Το Κοινωνικό Δίλημμα είναι μια αμερικανική ταινία ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία Τζεφ Ορλόφσκι και σενάριο Ορλόφσκι, Ντέιβις Κουμπ και Βίκι Κέρτις. Το ντοκιμαντέρ εξετάζει πώς ο σχεδιασμός των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καλλιεργεί τον εθισμό για να μεγιστοποιήσει το κέρδος και την ικανότητά του να χειραγωγεί τις απόψεις, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας και παραπληροφόρηση. Η ταινία εξετάζει επίσης την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ψυχική υγεία, ιδίως την ψυχική υγεία των εφήβων και τα αυξανόμενα ποσοστά αυτοκτονιών εφήβων.
Η ταινία διαρκεί περίπου 94 λεπτά και είναι προσβάσιμη μόνο μέσω συνδρομής στο Netflix. Ωστόσο, μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε μια δωρεάν έκδοση 40 λεπτών της ταινίας ζητώντας την μέσω της επίσημης σελίδας του The Social Dilemma.
Η ταινία περιλαμβάνει συνεντεύξεις με πολλούς πρώην υπαλλήλους εταιρειών κοινωνικής δικτύωσης μαζί με ακαδημαϊκούς ερευνητές. Μερικές από τις συνεντεύξεις σημειώνουν επίσης ότι οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας έχουν προσφέρει κάποια θετική αλλαγή και για την κοινωνία. Οι συνεντευξιαζόμενοι συζητούν τον ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην πολιτική πόλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες και την επιρροή που είχε η αλγοριθμική διαφήμιση στην πολιτική ριζοσπαστικοποίηση.
Εσύ πόσες ώρες αφιερώνεις στο κινητό σου;
ActionDash: Screen Time Helper
Digital Wellbeing
Click στις εικόνες/εφαρμογές
Η ταινία εξετάζει επίσης πώς οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν επηρεάσει τη διάδοση των ψεύτικων ειδήσεων και πώς οι κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως εργαλείο προπαγάνδας. Αυτές οι συνεντεύξεις παρουσιάζονται μαζί με σεναριακές δραματοποιήσεις του εθισμού ενός εφήβου στα social media. Αυτές οι δραματοποιήσεις εφιστούν την προσοχή στην αυξανόμενη ανησυχία για τη ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας στο Διαδίκτυο.
Η ταινία βυθίζεται στα ψυχολογικά ερείσματα και τις τεχνικές χειραγώγησης με τις οποίες, όπως ισχυρίζεται, οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης και τεχνολογίας εθίζουν τους χρήστες. Η διαδικτυακή δραστηριότητα των ανθρώπων παρακολουθείται, παρακολουθείται και μετράται από αυτές τις εταιρείες, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούν αυτά τα δεδομένα για να δημιουργήσουν μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης που προβλέπουν τις ενέργειες των χρηστών τους. Ο Tristan Harris, πρώην σχεδιαστής ηθικής της Google και συνιδρυτής του Center for Humane Technology, εξηγεί στο ντοκιμαντέρ ότι υπάρχουν τρεις κύριοι στόχοι των εταιρειών τεχνολογίας:
Ο στόχος αφοσίωσης: να αυξηθεί η χρήση και να διασφαλιστεί ότι οι χρήστες θα συνεχίσουν να κάνουν κύλιση.
Ο στόχος ανάπτυξης: να διασφαλιστεί ότι οι χρήστες επιστρέφουν και προσκαλούν φίλους που προσκαλούν ακόμη περισσότερους φίλους.
Ο στόχος της διαφήμισης: να βεβαιωθείτε ότι ενώ πραγματοποιούνται οι δύο παραπάνω στόχοι, οι εταιρείες κερδίζουν επίσης όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τις διαφημίσεις.
Ο Χάρις το συνόψισε με την προειδοποίηση: "Εάν δεν πληρώνετε για το προϊόν, είστε το προϊόν", παραφράζοντας προηγούμενες πληροφορίες από τους Television Delivers People , Tom Johnson και Andrew Lewis.
Ο Χάρις παρομοιάζει τις τακτικές χειραγώγησης που χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία με τη μαγεία: πώς πείθεις τους ανθρώπους χειραγωγώντας αυτό που βλέπουν και πώς μπορεί αυτή η ψυχολογία να ενσωματωθεί στην τεχνολογία;
Ένας άλλος συνεντευξιαζόμενος, ο Jonathan Haidt, κοινωνικός ψυχολόγος στο NYU Stern School of Business, αναφέρει τις ανησυχίες της ψυχικής υγείας σε σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπήρξε μια αύξηση στα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονιών μεταξύ των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και ο Haidt δηλώνει ότι αυτό το μοτίβο δείχνει τη χρονιά που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έγιναν διαθέσιμα στα κινητά τηλέφωνα. Στο ντοκιμαντέρ συζητούνται και οι κίνδυνοι των fake news.
Ο Χάρις υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα «επιχειρηματικό μοντέλο παραπληροφόρησης για κέρδος» και ότι οι εταιρείες κερδίζουν περισσότερα χρήματα επιτρέποντας «μη ελεγχόμενα μηνύματα να φτάνουν σε οποιονδήποτε για την καλύτερη τιμή». Σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, τα fake news on Το Twitter εξαπλώνεται έξι φορές πιο γρήγορα από τις αληθινές ειδήσεις. Η Wikipedia αναφέρεται ως ένα ουδέτερο τοπίο που δείχνει σε όλους τους χρήστες την ίδια ακριβώς σελίδα χωρίς να την προσαρμόζει στο άτομο ή να δημιουργεί έσοδα από αυτήν.
