«…Οι υπερβολικές ηδονές και οι υπερβολικές λύπες πρέπει να καταταγούν στις μεγαλύτερες ασθένειες της ψυχής.
Γιατί ο περιχαρής, ή ο περίλυπος άνθρωπος στην άμετρη βιασύνη του να επιλέξει το ένα και να αποφύγει το άλλο, αδυνατεί να δει και να ακούσει το σωστό, καταλαμβάνεται από λύσσα και οι νοητικές του δυνάμεις μειώνονται στο ελάχιστο. …και όλα όσα προσάπτουμε σε όσους αδυνατούν να ελέγξουν τις ηδονές, κατηγορώντας τους, ότι έχουν επιλέξει να είναι κακοί, είναι μάλλον αδικαιολόγητα.
Κανένας δεν είναι με την θέληση του κακός (Ουδείς εκών κακός).
Ο Άνθρωπος γίνεται κακός από κάποια άσχημη κατάσταση του σώματος του και από λανθασμένη ανατροφή, από την οποία λείπει η ορθή εκπαίδευση.
Διότι σ΄όλους τα πιο πάνω ελαττώματα είναι μισητά κι έρχονται δίχως αυτοί να το θέλουν.
Από τις λύπες, επίσης, που προέρχονται από την κακή κατάσταση του σώματος, μπορεί να γίνει κακή η ψυχή…».
Και η συνέχεια είναι τόσο, Επίκαιρη!…
«…Πέρα όμως απ΄ αυτά οι Πολιτείες που δημιουργούνται από Ανθρώπους σε τέτοια άσχημη κατάσταση, καθώς και οι Δημόσιοι και ιδιωτικοί λόγοι που εκφωνούνται…είναι αναγκαστικά κακοί…
Έτσι αν δεν διδαχθούμε από πολύ μικροί τα μαθήματα που μπορούν να θεραπεύσουν τέτοιες Ασθένειες, τότε όλοι μας γινόμαστε ακούσια κακοί εξαιτίας αυτών των 2 λόγων(άσχημη κατάσταση του σώματος του και από λανθασμένη ανατροφή).
Γι’ αυτές τις ασθένειες δεν πρέπει να θεωρούμε υπεύθυνα τα παιδιά, αλλά πάντοτε περισσότερο του γονείς και αυτούς που τα αναθρέφουν…
Οφείλουμε λοιπόν όπως και όσο ο καθένας μπορεί, μέσω αγωγής, πρακτικής εξάσκησης, και απόκτηση κατάλληλων γνώσεων (επιτηδευμένων μαθημάτων) να απαλλαγούμε από την κακία και να επιδιώκουμε το αντίθετο της».
Πηγές:
Πλάτων Τίμαιος – Βασίλης Κάλφας – Εκδ. Πόλις
Πλάτων Τίμαιος – Θ. Βλυζιώτης, Χ. Παπαναστασίου – Εκδ. «Δαίδαλος»
Ι. ΖαχαρόπουλοςΠλάτων Τίμαιος – Εκδ. «Κάκτος» Οδυσσέας Χατζόπουλος
