 |
| Correggio - Allegory of Vices |
Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή σας, αντιμετωπίστε την και ζήστε τη.
Μην την αποφεύγετε, μην τη βρίζετε.
Είναι λιγότερο άθλια απ’όσο είστε εσείς οι ίδιοι.
Όσο πιο πλούσιοι γίνεστε, τόσο πιο φτωχή μοιάζει.
Εκείνος που ψάχνει διαρκώς για ελαττώματα, τα βρίσκει, ακόμα και στον παράδεισο.
 |
| Correggio - Allegory of Virtues |
Αγαπάτε τη ζωή σας, κι ας είναι φτωχική.
Μπορείτε να περάσετε κάποιες ευχάριστες, συνταρακτικές, ένδοξες ώρες ακόμη και στον οίκο των απόρων.
Το ηλιοβασίλεμα καθρεφτίζεται στα τζάμια του οίκου των απόρων με το ίδιο θάμπος με το οποίο καθρεφτίζεται και στα παράθυρα της έπαυλης.
Το χιόνι λιώνει μπροστά σε κάθε πόρτα την ίδια μέρα της άνοιξης.
Ένας ήρεμος νους μπορεί να ζήσει το ίδιο ικανοποιημένος και με το ίδιο ευχάριστες σκέψεις στο φτωχοκομείο και στο παλάτι.
* * *
Μην μπαίνετε και πολύ στον κόπο να αποκτάτε καινούργια πράγματα, είτε για ρούχα πρόκειται είτε για φίλους.
Επισκευάστε τα παλιά· επιστρέψτε σ’ αυτά.
Δεν αλλάζουν τα πράγματα, εμείς αλλάζουμε.
Πουλήστε τα ρούχα σας και κρατήστε τις σκέψεις σας.
Μην αναζητάτε με τόσο άγχος να αναπτυχθείτε, να δεχτείτε όσο το δυνατόν περισσότερες επιδράσεις, να γίνετε ένα όργανο που πάνω του θα παίζουν οι άλλοι.
Όλα αυτά δεν είναι παρά κατασπατάληση της ενέργειάς σας και περισπασμοί.
Η ταπεινοφροσύνη, όπως η σκοτεινιά, αποκαλύπτει τα ουράνια φώτα.
Ο περιττός πλούτος μονάχα περιττά πράγματα μπορεί να αγοράσει.
Δε χρειάζονται χρήματα για να αγοράσει κανείς τα απαραίτητα της ψυχής.
* * *
Από την αγάπη, από το χρήμα και τη δόξα προτιμώ την αλήθεια.
Κάθισα κάποτε σ’ ένα τραπέζι στο οποίο τα φαγητά και τα κρασιά έρεαν σε αφθονία και όπου όλοι οι συνδαιτυμόνες συμπεριφέρονταν με δουλοπρέπεια, ενώ απουσίαζαν παντελώς η ειλικρίνεια και η αλήθεια.
Έφυγα πεινασμένος από το αφιλόξενο εκείνο δείπνο.
Η συντροφιά ήταν τόσο ψυχρή όσο τα παγωτά που πρόσφεραν για επιδόρπιο.
Δε χρειαζόταν πάγος για να τα παγώσουν.
Μου μιλούσαν για την ηλικία των κρασιών και για τη φήμη της κάθε σοδειάς, όμως εγώ είχα στο μυαλό μου ένα πιο παλιό, ή πιο νέο, και πιο καθαρό κρασί, μιας σοδειάς πολύ πιο ένδοξης, που οι οικοδεσπότες μου δεν το είχαν κι ούτε μπορούσαν να το αγοράσουν.
Το ύφος, η οικία, η έκταση του οικοπέδου και η «διασκέδαση» δε μου λένε τίποτα.
Πέρασα να επισκεφτώ το βασιλιά, αλλά με έβαλε και περίμενα στον προθάλαμό του και συμπεριφέρθηκε σαν να μην ήταν ικανός να προσφέρει φιλοξενία.
Υπήρχε ένας άνθρωπος στη γειτονιά μου που ζούσε μέσα στην κουφάλα ενός δέντρου.
Οι τρόποι του ήταν στ’ αλήθεια αντάξιοι ενός βασιλιά.
Καλύτερα να είχα πάει να επισκεφτώ εκείνον.
Henry D. Thoreau, Walden ή
Η ζωή στο δάσος
via
