Υπάρχουν λύπες που κανείς δεν τις ξέρει.
Υπάρχουν βάθη που δεν τα ανιχνεύει ο ήλιος.
Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη.
Και σιωπούν οι μάρτυρες. Τα μάτια δε λένε.
Δεν υπάρχουν σκάλες τόσο μεγάλες
να κατέβει κανείς εκεί που ταράζεται
του ανθρώπου ο πυρήνας.
Αν μιλούσε η σιωπή, αν φυσούσε, αν ξέσπαγε -
Θα ξερίζωνε όλα τα δέντρα του κόσμου.
Ν. Βρεττάκος
Υπάρχουν λύπες και λύπες!
Υπάρχει εκείνη η λύπη που σε αποδυναμώνει, σε στραγγίζει, σε οδηγεί στην απογοήτευση και στην κατάθλιψη.
Υπάρχει, όμως, και η λύπη που έχει μέσα της μετάνοια και οδηγεί στην Ανάσταση.
Τρελό ακούγεται και γι'αυτό είναι....υπέρλογο!
Ας αφήσουμε τον Απόστολο Παύλο στην προς Κορινθίους Β' επιστολή (κεφ.7, στ.9-11) να μας τα περιγράψει θεόπνευστα:
(...) τώρα, όμως, χαίρομαι, όχι γιατί στεναχωρηθήκατε, αλλά γιατί η στενοχώρια εκείνη, που την αντιμετωπίσατε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, σάς οδήγησε στην μετάνοια.
Έτσι, δεν ζημιωθήκατε σε τίποτα από εμάς.
Γιατί η λύπη που αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, οδηγεί στην μετάνοια κι αυτή καταλήγει στην σωτηρία, για την οποία κανένας δεν μετανιώνει.
Αντίθετα, η λύπη που προέρχεται από ανθρώπινα προβλήματα, οδηγεί στον θάνατο.
