Μην είσαι απόλυτος. Η ζωή είναι ένας κύκλος. Όσο καλά και αν τον έχεις σταθεροποιήσει, κάποια στιγμή θα τσουλήσει και για σένα. Πρόσεχε, λοιπόν, που θα σε βρει η επόμενη γύρα. Μπορεί τα νερά να είναι ήρεμα και καθαρά, όπως τα έχεις υπολογίσει. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να πέσεις σε λασπόνερα. Μην ανησυχείς. Δεν είναι τόσο τραγικό. Άλλοι ζουν μέσα σε αυτό, που εσύ θεωρείς λάσπη.
Γι’ αυτό σου λέω, μην κρίνεις και μην κάνεις βαρύγδουπες δηλώσεις. Ακούω ανθρώπους να λένε “εγώ ποτέ δεν… εγώ πάντα θα… αποκλείεται να το κάνω αυτό εγώ.” Δυστυχώς, φίλε μου, δεν τα ορίζεις όλα εσύ. Μερικά πράγματα στην ζωή μας απλά συμβαίνουν. Για να μας ξυπνήσουν από το λήθαργο, για να αλλάξουν τα πιστεύω μας, για να γίνουμε πιο διαλλακτικοί με το διαφορετικό, για να μπορέσουμε να μπούμε στα παπούτσια των άλλων.
Σε αυτόν τον αγώνα που λέγεται ζωή, όλα είναι πιθανά. Μην κλείνεις πόρτες. Κανείς δεν ξέρει το μέλλον. Το μόνο που περνάει από το χέρι μας, είναι ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε ό,τι μας συμβεί. Αλλά ακόμα και αυτό δεν μπορεί να είναι απόλυτο, γιατί εσύ γνωρίζεις τον εαυτό σου τώρα. Υπό άλλες συνθήκες, όμως, μπορεί να έπαιρνες αποφάσεις, που δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς.
Ένα απόλυτο, γεμάτο “όχι, μη και δεν” μυαλό δυσκολεύεται πολύ να προσαρμοστεί σε συνθήκες, που δεν έχει συνηθίσει. Άνοιξε το μυαλό σου. Βάλε μέσα όλες τις πιθανότητες. Ή ακόμα καλύτερα, άσε ανοιχτές τις πόρτες και βίωσε ό,τι σου συμβαίνει με την δύναμη, την λογική και την ψυχή που έχεις εκείνη την στιγμή. Προς Θεού, όμως, μην κρίνεις.
Κατανόησε τον διπλανό σου, πριν σκεφτείς τι θα έκανες εσύ. Μην αναλώνεσαι σε κριτικές, γνώμες, υποτιθέμενες συμβουλές και ψευτοπαρηγοριές. Απλά αγκάλιασε τους ανθρώπους γύρω σου, κοίταξέ τους στα μάτια και προσπάθησε να τους νιώσεις. Συγχώρεσε τα λάθη τους, τόνωσε την δύναμη τους και πάρε τα μαθήματα που θέλουν να σου δώσουν.
Άκου ρε άνθρωπε, επιτέλους, την διαφορετικότητα. Μίλα μαζί της και μην ξεχάσεις να την περιμένεις στην επόμενη γωνία της δικιάς σου ζωής. Είπαμε ο κύκλος θα γυρίσει και δεν ξέρεις που θα σταματήσει
...και η απορία διαιωνίζεται
“Γιατί σε μένα;” ή μήπως “γιατί όχι σε μένα;”
