Αναρωτιέμαι συχνά αν οι αξιωματούχοι των θρησκευτικών δογμάτων πιστεύουν και οι ίδιοι αυτά που υποστηρίζουν.(?) Δεν μιλώ για τον φανατικό, αμόρφωτο όχλο, ο οποίος είναι επιρρεπής στο θρησκευτικό μπούλινγκ· άλλωστε, οι θρησκείες δεν θα υπήρχαν αν ο άνθρωπος δεν φοβόταν τα στοιχεία της φύσης, τις αρρώστιες, τον θάνατο - σήμερα όμως;
Σήμερα που τα φυσικά φαινόμενα εξηγούνται, αρρώστιες άλλοτε μυστηριώδεις και θανατηφόρες σήμερα θεραπεύονται, ενώ ο θάνατος είναι μέρος του κύκλου της ζωής, είναι παράδοξο οι θρησκευτικοί ηγέτες να «θυσιάζουν τον νου στον Θεό», όπως έλεγε τον 16ο αιώνα ο ιησουίτης Ιγνάτιος ντε Λογιόλα ή να θεωρούν τη λογική «πόρνη του Διαβόλου», όπως ο Λούθηρος την ίδια εποχή.
Γι’ αυτό και δεν νομίζω πως θα παραβίαζαν τόσο εύκολα τους δικούς τους κανόνες, αν πίστευαν όντως ότι η ποινή είναι αιώνια τιμωρία στην κόλαση.
Οι πρώτοι «πατέρες της πίστης» -οι ίδιοι φρόντισαν να μην υπάρχουν «μητέρες», οι γυναίκες ήταν περίπου αντικείμενα- ζούσαν σε μια εποχή αβυσσαλέας άγνοιας. Υποθέτω ότι σήμερα ισχύει η ρήση του Αρκά σε μια γελοιογραφία του:
Το να λες πράγματα που δεν πιστεύεις σε ανθρώπους που τα πιστεύουν είναι πολιτική καριέρα·
αυτό ακριβώς κάνουν (και) οι εκκλησιαστικοί ηγέτες - οι περισσότεροι, έστω. Και δεν μιλώ για τις κραυγαλέες αντιφάσεις ή παιδαριώδεις δογματικούς συμβολισμούς, αλλά για τη διαβόητη χριστιανική ηθική μιας άλλης εποχής, αφόρητα μισογυνικής και ρατσιστικής. Η οποία οφείλεται, όπως εύστοχα σημειώνει ο Χίτσενς, στην παραποιημένη εικόνα καταγωγής του ανθρώπου και του κόσμου, συνδυάζει τον μέγιστο βαθμό δουλοφροσύνης με τον μέγιστο βαθμό σολιψισμού (solus ipse = ο ίδιος μόνο), είναι το αποτέλεσμα και ταυτόχρονα η αιτία μιας επικίνδυνης σεξουαλικής καταπίεσης, ενώ βασίζεται σε ευσεβείς πόθους.
Με όλα αυτά θέλω απλώς να πω πως υπάρχουν ιερωμένοι που είναι καλοί είτε κακοί άνθρωποι, όπως παντού· όμως, η ίδια η βάση κάθε θρησκείας όπως και ο Χριστιανισμός είναι εγγενώς προβληματική και μη ηθική με τον φυσικό τρόπο, ενώ προάγει την άγνοια και την οπισθοδρόμηση ακόμα και σήμερα, στην εποχή της γνώσης, των ιδεών και της ελεύθερης σκέψης. Δυστυχώς, η πίστη στις ίδιες αξίες με το φασιστικό status, δηλαδή στα εθνικά ιδεώδη και την ελληνορθόδοξη παράδοση και πολιτισμό, δεν αποκαλύπτει απλώς τα προσωπικά πιστεύω ενός ανθρώπου που έτυχε να βρεθεί στη θέση αυτή· είναι η γενικότερη φιλοσοφία όλων των συντηρητικών κυβερνήσεων, οι οποίες συμπορεύονται με τη θρησκευτική συντήρηση και τον σκοταδισμό. Και την άγνοια φυσικά, αφού το ιδεολόγημα «ελληνορθόδοξος πολιτισμός» είναι ανύπαρκτο.
Ο όρος, βέβαια, είναι τουλάχιστον αδόκιμος, αφού συνθέτει διαφορετικά πράγματα - έθνος με θρησκεία. Άλλωστε, το «ελληνικός» είναι μόνο μια συνιστώσα του αρχαίου πολιτισμού, όπως ο αρχαϊκός, ο ελληνορωμαϊκός ή ο βυζαντινο-αραβικός, οι οποίοι έχουν κάποια κοινά πολιτισμικά στοιχεία αλλά πολύ διαφορετικούς θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Η χρήση του όρου υπονοεί πως ο μόνος «σωστός» Έλληνας είναι ο Ορθόδοξος. Προφανής (;) τόσο η πλάνη όσο και η υποβολιμαία κουτοπονηριά που κρύβει.
*bullying=εκφοβισμός
