Σε ένα νησί γεμάτο πράσινο και συχνές βροχές ζει η νεράιδα της σιωπής...
Κάποιες φορές μένει αμίλητη μήνες, τόσους πολλούς, που με κάνει να αρχίζω να αναρωτιέμαι για την ύπαρξη της.
Ίσως και να το κάνει επίτηδες, δοκιμάζοντας έτσι τις αντοχές και την αγάπη του θνητού.
Όμως τα κενά της σιωπής δεν είναι ικανό να σβήσουν την εικόνα της από τα μάτια μου ...
Απλά μερικές φορές την κάνουν να μεταλλάσσεται...
Και από μια συλφίδα και αγαπημένη θεά της αυγής,
γίνεται η απαγορευμένη πεταλούδα!
Το τολμηρό όνειρο.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν με πτοεί...
Σαν φύλακας μιας μυστικής συμφωνίας που σφραγίστηκε με ένα αμήχανο και σιωπηλό φιλί περιμένω την μεταμόρφωση της σε ταξιδιώτη
Που θα την φέρει και πάλι εδώ.
Που σαν μαγεμένο παιδί θα την προσμένω!
Παράξενη μου ταξιδιώτισσα,
Ακολούθησε με!
Μέσα στις σιωπηλές μου αίθουσες έχω ένα κρεβάτι για σένα στρωμένο με φύλλα από μετάξι.
Το τζάκι μου καίει μόνιμα για να σε ζεστάνει και ένα σκαλισμένος καλόγηρος περιμένει πρόθυμος να κρεμάσεις επάνω του τα βρεγμένα σου ρούχα.
Κουρασμένο μου ονειρικό πλάσμα!
Έχω το πιο κόκκινο κρασί για να πιεις και τα πιο εκλεκτά εδέσματα για να δειπνήσεις
...Πάνω σε μικρο ανάκλιντρο σου έχω αφημένα καινούργια στεγνά ρούχα για να αγκαλιάσουν το κορμί σου.
Όμορφη μου ταξιδιώτισσα ακολούθησε με!
Μέσα στον κήπο των ονείρων μου
Έλα να χαθούμε εκεί και γνέψε στους φόβους σου αντίο...
Πες τους ότι θα μείνεις εδώ.
Ανέγγιχτη από το πέρασμα του χρόνου και την ανθρώπινη κακία!
Παράξενη ταξιδιώτισσα της καρδιάς μου
Αγαπημένη μου νεράιδα της σιωπής
Πάντα εδώ θα υπάρχει μια κρυψώνα για σένα
Πάντα ο κόσμος μου θα είναι έτοιμος να σε υποδεχθεί και να σε καλωσορίσει!
Σε είδα χαμένη να γυρνάς
στους δρόμους και να ψάχνεις για τη λήθη
τσιγάρο το φεγγάρι να κερνάς
μικρή νεράιδα δίχως παραμύθι
Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να 'μαι το παραμύθι σου
Μάγισσες καίνε τα ραβδιά
χορεύοντας στη μέση του χειμώνα
κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες
σε τούτο τον παράξενο αιώνα
Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να 'μαι το παραμύθι σου
Δίνεις παράσταση λοιπόν
με ρόλους που ονειρεύτηκες να ζήσεις
μετράς μες στου καθρέφτη το παρόν
σημάδια που δεν πρόλαβες να κρύψεις
Κι ας μείνει η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να 'μαι το παραμύθι σου
Τα αόρατα νήματα είναι οι πιο ισχυροί δεσμοί...
Friedrich Wilhelm Nietzsche...
via
