Η Θεωρία της Απουσίας της Θείας Ουσίας προτείνει μια νέα και βαθιά κατανόηση του θείου, υποδηλώνοντας ότι η αληθινή ουσία του Θεού δεν βρίσκεται σε άμεση αναζήτηση, αλλά μάλλον στην πλήρη απάρνηση όλων των εγκόσμιων περισπασμών και προσκολλήσεων. Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι το θείο είναι η απόλυτη πραγματικότητα, που στηρίζει όλη την ύπαρξη, και ότι ο αγώνας μας να το εντοπίσουμε και να το κατανοήσουμε εμποδίζεται από την ενασχόλησή μας με το απτό, το χρονικό και το παροδικό.
Απουσία ως Παρουσία
Η θεωρία προτείνει ότι ενώ ο Θεός εκδηλώνεται σε οτιδήποτε γύρω μας, παραμένει «Απουσία» σε όλες τις προσπάθειές μας να Τον βρούμε. Αυτή η παράδοξη κατανόηση υποδηλώνει ότι ο Θεός δεν είναι ένα ον που πρέπει να αναζητηθεί, αλλά μάλλον μια αλήθεια που πρέπει να πραγματοποιηθεί. Η απουσία είναι ο χώρος που καταλαμβάνει ο Θεός, όχι επειδή ο Θεός λείπει ή είναι απόμακρος, αλλά επειδή ο Θεός υπερβαίνει τις συνηθισμένες μας κατηγορίες παρουσίας και απουσίας.
Η παραίτηση ως μονοπάτι προς την αναγνώριση
Σε αντίθεση με πολλά πνευματικά μονοπάτια που πρεσβεύουν την αναζήτηση και τον αγώνα, η Θεωρία της Απουσίας ενθαρρύνει την παραίτηση από όλα όσα δεν είναι Θεός. Αυτό δεν είναι ένα κάλεσμα για σωματικό ασκητισμό ή στέρηση του εαυτού μας, αλλά μάλλον μια ψυχολογική και πνευματική απαλλαγή από προσκολλήσεις, παρανοήσεις και εγωιστικές αναζητήσεις. Είναι μέσω αυτής της απάρνησης που δημιουργούμε χώρο για να εκδηλωθεί το θείο και να αναγνωρίσουμε αυτή την εκδήλωση.
Το ίσιο μονοπάτι της αρετής
Η θεωρία τονίζει τη σημασία της «Ευθείας Οδού της Αρετής» ως οδηγού για να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη θεία αλήθεια. Αυτός ο δρόμος απαιτεί ηθική ακεραιότητα, ταπεινοφροσύνη και δέσμευση στην αλήθεια. Όσοι παρεκκλίνουν από αυτό το μονοπάτι, εκτιμώντας τις χαράδρες του λάθους, λέγεται ότι παραπλανούνται από τις δικές τους λανθασμένες αντιλήψεις και προσκολλήσεις.
Η ψευδαίσθηση της λύτρωσης
Η Θεωρία της Απουσίας αμφισβητεί τις παραδοσιακές έννοιες της πτώσης και της λύτρωσης. Προτείνει ότι αυτές οι έννοιες είναι εφευρέσεις του ανθρώπινου μυαλού, που χρησιμοποιούνται για να κατανοήσουν τις εμπειρίες και τις πράξεις μας. Αντίθετα, υποδηλώνει ότι υπάρχει μόνο η ύπαρξη και η ελευθερία μέσα σε αυτήν. Αυτή η ελευθερία μας επιτρέπει είτε να παραμείνουμε μπλεγμένοι στις ψευδαισθήσεις μας είτε να αναγνωρίσουμε τη θεϊκή ουσία που βρίσκεται κάτω από κάθε πραγματικότητα.
Συμπερασματικά, η Θεωρία της Απουσίας της Θείας Ουσίας προτείνει μια μυστικιστική κατανόηση του Θεού που τονίζει την άφατη φύση του θείου, τη σημασία της ηθικής αρετής και τη μεταμορφωτική δύναμη της απάρνησης. Μας ενθαρρύνει να μην αναζητήσουμε τον Θεό, αλλά να ανοίξουμε το δρόμο για την αναγνώριση του θείου σε όλα τα πράγματα, συνειδητοποιώντας έτσι την εγγενή μας ενότητα με τη θεία ουσία.
Εδώ είναι μερικές πνευματικές ιδέες γύρω από την αληθινή ουσία του Θεού:
• Ενότητα - Η βαθύτερη ουσία του Θεού είναι η ενότητα και η μοναδικότητα. Όλη η δημιουργία πηγάζει από αυτή τη μοναδική θεϊκή πηγή. Ο χωρισμός είναι μια ψευδαίσθηση.
• Αγάπη - Στον πυρήνα του θεϊκού είναι η απεριόριστη, άνευ όρων αγάπη για όλη τη δημιουργία. Η αγάπη είναι η υψηλότερη δόνηση και ουσία του θείου.
