-Γεια σου Θεέ.
-Γεια...
- Καταρρέω. Μπορείς να με ξανασυναρμολογήσεις;
-Δεν θα το προτιμούσα.
-Γιατί;
-Επειδή δεν είσαι παζλ.
- Τι γίνεται με όλα τα κομμάτια της ζωής μου που πέφτουν στο έδαφος;
- Άφησέ τα εκεί για λίγο.
Έπεσαν για έναν λόγο. Άφησέ τα να είναι εκεί για λίγο και μετά αποφάσισε εάν χρειάζεσαι να πάρεις πίσω κάποια από αυτά τα κομμάτια.
-Δεν καταλαβαίνεις! Διαλύομαι!
-Όχι, εσύ δεν καταλαβαίνεις. Υπερβαίνεις, εξελίσσεσαι. Αυτό που αισθάνεσαι είναι πόνοι ανάπτυξης. Ξεφορτώνεσαι τα πράγματα και τους ανθρώπους στη ζωή σου που σε κρατούν πίσω. Τα κομμάτια δεν πέφτουν. Τα κομμάτια τοποθετούνται στη θέση τους. Χαλάρωσε. Πάρε μια βαθιά ανάσα και άφησε αυτά τα πράγματα που δεν χρειάζεσαι πλέον να πέσουν. Σταμάτησε να κολλάς σε κομμάτια που δεν είναι πλέον για εσένα. Άφησέ τα να πέσουν. Άφησέ τα να φύγουν.
- Άπαξ κι αρχίσω να το κάνω αυτό, τι θα μου απομείνει;
-Μόνο τα καλύτερα κομμάτια σου.
-Φοβάμαι να αλλάξω.
-Σου λέω συνεχώς: ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ! ΓΙΝΕΣΑΙ!
-Γίνομαι, Ποιος;
-Γίνεσαι αυτός που σε δημιούργησα να είσαι!
Ένα άτομο από φως, αγάπη, φιλανθρωπία, ελπίδα, θάρρος, χαρά, έλεος, χάρη και συμπόνια. Σε έφτιαξα για πολύ περισσότερα από αυτά τα ρηχά κομμάτια με τα οποία αποφάσισες να διακοσμήσεις τον εαυτό σου και στα οποία προσκολλάσαι με τόση απληστία και φόβο.
Άφησε αυτά τα πράγματα να πέσουν από πάνω σου. Σε αγαπώ! Μην αλλάξεις! Γίνε! Μην αλλάξεις! Γίνε! Γίνε αυτός που θέλω να είσαι, αυτός που δημιούργησα. Θα συνεχίσω να στο λέω αυτό μέχρι να το θυμηθείς.
-Να, φεύγει κι άλλο ένα κομμάτι.
-Ναι. Άφησέ το να είναι έτσι.
-Οπότε ... Δεν είμαι σπασμένος;
-Όχι, αλλά σπάζεις το σκοτάδι, όπως η αυγή. Είναι μια καινούρια ημέρα. Γίνε!! Γίνε ποιος είσαι πραγματικά!! "
