς· ἐπί σοῖ γάρ πεποίθαμεν• μή ὀργισθῆς ἠμίν σφόδρα· μηδέ μνησθῆς, τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν•· ἀλλ’ ἐπιβλεψον καί νῦν, ὡς εὔσπλαχνος· καί λύτρωσαι ἠμᾶς ἐκ ἐχθρῶν ἠμῶν•· σύ γάρ εἰ Θεός ἠμῶν· καί ἠμεῖς λαός σου•· πάντες ἔργα χειρῶν σου· καί τό ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἀνοιξον ἠμίν· εὐλογημένη Θεοτόκε•· ἐλπίζοντες εἰς σέ μή ἀστοχήσωμεν•· ρυσθείημεν διά σου τῶν περιστάσεων•· σύ γάρ εἰ ἡ σωτηρία τοῦ γένους
τῶν Χριστιανῶν.
(Δέηση)
Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός. ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.
Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τή κραταιά σου χειρί, ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν, ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν, ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅθεν σοί προσπίπτομεν, ρύσαι πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου.
Δέσποινα, προσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.