• Είναι - Αντί να αναζητούμε τον Θεό μέσω πράξεων ή σκέψεων, η αληθινή ουσία βρίσκεται απλώς στο Είναι. Η απλή ύπαρξη στην παρούσα στιγμή μας συνδέει με το θείο.
• Κενότητα - Η απόλυτη θεϊκή ουσία είναι το κενό. Είναι το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι μορφές. Ο Θεός βιώνεται μέσω της αφαίρεσης μορφών και εννοιών.
• Ελευθερία - Η αληθινή θεϊκή ουσία είναι η απόλυτη ελευθερία και η απελευθέρωση από τους περιορισμούς της μορφής, του εγώ και της δυαδικότητας. Η σύνδεση με το θείο μας απελευθερώνει από τις ψευδαισθήσεις.
• Παρουσία - η βαθύτερη φύση του Θεού είναι απλώς η παρουσία - μια παντοδύναμη δύναμη που ζωντανεύει και συνδέει όλα τα όντα. Βιώνουμε τον Θεό μέσω της επίγνωσης αυτής της θεϊκής παρουσίας.
• Ειρήνη - Η ουσία του Θεού είναι η εσωτερική ειρήνη που υπερβαίνει κάθε σκέψη, επιθυμία και δραστηριότητες του νου. Η σύνδεση σε αυτό το ακίνητο σημείο μέσα φέρνει βαθιά γαλήνη.
Αυτές είναι μόνο μερικές πνευματικές ιδέες γύρω από το ποια μπορεί να είναι η αληθινή ουσία του Θεού. Τελικά, είναι πέρα από όλα τα ονόματα, τις μορφές και τις έννοιες.
Η θεϊκή ουσία μπορεί να βιωθεί άμεσα μόνο με την αφαίρεση του νου και το άνοιγμα της καρδιάς.
Ιδέες και Συμβουλές
1. Ο Θεός είναι μέσα. Ο Θεός υπάρχει σε όλα τα πράγματα και κατοικεί μέσα στον καθένα μας. Για να βρούμε τον Θεό, πρέπει να κοιτάξουμε προς τα μέσα. Η εξωτερική αναζήτηση είναι μάταιη.
2. Η απάρνηση ελευθερώνει. Μόνο αφήνοντας τις επιθυμίες, τις προσκολλήσεις και το εγώ μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι να συνειδητοποιήσουμε την εγγενή ένωσή μας με το θείο. Η απάρνηση ανοίγει τον δρόμο προς τη φώτιση.
3. Η πνευματική φώτιση είναι αβίαστη. Η αληθινή φώτιση έρχεται φυσικά μέσω της παράδοσης και της χάρης, όχι μέσω του αγώνα και της προσπάθειας. Όταν χαλαρώνουμε στην ύπαρξη, η συνειδητοποίηση ξημερώνει.
4. Η δυαδικότητα είναι ψευδαίσθηση. Η διάκριση μεταξύ υψηλών και χαμηλών, κοντινών και μακρινών, σημαντικών και ασήμαντων είναι νοητικές κατασκευές. Η πραγματικότητα είναι μη δυαδική - ένα αλληλένδετο σύνολο.
5. Ο Θεός είναι απουσία και παρουσία. Ο Θεός κατοικεί σε όλα όσα υπάρχουν αλλά και υπερβαίνει την εκδήλωση. Η απόλυτη θεϊκή ουσία είναι πέρα από τη δυαδικότητα - τόσο έμφυτη μέσα στη δημιουργία όσο και υπερβατική πέρα από τη μορφή.
6. Δραστηριότητα στην ελευθερία. Μόλις απελευθερωθούν, οι φωτισμένοι ζουν ελεύθερα μέσα στον κόσμο της δραστηριότητας αλλά αποκομμένοι από τις επιθυμίες και τα αποτελέσματα. Ενεργούν αυθόρμητα από την πραγματική τους φύση.
7. Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στο σπίτι. Πολλοί αναζητούν την αλήθεια μέσα από διαφορετικές παραδόσεις και διδασκαλίες, αλλά ο στόχος είναι ο ίδιος - συνειδητοποίηση της ενότητάς μας με το θείο. Η μορφή του μονοπατιού έχει μικρή σημασία.
* Η Θεία Ουσία θεωρείται η Υπέρτατη Πραγματικότητα που είναι η αρχική πηγή οποιασδήποτε άλλης πραγματικότητας. Είναι ο Θεός από μόνος Του, ανεξάρτητος από οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό Του. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να γνωρίζουμε για τη Θεία Ουσία είναι ότι δεν μπορούμε να τη γνωρίσουμε. Υπό αυτή την έννοια, μόνο ο Θεός γνωρίζει τον Θεό.
Για να διευκρινίσουμε, ας παραλληλίσουμε(=εξετάζω ταυτόχρονα πράγματα ή πρόσωπα για να διαπιστώσω τις ομοιότητες και τις διαφορές τους) την αναλογία του φυσικού φωτός.