Ο Ορλόφσκι χρησιμοποιεί ένα καστ ηθοποιών για να το απεικονίσει στη δραματοποίηση των θεμάτων που καλύπτονται στην ταινία. Η αφήγηση περιλαμβάνει μια πενταμελή οικογένεια, που απεικονίζει διάφορες προοπτικές της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την επιρροή τους στην καθημερινή τους ζωή. Ο κύριος χαρακτήρας, ο Ben, είναι ένας έφηβος που πέφτει βαθύτερα στον εθισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπό τη χειραγώγηση των AIs Engagement, Growth και Advertisement. Η Κασσάντρα, η αδερφή του Μπεν, πιστεύει ότι μπορεί κανείς να μείνει συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο χωρίς κινητό τηλέφωνο και αντιπροσωπεύει άτομα απαλλαγμένα από τη χειραγώγηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της τεχνολογίας, σε αντίθεση με άλλα μέλη της οικογένειάς της. Η Isla, η μικρότερη κόρη της οικογένειας, αναπαριστά πώς τα έφηβα κορίτσια πέφτουν σε κατάθλιψη και χάνουν την αίσθηση της ταυτότητάς τους λόγω των social media.
Μια σκηνή στην αφήγηση δείχνει την οικογένεια στο τραπέζι του δείπνου. Η μητέρα προτείνει να έχουν όλοι τα κινητά τους κλειδωμένα σε ένα χρηματοκιβώτιο κουζίνας πριν φάνε το δείπνο, αλλά όταν μια ειδοποίηση χτυπάει στο τηλέφωνο κάποιου, η Isla σηκώνεται από το τραπέζι και προσπαθεί να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο κουζίνας. Καταφεύγει στο να σπάσει το χρηματοκιβώτιο κουζίνας με ένα εργαλείο μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες, ανακτώντας το δικό της τηλέφωνο αλλά καταστρέφοντας την οθόνη του τηλεφώνου του Μπεν στη διαδικασία. Σε αντάλλαγμα για μια νέα οθόνη τηλεφώνου, ο Μπεν υπόσχεται στη μητέρα του ότι θα απέχει από τη χρήση του τηλεφώνου για μια εβδομάδα. Στο τέλος της σκηνής, η Κασσάνδρα φαίνεται να κάθεται μόνη στο τραπέζι του δείπνου. Στα μισά της συμφωνηθείσας χρονικής περιόδου, ο Μπεν αθετεί την υπόσχεσή του και σταδιακά εθίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι AI πίσω από την οθόνη ανέλυσαν προηγουμένως ότι πιέζοντας το "Extreme Center", Το πολιτικό περιεχόμενο στη σελίδα του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει 62,3% πιθανότητα μακροχρόνιας δέσμευσης για τον Ben. Μόλις ο Ben αρχίσει να παρακολουθεί ένα βίντεο που προτείνουν οι AI, βυθίζεται τόσο πολύ στο περιεχόμενο που περιέχει προπαγάνδα και θεωρίες συνωμοσίας που επηρεάζει την καθημερινή του ζωή, οδηγώντας τον να παραλείψει τις προπονήσεις ποδοσφαίρου και να αγνοήσει τους φίλους και την οικογένειά του. Τελικά, προς το τέλος της ταινίας, ο Μπεν εμπλέκεται σε μια συγκέντρωση "Extreme Center" που κλιμακώνεται και γίνεται βίαιος. Καθηλώνεται και κρατείται από την αστυνομία όταν προσπαθεί για να πάρει το δρόμο προς την Κασσάνδρα, η οποία εντοπίζει τον Μπεν στο πλήθος στο δρόμο της προς το σχολείο.
Οι ερωτηθέντες επαναλαμβάνουν τον φόβο τους για τον ρόλο της τεχνητής νοημοσύνης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιρροή που έχουν αυτές οι πλατφόρμες στην κοινωνία, υποστηρίζοντας ότι «κάτι πρέπει να αλλάξει». Ο Aza Raskin, πρώην υπάλληλος του Firefox και της Mozilla και συνιδρυτής του Κέντρου για την ανθρώπινη τεχνολογία, εξηγεί ότι η Silicon Valley ξεκίνησε γύρω από την «ιδέα της ανθρώπινης τεχνολογίας», αλλά οι εταιρείες έχουν απομακρυνθεί από τις αρχικές προθέσεις της τεχνολογίας.
Στους τίτλους τέλους του ντοκιμαντέρ, οι συνεντευξιαζόμενοι προτείνουν τρόπους με τους οποίους το κοινό μπορεί να αναλάβει δράση για να ανταπεξέλθει, όπως η απενεργοποίηση των ειδοποιήσεων, η αποδοχή ποτέ προτεινόμενων βίντεο στο YouTube, η χρήση μηχανών αναζήτησης που δεν διατηρούν το ιστορικό αναζήτησης και η θέσπιση κανόνων στο σπίτι στη χρήση κινητού τηλεφώνου.