Το φως από μόνο του είναι αόρατο, αλλά όταν ένα μέρος του απορροφάται από το σκοτάδι των αντικειμένων, το βλέπουμε να αντανακλάται με πολλά όμορφα χρώματα. Χωρίς το σκοτάδι, που δεν είναι άλλο από το φως, μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα όμορφα χρώματα είναι μόνο λανθάνουσες ιδιότητες φωτός. Τα χρώματα είναι μη εκδηλωμένα μέσα σε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε καθαρό φως, αμόλυντα από το σκοτάδι και δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν το ένα από το άλλο.
Η Θεία Ουσία από μόνη της δεν μπορεί να οριστεί ή να γίνει γνωστή
Η άπειρη πολλαπλότητα των ιδιοτήτων ( «Ελεήμων» «Παντογνώστης», «Παντοδύναμος» κλπ.) της Θείας Ουσίας δεν συνεπάγεται ότι υπάρχουν πολλές Θεϊκές Ουσίες ή ότι η Ουσία είναι μια ένωση πολλών μερών. Επειδή οι ιδιότητες είναι απολύτως αδιαφοροποίητες μέσα σε αυτό, ταυτίζονται με τη Θεία Ουσία. Για να το κάνουμε απλό, η οντολογική ενότητα της Θείας Ουσίας είναι βασικά η ενότητα του «Είναι του Θεού». Αυτό εννοείται όταν λέμε ότι ο Θεός είναι ένας.
Ωστόσο, η κατανόηση της ενότητας του Θεού σε σχέση με την οντολογία είναι ελαφρώς συγκεχυμένη. Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι ένα στο «Είναι Του», υποθέτουμε αμέσως οντοποίηση, που σημαίνει ότι υποθέτουμε την ύπαρξη. Υποθέτουμε ότι η δήλωση σημαίνει ότι υπάρχει μόνο μία οντότητα που είναι «εκεί πάνω». Υποθέτουμε ότι ο Θεός είναι μια οντότητα ή ένα πράγμα που χαρακτηρίζεται από το Είναι της ή την ύπαρξή της, αλλά αυτή είναι μια τεράστια παρεξήγηση. Μια οντότητα, ή ένα πράγμα, είναι εξ ορισμού περιορισμένη, γιατί για να είναι ο εαυτός του, χρειάζεται να διαφοροποιηθεί έναντι σε κάτι άλλο.
Οι περιορισμοί είναι απαραίτητη ιδιότητα του πράγματος, γιατί χωρίς τα ιδιαίτερα όρια που κάνουν ένα πράγμα το ίδιο και όχι κάτι άλλο, δεν θα μπορούσαμε να το ορίσουμε. Υπάρχουν διακριτοί περιορισμοί που μας κάνουν να βλέπουμε ένα δέντρο ως δέντρο και όχι ως ελέφαντα, για παράδειγμα. Αυτοί οι συγκεκριμένοι περιορισμοί που αφορούν οντότητες ή πράγματα ονομάζονται ιδιότητές τους, που σημαίνει «τι είναι». Μέσα από την ακρίβεια μπορούμε να ορίσουμε και να γνωρίζουμε ποια είναι τα πράγματα.
Αλλά ο Θεός είναι άπειρος, απεριόριστος και δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφοροποίηση στην Ουσία Του. Έτσι, όταν λέμε ο Θεός είναι ένας, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Θεός είναι ένα πράγμα. Δεν είναι μια οντότητα ή ένα πράγμα που μπορούμε να ορίσουμε ή να γνωρίζουμε από τους συγκεκριμένους περιορισμούς της ιδιότητάς του. Δεν έχει ποιοτητα, γι' αυτό ακριβώς η Θεία Ουσία από μόνη της δεν μπορεί να οριστεί ή να γίνει γνωστή. Λοιπόν, με το να ρωτήσω "τι είναι ο Θεός;" αυτομάτως παρεξηγώ την Ουσία Του. Αυτή η ερώτηση μέσω της οποίας προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον Θεό στην πραγματικότητα εμποδίζει την κατανόησή μας, γιατί δεν μπορούμε να την θέσουμε χωρίς να προϋποθέσουμε ότι ο Θεός είναι περιορισμένος. Το ίδιο συμβαίνει όταν αναλογιζόμαστε αν υπάρχει ή όχι Θεός, Επειδή το ερώτημα προϋποθέτει ήδη την ύπαρξη και, επομένως, τον περιορισμό. Ο Θεός δεν είναι ένα πράγμα ή μια οντότητα που υπάρχει ή δεν υπάρχει. Το ερώτημα προϋποθέτει έναν ορισμό, μια απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα σχετικά με το τι είναι το «Είναι» του Θεού, βάσει του οποίου μπορούμε να αναρωτηθούμε αν υπάρχει ή όχι. Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι μάταια όταν σταματήσουμε να βλέπουμε τον Θεό ως οντότητα ή πράγμα.
